სსრკ 30 წელზე მეტი ხნის წინ მიეცა დავიწყებას, მაგრამ ჯერ კიდევ გვესმის მისი ექო. კავშირი არასოდეს ყოფილა ჯადოსნური ქვეყანა, სადაც ყველა ოცნება ხდება. ნაწილობრივ უზარმაზარი ზომების გამო: ძნელი იყო პირობების შექმნა, რომ ყველას თანაბრად კარგად ეცხოვრა. მიუხედავად ამისა, საბჭოთა ეპოქის სახე ყოველთვის იყო მოკრძალებული, ამაყი და ღირსეული ადამიანი.
რაში მდგომარეობდა მისი მოკრძალება? დაიცავი შენი ამხანაგი, მაგრამ პატივისცემა არ მოითხოვო – დიახ, ეს კეთილშობილურია და ადამიანს ალამაზებს. სხვა მიდგომები, რომლებიც ჩვენ მემკვიდრეობით მივიღეთ საბჭოთა კავშირისგან? მაგალითად, შეინახეთ ძვირადღირებული საჩუქრის ნაკრები სამი საკეტის ქვეშ და დალიეთ ჩაი მხოლოდ ძველი ჭიქებიდან…
პაპარაცის რედაქცია გთავაზობთ, გაიხსენოთ წარსული და მიუკერძოებლად შეაფასოთ, როგორ წარმოიშვა ჩვენი ჩვევები. ზოგიერთი რამ შეიძლება საკამათოდ მოგეჩვენოთ და დაფიქრების საფუძველი მოგეცეთ. შემოუერთდით დისკუსიას!
თავმდაბალი ადამიანი
საბჭოთა მიდგომები: ცელოფნების შენახვა
ვინც ცელოფნებს ინახავს, თამამად შეუძლია დააბრალოს ეს ჩვევა გენეტიკურ მეხსიერებას. სსრკ-ში ცელოფნის პარკები დიდი დეფიციტით იყო. ამიტომ, ბევრი დღემდე ინახავს მათ, რეცხავს და მხოლოდ პირველი ნახვრეტების გაჩენის შემდეგ აგდებს.
იმავდროულად, დასავლელი გარემოსდაცვითი აქტივისტები ყველაფერს აკეთებენ ნაქსოვი ჩანთების პოპულარიზაციისთვის, რომლებიც კარგად არის ცნობილი ადამიანისთვის, ვინც წარმოშობით სსრკ-დან არის. რაც უფრო ნაკლებ პლასტმასს ვიყენებთ ყოველდღიურ ცხოვრებაში, მით მეტი სარგებელი მოგვაქვს პლანეტისთვის. კარგი ტრადიციები უნდა დაბრუნდეს!
ყველაფრის დამოუკიდებლად გაკეთება
დამოუკიდებლობა – კარგი თვისებაა. თითქმის ყველა საბჭოთა ადამიანს ცხოვრებაში ერთხელ მაინც გაუკეთებია ჩიტების სახლი, სკამი ან რემონტი ბინაში საკუთარი ხელით. მაშინ ხელოსნების მომსახურება არც თუ ისე პოპულარული იყო. რატომ უნდა გადაუხადოთ სხვას, როცა „ნამდვილ მამაკაცს“ თავად შეუძლია ხის ხელსაწყოების გამოყენება, ხოლო „ნამდვილ ქალს“ შეუძლია მთელი სახლის დასუფთავება ქარხანაში მუშაობის შემდეგაც კი. და მაშინაც კი, თუ ხანდახან არც ისე კარგად გამოდიოდა, ფული ოჯახში რჩებოდა, ხოლო მეგობრებისა და კოლეგების თვალში თქვენ ნამდვილი ოსტატი იყავით.
ყველაფერზე დაზოგვა და ძველი ნივთების შეგროვება
დეფიციტის ეპოქაში მთელი ოჯახი ირჩენდა თავს საყოფაცხოვრებო ნივთებისთვის ახალი სიცოცხლის მიცემით. მაგალითად, სარეცხ საშუალებებში ან შამპუნებში ასხამდნენ წყალს, ხახვს ძველ კოლგოტებში ინახავდნენ. ბევრს ჰქონდა უამრავი ქაღალდები და ძველი გაზეთები წლების განმავლობაში შენახული – მათ იყენებდნენ თევზის გასასუფთავებლად, სასკოლო სახელმძღვანელოების გადასაკრავებად, ძველი წიგნებით კი თმის სახვევებს ამზადებდნენ.
დაზოგვაში ცუდი არაფერია, ისევე როგორც ასანთის ღერით პომადის ნარჩენების ამოღებაში. ასევე აივანზე ძველი ველოსიპედის საბურავების, ჟანგიანი მავთულების, შპალერის ნესტიანი რულონების და მწყობრიდან გამოსული ტექნიკის შენახვაში. იქნებ გამოგვადგეს! ოდესმე ვინმეს დასჭირვებია?
ძვირადღირებული საჩუქრების შენახვა
იუბილეზე საჩუქრად ძვირადღირებული სერვისის მიღება… და ამ საგანძურის შენახვა კარადაში, მხოლოდ იმისთვის, რომ ყურებით დატკბეთ და სტუმრებს აჩვენოთ. შემდეგ კი შვილებისთვის და შვილიშვილებისთვის გადაცემა!
ვიმედოვნებთ, რომ მომავალი თაობები შეძლებენ გათავისუფლდნენ გადადებული ცხოვრების სინდრომისგან – როგორც ჩანს, სწორედ ეს უშლიდა ხელს საბჭოთა ხალხს, რომ ჩაი ლამაზი ჭიქებით დაელიათ. ცხოვრების აქ და ახლა გატარება, საკუთარი თავის განებივრება – ეს ნამდვილად მთელი მეცნიერებაა.
მკურნალობა შინაურული საშუალებებით
მტკიცებულებებზე დაფუძნებული მედიცინის ეპოქაში, რომელიც ებრძვის მკურნალობის არაეფექტურ და სახიფათო მეთოდებს, ბევრი ადამიანი კვლავ ისუნთქავს მოხარშული კარტოფილის ორთქლს გაციების განკურნების იმედით. იყენებს ცნობილ “ზვეზდოჩკას” მალამოს, არყის კომპრესებს და სხვადასხვა ნაყენს.
ექიმები არასოდეს იღლებიან გამეორებით: თვითმკურნალობა უფრო მეტ ზიანს მოგაყენებთ, ვიდრე სარგებელს. მაგალითად, კარტოფილის ორთქლით ინჰალაციამ შეიძლება გამოიწვიოს სასუნთქი გზების დამწვრობა. ყურის ანთების დროს სპირტის კომპრესები არ დაგეხმარებათ ყველა ტიპის ოტიტის დროს და, უარეს შემთხვევაში, გაზრდის ტკივილს.
სახლში ძველი ტანსაცმლის ჩაცმა
რა თქმა უნდა, არავინ დაგადანაშაულებთ, თუ სახლში ძველ ტანსაცმელს ჩაიცვამთ. სულ რაღაც 15-20 წლის წინ, ტანსაცმლის მწარმოებლები სახლის გარდერობს ცალკე კატეგორიად არ გამოჰყოფდნენ და ცოტა ვინმე თუ ყიდულობდა ტანსაცმელს სპეციალურად სახლისთვის. იყენებდნენ (და ახლაც იყენებენ) ძველ გადიდებულ მაისურებს, სვიტერებს და შარვლებს ამობურცული მუხლებით.
ჩვენი დედები და ბებიები ძალიან უფრთხილდებოდნენ თავიანთ ტანსაცმელს. იშვიათი იყო მაღაზიაში შენი გემოვნების კაბა გეყიდა. ისინი ან თავად კერავდნენ სამოსს, ან ნაცნობების მეშვეობით „შოულობდნენ“ დეფიციტს, ან იცვამდნენ იმას, რასაც საბჭოთა ტექსტილის მრეწველობა სთავაზობდათ.
ნივთებს ერთმანეთის მიყოლებით იცვამდნენ, დაზიანებულებს კი არ ყრიდნენ, არამედ კერავდნენ. ბევრს ჯერ კიდევ აცვია შარვლის ქვეშ დაკერებული კოლგოტები და ამაში ცუდს ვერაფერს ხედავს.
ჭამის გაგრძელება მაშინაც კი, როცა დანაყრებული ხარ
“სანამ არ დაასრულებ, არ ადგები!” – გვაშინებდნენ ჩვენი დედები და ბებიები ბავშვობაში. ჭამის შემდეგ თეფშის გასუფთავების ჩვევა ომის შემდგომი წლების მემკვიდრეობაა.
რას იწვევს ეს საბოლოო ჯამში? ზრდასრულ ასაკში, ადამიანს თავისი სხეულის აღარ ესმის (ერთ დროს მას სხვები კარნახობდნენ, მაძღარი იყო თუ არა). და კიდევ დანაშაულის გრძნობა მასში მრავალი წლის განმავლობაში უშვებდა ფესვებს ( “მე მოვამზადე, ამდენს ვეცადე, უმადურო!”). კვებითი დარღვევებისა და შფოთვის პრევენცია უფრო ადვილია, ვიდრე მკურნალობა.
სტომატოლოგების შიში
იმიტომ, რომ სსრკ-ს “სადამსჯელო” სტომატოლოგიური მეხსიერება (დიახ, უფასო) ასე მარტივად ვერ წაიშლება. თანამედროვე მედიცინის ყველა სიამოვნების გამოცდის შემდეგაც კი (მაგალითად, სტომატოლოგიური მკურნალობა ძილში), ალბათ მთელი ცხოვრება კანკალით გავიხსენებთ საბჭოთა ბორმანქანების სტვენას და მკაცრ: „მოითმინეთ, სულაც არ არის მტკივნეული”.
