დღევანდელი სტანდარტებით ძალიან ადრე გავთხოვდი, 22 წლის ასაკში. ეს მოხდა ჩემი სტუდენტური ცხოვრების პერიოდში და იმ დროს არ დავფიქრებულვარ, რა იყო უფრო მნიშვნელოვანი: მიყვარდეს თუ ვუყვარდე? მშობლების სახლის სწრაფად დატოვება მინდოდა. მშობლები ცდილობდნენ ჩემს დარწმუნებას, რომ დაოჯახება ადრეა, ასაკზე და ნათელ მომავალზე აქცენტს აკეთებდნენ, მაგრამ არ გამოუვიდათ. უნდა ითქვას, ეს არასდროს მინანია.
წლები შეუმჩნევლად გაფრინდა. უკვე 52 წლის ვარ. ქმარი ცოცხალი აღარაა. სრულიად მარტო დავრჩი კერძო სახლში ქალაქგარეთ, ბევრს ვმუშაობ, შვილები უკვე გაიზარდნენ. მოულოდნელად ხელი მთხოვეს! ერთი შეხედვით, ჩემი ასაკის ქალი ბედნიერებისგან მეცხრე ცაზე უნდა იყოს. საქმრო შესაშურია, კარგი გარეგნობის, ოღონდ დათანხმებას არ ვჩქარობ. ამის სერიოზული მიზეზი მაქვს. საქმე ჩემს გარდაცვლილ მეუღლეშია.
რა უფრო მნიშვნელოვანია: გიყვარდეს თუ უყვარდე?
ვერ ვიტყვი, რომ სიყვარულით გავთხოვდი. როგორც ვახსენე, უფრო დამოუკიდებლობის მოპოვება მინდოდა. სახლში ყველაფერს მამა მართავდა, მე და ჩემი და თითის წვერებზე დავდიოდით. მასთან დაპირისპირების დედასაც ეშინოდა. როცა ლევანი გავიცანი, მივხვდი, რომ მასთან მშვიდად და წყნარად ვიცხოვრებდი. არაფერია საშიში, რომ მშობლებს არ მოსწონდათ. ვიცოდი, რა იყო მიზეზი. ლევანი ღარიბი ოჯახიდან იყო, ჩემზე ოდნავ დაბალი და ცოტა ენაჩლიგი.
მაგრამ ჩემმა ქმარმა მამაჩემის გულის მოგებაც შეძლო ჩემდამი დამოკიდებულებით. ეს საოცარი სიკეთის კაცი იყო. მზიანი, შრომისმოყვარე. სახლი, სადაც ახლა ვცხოვრობ, საკუთარი ხელით ააშენა. ყოველი ფანჯარა, ყოველი ლურსმანი თაროზე – ყველაფერი მის თავს მახსენებს.
ჩემი პირველი ქორწინება
სიყვარული მოგვიანებით მოვიდა. დროთა განმავლობაში, როცა ჩემი კურსელები ლამაზ და მდიდარ კაცებზე დაოჯახდნენ, მივხვდი, როგორ გამიმართლა. ფინჯან ყავაზე შეკრებისას ახალგაზრდა ცოლები ერთმანეთს ეჯიბრებოდნენ იმის თქმაში, რა ცუდი იყო მისი ქმარი. ზოგი სვამს, ზოგი ზარმაცია, ზოგი წლებმა უგრძნობი გახადა, ზოგი სცემს.
არაფერი მქონდა სათქმელი. ყველაფერი კარგად იყო. სახლს ერთად ვალაგებდით. შვილებზე მორიგეობდით ვზრუნავდით. მართალია, ხშირად მე ვამზადებდი, ტანსაცმლის და ჭურჭლის რეცხვა არ მიყვარს. მას ძალიან უყვარდა პროდუქტებზე სიარული და ფიქრი, რა მოამზადოს დღეს.
ერთად გატარებული 15 წელი ყველაზე ბედნიერი დრო იყო ჩემს ცხოვრებაში. არასდროს და არავისგან მიგრძვნია იმდენი ზრუნვა და სითბო, რამდენიც ლევანისგან. ხმა არასდროს აუწევია, ჩვენ შორის უთანხმოება იმდენად იშვიათი იყო, რომ თითებზე შემიძლია დავითვალო.
ცხოვრება ქმრის გარდაცვალების შემდეგ
სამწუხაროდ, ლევანი ავტოკატასტროფამ წამართვა. ქალაქის გარეუბანში ზამთარში გზები იშვიათად იწმინდება და ასფალტს იშვიათად აგებენ. მანქანა თხრილში ჩავარდა და მიღებული დაზიანებები სიცოცხლესთან შეუთავსებელი აღმოჩნდა. არ ვიცი, როგორ გადავიტანე. ალბათ, ქმრის ოჯახი უფრო დამეხმარა. ეს მწუხარება ჩვენთვის ერთნაირად ახლოს იყო. ჩემი მშობლებიც დარდისგან ადგილს ვერ პოულობდნენ. განიცდიდნენ ჩემს გამო, მხარდაჭერას ცდილობდნენ, მაგრამ ყველაზე საშინელი სასოწარკვეთის წუთები დედამთილთან ერთად განვიცადე.
10 წელზე მეტი გავიდა, მაგრამ ჩემთვის ისევ ძვირფასია სახლი, სადაც ვცხოვრობ. შვილები სასწავლებლად სხვადასხვა ქალაქში წავიდნენ, მაგრამ ხშირად მირეკავენ, ჩამოდიან. წინა დაბადების დღეზე სანატორიუმში მოგზაურობა მაჩუქეს. იქ გავიცანი გია.
სიმპათიური მამაკაცი, ჩემზე ცოტა უფროსი, კარგი შემოსავლით და სასიამოვნო გარეგნობით. ნაკითხი, ინტელიგენტი. თავად არ ვიცი, რა დამემართა, მაგრამ ჩემი გული თითქოს გაგიჟდა. ასეთი რამ ლევანისთან არასდროს მიგრძვნია, მასთან ყველაფერი ძალიან მშვიდი და თბილი იყო. აქ ხან სიცხეს ვგრძნობ, ხან სიცივეს.
რა უფრო მნიშვნელოვანია: გიყვარდეს თუ უყვარდე?
გია დაქორწინებული არასდროს ყოფილა, რადგან დედამისთან ერთად ცხოვრობს. დედა სერიოზულად ავადაა, მარტოს ვერ ტოვებს. არავის სურდა ავადმყოფ დედამთილთან ერთად ცხოვრება და ასე სიბერეში მარტო დარჩა. სანატორიუმის შემდეგ ერთმანეთს ხშირად ვეხმიანებით, ძალიან იშვიათად ვხვდებით, რადგან ერთმანეთისგან საკმაოდ შორს ვცხოვრობთ, 2 საათის დაშორებით. შუა გზაზე ვხვდებით, რომ ორივესთვის კომფორტული იყოს.
ვერასდროს ვიფიქრებდი, რომ ოდესღაც ისევ ურთიერთობაში ვიქნებოდი. თუმცა როცა საქმე დასერიოზულდა, მივხვდი, მზად არ ვარ. ერთად ცხოვრებას მთავაზობს. თვლის, რომ ჩვენ სამი, დედამისთან ერთად, კარგად ვიცხოვრებთ. მთავაზობს, თუ პირველი ვარიანტი არ მომწონს, ჩემთან დარჩეს, თუ, რა თქმა უნდა, დავპატიჟებ. დაქორწინებას მთხოვს.
არ შემიძლია. დედამისთან ერთად ცხოვრება ვარიანტი არაა. ასევე ვერ წარმომიდგენია სხვა კაცი ამ სახლში, რომელიც ქმარმა ასეთი სიყვარულით ააშენა. ღალატს ჩემს თავს ვერ ვაპატიებ. ახლობლებსაც ვერ ვეტყვი, რომ ვიღაც გამოჩნდა. არ ვიცი, როგორ მოვიქცე, რა გადავწყვიტო.
