ოჯახის რომელ თავისებურებას თვლით სასარგებლოდ, გამაძლიერებლად? იქნებ, ეს არის საკუთარ გრძნობებზე და მოთხოვნებზე გულღიად საუბარი ან, პირიქით, მწვავე სიტუაციაში გაჩუმების და კონფლიქტის ჩახშობის უნარი? როგორც ჩანს, დღევანდელი ისტორიის გმირმა ბედნიერი ოჯახური ცხოვრების საკუთარი ფორმულა შეიმუშავა, მაგრამ მანამდე გამძლეობაზე სერიოზული გამოცდა გაიარა.
ოჯახის თავისებურებები
თითქმის 16 წელია მე და ჟანი ერთად ვართ. ლამაზი ქალიშვილი გვეზრდება. მდიდრები არ ვართ, მაგრამ მთავარზე და პატარა სიხარულებზე გვყოფნის. დაქორწინების დღიდან ვცხოვრობთ ოროთახიან ბინაში, რომელიც საყვარელი ბაბუისგან მემკვიდრეობით მივიღე.
ჩემთვის ყოველთვის ყველაფერი საკმარისი იყო, მაგრამ არა ჟანისთვის. გლობალურად აზროვნებდა და მეტი სურდა. ამიტომ, თვალის დახამხამებაში მოემზადა და შვედეთში სამუშაოდ წავიდა, როცა ამის შესაძლებლობა გაჩნდა.
პირდაპირ გეტყვით: წინააღმდეგი ვიყავი, რომ ჩემი ქმარი ასე შორს წასულიყო, მაგრამ ჩვენს ოჯახში ბოლო სიტყვა მამაკაცს აქვს. თქვა, რომ ეს არ განიხილება. მიდის, რომ ჩვენი სახლისთვის ფული იშოვოს. ქალიშვილი მალე გათხოვდება, ბინა უნდა ვაჩუქოთ და ქორწილი გადავუხადოთ. თან მისი ძველი ლანსერი უკვე ბოლს უშვებს. მოკლედ, ახალი სახლის და ახალი მანქანის ფულს სხვაგვარად ვერ დავაგროვებთ.
ოჯახი მანძილზე
პირველი რამდენიმე თვე ერთმანეთს ყოველდღე ვეკონტაქტებოდით. ქმარს ვენატრებოდით და ყოველი შესაძლებლობაზე რეკავდა. ყოველთვის პოულობდა წუთს, რომ თბილი სიტყვები ეთქვა. მეც მაქსიმალურად მხარს ვუჭერდი.
დაახლოებით 6 თვის შემდეგ ჩვენ შორის უცნაური სიცივე გაჩნდა. ჟანი თანდათან გვშორდებოდა. იშვიათად რეკავდა, რამდენიმე სიტყვას ისროდა და საქმეზე გარბოდა. თითქოს, საქმე მოემატა, დაიღალა, მოგვიანებით დარეკავს, საქმე–საქმე.
გავიფიქრე, რომ რაღაც რიგზე არაა. ქმარი მღალატობს. თავიდან ცუდ ფიქრებს თავიდან ვიშორებდი. ნუთუ შეიძლება ერთი ხელის მოსმით 16 წლიანი ბედნიერი ქორწინების დაშლა? თან შვედეთში სახლისა და მანქანისთვის წავიდა, ქალიშვილის მომავლისთვის.
მწარე სიმართლე
2 წელი გავიდა. ქმარმა კომუნიკაცია თითქმის შეწყვიტა. 2–3 თვეში მხოლოდ ერთხელ რეკავდა და რამდენიმე კვირაში ერთხელ მშრალ შეტყობინებებს აგზავნიდა. თითქოს გამოვფხიზლდი და განგაში ავტეხე. გავაცნობიერე, რომ ჯანის ნამდვილად ვიღაც ჰყავს.
მივხვდი, რომ ნებისმიერ ფასად ქმარი სახლში უნდა დავაბრუნო. დიდხანს ვიფიქრე, შვედეთიდან მისი ჩამოყვანის მიზეზები ავწონ–დავწონე. მოტყუებაც ვიფიქრე, რომ სერიოზულად ავად ვიყავი, მაგრამ მოტყუება არ მომიწია. ქმარი თავად გამოჩნდა და მითხრა, რომ მალე დაბრუნდებოდა. ქალური ინტუიცია მაფრთხილებდა, რომ მისი ტონი კარგის ნიშანი არ იყო.
დაკარგული თვეების და დაბინდული გონების გამო თავის დადანაშაულების დრო არ მქონდა. ჯანის დაბრუნებისთვის მოვემზადე. დედა სტუმრად დავპატიჟე. მან კი მითხრა, რომ ვალდებული ვარ ყველაფერი გავაკეთო ქმრის ოჯახში დასაბრუნებლად. მოულოდნელი რჩევა მომცა.
დედის ხრიკი
„მაშინაც კი, თუ პირდაპირ გეტყვის, რომ სხვა ჰყავს, ასე მოიქეცი. უთხარი, რომ არ გჯერა, შენ აზრზე დადექი. დაუმტკიცე, რომ საუკეთესო ხარ! რომ ვერავინ შეიყვარებს ისე, როგორც შენ! შენი კაცისთვის იბრძოლე! – მასწავლა დედამ.
რჩევა გავითვალისწინე, მაგრამ ინტუიცია ყვიროდა, რომ უცხო ქვეყანაში მართლაც სხვა ქალი ჰყავდა. გული ადგილს ვერ პოულობდა.
ჯანი სახლში დაბრუნდა და თითქმის კარშივე გამომიცხადა, რომ განქორწინება სურდა. შვედეთში ახალი სიყვარული იპოვა და თავი დაკარგა. იმ ქალთან დაქორწინებას გეგმავს.
„არ მჯერა“ – ჩემთვისვე მოულოდნელად დედის სიტყვები წარმოვთქვი. ქმარმა თავდაჯერებულობა იმ წამსვე დაკარგა. გაოგნებულმა მკითხა, რისი არ მჯეროდა. ვპასუხობ, რომ სხვა ქალი ვერ ეყოლება. ისეთ მამაკაცს, როგორიც ის არის, არ შეუძლია 18 წლიანი ქორწინების, ჩვენი სიყვარულის ღალატი და ჩვენი ოცნებების დავიწყება.
რაღაც ეფექტს მივაღწიე. ჯანი დაბნეული მიყურებდა და თვალებს ახამხამებდა. მითხრა, რომ ამაზე მოგვიანებით ვისაუბრებთ.
ოჯახის თავისებურებები
პირველი რაუნდი ჩემი გამარჯვებით დასრულდა. გავმხნევდი და მივხვდი, რომ იმავე გზით უნდა გავაგრძელო. ჯანი ღალატისთვის ერთხელაც არ დავადანაშაულე. ხშირად ველაპარაკებოდი მომავალზე, ჩვენს გეგმებზე, ქალიშვილზე. ახალი მანქანით მთაში დასასვენებლად წავედით. ასე ნელ–ნელა ქმარი ოჯახურ ცხოვრებაში დავაბრუნე.
მას შემდეგ წელიწადნახევარი გავიდა. ჯანი შვედეთში არ დაბრუნებულა. ქალაქგარეთ სახლის აშენება დავიწყეთ. კარგი საქმეა, გავუმკლავდებით. მთავარია, ოჯახის შენარჩუნება შევძელი. ყველაფერი დედაჩემის დამსახურებით.
