ადამიანის დამოუკიდებელი საქმიანობა მისი ინდივიდუალური განვითარებისა და თვითგამორკვევის საფუძველია. სხვა სიტყვებით, რომ ვთქვათ “რამდენიც იმუშავე, იმდენიც გამოიმუშავე“. დღესდღეობით, სამწუხაროდ თუ საბედნიეროდ, ეს ფორმულა ყოველთვის არ მუშაობს. კლასიკურმა შრომისმოყვარე მუშაკმა შეიძლება სამ ცვლაში იმუშაოს და გროშები მიიღოს, კრეატიულმა ზარმაცმა კი “ჯეკპოტი” მოხსნას.
ასეთი სოციალური უთანასწორობის გამო ხშირად ჩნდება გაუგებრობები. უფროსი თაობისთვის გაუგებარია, რატომ არ სურთ მათ შვილებს ხელებით მუშაობა. ახალგაზრდა თაობის წარმომადგენლები კი, თავის მხრივ, სულ უფრო ხშირად იქცევიან ზრდასრულ, ცხოვრებისთვის შეუფერებელ ინფანტილებად. და რატომ? იმიტომ, რომ დღესდღეობით ხალხის შრომის ანაზღაურება არათანაბრად ხდება.
ადამიანის დამოუკიდებელი საქმიანობა
ჩემი ქმარი, ღმერთმა ნათელში ამყოფოს, ძალიან ჭკვიანი, პატიოსანი და შრომისმოყვარე ადამიანი იყო. სამწუხაროდ, მან 14 წლის წინ დაგვტოვა. და იმ დროიდან ჩვენს ოჯახს პრობლემები შეექმნა. ირაკლის კარგი პოსტი ეკავა საკრებულოში, იყო ძალიან პატივსაცემი ადამიანი თავის თანამდებობაზე. ამისთვის ჩვენმა სახელმწიფომ მას სიცოცხლეშივე გამოუყო სამოთახიანი ბინა კარგ უბანში.
ჩვენ დღემდე ამ ბინაში ვცხოვრობთ. ვგულისხმობ ჩემს თავს და ორ ქალიშვილს: ეკას და მაშოს. სამწუხაროდ, ისე მოხდა, რომ ჩემი შესაძლებლობების შესაფერისი სამსახური ვერ ვიპოვე. ახალგაზრდობაში მხოლოდ საშუალო სკოლის დამთავრება მოვახერხე და უმაღლესი განათლების მიღება ვერ შევძელი. შემდეგ კი ჩემი მომავალი მეუღლე გავიცანი, ამიტომ კარგი პროფესიის შესწავლის დრო ნამდვილად არ მქონდა.
კიდევ კარგი, რომ მე, როგორც ქვრივს, კანონიერად ფინანსური მხარდაჭერა მეკუთვნოდა. ცოტა ხანს მაგ თანხით ვიცხოვრეთ. შემდეგ ჩემი მეუღლის ყოფილმა ნაცნობმა ოფისში მომაწყო სამუშაოდ ნახევარ განაკვეთზე და ფინანსურად რაღაცნაირად გამიადვილდა. პატივს ვცემ მამაკაცებს, რომლებიც ძველ მეგობრობას არ ივიწყებენ. ახლა 56 წლის ვარ და ახალი პრობლემის წინაშე ვდგავარ, რომელზედაც არასოდეს დავფიქრებულვარ.
ჩემი ქალიშვილები გაიზარდნენ და, ცხადია, უკვე თაყვანისმცემლები გაუჩნდათ. უფროსმა ქალიშვილმა, ეკამ, გათხოვება გადაწყვიტა. რამდენჯერმე ვნახე მისი საქმრო და საკმაოდ კარგი ბიჭი ჩანს. სტომატოლოგის ასისტენტია, თავადაც მალე ექიმი გახდება. შესაძლოა, ზოგიერთი საკითხი არ მესმის, მაგრამ კბილების მკურნალობა ყოველთვის ძალიან ძვირი ღირდა. ასე რომ, ეს ვარიანტი ძალიან მომეწონა.
მთავარი პრობლემა
მაგრამ, ვიმეორებ, რომ პრობლემა არსებობდა. ყველაზე მთავარი პრობლემა კი იყო – გალინა, ჩემი მძახალი. საკმაოდ თავისებური ქალი – განსაკუთრებული ხასიათით. ის სოფლიდან იყო და უსახსრობის გამო წარსულში სამუშაოდ საზღვარგარეთ წასვლა გადაწყვიტა. იქ მას გაუმართლა და კარგ ადგილას მუშაობდა, საიდანაც 16 თუ 17 წლის შემდეგ სახლში ფულით დაბრუნდა. ფული ბიზნესში დააბანდა და ახლა თავს ძალიან კარგად გრძნობს.
მაგრამ იმ მიზეზით, რომ თავის დროზე უბედურება გამოიარა, ახლა ის გარშემომყოფებს დაუფარავი სიამაყით და ზიზღით ეპყრობოდა. ყოველ შემთხვევაში, მე ასე მომეჩვენა. გალინას კაფეში შევხვდი, რათა ქორწილთან დაკავშირებული ყველა საკითხი განგვეხილა. გულწრფელად გეტყვით, ამ ქალს ყველა მამაკაცზე უკეთ შეუძლია მორალური ზეწოლის განხორციელება და სარგებლის მიღება. უბრალოდ დამიჯერეთ.
მძახალმა იმით დაიწყო, რომ ესმოდა, თუ როგორ ფინანსურ მდგომარეობაში იმყოფებოდა ჩვენი ოჯახი. თქვა, რომ ამასთან დაკავშირებით თანახმა იყო საკუთარ თავზე აეღო მდიდრული ქორწილის ხარჯი, ქალაქის საუკეთესო რესტორანში. საჭმელი, სასმელი, შოუ – ამ ყველაფერს საქმროს მხარე მოაგვარებს და ჩვენთვის არანაირი პრობლემა არ იქნება. მაგრამ ახალგაზრდებს საცხოვრებელი ბინა დასჭირდებათ და ფართიც საკმარისი უნდა იყოს. ერთ-ორ წელიწადში ბავშვებიც დაიბადებიან და ოჯახისთვის სივიწროვეში ცხოვრება ყველაზე ცუდი რამ არის.
შესაბამისად, მან შემომთავაზა, რომ ჩემს ქალიშვილს დავეხმარებოდი. კერძოდ, უნდა გადამეცვალა ბინა, სადაც ახლა ვცხოვრობთ და რომელიც ჩემი ქმრისგან დამრჩა მემკვიდრეობით. მისი თქმით არჩევანიც არსებობდა, ან ეს ბინა ჩემი ქალიშვილისთვის და სიძისთვის უნდა დამეთმო და მძახალი თავად იყიდიდა ჩვენთვის რაიმე ბინას, რომელსაც შესძლებდა, ან მე უნდა გამეყიდა ეს ბინა და მიღებული ფულს ჩემი შეხედულებისებრ განმეკარგა.
რა თქმა უნდა, იმის გამო, რომ ქორწილის ხარჯს მისი მხარე იხდის და ასევე მას საჩუქარიც აქვს ახალგაზრდებისთვის, ის ჩემი ბინის სრულ ფასს არ გადაიხდის. თუმცა, მისი თქმით, ეს ყველა ჩვენგანისთვის ხელსაყრელი კომპრომისი იქნება. ანუ, ნებისმიერ შემთხვევაში, მე და მაშო, ჩემი უმცროსი ქალიშვილი, საკუთარ საცხოვრებელს დავკარგავთ.
არ მინდა დავტოვო ჩემი საყვარელი ბინა, რომელიც ქმრისგან მემკვიდრეობით მერგო. მე და მაშოს ეს ბინა მოგვწონს, უბანი კარგია, ინფრასტრუქტურაც კარგი. მესმის, რომ ჩვენ ნამდვილად შევძლებთ მის კარგ ოროთახიან ბინაზე გადაცვლას, კარგი თანხის მიღებით. მაგრამ ეს უკვე სულ სხვა რამ იქნება. მაგრამ როგორ მოვიქცე, როდესაც ჩემი მძახალი სხვა პირობას არ თანხმდება და თავად ეკაც მთხოვს ამის გაკეთებას?
ისეთი შთაბეჭდილებაც კი მექმნება, რომ ეს გალინა პრინციპულად გადაეკიდა ჩვენს ქონებას, რათა მისმა შვილმა ამ სახლში როგორც სამეფო ციხესიმაგრეში ისე იცხოვროს. თორემ ასეთი პრინციპულობის სხვა მიზეზს ვერ ვხედავ. მაგრამ, რაც არ უნდა იყოს, რაღაც უნდა გადაწყდეს. მე კი საერთოდ არ ვარ მზად. არჩევანის გაკეთება ძალიან მიჭირს, რადგან ნებისმიერ შემთხვევაში, ჩემი გადაწყვეტილება ჩემი ერთ-ერთი ქალიშვილის ძლიერ უკმაყოფილებას გამოიწვევს. მე კი ეს არ მსურს.
