ზოგიერთ ქალში თავად კონცეფცია „ჩემი დაქალის მეუღლე“ ჯადოსნურად იწვევს ველურ ინტერესს. ასე ვთქვათ, აღვიძებს სურვილს, საკუთარ თავს დაუმტკიცოს, რომ ჯერ კიდევ ბევრი რამ შეუძლია. რა არის გამოწვევა? რა თქმა უნდა, აცდუნოს, თავი შეაყვაროს, ხელში ჩაიგდოს მხოლოდ იმისთვის, რომ იგრძნოს, როგორ არის სხვისი მამაკაცი მზად შეასრულოს მისი პირადი ახირებები, მაშინ როცა კანონიერი ცოლი სახლში ზის და ეჭვებში იტანჯება. უნდა ითქვას, არც ისე კეთილშობილური სპორტია.
არიან ისეთებიც, რომლებშიც სხვისი ქმრები ნამდვილ სინანულს იწვევენ. ასეთი ქალი გვერდს ვერ უვლის წყვილს, სადაც ქალი, მისი აზრით, არასწორად იქცევა. აუცილებლად სჭირდება ჩარევა. უცნაურად ჟღერს, მაგრამ ზოგჯერ აქედან რაღაც გამოდის. როგორ ფიქრობთ, ნორმალურია, ჩაერიო სხვის ოჯახში, თუ, თქვენი აზრით, ის უკვე ინგრევა?
ჩემი დაქალის ქმარი
ჩვენს პატარა ქალაქში რაღაც უჩვეულო იშვიათად ხდება. ასე რომ სარაფანის რადიოში მხოლოდ ადგილობრივი ჭორები ვრცელდება. ჩემთვის ყოველთვის უცნაური იყო იმის გაცნობიერება, რომ ადამიანი, რომელზეც მეზობელი მიყვებოდა, მაგალითად, ნახევარი საათის წინ, მაღაზიისკენ მიმავალ გზაზე შეიძლება შემხვედროდა. ეს იგივეა ცნობილი ადამიანი სადარბაზოში დაინახო და არ შეიმჩნიო. რა, განა უბრალო ხალხი არ ხდის ცნობილებს პოპულარულს?
ბოლო დროს მსგავსი პოპულარობა მოვიპოვე. ჩემდა სამწუხაროდ, ხალხი ჩვენს ქალაქში ჩემს სიტუაციას კვლავ განიხილავს. მხოლოდ რამდენიმე მიჭერს მხარს, როგორც ადამიანს. ერთი მხრივ, მესმის რატომ: ასაკი, პენსიასთან ახლოს, ადამიანს საღად აზროვნების საშუალებას არ აძლევს. შაბლონები და ანტიდილუვიური განხილვა. მეორე მხრივ, დაკავებულ მამაკაცთან ურთიერთობაში ბევრი ქალი დაიწვა, ამიტომ ჩემზე გადმოაქვთ ნეგატიური გამოცდილება.
მათ ყურადღებას საერთოდ არ ვაქცევ. ფსიქიკას დაცვა სჭირდება. მნიშვნელობა არ აქვს, როგორ გამოიყურება ეს გარედან: მხოლოდ თქვენ და სხვას არავის შეუძლია თქვენი ცხოვრების გაბედნიერება. თუნდაც ამისთვის დაგჭირდეს სხვის მამაკაცს უბიძგოთ მნიშვნელოვანი, მაგრამ რთული ნაბიჯისკენ. რა თქმა უნდა, ასე მოვიქეცი.
ყველაფერი მაშინ დაიწყო, როცა დაქალისგან მის მამაკაცზე ახალი პრეტენზიები მოვისმინე. ჩიოდა მის ბუბაზე, კანონიერ მეუღლეზე, სანამ ის სახლში არ იყო. 1 თვის წინ უმიზეზოდ ცოლის გახარება გადაწყვიტა. სახლში მოვიდა და სულელურად გაღიმებულმა ლიას, ჩემს დაქალს, საჩუქარი გადასცა. ერთი ვარდი, ცელოფანში შეფუთული.
მე, მარტოხელა ქალს, მისი საქციელი უცნაური არ მომეჩვენა. აი, ლია იმანჭებოდა, როცა ყვებოდა. აღმოჩნდა, რომ ინტერნეტ სივრცეში, ქალებს შორის, მსგავს ჟესტს მკაცრად გმობენ. ერთი ვარდი უკვე სამარცხვინო და მიუღებელია. ცელოფნის შეფუთვა, რომელსაც მამაკაცს თავად გამყიდველი აძლევს, კუბოს თავსახურზე უკანასკნელი ლურსმანია. ჩემმა დაქალმა სკანდალი მოაწყო, ყვავილი დაფლითა და მთელი დღე განაწყენებული იყო.
ჩვენი საუბრის შემდეგ დავფიქრდი, როგორ შეუძლიათ ადამიანებს ერთ ბინაში ცხოვრება ისე, რომ ერთ თვეში არ გაგიჟდნენ. თავად განსაჯეთ: ლიასთან დასვენების დღეს მივედი. ვმუშაობ, ამიტომ სოციალური ქსელები ნაკლებად მაღელვებს. ბოლო ტრენდების შესახებ არაფერი ვიცი. ლია სახლიდან მუშაობს, თუ ფორმებში სანთლების დამზადება სამუშაოდ ითვლება. ოღონდ მხოლოდ ბუბას, მისი მეუღლის ჯიბე ზარალობს. ლია მხოლოდ მოგებას იღებს.
მოგვიანებით გამახსენდა მისი სხვა ისტორიები, რომლებიც მის ოჯახურ ცხოვრებას უკავშირდებოდა. იმას, თუ როგორ უყიდა ქმარმა შეუფერებელი სამკაული, როგორ გადაწყვიტა წვერის გაზრდა, მას კი არ მოეწონა. შემდეგ ღამით საპარსი აიღო და ლოყაზე თმის გრძელი ხაზი მოაჭრა. ბუბას წვერის გაპარსვა მოუწია, რამაც ჩემი დაქალი გაამხიარულა. აი, ბუბა რამდენიმე დღე მოწყენილი და გაპარსული დადიოდა.
ორივე 40 წლისაა. როგორც მე. რა მოხდა, თუ საჭიროდ ჩავთვალე დაქალის მეუღლე ფინჯან ყავაზე დამეპატიჟებინა? ხომ არ ვიცოდი, რა მოყვებოდა ამას! ჩემს გეგმაში იყო უდანაშაულო საუბარი, ცოტა მორალური მხარდაჭერა და მეტი არაფერი. ბუბამ გული გადამიშალა, აღიარა, რომ ლიაზე დაქორწინებას ძალიან ნანობს. კარგია, რომ შვილები მაინც არ ჰყავთ.
ჩუმად შეხვედრები დავიწყეთ. დიახ, მესმის, რომ ეს უბრალო ინტრიგას ჰგავდა, მაგრამ ვგრძნობდი, ერთმანეთი გვიზიდავდა. დამნაშავე არ ვარ, რომ ჩემი დაქალი ოჯახში ნამდვილი შარიანი აღმოჩნდა.
რამდენიმე კვირის განმავლობაში ყველაფერი კარგად იყო. შვებულება ავიღე, ბუბას სამუშაო საათები მკაცრად განსაზღვრული არ ჰქონდა, ამიტომ შეეძლო ცოლთან მაშინ მისულიყო, როცა მისთვის მოსახერხებელი იყო. ლია ვერც ამჩნევდა, რომ რაღაც რიგზე არ იყო. ტელეფონში იჯდა, სერიალებს უყურებდა და სისულელეებზე იტანჯებოდა. თითქოს ახალი „გატაცებაც“ იპოვა. ფსევდოავტორული სამკაულები მძივებით თუ რაღაც მსგავსი. ჩინეთიდან უკვეთავს, მძივებს ძაფზე აცმევს და თავისი „შემოქმედებით და კრეატივით“ ხარობს.
შემთხვევამ გვიმტყუნა. საერთო ნაცნობმა დაგვინახა, როგორ ვსეირნობდით მე და ბუბა ჩემს სახლთან ახლოს. დაგვინახა და ლიას უთხრა. ყველაფერი ჩხუბით დასრულდა. მე აღმოვჩნდი ჯადოქარი, ოჯახის დამანგრეველი და ამქვეყნად ყველაზე ცუდი ადამიანი. ამისთვის მზად ვიყავი. მხოლოდ საწყენია, რომ ბუბამ მხარი არ დამიჭირა. პატიება ითხოვა, ცოლს დაუბრუნდა, მე კი მითხრა, რომ ჩვენი ურთიერთობა შეცდომა იყო.
ახლა ადგილობრივების ნახევარი გამკიცხველი თვალით მიყურებს, როცა ქუჩაში მხედავს. არაფერს ამბობენ, მაგრამ მრავალმნიშვნელოვნად ზურგს მაქცევენ, თითქოს ამით განწყობა გამიფუჭდება. მთლიანობაში ჩემს ცხოვრებაში არაფერი შეცვლილა. მარტო ცხოვრებას ვაგრძელებ, ვმუშაობ, არ ვისმენ ყოფილი დაქალის სისულელეებს მისი ქმრის მორიგ შეურაცხყოფაზე.
მეორე მხრივ, გავიგე, რომ ლიამ და ბუბამ შერიგება მოახერხეს. ახლა ჩახუტებულები ხშირად დასეირნობენ. არადა ადრე ლიას მსგავსი სეირნობა არ უყვარდა. გამოდის, მადლობა უნდა მითხრან. ნაწყენი არ ვარ. ჩემთვისაც გამოცდილებაა. თუ მამაკაცი მზად არაა საკუთარი ბედნიერებისთვის იბრძოლოს, მეც არ მჭირდება. მარტო ცხოვრება არც ისე ცუდია. რა იქნება მომავალში, ვნახოთ. ზღვაში კიდევ ბევრი თევზია.
