ასე მნიშვნელოვანია ქალისთვის საჩუქარი იუბილეზე? ადრე ამაზე არ მიფიქრია, რადგან ძვირადღირებული საჩუქრებით იშვიათად მანებივრებდნენ. როგორც წესი, სახლის, სამზარეულოს თუ სხვა საჭირო ნივთს მჩუქნიდნენ. ჩემი დაბადების დღის აღნიშვნა არ მიყვარდა: სამ შვილს ვზრდიდი და ზედმეტი ფული სუფრის გასაშლელად არ მქონდა. საკუთარ თავზე დაზოგვა მიწევდა, რადგან ქმარი ოჯახში მხოლოდ „ჩაწერილი“ იყო: ფინანსურად არ გვეხმარებოდა და შვილების აღზრდაში არ მონაწილეობდა.
საჩუქარი ქალისთვის იუბილეზე
უდავოდ, ქალისთვის იუბილეზე პირადი საჩუქრის მიღება ძალიან სასიამოვნოა. ამას 50 წლის ასაკში მივხვდი. იმ დროისთვის ჩემი შვილები უკვე გაიზარდნენ და განათლება მიიღეს. ჩემი დაბადების დღის წინა დღეს უფროსი ვაჟი და უმცროსი ქალიშვილი სტუმრად მოვიდნენ.
შუათანა ვაჟმა მოსვლა ვერ შეძლო. მოკლედ, როგორც ყოველთვის, მაგრამ ახლა ამაზე არ მინდა ლაპარაკი. საჩუქრების იმედი არ მქონდა, მაგრამ სადღესასწაულო სუფრის გაშლას ვგეგმავდი. არა ჩემთვის, არამედ ძვირფასი სტუმრებისთვის ვცდილობდი. საღამოს სამზარეულოში უფრო დიდხანს დავრჩი, რომ მომავალი სადღესასწაულო სუფრისთვის კერძები მომემზადებინა. შუაღამეს დავწექი.
დავიღალე, მაგრამ ფხიზლად მეძინა. დილით ძალიან ფრთხილმა შეხებამ გამაღვიძა. თვალი გავახილე და ვხედავ შემდეგ სურათს: ქალიშვილი ჩემკენ დახრილია და ჩემს საჩვენებელ თითს ახალ სმარტფონზე აჭერს. მის ზურგს უკან ვაჟი დგას. მაღალი ბიჭია, ძნელია არ შეამჩნიო.
ნახევრად მძინარე ვერ ვხვდებოდი, რა ხდებოდა. შვილები ჩამეხუტნენ, მაკოცეს და შემატყობინეს, რომ სენსორული ტელეფონი მათი საჩუქარი იყო იუბილეზე. ამიხსნეს, რომ თითი კარგად უნდა დავადო ფანჯარას, რომ მოწყობილობამ ჩემი ანაბეჭდი წაიკითხოს. ტელეფონის განბლოკვისთვის საჭირო იყო. ამის შესახებ გაგონილიც არ მქონდა, ამიტომ ძალიან გამიკვირდა. გაოცებამ ხელი არ შემიშალა, რომ შვილებისთვის მადლობა გადამეხადა საჩუქრისთვის, რომელმაც ცრემლებამდე გული ამიჩუყა.
პირადად ჩემთვის განკუთვნილი საჩუქრის მიღება ძალიან სასიამოვნო იყო. როგორც წესი, დღესასწაულებზე ზოგადი მოხმარების ნივთებს მჩუქნიდნენ: ჭიქები, ჩაიდანი, უთო, თეთრეული და მსგავსი. რა თქმა უნდა, ყველაფერი ყოველდღიურობაში გამომადგა, მაგრამ მათ პირად საჩუქარს ვერ უწოდებ. ძირითადად, მჩუქნიდნენ ნათესავები, ნათლია და თანამშრომლები.
ქმრისგან საჩუქარი არასდროს მიმიღია, დიდ სიყვარულსა და ზრუნვასაც ვერ ვგრძნობდი. მართალია, 3 წლის წინ ბეჭედი მომიტანა. დავაზუსტებ: იაფი ხარახურა. „შეხედე შენ! ხელგაშლილობა გამოიჩინა! ეს ყველაფერია, რასაც ამდენწლიანი თანაცხოვრებისთვის ვიმსახურებ?!“ – მწარე ფიქრმა გამიელვა. თავაზიანობისთვის გავჩუმდი, ბეჭედი თაროზე შემოვდე. შემდეგ მეუღლე ბრაზობდა, რომ საჩუქრის ტარება არ მინდოდა. მე, ზრდასრულ ქალს, ბიჟუტერიის გაკეთება მრცხვენია. ვთვლი, რომ სერიოზულმა ქალმა მხოლოდ ოქროს ან ვერცხლის სამკაული უნდა გაიკეთოს. თუ ძვირადღირებული ნაწარმი არ გაქვს, მხოლოდ საქორწინო ბეჭედიც საკმარისია. რასაც ვაკეთებ.
ახლახანს ჩემი ქალიშვილი გათხოვდა. სიძე ჭკვიანი ბიჭია, რომელიც კარგ ფულს შოულობს. წელს დაბადების დღეზე ნოუთბუქი მაჩუქეს. სიძემ შეარჩია ტექნიკა და დააფინანსა, ხოლო ახალგაზრდა ცოლი მხოლოდ მორალურ მხარდაჭერას უწევდა. მაგრამ ეს არ არის მთავარი. მთავარია, შვილებს არ ვავიწყდები.
რამდენი წლისაც არ უნდა გახდეს ლამაზმანი, გულის სიღრმეში დაუცველ გოგოდ რჩება. სხვისი ყურადღება სიამოვნებს, იქნება ეს ქმარი, შვილები, თანამშრომლები თუ მეზობლები. სწორედ ამიტომ, ქალისთვის იუბილე ძალიან მნიშვნელოვანია: თუნდაც ქალი არ აღნიშნავდეს მრგვალ თარიღს, ეს იქნება დასტური, რომ უყვართ და აფასებენ.
