ხანდახან ხდება, რომ ქორწინებაში ხვდები რას ნიშნავს მერკანტილური პარტნიორი. როდესაც თქვენი ურთიერთობა ფაქტიურად ფინანსურ მოგებაზე არის აგებული და სხვადასხვა სახის „საჩუქრების“ მოთხოვნის გამო, უკვე თავბრუ გესხმით. და არ აქვს მნიშვნელობა ვისზეა საუბარი. ეგოისტები მამაკაცებიც არიან და ქალებიც. სხვა საქმეა, როგორ უნდა მოიქცე ასეთ სიტუაციაში და რა უნდა გააკეთო.
უარესია, როცა მერკანტილურები საკუთარი შვილები ხდებიან. მათთან განქორწინება არ შეიძლება. და მათ ძალიან კარგი მადა აქვთ. 18 წლის შემდეგ მათი შენახვა საჭირო აღარ არის. თუ ისინი სწავლობენ და სამსახურს ვერ პოულობენ, მაშინ კი. მაგრამ მშობლის გული სხვანაირად მუშაობს. ასე რომ, ხარბ ადამიანებს შეუძლიათ მშვიდად იყვნენ: მამა და დედა აუცილებლად კვლავ დაეხმარებიან. ზოგადად, როგორც ყოველთვის.
რას ნიშნავს მერკანტილური
როცა საზღვარგარეთ მუშაობ, თითქოს საკუთარ გონებას და სულს არ ფლობ. სერიოზულად ვამბობ, გაზვიადების გარეშე. ერთფეროვანი სამუშაო, ირგვლივ ახლობლები არ არიან, მხოლოდ უცხო ენაზე მოლაპარაკე უცხო ადამიანები. ხანდახან გიწევთ გრძელი მონოლოგები და დიალოგებიც კი საკუთარ თავთან. ამ ყველაფერს უნდა გამოეთიშოთ და სხვა რამეზე იფიქრეთ, თითქოს აქ არ ხართ, არამედ სადმე სხვაგან.
მერე, რა თქმა უნდა, შეეჩვევი, მაგრამ მე პირადად ბოლომდე ვერ მოვახერხე საკუთარ თავში უზომო მოწყენილობის გრძნობის დამარცხება. არ მგონია, რომ ჩემი ფსიქიკური ჯანმრთელობა რაიმენაირად არ დაზარალდა. თუმცა, მაინც მაგრად ვარ, საგიჟეთში ჯერ არ ვაპირებ წასვლას. მთელი დღე ფეხზე დგომის გამო ზურგი ძალიან მტკივა. კბილებიც გამიფუჭდა, მაგრამ ეს ალბათ ასაკის ბრალია.
ზურგისა და კბილებთან დაკავშირებული პრობლემების გამო გადავწყვიტე, სახლში დავბრუნებულიყავი დიდი ხნით. ვიმკურნალებდი და ამავდროულად ოჯახთან ერთად ვიქნებოდი. ჩემმა ქმარმა, სამწუხაროდ, რამდენიმე წლის წინ დაგვტოვა. სამი შვილი მყავს, ვაჟი და ორი ქალიშვილი. ისე მოხდა, რომ ჩემს ქალიშვილებს უკვე ვაჩუქე ის, რაც მინდოდა: გავზარდე, ვასწავლე და თითოეულ მათგანს ბინა ვუყიდე ქორწილისთვის. ჩემი ვაჟი, დიმა, “მზითვის” გარეშე დარჩა.
ამიტომ ვიფიქრე, რომ მისთვის ბინის ყიდვა იყო საჭირო. მაგრამ ამას დრო და ბევრი შრომა სჭირდება. ის უკვე დაქორწინებულია, რა მეჩქარება? ამიტომ ცოტა დასვენება ჩემთვის ძალიან კარგი იქნება. გარდა ამისა, ჩვენი საავადმყოფოები და დასავლური საავადმყოფოები, რა თქმა უნდა, ხარისხით განსხვავდება, მაგრამ იქ ფასებიც შესაბამისია.
ჩამოვედი, საჩუქრები დავარიგე, რამდენიმე დღე მხოლოდ ვისვენებდი, სადმე გასეირნებაც კი არ მინდოდა. დრო ბევრი მქონდა, ამიტომ არ ვჩქარობდი. ჩემი ბიჭი აეროპორტში დამხვდა, სახლში წამიყვანა, ახლი ამბები მიამბო. რძალმა ბევრი გემრიელი კერძი მოამზადა, ნაცნობი რეცეპტების მიხედვით. თავი სამოთხეში მეგონა, ამიტომ არსად ვჩქარობდი.
ჩემი ქალიშვილები მხოლოდ მეორე დღეს ჩამოვიდნენ, საქმეები ჰქონდათ. და როგორც კი ჩამოვიდნენ, მაშინვე დაიწყეს მინიშნება, რომ საჩუქრები ერთია, მაგრამ მათთვის სხვა რამეც ხომ ჩამომიტანია? არ მინდოდა მათი იმედების გაცრუება, მაგრამ არა. არავითარი ტელეფონები ან სხვა ტექნიკა საზღვარგარეთიდან. უბრალოდ დასვენება და გამოჯანმრთელება მჭირდებოდა. ძალიან ადვილად იკითხებოდა აღშფოთებისა და იმედგაცრუების ნოტები მათ შეცვლილ სახეებზე.
ამიტომ, საღამოს, როცა ჩემი შვილი სამსახურიდან სახლში ბრუნდებოდა, მხოლოდ მას ვესაუბრებოდი. და კიდევ ჩემს რძალს. და აი, რის თქმა მინდა: საუბარს თავად ადგილი კი არ ათბობს, არამედ თანამოსაუბრეები. ჩემი შვილი და რძალი ჩემგან არაფრით იყვნენ დავალებული, ისინი თვითონ მუშაობდნენ და მე არ შემყურებდნენ პირში, როგორც ჩემი ქალიშვილები. ასე რომ, კარგად და მშვიდად ვსაუბრობდით. გავარკვიე, სად ჯობდა მკურნალობა. ჩემმა შვილმა კი – კიდევ ერთხელ მთხოვა, რომ საზღვარგარეთ აღარ წავსულიყავი.
ეს ყველაფერი გულწრფელი იყო, გესმით? მომდევნო რამდენიმე კვირის განმავლობაში ვმკურნალობდი და შექმნილ სიტუაციაზე ვფიქრობდი. საავადმყოფოში მხოლოდ ჩემი რძალი მოვიდა და სახლში მომზადებული საკვები მომიტანა. ჩემმა ქალიშვილებმა უარი თქვეს, მათ თქვეს, რომ სახლში ბევრი საქმე აქვთ და მე მზა კერძების ყიდვა შემიძლია. აი ასე, საჩუქრები არ არის – არ არის არც ურთიერთობა.
და აი, რა დასკვნები გამოვიტანე. სანამ სახლში ვარ, უბრალოდ დავისვენებ და ბუნებით დავტკბები. ჩვენს ქალაქში, სამწუხაროდ, არ არის ბევრი დასასვენებელი ადგილი. აქ არც სამსახური არ არის და ფაქტობრივად, ამის გამოა, რომ მეათე წელია საზღვარგარეთ ვმუშაობ. ასე რომ, ჩემს შვილებს შეუძლიათ საკუთარ საქმეებს მიხედონ, მე მათ არ შევაწუხებ.
ჩემმა ვაჟმა, როგორც უკვე გითხარით, ბინაზე უარი თქვა და მთხოვა, რომ აღარსად აღარ წავიდე. მაგრამ მე მას უნდა დავეხმარო. უსამართლობა გამოვა. ალბათ გავარკვევ, რა დაჯდება ჩვენთან ნორმალური უცხოური მანქანის ჩამოყვანა და ჩემს შვილს და რძალს ვაჩუქებ. მათ თხოვნასაც შევასრულებ და სინდისიც აღარ შემაწუხებს.
ჩემი ქალიშვილები, რა თქმა უნდა, ეს სულ სხვა საკითხია. მამა მათ პრინცესებივით ეპყრობოდა, ვაჟს კი სპორტსმენად ზრდიდა. ახლა ისინი უკვე დიდები არიან და ისევ ისე იქცევიან, როგორც ორი ჭირვეული ქალბატონი. რას გავს ეს? თუ ამ ასაკში დედისგან საჩუქრებს ითხოვთ, მაშინ რაიმეს მომზადებას მაინც ცადეთ.
არა, ასე აღარ გაგრძელდება. არავითარი საჩუქრები. დაე, ისწავლონ მხოლოდ საკუთარი ძალებით ცხოვრება. შემდეგ ჯერზე რომ ჩამოვალ, ერთი ჭიქა წყლის მორთმევაც არ მოუნდებათ. რაში მჭირდება ასეთი მემკვიდრეები?
