დღეს ვერავის გააოცებთ სათხილამურო კურორტებით. იქ გასწავლიან თხილამურებით და სნოუბორდით სრიალს. თუმცა ვერაფერი შეცვლის ციგებით სრიალს, როგორც ბავშვობაში. როცა მთელი სკოლა უახლოეს ბორცვზე იკრიბებოდა და ყველა ბედნიერად სრიალით ჩადიოდა ქვემოთ. გახსოვთ, როგორი იყო ზამთრის სამოსი? პაპარაციმ გადაწყვიტა გაგახსენოთ, როგორ აცმევდნენ ბავშვებს ზამთარში საბჭოთა კავშირში.
ტანსაცმელში მთავარი კრიტერიუმი იყო სითბო. არჩევანიც დიდი არ იყო. ყველას თითქმის ერთნაირად ეცვა. მაღაზიებში იყო ყველა ზომის იდენტური ნაბდის ჩექმები და იდენტური ბეწვის ქურქები. განსხვავებული ეცვათ მათ, რომელთა დედებმა ან ბებიებმა კერვა იცოდნენ. ამ შემთხვევაში დიდი ზომის ბეწვის ქურქიდან პატარა ზომის ქურქს კერავდნენ. ხანდახან, როცა ქსოვილს შოულობდნენ, ვატინის ან ბეწვის გამოყენებით კომბინეზონს კერავდნენ. ეს იყო ძალიან მოსახერხებელი და კომფორტული ტანსაცმელი.
ციგით სრიალი
თუ ძველ საბჭოთა ფოტოებს გადახედავთ, იმ დროს ბავშვები პინგვინებს ძალიან ჰგავდნენ. ტანსაცმელი მათსავით მოუხერხებელი და ბევრი იყო. ფეხზე აუცილებლად ნაბდის ჩექმა, რომელიც თოვლში ამოხტომას ცდილობდა. ცხვრის ქურთუკი, რომელიც იყო მძიმე და მოცულობითი. მასში მოძრაობა რთული იყო და ქამრით კრავდნენ. ხელთათმანებს, რომ არ დაკარგულიყო, რეზინით კრავდნენ და ქურთუკის სახელოში დებდნენ. დღეს ამის გაკეთებას აგრძელებენ ბავშვთა ტანსაცმელში. როგორც ჩანს, ხელთათმანების შენახვის სხვა საიმედო მეთოდი ვერ იპოვეს.
თავზე აუცილებლად ბეწვის ან შალის თბილი ქუდი ეხურათ. ძალიან მჩხვლეტავი იყო და სულ თავიდან ჩამოცურებას ცდილობდა. როგორღაც რომ დაემაგრებინათ, მშობლები ბავშვებს მათ ქვეშ კიდევ ერთ ქუდს ახურავდნენ ან შარფით კრავდნენ. ასე ქუდი უფრო ჩერდებოდა და ყურები არ იყინებოდა. ძლიერი ყინვისას ზემოდან შალის შარფსაც ახვევდნენ. რა თქმა უნდა, ასე სირბილი და თამაში ძალიან რთული იყო, მაგრამ როგორღაც ახერხებდნენ.
ნაბდის ჩექმა განსაკუთრებული თემაა. დიახ, ძალიან თბილი იყო, მაგრამ მისი დაკარგვა ადვილი იყო. ნაბდის ჩექმის ქვეშ სამ წყვილ წინდას იცვამდნენ, რომ ფეხები ნამდვილად არ გაყინულიყო. თან მხოლოდ თოვლიანი, ცივი ზამთრისთვის იყო შესაფერისი. მაღაზიებში იყიდებოდა ჩვეულებრივი რუხი ნაბდის ჩექმები, მაგრამ მშობლები ზოგიერთი ქალიშვილისთვის ნაქარგიანის შოვნას ახერხებდნენ. აი, შარფს, ქუდს და ხელთათმანს, როგორც წესი, თავად ქსოვდნენ. გამოსარჩევად მოდის მიმდევრები ქარხნულ ტანსაცმელს ხელახლა კერავდნენ.
ბევრი კარგი რამ იყო სსრკ–ში. ხალხი კეთილი იყო, ცხოვრება უფრო ხალისიანი. ბავშვები პირველიდან მეათე კლასამდე ეზოში თამაშობდნენ. ნაკლები იყო შური და სიძულვილი, ურთიერთობა იცოდნენ. თანამედროვე ტანსაცმელი უფრო მსუბუქი, ყინვაგამძლე და ქარგაუმტარია, მაგრამ ის შეგრძნებები აღარ აქვს. აღარ არის ძველებური ხალისი და გართობა, ყური ქუდიდან არ მოჩანს. ასევე ვარდისფერი ლოყები, ანთებული თვალები და თოვლისგან გაყინული ხელთათმანები. ყველა სადარბაზოსთან იდო მორიგე ცოცხი, რომლითაც ყველა ხვეტავდა სახლში შესვლამდე. ზამთარიც განსხვავებული გახდა, წვიმიანი და ნესტიანი, თოვლი თითქმის აღარაა.
