როცა ქალიშვილი შემეძინა, ჩემმა საუკეთესო დაქალმა დაბადების თარიღს და დროს დახედა, შემდეგ დამწუხრებულმა ენაზე იკბინა. დღევანდელ დღესავით მახსოვს, რა თქვა: „კეთილი გოგო იქნება, მაგრამ მამაკაცებთან გაწვალდება, სანამ ბედნიერებას იპოვის“. ქალსა და კაცს შორის კარმული ურთიერთობების, ზოგადად, ასტროლოგიის არ მჯეროდა. აი, დაქალს მთლიანად ვიღებ ყველა მის ჰობთან ერთად. ამით ფულს შოულობს და არა ცოტას.
წლები გავიდა, მისი პროგნოზი სულ დამავიწყდა. ჩემს ქალიშვილს ცხოვრებაში ყველაფერი სტაბილურად ჰქონდა. როგორც იქნა, წარმატებით დაოჯახდა. აი, როცა უკვე მეორე შვილზე ორსულად იყო, მისი საოჯახო წესრიგის მოწმე გავხდი და თავი ვერ შევიკავე. ახლა ჩემი ქალიშვილის ქორწინება განქორწინების ზღვარზეა, ტირის და ამბობს, რომ ყველაფერში მე ვარ დამნაშავე. მე კი სიძის დანახვა ერთ კილომეტრშიც არ მინდა. ჩემი მეგობრის სიტყვები გამახსენდა.
კარმული ურთიერთობები ქალსა და კაცს შორის
თავად ქმარში ძალიან გამიმართლა. ერთად დიდხანს ვშრომობდით, რომ ტურისტული ბიზნესი გაგვეხსნა. ახლა საქმე რთულად მიდის, მაგრამ საუკეთესო წლებში მოვახერხეთ სოლიდური თანხის დაზოგვა და ორი კარგი ბინის ყიდვა – ერთი ჩვენთვის და მეორე ქალიშვილისთვის.
ბინა შვილს გააზრებულად ვუყიდეთ. დაველოდეთ, მისი უნივერსიტეტის დამთავრებას და პირველი სტაბილური სამსახურის დაწყებას. შემდეგ გასაღები სიმბოლურ საჩუქრად გადავეცით.
მაშინ საქმე მოიმატა და მუდმივად გზაში ვიყავით. ყველაფერი ისე სწრაფად მოხდა, რომ მის საქმროს წესიერად ვერც დავაკვირდი, რომ უკვე ხელი სთხოვა.
სიძის გაცნობა
ქალიშვილი ბედნიერებისგან მეცხრე ცაზე იყო და ახალგაზრდა ბიჭიც წესიერად და განათლებულად გამოიყურებოდა. ოღონდ საშუალო ხელფასი ჰქონდა. სამშენებლო ბიზნესში ლოჯისტიკურ კომპანიაში მუშაობდა. რას აკეთებდა კონკრეტულად, არ ვიცი, მაგრამ სოლიდურად გამოიყურებოდა – ყოველთვის პერანგსა და შარვალში.
ქორწილი, პირველი შვილიშვილი, ახლა უკვე მეორე შვილიშვილიც მალე გაჩნდება. მე და ჩემი ქმარი მათ ოჯახს შეძლებისდაგვარად ვეხმარებოდით, რადგან ჩვენი ქალიშვილი დეკრეტულ შვებულებაში იყო, ხოლო სიძის ხელფასი საკმარისი არ იყო. ფინანსურად ხშირად ვეხმარებოდით. ხან საზღვარგარეთიდან ჩამოტანილ ტექნიკას ვჩუქნიდით.
ახლახანს დრო დადგა. ქალიშვილი ბავშვის შესანარჩუნებლად საავადმყოფოში წვებოდა და დამირეკა. მთხოვა, 1–2 კვირა შვილიშვილისთვის მიმეხედა. მის წასვლამდე მოვედი, რომ ეთქვა, რა და როგორ აქვთ მოწყობილი, სად რა დევს, რა ვაჭამო ბავშვს და რა გავაკეთო. წარმოიდგინეთ ჩემი გაოცება, როცა აღმოჩნდა, რომ უფრო მეტად მომიწევდა მეზრუნა არა შვილიშვილზე, არამედ მის ქმარზე! როგორც მინიმუმ, ასეთი შთაბეჭდილება დამრჩა.
ოჯახური ურთიერთობები და წესრიგი სახლში
სიძე დილის 8 საათზე სამსახურში წასასვლელად ემზადება. ამ დროისთვის კარადაში უკვე უნდა ეკიდოს დაუთოებული, სუფთა ტანსაცმელი – პერანგი და შარვალი. მაგიდაზე ყველაფერი გამზადებული უნდა იყოს: ნოყიერი საუზმე, ახალმოდუღებული ყავა და შეფუთული სადილი, რომელიც საღამოს უნდა მოამზადო. სხვათა შორის, საკვებზე: ღმერთმა არ ქნას და განმეორდეს! საჭმელი უნდა იყოს მრავალფეროვანი, წინა დღის კერძი აღარ ვარგა.
არაფერს ვამბობ დალაგებაზე, რეცხვაზე და შვილიშვილთან საქმიანობაზე – საბავშვო ბაღში უკვე აძლევენ საშინაო დავალებებს. ძირითადად, მარტივია, მაგრამ დროს და მოთმინებას მოითხოვს. სანამ ქალიშვილი მიხსნიდა, რა და როგორ არის მათთან მოწყობილი, სამსახურიდან სიძე დაბრუნდა. ჩემს დანახვაზე ჩაიბურტყუნა „მოვედი“. არანაირი „გამარჯობა“ ან „როგორ ხარ“.
ქალიშვილი ქმარს ახალგამომცხვარი შარლოტათი და ჩაით შეხვდა. ის კი შემოსვლისთანავე დივანზე წამოწვა, დაიღალა. შვილს არც შეხედა. არაფერს ვამბობ, რომ ეთამაშოს და დავალების შესრულებაში დაეხმაროს. გაჩუმება რთული იყო. გადაწყვეტილება მივიღე, რომ გონიერების ფარგლებში დავეხმარებოდი და ქალიშვილს ჭკუას არ დავარიგებდი. მით უფრო, რომ ორსულად იყო, ახლა დრო არაა.
მეორე დღეს ჩემი ცვლა დაიწყო. დილით ადრე მივედი. სიძეს ეძინა. სახლიდან გუშინ გამომცხვარი ღვეზელი წამოვიღე. გადავწყვიტე, ტანსაცმლის კარადაში ქექვას არ დავიწყებდი – ზრდასრული მამაკაცია, უნდა იცოდეს, სად რა დევს. მესმის, დგება. გამოვიდა, ღვეზელს უყურებს და მეკითხება, რა არის. როცა გაიგო, რომ გუშინ გამოვაცხვე, გაბრუნდა და წავიდა. ცოტა ხანში კარი გაიჯახუნა და საღამომდე არ გამოჩენილა.
ქვეყნის საქმე მქონდა: ბორში მოვამზადე, შვილიშვილთან ერთად გავისეირნე, სარეცხი ჩავრთე, ჭურჭელი გავრეცხე. ღვეზელები პატარა კონტეინერში ჩავდე, რომ მეორე დღეს სიძეს სამსახურში წაეღო. მოვიდა, ცხვირი აიბზუა, წინა დღის ღვეზლის აღება არ უნდოდა. და რატომ არ გავრეცხე პერანგი ხვალისთვის?
მოთმინება ამომეწურა და თითი დავუქნიე. ვუთხარი, რომ ჩემმა ქალიშვილმა ზედმეტად გაანებივრა. ჩემს ბინაში (ბინა ჩემს სახელზეა რეგისტრირებული) მოახლე არ ვარ. ტუჩები მოკუმა, არაფერი უთქვამს და თავის ოთახში გავიდა. მეორე დღეს სამსახურში წავიდა, საღამოს არ დაბრუნებულა. ღამით ქალიშვილი მირეკავს, ყვირის და მეკითხება, რა ჩავიდინე. სიძეს დაბრუნება არ სურს, რადგან ვუთხარი, რომ ჩემი ბინაა.
დამაბრალეს, რომ სიძეს არ ვაჭმევ და სამსახურში ჭუჭყიანი ტანსაცმლით და მშიერი გავუშვი. ასევე მისი ბედნიერი ოჯახური ცხოვრება დავანგრიე. ჩემი აზრით, უმჯობესია მარტო იყოს, ვიდრე ასეთ დიქტატორთან!
სწორედ მაშინ გამახსენდა ჩემი მეგობრის სიტყვები და ჩემი სიტუაცია გავუზიარე. მან მხოლოდ მხრები აიჩეჩა და მითხრა, რომ აქ არის კარმული ურთიერთობები მამაკაცთან. ჩემმა ქალიშვილმა გაკვეთილი უნდა ისწავლოს, როგორც არ უნდა გაუჭირდეს. გული მეწურება, შვილიშვილი მეცოდება, მაგრამ ასეთ მამასთან ბავშვობაც ვერ გექნება. ვფიქრობ, სამსახურში შესვენება ავიღო და ქალიშვილს ფეხზე დადგომაში დავეხმარო. ვფიქრობ, სწორად მოვიქეცი.
