დღესასწაულებამდე სახლიდან უსარგებლო ნივთების გადაყრა კარგ ნიშნად ითვლება. ვინაიდან თავისუფალი დრო თითქმის არასდროს მაქვს, გადავწყვიტე საშობაოდ წინასწარ მოვემზადო. გადავსებული კომოდის დაცარიელებით დავიწყე. ყველაფერი, რასაც კომოდში ვინახავდი, საწოლზე გადავიტანე. სულ ძირში მამაკაცის ზამთრის წითელი შარფი ვიპოვე. ალბათ, დიდი ხნის წინ უნდა გადამეგდო, მაგრამ ხელს ვერ ვწევ: ამ ნივთს მამის სამახსოვროდ ვინახავ.
დღეს პაპარაცი თქვენთან ერთად ჩაიძირება სასიამოვნო ნოსტალგიაში.
მამაკაცის ზამთრის შარფი
ერთ დროს ეს მამაკაცის ზამთრის შარფი მამაჩემს ეკუთვნოდა. დედამ დაბადების დღეზე სიურპრიზი გაუკეთა და აჩუქა თბილი ნივთი, რომელზეც ყველა მამაკაცი ოცნებობდა საბჭოთა კავშირში. ძნელი წარმოსადგენია, რამდენად რთული იყო მისთვის იმ დროს ასეთი მოდური იმპორტული აქსესუარის “შოვნა”. ახლა ასეთ მოდელს არავინ ატარებს, მაგრამ მაშინ მშობელი ამ მოჰერის შარფის გარეშე ვერ წარმომედგინა.
შარფს ნაზად ხელი გადავუსვი და ლოყით შევეხე. ისეთივე თბილია და სულ არ არის მჩხვლეტავი, როგორც ბავშვობაში მეჩვენებოდა. შესაძლოა, მამის წვერი მჩხვლეტდა და შარფს მივაწერდი. გამახსენდა, როგორ მასეირნებდა მამა ხელჩაკიდებული და მეკითხებოდა, ხომ არ გავიყინე. მხიარულად მივაბოტებდი და უარყოფის ნიშნად თავს ვაქნევდი, მისი ჩახუტებისგან თავის დაღწევას ვცდილობდი. მამა ფართო გულმკერდში უფრო ძლიერ მიკრავდა და თავისი სითბოთი ჩემს გათბობას ცდილობდა. წამით მომეჩვენა, რომ შარფზე დღემდე იგრძნობა მამის ოდეკოლონის სუსტი არომატი. მოგონებების ტალღამ დამიარა. თითქოს ისევ პატარა უდარდელი გოგო გავხდი.
თბილი მოგონებები
წარმოსახვამ ძვირფასი ადამიანის გამოსახულება უნებურად აღადგინა. ჩემთვის მამა ყველაზე ძლიერი და სიმპათიური იყო ნაცნობ ბიძიებს შორს. გარეგნულად სხვა მამებისგან დიდად არ განსხვავებოდა, რადგან იმ დროს მამაკაცები მრავალფეროვანი ჩაცმულობით ვერ დაიკვეხნიდნენ. ცივ სეზონზე საბჭოთა მამები ტიპურად გამოიყურებოდნენ: პალტო გადაწეული საყელოთი, ონდატრის ქუდი და უცვლელი ინდური შარფი გულმკერდზე. ბრბოში ნათესავი რომ გეცნო, სახეს უნდა დაკვირვებოდი, რადგან ხშირად ტანსაცმელი დაბნეულობას იწვევდა.
მართალია, ზოგჯერ ქუჩაში გვხვდებოდა ნატურალური ბეწვის ქურთუკები, ტყაპუჭი და წაულას ქუდი. ძვირადღირებულ დეფიციტურ ტანსაცმელს უპირატესად იცვამდნენ მდიდარი თანამდებობის პირები და დირექტორები, რადგან რიგით მოქალაქეებს ამის საშუალება არ ჰქონდათ. მამაკაცის ზამთრის ფერადი შარფები ერთადერთი იყო, რაც საბჭოთა პერიოდში კაცებს აერთიანებდა.
შალის შარფის ფერთა სქემას აცოცხლებდა ვიწრო ზოლები, რომელიც ზოგჯერ ძირითად ფერთან კონტრასტში იყო. შარფზე არ იყო რთული აღმოსავლური ფორმები, რადგან თავდაპირველად მამაკაცებისთვის იყო განკუთვნილი. ვინაიდან ქალებსაც სურდათ ლამაზი ყოფილიყვნენ, თბილი ნივთები თავადაც მოირგეს. აღმოჩნდა, რომ მოჰერი ქალზეც შესანიშნავად გამოიყურება. დღესაც ზოგიერთი მოხუცი მოდის მიმდევრის კარადაში შეგიძლიათ იპოვოთ რამდენიმე ძველი ფერადი შარფი. მოდა ციკრულია და შესაძლოა ეს ნივთები ისევ გამოგადგეთ.
კიდევ დიდხანს ვიჯდებოდი და ფუმფულა შარფს ნაზად მოვეფერებოდი, კატას ხელი რომ არ შეეშალა. როგორც ჩანს, შეამჩნია რა სინაზით ვეფერებოდი “უცხო” ბეწვს და იეჭვიანა. კალთაში ჩამიჯდა და თავი ხელში ჩამიდო. თავისი წილი მოფერების მიღების შემდეგ ბალიშზე გაწვა. ამ დროში მამაკაცის შარფი ფრთხილად დავკეცე და ისევ კომოდში შევინახე. ვიმედოვნებ, ისევ გამომადგება. კარგი ნივთის გადაგდებას ყოველთვის მოვასწრებ.
