40 დღის შემდეგ, გარდაცვლილისთვის ლოცვა იკითხება ცრემლებისა და გოდებისგან თავის შეკავებით. ოთხი ათეული დღის შემდეგ, ახლად გარდაცვლილის სული ზეცაში მიდის. ამიტომ, აუცილებელია გაუშვათ და მიიღოთ გარდაუვალი, რაც არ უნდა ძვირფასი იყოს გარდაცვლილი თქვენთვის.
ადამიანი წავიდა და ამას ვერაფერს უშველი. ახლობელმა ადამიანებმა დაიტირეს მიცვალებული, პანაშვიდი გადაიხადეს ეკლესიაში, დაკრძალეს და მოიხსენიეს მისი სული. მათ შეუძლიათ მხოლოდ ილოცონ მისი ცოდვების მიტევებისთვის და მისი სულისთვის, რადგან მათ მხოლოდ ლოცვით შეუძლიათ მიცვალებულის დახმარება.
პაპარაცის დღევანდელ სტატიაში გიამბობთ, რომელი ლოცვები უნდა წაიკითხოთ გარდაცვლილთათვის.
ლოცვა გარდაცვლილისთვის 40 დღის შემდეგ
საყვარელი ადამიანის გარდაცვალებიდან პირველი 40 დღის განმავლობაში ადამიანები არ უშვებენ აკაფისტს. იქ კონკრეტული ლოცვაა თითოეული დღისთვის. ამ პერიოდის შემდეგ ისინი იმდენჯერ ლოცულობენ მისი სულისთვის, რამდენჯერაც მიზანშეწონილად მიაჩნიათ. მაგრამ რაც უფრო ხშირად იხსენიებენ ადამიანები მიცვალებულის სახელს თავიანთ ლოცვებში, მით უფრო ადვილი იქნება ახლად გარდაცვლილისთვის იმიერ სამყაროში.
ადამიანის გარდაცვალებიდან მე-40 დღეს, ორმოცს იხდიან. ორმოცის დროზე ადრე გადახდა არ შეიძლება. ამასთან, მიღებულია ეკლესიაში წასვლა და პანაშვიდის შეკვეთა. მიცვალებულთა ხსოვნის პატივსაცემად ტაძარში ძღვენს ტოვებენ.
ასევე, საჭიროა გარდაცვლილის საფლავზე წასვლა. საფლავზე მიაქვთ სანთლები, ტკბილეული და ყვავილები ლუწი რაოდენობით. ალკოჰოლური სასმელის წაღება და საფლავებზე ზემოდან პურ დადებული არყის ჭიქების დატოვება მიღებულია. საფლავი სუფთა უნდა იყოს. სანამ გარდაცვალებიდან 1 წელიწადი არ გადის, საფლავის ქვებს არავინ დგამს.
მიცვალებულთათვის ლოცვების ხელახალი წაკითხვა სახლში ხატების წინ აკრძალული არ არის. ამით, თქვენ დაეხმარებით გარდაცვლილის სულს ცოდვებისგან თავის დაღწევაში. მიცვალებულისთვის ლოცვით ადამიანები უფალს უხსნიან, რომ გარდაცვლილი ძალიან კეთილი არსება იყო. ასეთ სულის ადგილი სამოთხეშია.
ლოცვა გარდაცვლილი ქრისტიანისათვის
მოიხსენე, უფალო ღმერთო ჩვენო, სავანეთა მათ საუკუნეთა რწმენითა და სასოებითა შენითა აღსრულებული მონაი (მხევალი) შენი (სახელი) და ვითარცა სახიერმან და კაცთმოყვარემან, ცოდვათა მიმტევებელმან და უშჯულოებათა აღმხოცელმან, უძალო-ჰქმენ, მიუტევენ და შეუნდვენ ყოველნი შეცოდებანი მისნი ნებსითნი და უნებლიეთნი. იხსენ, უფალო, იგი სამარადისოისა სატანჯველისა და გეჰენიისა მის ცეცხლისაგან უშრეტისა, ნეტარ-ყავ და თანაზიარ იგი საუკუნეთა მათ კეთილთა შენთა, რომელნი განუმზადენ მოყვარეთა შენთა. დაღაცათუ გცოდა, უფალო, არამედ არა განდგა შენგან, არცა შეორგულდა, არამედ ესავდა სამებასა წმიდასა, მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, და შენ, ერთსა სამებისაგანსა, განკაცებულსა ქრისტესა ღმერთსა ჩვენსა, და ვიდრე უკანაისკნელად აღმოფშვინვამდე მართლმადიდებლობით აღიარებდა სამებასა ერთარსებასა, ვინაიცა მოწყალე ექმენ მას და რწმენაი მისი შენდა მომართ, ვითარცა ღვაწლი დიდი, მიითვალე და მოწყალებითა შენითა წმიდათა შენთა თანა განუსვენე. ამინ.
ლოცვა გარდაცვალებულთათვის
მოიხსენე, უფალო, სულნი გარდაცვალებულთა მონათა და მხევალთა შენთა, მშობელთა ჩემთა და ყოველთა მონათესავეთა ჩემთა (სახელები), და სასოებით მკვდრეთით აღდგომასა და საუკუნოსა ცხოვრებასა ზედა გარდაცვალებულთა მამათა, ძმათა და დათა, და მიუტევენ მათ ყოველივე შეცოდებანი მათნი და მიეც მათ საუკუნო ხსენება. (3-გზის და მეტანია)
სანამ ნათესავის გარდაცვალებიდან ორმოცი დღე არ გავა, ადამიანები გლოვობენ და მუქი ფერის სამოსს ატარებენ. ქალები თმაზე შავ თავსაფარს იკრავენ. ორმოცის გადახდის შემდეგ ხალხი ჩვეულ სამოსს უბრუნდება.
ამ მომენტიდან შეგიძლიათ გაჭირვებულებს დაურიგოთ გარდაცვლილის ნივთები, რომლებიც ადრე მას ეკუთვნოდა. ბევრი ნათესავი თავისთვის იტოვებს სახსოვრად რაიმე ნივთს. მაგრამ თუ ეს ნივთი ხშირად იწვევს მტკივნეულ მოგონებებს და მუდმივ ცრემლებს, მაშინ უმჯობესია ის შესანახად სხვას გადასცეთ ან სხვა ნათესავს მისცეთ გამოსაყენებლად.
ცხოვრებისეული გზის დასრულება თავმდაბლობით უნდა იქნას მიღებული – ასე უფრო ადვილი იქნება სულისთვის. ამბობენ, რომ გარდაცვლილი სისველეში იქნება, თუ ორმოცის შემდეგ ხშირად დაიტირებენ. კარგი იქნება თუ მას ხშირად მოიხსენიებენ. ამიტომ, არ დაგავიწყდეთ ლოცვა და გაუფრთხილდით მათ ხსოვნას, ვინც ჩვენთან აღარ არის.
