სოფლის ცხოვრება ზღაპარი არაა. დიახ, ფილტვები ივსება სუფთა ჰაერით, რომელიც სიცოცხლის სურვილს აღვიძებს. კუჭში ჩადის მხოლოდ სუფთა საჭმელი, ქიმიკატების და გმო–ების გარეშე. ასევე მნიშვნელოვანია, რომ მათ სუპერმარკეტის დახლებზე წებოვანი ხელებით არ შეხებიან. ყოველთვის შეგიძლიათ ტბაზე წასვლა და ბანაობა ან ტყეში სოკოს მოკრეფა, რატომაც არა? ოღონდ სოფელი მხოლოდ დასვენება და ახალი პროდუქტები არაა. ეს არის უზარმაზარი შრომა, დილით ადგომა, ჭუჭყი, ნაგავი, ნაკელიც. ასევე, აქ უბრალოდ მოსაწყენია.
დაივიწყეთ ქალაქის ინფრასტრუქტურა, საღამოს 6 საათამდე მუშაობა, კვირაში 2 დასვენების დღე. სოფელი ამით ვერ გაგახარებთ. ყოველდღე მუშაობ. ყოველდღე, დაღლილობის, განწყობის, საერთო მდგომარეობის მიუხედავად მუშაობ. ასევე ქათმები ან ბატები შეიძლება დაავადდეს, თქვენს მოყვანილ მცენარეზე ინფექცია გავრცელდეს. სახლის პროდუქტებზე ფასები ხშირად მერყეობს, არასტაბილურია. ვთქვათ, ხაჭო მოამზადეთ, მაგრამ მყიდველი უარს ამბობს. სად უნდა წაიღოთ? სოფელში ცხოვრება წარუმატებლობისგან არ გაზღვევთ. სამაგიეროდ, გარანტირებულად ადვილი არ იქნება.
შორეული სოფელი
ვინაიდან ბევრი თავისუფალი დრო არ მაქვს, მოკლედ გიამბობთ ჩემს ისტორიას და როგორ ვცხოვრობ. გულნარა ან უბრალოდ გულო მქვია. სამი შვილის დედა, ცოლი და ერთი პატარა სოფლის მაცხოვრებელი ვარ. ქალაქში დავიბადე, მაგრამ მასში, როგორც ბევრ ქალაქელში იმედი გამიცრუვდა. ე.წ. „მეგობრები“ ჩემში და ჩემს მეუღლეში დადებით ემოციებს აღარ იწვევდა დ გარემოს კარდინალურად შეცვლა გადავწყვიტეთ. ცოტა მოთმინება და ესეც ასე! არანაირი მანქანა და მოდური მაღაზიები.
ადრე მე და ჩემი მეუღლე ერთ კომპანიაში ვმუშაობდით. მართალია, ერთმანეთთან გადაკვეთა იშვიათად გვიწევდა. მის წრეს კარგად ვიცნობდი, ის – ჩემსას. სწორედ ამ მომენტში ყველაფერი უკუღმა წავიდა. ქმარს საკმაოდ კარგი თანამდებობა ეკავა. ერთ ახალგაზრდა თანამშრომელს მის სამუშაო ადგილას მისვლა ჩვევად ექცა. ხან ყავა მიჰქონდა და ხან რა. რა თქმა უნდა, ვანოსთვის ეს სასიამოვნო იყო, მაგრამ იმათგანი არაა, ვინც კაბას დასდევს. არ დაეზარა და მითხრა, რომ არის ახალი გოგონა, რომელიც კარიერის კიბეზე სწრაფად ასვლაზე ფიქრობს.
აუტანელი ჭორები
ამას ყურადღებას არ ვაქცევ. ორივე 40 წლის ვართ, ტვინი მუშაობს. შვილები გვყავს. ვის სურს ქორწინების დანგრევა რაღაც რომანის გამო? და მაინც, ნაცნობებმა მითხრეს, რომ ჩემს მეუღლეზე ცუდი ჭორები დადიოდა. თითქოს ვიღაც ახალგაზრდა გოგოსთან ერთად კაფეში და რესტორანში დადის და არაფრის რცხვენია. როცა ჩემი ეჭვები ზღვარს გადასცდა, გადავწყვიტე თვითონ მივსულიყავი და მენახა, რა ხდება მათ სართულზე.
იცით, რა გავიგე? 10 წუთიანი დაკვირვების შემდეგ დავინახე გოგონა, რომელიც მთელი ძალით ცდილობდა მასზე ორჯერ უფროსი ასაკის კაცთან დალაპარაკებას. შემდეგ ამ კაცმა დაინახა თავისი ცოლი, ანუ მე, და ხელი დაუქნია. მაგრამ შემთხვევით ყავის მადუღარას მოხვდა და სასმელი გადაესხა ახალგაზრდა გოგოს, რომელიც მთელი ეს დრო მის ირგვლივ ტრიალებდა. შედეგად, დამწვრობა მიიღო, თუმცა ამ დროში ყავა მადუღარაში უნდა გაგრილებულიყო. ჭორები მათ ურთიერთობაზე უფრო გამძაფრდა. ბოლო წერტილი აღმოჩნდა, როცა 1 კვირის შემდეგ ჩემი უშუალო უფროსი მოვიდა და ადვოკატის აყვანა მირჩია. მალე განქორწინებას დავაპირებ, ხოლო სპეციალისტის შოვნა გამიჭირდება.
სოფელში ცხოვრება
მივხვდით, რომ ამ ხალხს ვერ გავუგებდით, ამიტომ ოჯახურ შეკრებაზე სადმე ქალაქგარეთ გადასვლა გადავწყვიტეთ. არა, ნაგვის ურნიდან ჭამას არ ვაპირებდით. მაგრამ ცოტა ხელის დასვრა შეიძლება. მით უფრო, რომ ორივემ წონის მატება დავიწყეთ მჯდომარე სამუშაოს გამო. თან ჩვენი ასაკის ადამიანის ზურგი სუსტდება. ნებისმიერ დისკომფორტზე მკაცრად პასუხობს. აი ასე.
ახლა მე და ჩემი ქმარი 11 თხის, რამდენიმე ასეული იხვის და ქათმის ამაყი პატრონები ვართ. ახლო მომავალში რამდენიმე ძროხის ყოლას ვგეგმავთ. სათბურში და ბოსტანში ვმუშაობთ. ყველს ვაკეთებთ, კვერცხს ვყიდით. ახლოს ვართ იმ ცხოვრებასთან, რომლის შესახებაც დიდი ქალაქის საშუალო მცხოვრებმა არაფერი იცის. ძალიან მოგვწონს. შვილები შეძლებისდაგვარად გვეხმარებიან. სწავლას არ ვივიწყებთ: სწრაფი ინტერნეტი გავიყვანეთ, მონიტორის დიდი ეკრანიდან რეპეტიტორები ყველაფერს კარგად უხსნიან. ქმარი ამბობს, თუ ძალიან მოიწყენენ, კერძო სკოლაში გავაგზავნით. პრობლემა არაა, საკმარისი ფულის გამომუშავება მოვახერხეთ.
ცხოვრება საკუთარი თავისთვის
სამაგიეროდ, ახლა ვიცი, რა არის ზამთარში ცურვა. მე და ჩემმა მეუღლემ 6 თვეში 35 კილო დავიკელით. ვფიქრობ, ცივ წყალში ბანაობა ძალიან დაგვეხმარა. გარდა ამისა, სხვადასხვა სახის ხორცის შებოლვა ვისწავლეთ და ამაზე მცირე ბიზნესის აწყობას ვგეგმავთ. ვიჭერთ თევზს, სეზონზე კენკრას ვკრეფთ, სუფთა ჰაერს ვსუნთქავთ და ძალიან ბედნიერი ვართ.
როგორ იყო ადრე? სამსახურის შემდეგ ვიკრიბებოდით და თუ ხასიათზე ვიყავით ვახშამს ერთად ვამზადებდით ან რაღაცას ვაცხელებდით. უკიდურეს შემთხვევაში ვუკვეთავდით. თუმცა მთელი ეს მავნე საკვები მუცელში და გვერდებზე გროვდება. ბავშვებისთვისაც სასარგებლო არაა. რა უნდა გააკეთო? მჯდომარე მუშაობა, არანაირი აქტივობა. ენერგია თავისით მიედინება. ფიზიკური შრომის შემდეგ მსგავსი არაფერი მომხდარა. გინდა იხტუნო და ირბინო. ოღონდ კი არ დაწვე საწოლში. დამავიწყდა, რომ საღამოობით ტელევიზორს ვუყურებდი, არ ვიტყუები!
სოფელი და მისი უარყოფითი მხარეები
არ იფიქროთ, სოფელში ცხოვრებას უარყოფითი მომენტები აქვს. რომ იცოდეთ, რამდენი ნაკელი გამაქვს ყოველდღე, ცხვირს მოუჭერდით და ალმაცერად გამომხედავდით. მაგრამ ეს ბუნებაა! თხებს სასიამოვნო სუნი არ აქვთ. თავიდან ფიქრობ, რომ ვერ მიეჩვევი, შემდეგ ხედავ, რომ ცხოვრება შეიძლება. სამაგიეროდ, სახლში ყოველთვის არის ხორცი, კვერცხი, რძე, ყველი, ბოსტნეული, ხილი. როცა ძალიან ბევრი საქმეა, ადგილობრივ მუშებს ვქირაობთ. ასე საქმე მარტივდება. შვილებიც არ ზარმაცობენ, გვეხმარებიან.
რაც მთავარია, აქ არ გიწევთ ვინმეს სახე გაუსწოროთ. ხომ ასეა ქალაქში? შეიძლება იყოთ კარგი სპეციალისტი, ექსპერტი თქვენს სფეროში, მაგრამ სერიოზულად არ მიგიღებენ გარკვეული დრესკოდის, სახეზე ღიმილის და სხვა წვრილმანების გარეშე. მოდის უფროსი, თქვენი თვალები მონიტორზეა, როგორც სირაქლემას თავი ქვიშაში. ვიღაც მოვიდა რჩევის საკითხავად, იმოქმედეთ გარემოების მიხედვით, მაგრამ სიტუაციიდან მაქსიმალური სარგებელი მიიღეთ. მაღალი თანამდებობის პირს დაეხმარე. ვინც შენზე დაბლაა, დაე, გეხვეწოს. თუმცა, ჩვენ ხომ „ოჯახი“ ვართ.
ამ პირფერობას ვეღარ ავიტან. როგორც ჩვენი მეზობლები. უმჯობესია, მარტივად იცხოვრო და მხოლოდ საკუთარი თავის და შრომის იმედზე იყო, ვიდრე ვიღაც სხვაზე იმუშავო და ყოველ წამს თავი საშინლად იგრძნო. ნაკელი ნაკელია, ხოლო ნევროზი ნევროზია. აი, დაფიქრდით. მე კი წავედი, ბევრი საქმე მაქვს. მალე სუფრა უნდა გავშალო. საჭმელი გაცივდა.
