როდესაც ნათესავები ახლოს ცხოვრობენ, ჩვენ გვაქვს შესაძლებლობა, მეტი დრო გავატაროთ ერთად, მათ შეუძლიათ დაგვეხმარონ რთულ დროს ან უბრალოდ გაახალისონ მოსაწყენი საღამო თავიანთი სტუმრობით. და საერთოდ, ახლობელი ადამიანების გარემოცვაში, არ მოიწყენ. თუმცა, ხანდახან ძალიან ახლობელი ადამიანებიც კი გვაფიქრებინებენ საკუთარ თავზე: “მე ხომ უბრალოდ მშვიდად ცხოვრება მინდა, რისთვის მჭირდება ეს ყველაფერი?
პაპარაცის დღევანდელ სტატიაში გაგიზიარებთ მკითხველის ისტორიას, რომელსაც მეზობლად მცხოვრები ქმრის ოჯახი აწუხებს.
მშვიდად ცხოვრება მინდა
ჩვენ, ჩემი დედამთილი და ჩემი მული და ერთ სოფელში ვცხოვრობთ, მაგრამ სხვადასხვა სახლებში. ყოველწლიურად, როგორც კი თბება, ცხელ წყალთან დაკავშირებული პრობლემები გვეწყება. როდესაც გათბობის სეზონი მთავრდება, ცხელი წყალი დღეში მხოლოდ რამდენიმე საათით გვაქვს. ვფიქრობ, ბევრს შეუძლია წარმოიდგინოს, რომ ორ შვილთან ერთად ეს ძალიან რთულია. სწორედ ამიტომ, რამდენიმე წლის წინ გადავწყვიტეთ, რომ საკუთარი წყლის გამაცხელებელი დაგვემონტაჟებინა. გვეგონა, ახლა კომფორტულად ვიცხოვრებდით, არავისზე ვიქნებოდით დამოკიდებული. მაგრამ, არა! უფრო სწორედ, ჩვენ არავისზე არ ვიყავით დამოკიდებული, მაგრამ ჩემი ქმრის ნათესავები…
საქმე ისაა, რომ ჩემმა დედამთილმა და მულმა გადაწყვიტეს, რომ ახლა შეეძლოთ ჩვენთან დღის ნებისმიერ დროს მოსულიყვნენ, რათა ებანავათ და სარეცხი გაერეცხათ. როგორც ჩანს, საინტერესო გამოსავალია. ამავდროულად, ჩემი დედამთილი ხელით რეცხვის მოყვარულია, რადგან მანქანა „ძალიან ბევრ ენერგიას ჭამს“. და აი, ის უკვე ჩვენს აბაზანასთან დგას გასარეცხი ტანსაცმლის ტომრით და ძაღლის ხალიჩებით (ძაღლებსაც სჭირდებათ სისუფთავე). იმ აბაზანასთან, რომელშიც ჩემი შვილები ბანაობენ.
დედამთილს არ აღელვებდა, რომ ეს არ იყო ჰიგიენური, რადგან, მისი თქმით, მისი ძაღლები შინაური ცხოველები არიან, ჯანმრთელები. მას ასევე არ აღელვებდა ის, თუ რამხელა დამატებითი ხარჯი ემატებოდა ჩვენს ოჯახს წყლის გამაცხელებელის უწყვეტი მუშაობის გამო. ”ნუთუ ჩემს შვილს ფული დაენანება დედამისის ბანაობისთვის?” არა, ყველაფერი მესმის, მაგრამ სიტუაცია უკვე უკიდურესობამდე მივიდა. პირველ წელს ისინი თითქმის ყოველდღე მოდიოდნენ. ჩემი მული დიდ დროს ატარებდა აბაზანაში, მორიგი პაემანისთვის ემზადებოდა. ისინი ყოველთვის ერთად მოდიოდნენ, ამიტომ მთელი ამ საათების განმავლობაში მე ჩემი დედამთილის გართობა მიწევდა. ზოგადად სტუმართმოყვარე ადამიანი ვარ, მაგრამ ყოველდღიურად ამისთვის ენერგია არ მყოფნიდა.
ყიდვის გადაწყვეტილება
მე და ჩემმა მეუღლემ ვილაპარაკეთ და გადავწყვიტეთ, რომ ამ პრობლემის მოსაგვარებლად, ჩემი დედამთილისთვის ფული მიგვეცა, რომ მას თავისთვის წყლის გამაცხელებელი ეყიდა. ფული შევკრიბეთ, ჩემმა ქმარმა კი დედამისს გადასცა. მან გამათბობელი არ იყიდა. სამაგიეროდ, საყვარელ ქალიშვილს ახალი ოქროს საყურეები უყიდა. ჩემი მული აღფრთოვანებული იყო, მე გაოგნებული. საბანაოდ ისევ ჩვენთან მოდიოდნენ. რატომღაც, იმ რამდენიმე საათში, როდესაც ცხელი წყალი ჰქონდათ, შხაპის მიღებას ვერ ახერხებდნენ. აღარ ვიცოდი, რა მექნა. ხომ არ გავაგდებდი? ქვითარს ხომ არ დავუდებდი წინ, ბოლოს და ბოლოს, ნათესავები არიან. მადლობა ღმერთს, გათბობის სეზონზე არ მოდიოდნენ.
ასე ცხოვრება აღარ შეგვეძლო, ამიტომ ამჯერად გადავწყვიტეთ, რომ თავად გვეზრუნა დედამთილის სახლში წყლის გამათბობლის დამონტაჟებაზე. მისგან თანხმობის მიღების შემდეგ, გამათბობელი ვიყიდეთ და დავამონტაჟებინეთ. თუმცა, ამანაც ვერაფერი შეცვალა.
რით დასრულდა ეს ყველაფერი
გათბობის გამორთვის დროს ის ისევ ჩვენთან მოვიდა. ჩემს გაოცებულ მზერას მან უპასუხა: „სად მაქვს ამდენი ფული, რომ მისი გადასახადი გადავიხადო? ის ერთ საათში იმდენს წერს, რამდენსაც ჩვენ ერთ დღეშიც კი არ ვხარჯავთ”. ჩემი გვერდის ავლით, ჩემი დედამთილი სააბაზანოში შევარდა, მაგრამ ამჯერად თავი ვეღარ შევიკავე. ვკითხე, რატომ უნდა გადაგვეხადა ჩვენ მათ მიერ დახარჯული ელექტროენერგიის საფასური. „აქ უფასო აბანო არ არის. ან დაიწყეთ გადახდა, ან წადით”, – ვუთხარი დედამთილს და სააბაზანოს შესასვლელის წინ დავდექი.
„ჩემი შვილის სახლში უნდა გადავიხადო? ეს არ მოხდება!” ჩემმა დედამთილმა გვერდზე გამწია და სააბაზანოში ჩაიკეტა. ბევრი არ მიფიქრია, სააბაზანის კარი გარედან ჩავკეტე და სახლში წყალი გადავკეტე. თუ ძალიან მოსწონს ჩვენი აბაზანა, იჯდეს, წინააღმდეგი არ ვარ. მე კი მუსიკას მოვუსმენ. ნახევარი საათის შემდეგ ჩემი ქმარი დაბრუნდა და კარი გაუღო. ჩემი დედამთილი გამოვარდა და ყვიროდა, რომ მისი ფეხი ამ სახლში აღარ იქნებოდა. მან არ მოიტყუა!
საერთოდ არ ვნანობ ჩემს საქციელს. ნუთუ ბევრს ვთხოვდი? მე უბრალოდ მშვიდად ცხოვრება მინდა. და, საბედნიეროდ, ბოლო ორი კვირის მანძილზე ზუსტად ასე ხდება.
