მსოფლიოს უმეტეს ქვეყნებში პირადი ცხოვრების კონფიდენციალურობა გარანტირებულია. თუ, რა თქმა უნდა, ცივილიზებულ ქვეყნებზეა საუბარი. მარტივი სიტყვებით, ეს ნიშნავს, რომ სახელმწიფოს არავითარ შემთხვევაში არ აქვს უფლება ჩაერიოს თავისი მოქალაქეების პირად ცხოვრებაში. ეს ეხება თავად მოქალაქეებსაც და გასაგებია რატომაც.
თუმცა, პატარა ქალაქებში ცხოვრება თავისი ტემპით მიედინება. არც კი გჭირდებათ რაიმე გამოძიების ჩატარება: მეზობლების ცხოვრება ხელის გულზე მოჩანს. აქ ყველამ ყველაფერი იცის ერთმანეთის შესახებ. ხშირად ეს იწვევს სხვადასხვა სპეციფიკურ სიტუაციებს და კონფლიქტებსაც კი. სასიხარულო ამბავი ის არის, რომ სოფლებში ხალხი უმეტესწილად ბოროტი არ არის და ყველაფერი სწრაფად მთავრდება. ისე რომ, ფაქტობრივად, ვერც კი ასწრებს დაწყებას.
პირადი ცხოვრების საიდუმლო
ჩვენს სოფელში ჭორები სწრაფად ვრცელდება. მიუხედავად იმისა, რომ ბოლო წლებში ის ძალიან გაიზარდა, ძველ მაცხოვრებლებს მაინც ახსოვთ, როგორი უცხო იყო ამ ადგილებისთვის ასფალტი. კარგად მახსოვს ჩემი ახალგაზრდობა და ის ხალხი, ვინც მაშინ გარს მეხვია. ჩემი ცხოვრების ეს ნაწილი ღრმად არის ჩაფლული ჩემს მეხსიერებაში. და, როგორც აღმოჩნდა, არა შემთხვევით.
საქმე ისაა, რომ როდესაც მე და ჩემი მეუღლე 20 წლისანი ვიყავით და ჯერ არ ვიყავით დაქორწინებულები, მე მყავდა ერთი მეტოქე, ნათია. ცხოვრება არ შეეძლო, ისე უნდოდა ჩემთვის საქმროს წართმევა. ამიტომ, ამის გამო ყველანაირ ბინძურ ხრიკს მიმართავდა. ჩემზე ჭორაობდა, ტყუილებს იგონებდა. მაგრამ ყველაზე საშინელი ჭორი, რომლის გავრცელებასაც ცდილობა, იყო ის, რომ მე სხვა კაცთან ერთად დავდიოდი.
იმ დროს სოფელში რომ გეცხოვრათ, გეცოდინებოდათ, რომ ასეთ სიტყვებზე პასუხი უნდა აგო. მაგრამ ჩემი ქმარი ჩაერია და მერე როგორღაც ეს ყველაფერი შევაჩერეთ. გავიდა დრო და ჩვენ უფრო გავიზარდეთ. მე გავთხოვდი და დღემდე ბედნიერი ვარ. ნათიამაც გაიცნო ჩვენი სოფლელი ბიჭი და ისიც გათხოვდა. შემდეგ კი ვაჟი შეეძინა და სამუშაოდ საზღვარგარეთ წავიდა. დროდადრო ჩამოდის, მაგრამ ძირითადად იქ არის.
არ ვიცი, ასე როგორ მოხდა, როგორც ჩანს, ასეთი იღბალი აქვს. მაგრამ ახლა ამ ნათიას შვილი სწორედ ჩემი სიძეა. დიახ, ასეც ხდება. ჩემს ქალიშვილს ჩემი პირადი ანგარიშების გამო ხომ არ გადავაფიქრებინებდი. Რისთვის? რაც იყო, ის უკვე წარსულშია.
როგორც ვთქვი, ნათია საზღვარგარეთ მუშაობს, ასე რომ, მას ბევრის საშუალება აქვს. ქორწილში ძვირფასი ქურქით ჩამოვიდა. ჩემს შვილს ქალაქში ბინა უყიდა, ამიტომ ჩემს ქალიშვილს ახლა გაცილებით იშვიათად ვხედავ. ზოგადად, იგი საკმაოდ გამომწვევად იქცეოდა. მისმა ქმარმაც კი, ჩემმა მძახალმა, მას რაღაც შენიშვნები მისცა. სხვათა შორის, მისი დაბადების დღისთვის ის არასოდეს ჩამოსულა.
მოკლედ, ზოგს ასაკთან ერთად ხასიათი საერთოდ არ ეცვლება. ცოტა ვინერვიულე კიდეც. ვინ იცის, რა აქვს თავში: ძველი ამბები რომ გაიხსენოს? მაგრამ არა, ჩემს ქმარს გულგრილად უყურებდა და სტუმრებს შორის ჭორები არ გაუვრცელებია. ყოველ შემთხვევაში, ამ ამბავში უკეთესობისკენ შეიცვალა.
ერთი კვირის წინ ქმარმა დასასვენებლად წასვლა შემომთავაზა. დიახ, 63 წლის ასაკში მას ჯერ კიდევ ეხერხება მოულოდნელი საჩუქრების გაკეთება. ჩვენს სოფელთან ახლოს მინერალური წყლების კურორტია, ამიტომ მან ორი საგზური იყიდა. ადრე ვიყავით და ძალიან მოგვეწონა. მაგრამ ახლა ეს ადგილი კიდევ უფრო კეთილმოწყობილი გახდა, ასე რომ ნამდვილად ღირს ხელახლა წასვლა. მით უმეტეს, რომ მიზეზი გვაქვს.
და იცით ვინ ვნახე დასვენების პირველივე დღეს? ნათია, ჩემი მძახალი. ის იცინოდა და ხელჩაკიდებული მიდიოდა ლამაზ, გარუჯულ მამაკაცთან ერთად, რომელიც 32-ვე კბილით იღიმებოდა. იქიდან გამომდინარე, რომ ეს ადამიანი მას კი არ ესაუბრებოდა, არამედ მხოლოდ ენერგიული ჟესტებით ცდილობდა მასთან კომუნიკაციის დამყარებას, მივხვდი, რომ ის იტალიელი იყო.
ორიოდე დღის შემდეგ ჩემს სიძეს დაბადების დღე აქვს, ამიტომ მივხვდი, რომ ნათიამ შვილის დაბადების დღისთვის გადაწყვიტა ჩამოსვლა, მაგრამ არა მარტომ, არამედ საიდუმლო კომპანიონთან ერთად. აქვე ახლოს ერთი კარგი სასტუმროა, სადაც იტალიელსაც კი არ შერცხვება გარკვეული დროის გატარება. ისე, მოსახერხებელია. მისი ქმარი ვერაფერს ვერ გაიგებს.
მაგრამ… მე ძალიან მინდა მისი საშინელი საიდუმლოს გამოაშკარავება. იმის ჩვენება, თუ ვინ არის ის სინამდვილეში. მერე რა, რომ პირადი ცხოვრების საიდუმლო მნიშვნელოვანია? ეს ქალი ხომ საკუთარ ქმარს ღალატობს, ატყუებს და საყვარელი ფაქტიურად ჩვენს სოფელში ჩამოათრია? ნუთუ ასე შეიძლება?
დიახ, მესმის, რომ შურისძიების გრძნობა მაძალებს ამის გაკეთებას. გარდა ამისა, ის თავად ავრცელებდა ჩემზე ცრუ ჭორებს. მე კი საკუთარი თვალით ვნახე! ამ შემთხვევაში სხვა აზრი არ შეიძლებოდა ყოფილიყო: ორი ზრდასრული ადამიანი ერთმანეთს ჩახუტებული ისვენებს. კიდევ კარგი, რომ ერთმანეთს ქუჩაში არ კოცნიან. კარგია, რომ მე და ჩემი ქმარი არ დაგვინახა. რაღაც პერიოდი თავს უხერხულად ვიგრძნობდი.
რა ვქნა, ის ჩემი სიძის დედაა. თუმცა, ჩემი ნათესავი ის არასოდეს გახდება, თავის ოცნებებშიც კი. ჩემი ქალიშვილისთვის ყოველთვის მხოლოდ საუკეთესო მინდა. განაწყენებულ დედამთილს კი ყოველთვის შეუძლია, რომ რძლის ცხოვრება მუდმივ ტანჯვად გადააქციოს. ასე რომ, ენაზე კბილის დაჭერა მომიწევს. და ყველაზე ტრაგიკული ის არის, რომ თუ დამინახავს, მე მომიწევს არაბუნებრივად მოქცევა. უნდა გავჩუმდე იმაზე, რაც ვნახე. იმიტომ რომ ჩემი შვილი ჩემთვის უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე ჩემი მძახლის ქორწინება.
სიტუაცია ისეთია, რომ მტერს არ უსურვებ. მაგრამ საკუთარი თავი ხელში უნდა ავიყვანოთ და პოზიტიურად ვიფიქროთ. ჩვენს ასაკში ჯობია ნერვებს გავუფრთხილდეთ, დანარჩენს კი – ჯანდაბამდე გზა ჰქონია!
