ბევრი ჩვენგანისთვის სიბერე სასიამოვნო ემოციებთან არ ასოცირდება. არა, ამაში არაფერია ცუდი ან არაბუნებრივი. ადამიანის ცხოვრების ჩვეულებრივი ნაწილი. სამწუხაროდ, მოხუცები სოციალურად ყველაზე დაუცველები არიან. მცირე პენსია, შვილები, რომელთაც საკუთარი ცხოვრება აქვთ. ბევრი პოზიტივი შეგვიძლია ვიპოვოთ აქ? და მაინც, არიან ადამიანები, რომელთაც კარგად ესმის, რა არის გულმოწყალეობა. ამისთვის მათ დიდ მადლობას ვუხდით.
თუ დავფიქრდებით, მოხუცებს ბევრი რამ არ სჭირდებათ. ჯანმრთელები რომ იყვნენ, ანუ ფული მედიკამენტებისთვის. ადამიანური ურთიერთობა, რადგან ეს ყველას გვჭირდება ასაკის მიუხედავად. ასეა? და მომავლის იმედი. ეს ძალიან მნიშვნელოვანია. სიბერეში გჭირდება რწმენის სხივი, რომელიც გეხმარება დილით ადგე და გააგრძელო ცხოვრება, როგორი რთულიც არ უნდა იყოს. იმედი შიგნიდან გვათბობს.
რა არის გულმოწყალეობა?
როგორც სტუდენტს, კარგად მესმის, რა არის კარგი, რა ცუდი. არა, სერიოზულად. ბავშვობაში თითქოს სხვა ტალღაზე ხარ. ფიქრობ, რომ ყველაზე ჭკვიანი ხარ. ცდილობ, თავი კაცთმოძულედ წარმოაჩინო. გულწრფელად, თავად არ ვიცი, რატომ. მაგრამ ასეთი პერიოდია, როცა გგონია, რომ ყველა შენს წინააღმდეგაა. მხოლოდ შენ გესმის ყველაფერი. კარგია, რომ ეს დრო სწრაფად გავიდა.
სადღაც 1 წლის წინ გავიცანი მოხუცი ქალი, ჩემი სახლის გვერდით მეზობელ ეზოში. გავიცანი რა, უბრალოდ მივდიოდი, ის კი სკამზე იჯდა და მოულოდნელად ჩემი ვარცხნილობა შეაქო. რაც უცნაურია, მაშინ ფერად აფრიკულ ნაწნავებს ვატარებდი. ახლა მესმის, რა სულელი ვიყავი, რადგან საერთოდ არ მიხდებოდა. როგორც ჩანს, ბებიამ ასე ჩემი გამხნევება სცადა. ზაფხულის თბილი დღე იყო, გულში კი კატები კნაოდნენ. მისმა კომპლიმენტმა თითქოს ახალი სასიცოცხლო ძალები მომანიჭა. ერთმანეთი გავიცანით და გზა გავაგრძელე.
ნაცნობი ბებია
ქალბატონი ნორა იმ სკამზე ხშირად იჯდა. ზოგჯერ მარტო, ზოგჯერ სხვა მოხუც ქალებთან ერთად. ერთმანეთს ვესალმებოდით, მაგრამ არასდროს გავჩერებულვარ, რომ, მაგალითად, მისი ჯანმრთელობა მომეკითხა. სწორად გამიგეთ, ხან ტელეფონზე ვლაპარაკობდი, ხან ლექციაზე ან შეხვედრაზე მეჩქარებოდა. ისიც არ მეძახდა. ცხოვრება გრძელდებოდა და ჩვენი პირველი შეხვედრა სულ დამავიწყდა.
რამდენიმე თვეში მის სადარბაზოში გადავიდა ჩემი კურსელი, ნატალი. კარგად ვურთიერთობთ, მაგრამ მასთან სახლში არასოდეს ვყოფილვარ. ეს ჩემს წესებში არაა და რა უნდა გავაკეთო მასთან? ეს ბიჭები დადიან ერთმანეთთან სახლებში, თამაშობენ ვიდეო თამაშებს ან უყურებენ ფეხბურთს. ამის აზრს ვერასოდეს ვხვდებოდი. სუფთა ჰაერზე ან კაფეში ურთიერთობა სჯობს. თან არა ყოველდღე. არადა ამბობენ, გოგოები არიან ჭორაობის მოყვარულები. თანამედროვე ბიჭები მხოლოდ უაზრო ლაპარაკზე ფიქრობენ. როგორც პენსიონერები.
ერთხელ მე და ნატალის ჩემი “მოხუცი” მეგობარი, ქალბატონი ნორა შეგვხვდა. ისევ შეაქო ჩემი გარეგნობა, მკითხა, კარგად თუ ვიყავი. მოკლედ, ჩანდა, ლაპარაკი სურდა: ენერგიით სავსე იყო. სამწუხაროდ, გვეჩქარებოდა, ამიტომ არ გვეცალა. გავუღიმეთ, რაღაც საერთო ფრაზით ვუპასუხეთ და ჩვენს საქმეზე წავედით. რა უნდა გვექნა, რა გვქონდა სალაპარაკო?
მოულოდნელი განცხადება
სულ ახლახან ჩემი დაქალის სადარბაზოს გავლით სახლში მივდიოდი და თვალშისაცემი რეკლამა დავინახე, ხელით დაწერილი: “კეთილო ხალხო, დავკარგე 10 ლარი. პურის ფული არ მაქვს. დამეხმარეთ, ვინც იპოვის”. და ბოლოს მიწერილი იყო, ბინა 76. რა თქმა უნდა, იქნებ დამთხვევაა, მაგრამ ყოველთვის მეჩვენებოდა, რომ ჩემი ნაცნობი მოხუცი
სადარბაზოში მარტო ცხოვრობდა. იმ გაგებით, რომ სხვა პენსიონერები მასთან სხდებოდნენ, რადგან მათ სხვა სკამებზეც ვხედავდი. აი, ქალბატონი ნორა ადგილს არ იცვლიდა. აი, ასეთი სიტუაცია.
დრო მქონდა, ამიტომ ბებიასთან მისვლა და დახმარება გადავწყვიტე. თავს მოვაჩვენებ, თითქოს ფული სკამთან ახლოს ვიპოვე, პატარა თანხაა. თან დავრწმუნდები, რომ ყველაფერი ზუსტად ისეა, როგორც ვფიქრობ. საჭირო სართულზე ავედი და ნაცნობი ბებია დავინახე. სათვალიდან გაოცებული მიყურებდა. მომესალმა. თავაზიანად მივესალმე და ვუთხარი, რომ ფული ვიპოვე იქ, სადაც ყოველთვის იჯდა. სპეციალურად დაჭმუჭნული ფული მივაწოდე.
ფულის დანახვაზე ბებიას გაეღიმა და მხიარულად თვალი ჩამიკრა. მითხრა, რომ უკვე მერვე ვიყავი, ვინც “განცხადების მიზეზით” ესტუმრა. ზოგმა მისი ტელეფონის ნომერიც იპოვა, ურეკავდნენ და მალე მონახულებას ჰპირდებოდნენ. რა თქმა უნდა, მისთვის სასიამოვნოა, მაგრამ, როგორც ჩანს, ფული არა სკამთან ახლოს, არამედ საკუთარ ჯიბეში ვიპოვე. ბუნებრივია, ზღაპრების მოგონება დავიწყე, თითქოს ფულზე ჭუჭყიც ჩანს. ფული უბრალოდ ტუმბოზე დავდე. ასეთი სასიამოვნო ქალის გახარება მინდოდა.
რა არის გულმოწყალეობა?
კიდევ რამდენიმე წუთი ვიდექით. მისი პატარა მონოლოგი მოვისმინე, თუ რა კარგი გოგოა ჩემი მეგობარი და როგორ ესალმება ყოველდღე მეზობლებს. კარგია, რომ ვმეგობრობთ, დაე, ყოველთვის ასე იყოს. როცა წასვლა დავაპირე, გამიღიმა და განცხადების ჩამოხსნა მთხოვა, რადგან მას არც დაუწერია. თუმცა ბედნიერია, რომ ამდენი ადამიანი ესტუმრა, მაგრამ ფული არ სჭირდება. ასეთ შემობრუნებას არ ველოდი, მაგრამ ამის გაკეთებას დავპირდი.
მეორე დღეს ნატალი შემხვდა. გუშინდელი ამბავი მოვუყევი, მაგრამ სულ არ ჩანდა გაკვირვებული. “აიღო ფული?” – მხოლოდ ეს მკითხა. დადებითად ვუპასუხე და გახარებულმა გაიღიმა.
“იცი, ამ სახლში ახალი ვარ, მაგრამ ჩემამდეც მოვიდა ისტორია, რა შესანიშნავი ქალია ქალბატონი ნორა. ვაჟის, ქალიშვილის ან შვილიშვილების კომპანიაში არასოდეს მინახავს. აღმოჩნდა, რომ მარტოხელაა. აი, განცხადების დაწერა მოვიფიქრე. თავად დავწერე და მასთან მივედი. მოგვიანებით, როგორც მივხვდი, სხვებიც ესტუმრნენ. როგორც ხედავ, მხოლოდ მიზეზი იყო საჭირო. გამოდის, ქალბატონი ნორა ბევრს ნამდვილად მოსწონს”.
აი ასე, იმ დღეს გავიგე, რა გონიერია ჩემი მეგობარი და რა სასიამოვნო არიან მოხუცები. სასიამოვნო, მაგრამ, სამწუხაროდ, ძალიან მარტოსული.
