როგორ აისახება სამუშაო დონის ზრდა ოჯახურ ურთიერთობებზე? დიახ, რა თქმა უნდა, ყველაზე დადებითად. ჩნდება მეტი ფული, მეტი შესაძლებლობა. უფრო მეტი შეგიძლია დახარჯო, რა შეიძლება იყოს გაუგებარი?! თუ ზოგჯერ ყველაფერი ასე ნათელი არაა? ოჯახის მარჩენალმა, რომელიც მიჩვეულია თავის სტატუსს, მიჩვეულია, რომ ყველაფერი მასზეა დამოკიდებული, რაღაც მომენტში დისკომფორტი შეიძლება იგრძნოს. ზრდასრული ადამიანისთვის ეს ნეგატიური გამოცდილებაა, რაც არ უნდა თქვათ.
ახლა მსოფლიოში აქტიურად მიმდინარეობს კაცებისა და ქალების ხელფასების გათანაბრება. სოციოლოგები ამბობენ, რომ მსგავსი ტენდენცია ადამიანებს შორის ურთიერთობებზე ნეგატიურად აისახება. მამაკაცს უჭირს იპოვოს მეწყვილე, ხოლო ქალი “შეუმდგარი ბიჭებისგან” იღლება. სწორედ ამიტომ, ფულს მაინც აქვს მნიშვნელობა. ჩვენთან მსგავსი ტენდენცია ჯერ ნაკლებად იგრძნობა, მაგრამ დასავლეთში ნამდვილ პრობლემად იქცა. რთულია იპოვო პარტნიორი, როცა ორივე კარიერისტი ხართ.
გაზრდილი სამუშაოს დონე
პატარა ქალაქიდან დედაქალაქში გადასვლა ჩემთვის უკვე გამარჯვება იყო. ქმრისთვისაც, მაგრამ ის ჯიუტად ცდილობდა ახალი სიმაღლეების დაპყრობას. იმის წყალობით, რომ ორივე გონებასთან ვმეგობრობთ, კარგი სამსახურები ვიპოვეთ და ცხოვრება ზღაპრად გვეჩვენებოდა. ბუღალტრად ვმუშაობდი, ქმარი განყოფილების უფროსამდე ავიდა. სიყვარული? ჩვენს გარშემო ტრიალებდა. იმედი? ამით სავსე ვიყავით. კორონავირუსის პერიოდში ერთ მომენტში ყველაფერი დაინგრა.
ამ დროს ბევრმა კომპანიამ დახურვა დაიწყო. ჩვენს შემთხვევაშიც ასე მოხდა. რთული იყო იმის გააზრება, რომ ახლა არავის სჭირდება შენი პროფესიული ვარგისიანობა და ცხოვრების ძველი რიტმი ახლა მიუღწეველი ოცნებაა. ქალაქის ცენტრში ოროთახიანი ბინიდან ერთოთახიან ხრუშჩოვის ბინაში გადასვლა მოგვიწია. ასეთი იყო რეალობა.
ახალი გამოწვევები
თავიდან ნამდვილ შოკში ვიყავით. კვირები ერთმანეთს ცვლიდა და დანაზოგი უბრალოდ შევჭამეთ. მაგრამ ცხოვრება გრძელდება, ამიტომ შევთანხმდით, რომ ნებისმიერ ფასად ახალი სამსახური გვეშოვა. თუნდაც თავიდან ძველ დინებას დავბრუნებოდით. შემდეგ შევხედავთ. იქნებ, გაგვიმართლოს. განცხადებების შესწავლა დავიწყე, ქმარი კომპიუტერით რაღაცას ეძებდა. აი, ასეთი რომანტიკა დაგვეწყო.
გარკვეული პერიოდის შემდეგ, რამდენიმე უვარგისი ვარიანტის გადახაზვის შემდეგ, ბანკში მოლარედ მუშაობა გადავწყვიტე. ხალხთან მუშაობაა და ეს არ მიყვარს. მაგრამ სხვა გზა არ მაქვს, ბინის ქირა გადასახდელია. ზოგჯერ მაღაზიაში შევლაც არ გვაწყენს. საერთოდ, მოლარედ მუშაობა არც ისეთი საშინელია, თუ გაქვთ მოთმინება და ჭკუა. მაგრამ ყოველდღიური სულელური კითხვები, მათზე პასუხი, რუტინაა. თავს რობოტად გრძნობ კოსტიუმში. ოღონდ რობოტები ასე ხშირად გაღიმებას ვერ შეძლებენ.
რამაზი თავისი მოწონების ძებნას აგრძელებდა. წვერი მოუშვა, საკუთარ თავზე აღარ ზრუნავდა. გულწრფელად, მისთვის სტატუსის დაკარგვა უფრო მტკივნეული იყო, ვიდრე ჩემთვის. რა უნდა ქნა. როგორღაც უნდა ებრძოლო მელანქოლიას. ყველას უჭირს. თუმცა ქმარს ამის დაძლევა ძალიან უჭირდა. შეეძლო მთელი დღე არაფერი ეჭამა, მონიტორთან მჯდარიყო, თითქმის თვალის დაუხამხამებლად. ამის ყურება მტკივნეული იყო.
ქმარს მუშაობა არ უნდა
ცოტა ხანში ხელმძღვანელობამ ჩემში პერსპექტივა დაინახა და დამაწინაურეს. 6 თვის შემდეგ ისევ დამაწინაურეს. ხელფასი გაიზარდა, თუმცა იმდენი არ მქონდა, რამდენიც წინა სამსახურში. უკვე თავდაჯერებულობას ვგრძნობდი, თუმცა სახლში მისვლისას გუნება მიფუჭდებოდა.
ქმარი მიყვარს, მაგრამ თავისი მაგალითით სამსახურისა და ცხოვრებისადმი ყოველგვარ გატაცებას მიქრობდა. დამთანხმდა სახლის მოვლაზე, სანამ უმუშევარია. მაგრამ მამაკაცია და ცუდად გამოსდის. “მარტოხელის სტილში” ამზადებს, როცა ერთ ტაფაზე ურევ ყველაფერს, რაც მაცივარშია, და ელოდები, რა გამოვა. ტანსაცმლის დაუთოება არ მითხოვია, მაგრამ გარეცხილი ტანსაცმლის არასწორად გაფენას ახერხებს. მტვერზე არაფერს ვამბობ. მოკლედ, ეს მისი თემა არაა.
მეტი საბაბი
ვცდილობდი დამერწმუნებინა, რომ რაღაცის კეთება დაეწყო, მაგრამ წუწუნებდა, რომ ან ხელფასი არ აკმაყოფილებს ან სამუშაო პირობები. 32 წლის ასაკში მტვირთავად ხომ არ იმუშავებს, თუ აქამდე მხოლოდ ოფისის ტყავის სავარძელს წმენდა და კლავიშებს ხელს აჭერდა? ჩემი პრინციპების წინააღმდეგ წასვლაც გავიფიქრე. იცით, რა არის ნეპოტიზმი? შემეძლო მისთვის სამსახური მეშოვა ბანკში ჩემთან. დარწმუნებული ვარ, კარგ თანდამდებობაზე ავიდოდა. სულელად არასდროს მივიჩნევდი.
მაგრამ გაჯიუტდა. თქვა, რომ ასეთი სამუშაო არ შეეფერება, მიჩვეული არაა. იქ ყველაფერი მონოტონურია, მას სხვა მიდგომა აქვს. რა გავაკეთო, რა ვარიანტებია? ყველაფერი თვითნებაზე მივუშვა – ასე ან სმას დაიწყებს ან დივანს მიეწებება ან ორივე ერთად. მოვაწყო სკანდალი? უკვე გავიარეთ. ერთმანეთს კარგად ვიცნობთ და გვიყვარს. ვიმეორებ, მშობლიური ქალაქიდან გადმოვედით, რთული დრო ნანახი გვაქვს. ჩხუბმა შედეგი არ გამოიღო. განქორწინება თავად არ მინდა. 31 წლის ვარ, ვინ ვეძებო? როდის?
გადავწყვიტე ყველაფერი მეთქვა დედამისისთვის, ჩემი დედამთილისთვის. კარგი ქალია, უბრალოდ მთელი ამ სიტუაციის გამო ბოლო დროს იშვიათად ვეხმიანები. ტელეფონით ნათელი იყო, რომ მე და ჩემს ქმარს მისი ბედი ძალიან გვაღელვებს. შევთანხმდით, რომ პირადად ჩამოვა, მე გადავიხდი. თან სტუმრები დიდი ხანია არ გვყოლია. დედამთილი მეორე დღეს ჩამოვიდა და მტკიცედ იყო განწყობილი.
სამსახურში დაწინაურება
პირველ წუთებში მისი დანახვისას ჩემი გადაწყვეტილება ვინანე. მეგონა, თავს დამესხმოდა, რომ მის ერთადერთ ვაჟს ვავიწროებ. მორალურად თავდაცვისთვის მოვემზადე, რომ მოულოდნელად დედამთილმა რამაზს ყვირილი დაუწყო. თან ისე, რომ მეზობლებმა ნამდვილად გაიგონეს. ეს იყო დედის ყვირილი შვილზე. ოღონდ ასზე გამრავლებული. ასეთი ქალი ჯერ არ მინახავს. ვიფიქრე, ისტერიკა იყო ან რაღაც მსგავსი.
მისმა კივილმა ჩემს ქმარზე იმოქმედა. 32 წლის მამაკაცი მაშინვე შეშინებულ ბიჭად გადაიქცა და თავის გამართლება დაიწყო. წყალზე მშვიდი, ბალახზე დაბალი გახდა. მაშინვე პირობა დადო, რომ ყველაფერს გააკეთებს, რაც შეუძლია. უბრალოდ ასეთი პერიოდი იყო. უკვე იპოვა რამდენიმე ვარიანტი, უბრალოდ დროზე ადრე თქმა არ უნდოდა. დაბნეული ვიყავი, როგორც თეატრალურ დადგმაში. მისი არსებობის შესახებ ერთი წუთის წინ გავიგე.
მოგვიანებით, როცა დედამთილს სადგურზე ვაცილებდი, ღვიძლი დედა–შვილივით ვისაუბრეთ. ამტკიცებდა, რომ “კაცების” თვითნებაზე მიშვება არ შეიძლება, რომ ხასიათი უნდა გამოავლინო, რომ დიდი ხნის წინ უნდა დამერეკა. ყველაფერში ვეთანხმებოდი, თავს ვუქნევდი, ერთი რვეულში არ ჩამიწერია. მას შემდეგ ყინული დაიძრა, ქმარი ნელ–ნელა სამსახურს დაუბრუნდა. დიდი ხელფასი არ აქვს, მაგრამ პროექტი პერსპექტიულია. ვიმედოვნებ, მსგავსი სიტუაცია აღარ შემექმნება და თავად არ მომიწევს ვალკირად გადავიქცე. ჩემი ქმარი მიყვარს და ყველაფერს გადავლახავთ, ვიცი. ასევე ვიცი, რომ პრობლემების უგულებელყოფა არ შეიძლება. ზოგჯერ მკაცრად უნდა გადაწყვიტო. მაგრამ მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ მასთან ერთად ყოფნა გინდა. წინააღმდეგ შემთხვევაში, უბრალოდ არაფერი გამოვა.
