აქვს ქალს ისტერიკის უფლება, თუ რაღაც არ მოსწონს სახლში? ალბათ, კი. როგორც მინიმუმ, საზოგადოება ამას არ გმობს. მეორე მხრივ, აქვს კაცს უფლება ისტერიკა მოაწყოს და სკანდალი გამოიწვიოს იმავე მიზეზით? ასე ვთქვათ, აზრი მრავალმხრივია. რატომ? ჩვენ, ყველა ადამიანები ვართ და ერთნაირად განვიცდით ჩვენი ცხოვრების კრიტიკულ მომენტებს. ნუთუ ეს სოციალური უთანასწორობის ნიშნებია?
ფსიქოლოგთან ვიზიტი გვერდზე გადავდოთ. დიახ, ბოლო დროს ეს ხშირი პრაქტიკაა, მაგრამ არასაკმარისად მასშტაბური, რომ რაღაც სტატისტიკაზე ვისაუბროთ. ქალები და კაცები თანაბრად მგრძნობიარეები არიან სტრესის მიმართ, მაგრამ თუ ქალს შეუძლია დაქალთან გული ამოთქვას, რა რჩება მეორეს? თანამშრომლები ვერ გაუგებენ. მეგობრები დასცინებენ, როგორც მინიმუმ. ისღა დარჩენიათ, ნერვები დაიმშვიდონ ძველი, მაგრამ არაკეთილსინდისიერი მეთოდით, რომელიც ჭიქის ძირში განსაკუთრებით კარგად ჩანს. ეს კი ახალ და ახალ პრობლემებს იწვევს. ჩაკეტილი წრეა.
ისტერიკის მოწყობა
ჩემი მეზობლები განსაკუთრებული ხასიათის და მენტალიტეტის მქონე ადამიანები არიან. მენდეთ, ეს სხვებზე უკეთ ვიცი. ბიოგრაფიული წიგნიც შემიძლია დავწერო. 50 წელს გადაცილებულები არიან, ხმაურიანები და ლაქლაქის მოყვარულები. ძნელია, მათ ცხოვრებას თვალი არ ადევნო და არ მოუსმინო, როცა ჩვენს ბინებს შორის კედელი მუყაოს ფურცელივით თხელია. იძულებული ვარ, ვიყო მათი პირადი მემატიანე, თუმცა დიდი სურვილი არ მაქვს.
ქმარს ლაშა ჰქვია, ცოლს თამარი. არ ვიცი, რამდენი წელია დაქორწინებულნი არიან, მაგრამ ზედა მეზობელი ამბობს, რომ დიდი ხანია. თანაცხოვრების პირველივე დღიდან ჩხუბობენ. ერთი მხრივ, დრამატული ისტორიაა, რადგან შვილები არ ჰყავთ, როგორც ჩანს, ჯანმრთელობის გამო. მეორე მხრივ, ყოველდღიური საკითხი, რადგან მათი ჩხუბი მემკვიდრეების თემას ერთხელაც არ შეხებია. ალბათ, ეს ნაკლებად აწუხებთ. ერთმანეთის მიმართ სიძულვილის მიზეზი სხვა რამ არის. გულწრფელად, ყველაფერი.
1 კვირა ქმრის მავნე ჩვევის გამო სკანდალები ჰქონდათ. ლაშა, როგორც მივხვდი, გაბოლების მოყვარულია. თან მის მიმართ პრეტენზიები ერთ მომენტში გაჩნდა. როგორც ჩანს, თამარი მიხვდა, რამდენი იხარჯება ამ სუნიან საქმეზე და დალაპარაკება გადაწყვიტა. „ბებერო ყეყეჩო, რამდენი შეიძლება! ისევ ამ თამბაქოთი ყარხარ! მალე ფილტვებს ამოიღებ და თან შენივე ფულით!“ (ზოგადად, უფრო „ხალხური“ სიტყვები უთხრა, მაგრამ შევცვლი). მისი მხრიდან – აღშფოთებული დრტვინვა.
მეორე დღეს დაახლოებით იგივე „საუბარი“. მომდევნო დღესაც. შემდეგ დამშვიდდნენ. გამიკვირდა კიდეც, რამე ხომ არ მოხდა? მაგრამ არა, ფანჯრიდან ვხედავ. კაცი სამსახურში დადის, ქალი მაღაზიაში. გამოდის, ცოცხლები არიან. იქნებ, შერიგდნენ. არა. ისევ სკანდალი. მიზეზი ოდნავ განსხვავებულია, თუმცა იმავე თემას ეხება. „შეიძლება ამდენის ჭამა? მხოლოდ მუცელს ივსებ და არაფერს აკეთებ. აი, წადი მაღაზიაში, იყიდე ბლოკი. ერთი ადგილიდან აგივიდეს კვამლი და მაცივარი მაინც მოისვენებს, რა საზიზღრობაა!“ პასუხად ისევ ბუტბუტი, მაგრამ სხვა ტონალობით.
თუ ფიქრობთ, რომ ლაშა და თამარი ტიპური წყვილია, სადაც ცოლი ქმარს ეჩხუბება მიზეზით თუ მის გარეშე, ცდებით. ხანდახან მესმის, რას ამბობს ქმარი, როცა ბინის იმ ნაწილშია, რომელიც ჩემს ოთახთან ახლოსაა. ამ შემთხვევაში მეორე ნახევარი ბუტბუტებს. როგორც ჩანს, ურჩევნიათ ერთი ოთახი არ გაიზიარონ.
„თამრო, უკვე დავიღალე! სააბაზანოდან გამოსვლისას შენი ნივთები კარადაში შეაწყვე. რატომ უნდა გავაკეთო მე ეს დილით?!“ მესმის, რომ ზოგიერთ ქალს გენეტიკურად არ შეუძლია თავის მოვლის საშუალებების შენახვა. როგორც კაცებს. მაგრამ ღირს ჩხუბის დაწყება, რომელიც ყვირილსა და კამათში გადაიზრდება? ნერვები დაზოგე!
ეს მხოლოდ მცირე ნაწილია, რაც მესმის წელიწადნახევარია, ამ კორპუსში ბინის დაქირავების შემდეგ. რა უნდა ვქნა, სამსახურში ხელფასით არ გვანებივრებენ და სხვა გზა არაა. ამ ორის კამათის ყველა თემის გამეორების ძალა არ მაქვს.
თუ ფიქრობთ, რომ შემთხვევა მორიგი ამბავია კარგი დასასრულით, როგორიცაა „ცხოვრობდნენ დიდხანს და ბედნიერად, რადგან უყვარდათ ერთმანეთი წრფელი და ნამდვილი სიყვარულით“, იმედი უნდა გაგიცრუოთ. ასე ვთქვათ, კუპრი დავამატო.
რამდენიმე დღის წინ ზედა სართულზე მცხოვრები ბებიისგან გავიგე სიმართლე ლაშაზე და თამარზე. ალბათ, მათი თანაცხოვრების საიდუმლო. საქმე იმაშია, რომ ორივე ერთმანეთს ღალატობს. თან ამის შესახებ ორივემ იცის, მაგრამ არ იმჩნევენ. ეს მათ ასაკში და სოციალურ პირობებში.
თურმე თამარის ქმარი დიდი ხანია ურთიერთობაშია ვიღაც ქალთან, რომელიც მეზობელ უბანში ცხოვრობს. სუპერმარკეტში მოლარე თუ დამლაგებელია. ერთად სეირნობენ, თითქმის ჩახუტებულნი და არაფერი ადარდებთ. ვაღიარებ, ჩემი მეზობლები უბნის იქით არ მინახავს, მაგრამ აზრს ვერ ვხედავ, რატომ არ უნდა დავუჯერო მოხუც ქალს. რატომ მომატყუებდა?
თამარიც სხვა კაცთან სიყვარულს თამაშობს. ულვაშიან კაცთან, ტყავის ქურთუკ ჩაცმული. მასზე ინფორმაცია არაა, როგორც ჩანს, ჯაშუშია. ჩემს მეზობლად მცხოვრები ხალხი არც ისე მარტივია, როგორც ჩანს. პირადად, სხვა საკითხი მაინტერესებს. კერძოდ: რა აზრი აქვს თანაცხოვრებას? და–ძმა არ არიან, ეს ნათელია. ერთად კატა–ძაღლივით არიან და ეს დადასტურებული ინფორმაციაა. რა არის მიზეზი?
თითქმის 30 წლის ვარ და მამაკაცთან ცხოვრების გამოცდილება მაქვს. პასპორტში ბეჭედი არ დაგვისვამს, მაგრამ დიდი სიყვარულით ვცხოვრობდით. ასე უფრო დიდხანს, შემდეგ ნაკლებად. უკვე მაშინ ყოველდღიურ საკითხებზე ვჩხუბობდით. რუტინა არავის ინდობს, ეს ყველამ იცის. ზოგჯერ ვფიქრობდი, ხომ არ მეპოვა საყვარელი? მაგრამ ეს მხოლოდ სიბრაზისგან მომდიოდა და არა სერიოზულად. აქ კი.
იქნებ ვინმემ ამიხსნას, როგორ ახერხებენ ზრდასრულები ასეთ პირობებში ცხოვრებას? თითქმის ყოველდღე ერთმანეთს ისტერიკებს უწყობენ, შემდეგ სხვასთან მიდიან და კარგად იციან, რაც ხდება? თუ ეს ასაკთან ერთად მოდის, მხოლოდ რჩეულებთან? როგორც ჩანს, ჩემი გამოცდილება საკმარისი არაა, რომ აისბერგის მწვერვალი მაინც გავიგო. ვაღიარებ, ეს შემთხვევა ჩემთვის ნამდვილი აღმოჩენა გახდა. უფრო მეტიც, ცხოვრების ზოგიერთ ასპექტზე აზრი შემეცვალა.
