ხშირად, იმის შესახებ, რომ შვილიშვილებს ბებია სჭირდებათ, ახალგაზრდა ოჯახებს მხოლოდ ზაფხულში ახსენდებათ. როდესაც ბავშვებს არდადეგები აქვთ და მშობლებს არ აქვთ დრო და სურვილი, რომ მთელი ეს დრო მათთან ერთად გაატარონ. მხოლოდ მაშინ ფიქრობენ, რომ კარგი იქნებოდა ბავშვების სოფელში წაყვანა. სოფელში სუფთა ჰაერია, საკუთარ ნაკვეთში მოყვანილი ბოსტნეული და ხილი კი – ვიტამინებით სავსეა.
სამწუხაროდ, სხვა დროს ბებიასთან საჩუქრებით მისვლის სურვილი ყველას არ აქვს, რაც ნამდვილად სამწუხაროა. მომხმარებლური დამოკიდებულება მშობლების მიმართ სამწუხარო თემაა, თუმცა საკმაოდ გავრცელებული. არაფერია გასაკვირი იმაში, რომ თავად მშობლებიც, როგორც პენსიონერები, ასევე ყოველთვის არ თამაშობენ “წესების მიხედვით”. მამებისა და შვილების კონფლიქტი, რას ვიზამთ.
შვილიშვილებს ბებია სჭირდებათ
მიუხედავად იმისა, რომ მესმის დედაჩემის მოტივაცია, მე არ ვუჭერ მხარს მის ქმედებებს მისი საკუთარი შვილის, ჩემი ძმის მიმართ. ჩემი აზრით, რა დავაც არ უნდა იყოს ნათესავებს შორის, ნათესავები ყოველთვის უფრო ახლოს იქნებიან, ვიდრე დანარჩენები. მით უმეტეს, საკუთარი შვილი. მე თვითონაც 5 თვის ბავშვის დედა ვარ და ვერც კი წარმომიდგენია სიტუაცია, როდესაც ჩემი შვილის მხარეს არ ვიქნები.
საქმე ისაა, რომ თხუთმეტ წელზე ცოტა მეტი ხნის წინ მამამ მიგვატოვა. მამა ოჯახიდან წავიდა, რადგან დედაჩემის მუდმივი საყვედურებით დაიღალა. ის ქარხანაში მუშაობდა, ძალიან იღლებოდა. სახლში მისულს ცოლი და ორი შვილი ელოდნენ. ყველას საკვები და ტანსაცმელი სჭირდებოდა. ამავდროულად, დედა მისგან ყოველთვის უფრო მეტს მოითხოვდა.
მას მტკიცედ სჯეროდა, რომ მამაკაცს მხოლოდ მათრახი სჭირდება. ნამცხვრები კი იყოს ქალისთვის ან ბავშვებისთვის. ამ შემთხვევაში მამაკაცი უფრო მოტივირებული იქნება და აუცილებლად გახდება უფრო წარმატებული. რაღაც მომენტში, მამამ ვერ გაუძლო და სხვა ქალი იპოვნა და მასთან გადავიდა საცხოვრებლად. ბინა და დანარჩენი ყველაფერი ჩვენ დაგვიტოვა. ამისთვისაც მადლობა.
ახლა, რომ ვფიქრობ იმ სიტუაციაზე, ჩემი ცხოვრებისეული გამოცდილების გათვალისწინებით, ვიტყოდი, რომ დედაჩემის მაგიერ რომ ვყოფილიყავი, შევეცდებოდი ქმრის დაბრუნებას ან ახალი მამაკაცის მოძებნას. მაგრამ მან უბრალოდ ინიციატივა საკუთარ ხელში აიღო და სხვა ქვეყანაში წავიდა სამუშაოდ. ჩემთვის და ჩემი ძმისთვის. მას შემდეგ მას მამა აღარ უნახავს.
ახალი ცხოვრება
არ ვიცი, რის გადატანა მოუწია მას, სანამ სხვა ქვეყანაში სამსახურს და საცხოვრებელ ადგილს ეძებდა და ცდილობდა ასიმილაციას. ალბათ, ეს იყო ჯოჯოხეთი. მიუხედავად ამისა, გარკვეული პერიოდის შემდეგ, მან მაინც მიაღწია თავისას. ორიოდე წლის შემდეგ ის სახლში დაბრუნდა, მთელი ვალები გადაიხადა და გარკვეული თანხა ბებიას მისცა შესანახად.
მერე, როცა გავთხოვდი, დედამ ბინა მაჩუქა. ეს იყო შოკი. კიდევ უფრო დიდი იყო ჩემი ძმის შოკი, რომელმაც ასევე მიიღო ბინა დედაჩვენისგან საჩუქრად. ვერც კი წარმოვიდგენდით, რომ ყველაფერი ასე მოხდებოდა. მე და ჩემი მეუღლე დღესაც ნაჩუქარ ბინაში ვცხოვრობთ და ძალიან კმაყოფილები ვართ.
ჩემი ძმა კი… თავის ცოლს დაშორდა. უფრო სწორად, ის წავიდა ოჯახიდან. დიახ, როგორც მამაჩვენი. მხოლოდ მამა გასაგები მიზეზების გამო წავიდა. ჩემმა ძმამ, თავისზე ბევრად პატარა გოგო იპოვა და გადაწყვიტა, რომ სწორედ ის იყო ის „ერთადერთი“. მან ცოლ-შვილი უცნობი გოგოს გამო მიატოვა. თავიდან უნდოდა, რომ მასთან ერთად დედის ბინაში ეცხოვრა, მაგრამ დედამ არ დართო ნება. მათ იჩხუბეს და ჩემი ძმა იძულებული გახდა, რომ ნაქირავებ ბინაში გადასულიყო.
ჩემი რძალი საკმაოდ კარგი ქალია, თავისი დადებითი და უარყოფითი მხარეებით. მართალი გითხრათ, დედაჩემს თავიდან არ მოსწონდა. ის სოფლიდან არის, უბრალო ადამიანია, ამბიციების გარეშე. დედაჩემს ის ტვირთად მიაჩნდა, მაგრამ ჩემი ძმის საქციელმა სიტუაცია თავდაყირა დააყენა. ამ ამბის შემდეგ დედაჩემი რძალს ისე ექცევა, როგორც საკუთარ ქალიშვილს. საკუთარი შვილი კი მის თვალში უბრალოდ გაქრა, აორთქლდა.
შვილიშვილებს ბებია სჭირდებათ
თვეში ერთხელ დედაჩემი მე და ჩემს ძმას რამდენიმე ასეულ ევროს გვიგზავნიდა. მას ამ თანხის გამოგზავნა არ ეძნელებოდა, ჩვენ კი – ნამდვილად გვეხმარებოდა, ჩვენი ხელფასებისა და მუდმივად მზარდი ფასების პირობებში. დედა მე თანხას ისევ მიგზავნის, რის გამოც მისი ძალიან მადლიერი ვარ. მაგრამ… ჩემმა ძმამ დაკარგა ეს მხარდაჭერა.
ძნელი მისახვედრი არ არის, ვინ იღებს ახლა მის ფულს. მისი ყოფილი ცოლი. ეს რომ გავიგე, არც გამკვირვებია: დედაჩემის სტილია, დასამატებელი არაფერია. ცოტა ხნის წინ ჩემი ძმის ყოფილ მეუღლეს შევხვდი და საუბარი რატომღაც ამ თემასაც შეეხო. ის კარგად არის და ბავშვიც. თუმცა მე გამაკვირვა იმან, რომ დედაჩემი ჩემი ძმის ყოფილ ცოლს იმაზე მეტ ფულს უგზავნის, ვიდრე მე, მის ქალიშვილს. შეგიძლიათ წარმოიდგინოთ?
არ მესმის, დედაჩემის ეს ახალი ახირება. სხვათა შორის მას ერთი ქალიშვილი ჰყავს და ეს ვარ მე. და მას ვაჟიც ჰყავს. დიახ, ის ცუდად მოიქცა, მაგრამ ის მისი საკუთარი შვილია, ყოფილი მეუღლისგან განსხვავებით. მაშ, იქნებ დროა აპატიოს, ან სულაც დაელაპარაკოს დედა-შვილურად? იქნებ მასაც აქვს სათქმელი?
როგორ შევარიგო ჯიუტი ქალი და მისი ვაჟი? თანაც, როდესაც ისინი გეოგრაფიულად მრავალი კილომეტრით არიან დაშორებულები ერთმანეთისგან? მუდმივად ასე ხომ არ იქნება? და, მართალი გითხრათ, ასევე მაღელვებს ის ბინაც. ნუთუ დედა მას ჩვენთან კონსულტაციის გარეშე გადასცემს უცხო ადამიანს? ამაზე ფიქრიც არ მინდა. მაშინ, რით იქნება ის მამაზე უკეთესი?
