მშობლიური სახლი ადგილია, რომელიც ადამიანს ძალას ანიჭებს. მყუდრო კუთხე, რომელიც სავსეა მოგონებებით და ოჯახური სითბოთი. პრობლემები იწყება მაშინ, როცა ის უთანხმოების მიზეზი ხდება. ვერასდროს ვიფიქრებდი, რომ ასეთ სიტუაციაში თავად აღმოვჩნდებოდი.
მშობლიური სახლი დიდი უკმაყოფილების მიზეზი გახდა
ხუთშაბათს მშობლებმა მე და ჩემი და მათთან დაგვპატიჟეს. გაგვაფრთხილეს, რომ სერიოზულად უნდა დავილაპარაკოთ. ამ მომენტს დიდი ხანია ველოდი, რადგან ბებიის ბინის გაყოფას ვაპირებდით. უკვე დიდი ხანია განვიხილავდით და დასრულების დრო იყო. თან ახლა ფული ძალიან მჭირდება.
მე და ჩემი მეუღლე ბევრს ვმუშაობთ, რომ დედამთილის მკურნალობის ხარჯები დავფაროთ. ქალბატონი დოდო საკუთარ თავს ვერ უზრუნველყოფს. მუდმივი მოვლა და ძვირადღირებული მკურნალობა სჭირდება. თითქმის ყველაფერზე ეკონომიას ვაკეთებთ. კარგია, რომ სარდაფი კარტოფილით სავსეა, წინააღმდეგ შემთხვევაში, უკვე შიმშილი ბოლოს მოგვიღებდა.
ოჯახში ტანსაცმლის ყიდვაზე დიდი ხანია არ ვსაუბრობთ. ფინანსებს ისე ვანაწილებთ, რომ მხოლოდ ყველაზე აუცილებელი ხარჯები დავფაროთ. დროდადრო დოდოს მდგომარეობა უმჯობესდება. ამ პერიოდში საჭმელზე ცოტა მეტი ფული გვრჩება. თუმცა მაინც მოკრძალებულად ვცხოვრობთ. თავისუფალ ფულზე ან ფინანსურ ბალიშზე მხოლოდ ოცნება შეგვიძლია.
ბებიის გადაწყვეტილება
რა თქმა უნდა, როცა მშობლებმა მე და ჩემი და სალაპარაკოდ დაგვიბარეს, ძალიან გამიხარდა. დედ–მამა უკვე 6 თვეა ბებიის ბინის მყიდველს ეძებს. ბებიას ჯერ კიდევ სიცოცხლეში უნდოდა ბინის გაყიდვა და ფულის შვილიშვილებისთვის გაყოფა.
ბებია ძალიან კეთილი და გულისხმიერი იყო. უამრავი მეგობარი ჰყავდა. მის მსგავს ადამიანებს ყოველთვის აფასებენ და უყვართ. უკონფლიქტო, გამგები, გულკეთილი. ბრძენიც იყო და ბავშვურ გულუბრყვილობასაც არ კარგავდა. სითბოს და სინათლეს ასხივებდა. ყველას ეხმარებოდა, კარგ რჩევას აძლევდა, რთულ წუთებში მხარს უჭერდა.
ბებია განიცდიდა, რომ მე და ჩემს დას საკუთარი საცხოვრებლის შესაძენად ფულის დაგროვება გვჭირდებოდა. სწორედ ამიტომ, თავისი სამოთახიანი ბინის გაყიდვას გეგმავდა. მისი გარდაცვალების შემდეგ ქონების გაყიდვის ვალდებულება ჩვენს მშობლებზე გადავიდა. სამწუხაროდ, მშობლებმა სხვაგვარად მოქცევა გადაწყვიტეს.
მშობლების მოულოდნელი გადაწყვეტილება
ვახშამზე მე და ჩემმა დამ გავიგეთ მშობლების გადაწყვეტილების შესახებ ბებიის ბინასთან დაკავშირებით. აღმოჩნდა, რომ ბინის ჩემს დაზე გადაფორმება განიზრახეს. თქვეს, რომ მიღებულ ფულს მაინც დედამთილის მკურნალობაზე დავხარჯავ. ასე ლიას საცხოვრებელი მაინც ექნება. შოკში ვარ. მშობლები თვლიან, რომ რადგან გავთხოვდი, დახმარება არ მჭირდება. აი, დას კი ბინა სჭირდება, ანუ მიიღებს.
ცრემლებს ძლივს ვიკავებდი. ვგრძნობდი, რომ მიღალატეს. რატომ არის ასე? ვერ გამიგია. მშობლებმა ხომ იციან, როგორ რთულ პირობებში ვცხოვრობ. ხედავენ, ახალი ტანსაცმლის ყიდვაც არ შემიძლია. რა ვთქვა, მე და ჩემი მეუღლე წიწიბურაზე და კეფირზე ვცხოვრობთ. ყველაფერზე ვზოგავთ და ეს საიდუმლო არაა.
მშობლებმა მირჩიეს, ეგოისტი არ ვიყო, დავფიქრდე არა მხოლოდ ჩემს პრობლემებზე, არამედ ღვიძლი დაც არ დავივიწყო. დედ–მამა თვლის, რომ ყველასთვის სწორი გადაწყვეტილება მიიღეს. მათი აზრით, ახლა ბინის გაყიდვა მომგებიანი არაა. მხოლოდ ფულს დაკარგავენ. სათქმელი არაფერი მქონდა.
როცა ჩემი და სანუგეშოდ მომიახლოვდა, ავდექი და წამოვედი, არც მოვუსმინე. ლია მარწმუნებს, რომ მშობლები ორივე შვილზე ზრუნავენ. მათ გაგებას მთხოვს. ამბობს, რომ ფულს მაინც სწრაფად დავხარჯავ და აზრი არ აქვს ბინის გაყიდვას. პირიქით, ასე ბებიის ბინა შეინარჩუნეს. გონივრულად მოიქცნენ. მე კი მხოლოდ საკუთარ თავზე ვფიქრობ.
გულწრფელად, ახლა არც მშობლებთან, არც ჩემს დასთან ურთიერთობის სურვილი არ მაქვს. შოკში ვარ. ეგოისტი მიწოდეს და არ ესმით, რა მწყინს. მშობლების უსამართლო გადაწყვეტილების გამო გული ძალიან მტკივა. როგორ შეიძლება ამის გაკეთება, როცა ორი შვილი გყავს?
