რა თქმა უნდა, თითოეული ადამიანი თავისი ნიჭით და უნარებით სხვებისგან განსხვავდება. როგორც სკოლაში: ვიღაც სპორტში უკეთესია, ვიღაცისთვის ზუსტი მეცნიერება უფრო ახლოსაა. ოღონდ ახლა, ზრდასრულ ცხოვრებაში, ქულები მნიშვნელოვანი არაა, არამედ უნარები, რომლებიც პრაქტიკაში შეგიძლია გამოიყენოთ. ხდება ისე, რომ ზრდასრული ადამიანი, რომელიც მთელი ცხოვრება ფიზიკურად მუშაობდა, იძულებულია ყველაფერზე დაზოგოს. ხოლო ახალ გამოჩეკილმა 19 წლის ბიჭმა უკვე იცის, როგორ იშოვოს მანქანის, ბინის და სამ თვეში ერთხელ საზღვარგარეთ დასვენების ფული. ასეც ხდება.
როგორც არ უნდა მსურდეს თანამედროვე ახალგაზრდების შექება, მათი ყველა წარმომადგენელი გენიოსი და ვუნდერკინდი არაა. ზოგიერთ მათგანზე ბუნება ისვენებს. თუმცა ყველაფერი ისე ცუდად არ არის, როგორც ფიქრობთ. მთავარია, მეტი ისწავლო, ყოველთვის აკონტროლო თავი და 90–იანების სერიალებს ნაკლებად უყურო. ასე ცხოვრების გაგებაც თავისით მოვა. ამაშია მოზარდი თაობის ძირითადი პრობლემა: არასწორი ცხოვრებისეული დოგმები და გარე გავლენისადმი მიდრეკილება.
როგორ ვიშოვოთ მანქანის ფული
62 წლის ასაკში მიკვირს, რომ ჯერ კიდევ შემიძლია ფიქრი არა მხოლოდ გულით, არამედ ტვინით. რატომღაც ყველა ჩემი მეგობარი ამას უკვე მოკლებული არიან. ფიქრობენ მხოლოდ სერიალებზე, შვილიშვილებზე და სუფთა ჰაერზე სეირნობაზე. იქნებ, სხვა ცხოვრება რომ არ მენახა, არ გამიკვირდებოდა, მაგრამ მოვასწარი სამყაროს ნახვა და ის, თუ როგორ ცხოვრობენ საზღვარგარეთ. იქაური ხალხისთვის მეშვიდე ათწლეული ასაკი ჯერ არაა და სრულიად ვეთანხმები. მაშ, რატომ არ მიდის ჩვენთვის საქმე კარგად?
დავიწყებ იმით, როგორ აღმოვჩნდი პირველად სხვა ქვეყანაში. სინამდვილეში, ბანალური ისტორიაა. ჩემსავით ბევრი ადამიანია. უბრალოდ მჭირდებოდა ფულის შოვნა, რომ ჩემი ორი ქალიშვილი და ერთადერთი ვაჟი მერჩინა. ახალს არაფერს გეტყვით. იტალიაში ჩავფრინდი, შესაფერის სამსახურს საკმაოდ დიდხანს ვეძებდი. ბოლოს მოვეწყე, შვილებისთვის ფულის დაზოგვა დავიწყე. ალბათ, სულ ესაა.
ვინც რა არ უნდა თქვას, საზღვარგარეთ მუშაობა რთული და ხანგრძლივი საქმეა. 37 წლის ვიყავი, როცა პირველად წავედი. რა თქმა უნდა, სულ არ ვმუშაობდი, ხანდახან სახლში ვბრუნდებოდი. ესპანეთშიც და საფრანგეთშიც ვიყავი. მოკლედ, ქალიშვილებს ქორწილის გადახდაში და ბინის შეძენაში დავეხმარე. პაატამ, ჩემმა ვაჟმა, ოჯახური ცხოვრება ყველაზე გვიან გადაწყვიტა. ქორწილის შემდეგ, რომელსაც არ ვესწრებოდი, მეტ–ნაკლებად ნორმალური სამუშაოს ძებნა დაიწყო. მანამდე სხვადასხვა წვრილმანი საქმე აკმაყოფილებდა.
ოღონდ ჩემს ვაჟს ერთი პრობლემა აქვს. არ ვიცი, საქმე მამამისშია თუ იმაში, რომ თავს მხოლოდ დები ეხვეოდნენ, მაგრამ ხელებით არაფრის გაკეთება იცის. უბრალოდ არ უსწავლია. რაღაცის შეთითხვნა, გატეხილი როზეტის გამოცვლა ან ტელევიზორის სადენის შეკეთება – მისთვის უფრო ადვილია წავიდეს და მეზობელს სთხოვოს დახმარება. ასეთი სირთულეები მისთვის არაა. როგორც მამაკაცს, მთელი ეს უსიამოვნება დიდ სირთულეებს უქმნიდა. თავად გესმით, თუ მდიდარი არ ხართ, რაღაცის შეკეთება უნდა იცოდეთ.
მოკლედ, ჩემმა ვაჟმა ცოტა მეტი ფულის გამომუშავება გადაწყვიტა, სანამ მისი მეგობარი ავად იყო. ტაქსისტობა სხვისი მანქანით. არა სადმე სასწავლებლად წასვლა ან არ ვიცი, ქარხანაში მაინც წასულიყო. მთელი დღე საჭესთან ჯდომა და ამისთვის კარგი ფულის მიღება მოსწონდა. სულ არ ფიქრობდა, რომ უკვე ოჯახი ჰყავდა. როგორც ჩანს, სიხარულმა იმდენად მოიცვა, რაღაც მომენტში ოცნებებში ჩაიძირა და ავარიაში მოყვა. კარგია, რომ გადარჩა, მხოლოდ რამდენიმე მოტეხილობით გამოძვრა.
ყველაფერი კარგად იქნებოდა, მაგრამ მანქანა არ იყო დაზღვეული, მით უფრო ასეთი შემთხვევებისგან. გამოდის, რემონტისთვის დიდი თანხა უნდა გადაეხადა. სად ეშოვა, თუ ბანკებს მისთვის სესხის მიცემა არ უნდოდათ? რა თქმა უნდა, იმ დროს ვმუშაობდი და რაღაც თანხა მქონდა, მაგრამ სწორედ იმ პერიოდში ფული ქალიშვილებს გავუგზავნე საბინაო საკითხებზე. ამ შემთხვევაში, ჩემი შესაძლებლობებიც შეზღუდული იყო.
რა დაგვრჩენოდა? არაფერი! ჩემი რძლის ადგილზე არაფერს გავაკეთებდი, სავარაუდოდ, განქორწინებას მოვითხოვდი და ამით დავასრულებდი. ზედმეტი შტამპი პასპორტში და არანაირი სინანული. რა გააკეთა ამის ნაცვლად? დამირეკა და მთხოვა გარკვევა, აქ თუ შეძლებდა სამსახურის დაწყებას. ჩვენი გათვლებით, 1,5 წელიწადში ჩემი ვაჟის მიერ გაფუჭებული მანქანის შესაკეთებლად ფულს იშოვიდა. მაგრამ ახლა წასვლა, როცა ქორწილიდან ერთი წელიც არ გასულა? საოცარი გოგოა. ჩემი მხრივ, ხელი არ შემიშლია.
ასე მთელი 2 წელი რძალთან ერთად ვიცხოვრე. მეზობლები ვიყავით, მაგრამ ერთმანეთთან სტუმრად ხშირად დავდიოდით. ჩემი ვაჟი კი სახლში იჯდა და რაღაც სამსახურს ეძებდა. იცით, უბრალო ქალი ვარ, თქვენნაირი ადამიანი. თავიდან მეგონა, რომ მთელი ეს ამბავი დიდხანს არ გაგრძელდებოდა. ან რძალი სახლში დაგეგმილზე ადრე დაბრუნდებოდა ან მე ვერ მოვითმენდი და მასთან ურთიერთობას შევწყვეტდი. აბა როგორ, მე ხომ უფროსი ვარ, ის კი ახალგაზრდა. თაობათა კონფლიქტი.
სინამდვილეში, ყველაფერი პირიქით მოხდა. მიუხედავად იმისა, რომ დიდი ხანია უცხოეთში ვმუშაობ, ჩემდა სამარცხვინოდ, ადგილობრივი ენა ძალიან ცუდად ვიცოდი. აი, ინგამ იტალიური ენა კარგად იცოდა. რაღაც მომენტში გრამატიკის და სინტაქსის დეტალებსაც მიხსნიდა. არ ვიცი, რატომ, მაგრამ ვუსმენდი. ზოგადად, ჩემი ცოდნის დონე ჩემთვის საკმარისი იყო, მაგრამ თუ განვითარებას შევწყვეტთ, ვინ ვიქნებით?
მე და ჩემი რძალი დიდი მეგობრები გავხდით. ვაჩვენე, სად იყო ყველაზე იაფი მაღაზიები და ბევრი ჩვენი თანამემამულე გავაცანი. ყველას უკვირდა: ეს როგორც, რძალი და დედამთილი და საუკეთესო დაქალებივით არიან. როგორც ჩანს, საერთო საქმე ადამიანებს აახლოვებს. ამას ვგრძნობდი და მსგავსი მდგომარეობა მომწონდა. როცა ინგა სახლში დაბრუნდა, ავტირდი კიდეც. რა თქმა უნდა, რძალი იმისთვის იყო ჩამოსული, რომ ემუშავა, მაგრამ უკვე განშორებისას მენატრებოდა.
ახლა წარმოიდგინეთ ჩემი თავზარი და გაოცება, როცა ჩასვლის პირველივე დღეს ვიდეოზარით ვესაუბრე. აღმოჩნდა, რომ სანამ მე და რძალი ვმუშაობდით, თითოეული ჩვენი მიზეზით, ჩემს შვილს დრო არ დაუკარგავს. ერთობოდა, ინგას გამოგზავნილი თანხის ნაწილი მისივე ვალის გასასტუმრებლად დახარჯა და საერთოდ ყველაფერი უარესობისკენ შეიცვალა. აი, ახალი ამბავი. თან, როცა მე და ინგა ვლაპარაკობდით, ვაჟის მთვრალი ოხვრა მესმოდა. კარგია, რომ ქალზე ხელი არასდროს აუღია. იმ დღეს განაგონმა გამაფითრა, სახლში არყოფნაზეც ვფიქრობდი.
ზოგადად, ახლა ჩემი გადაწყვეტილებით კმაყოფილი ვარ და არ ვნანობ. ვაჟის დასაცავად ჩემს პრინციპებს არ გადავაბიჯე. პაატა ისე მოიქცა, როგორც საჭიროდ ჩათვალა. იმის მიუხედავად, რომ ცოლმა მისი დახმარება გადაწყვიტა, უღალატა. თავიდანვე ყველაფერს ფხიზელი თვალით უნდა შეხო. ინგა წავიდა და სწორად მოიქცა. მეც დასკვნები გამოვიტანე.
არ გამოგრჩეთ ის ფაქტი, რომ ვალი დაფარული არაა და საათი წიკწიკებს. პაატას ფული არ აქვს, ცოლი არ ჰყავს, რაღაც მოტივაციაც არ აქვს. როგორც მიხვდით, მეც უარი ვუთხარი. ამის შემდეგ ჩვენი ურთიერთობა გაუარესდა. თუმცა არაფერს ვნანობ: ვაჟი გაქრა, სამაგიეროდ ქალიშვილი გამოჩნდა. ის ფაქტი, რომ ამ ყველაფრის დაწერა და ინტერნეტში განთავსება შევძელი, ინგას დამსახურებაა, მასწავლა. ზოგჯერ შვილებს საკმაოდ მოწიფულ ასაკში ვიძენთ. როგორც მინიმუმ, ჩემს შემთხვევაში ასე მოხდა.
