ხშირად მშობლებს სურთ, რომ მათი შვილები ადრეული ასაკიდან შეუერთდნენ რელიგიას და ეკლესიას. ბავშვის გონება ძალიან მჭიდეა. ყველაფერი, რასაც მასში ჩადებთ, მთელი ცხოვრების განმავლობაში მასთან დარჩება. სწორედ ამიტომ, ყველა მშობელს სურს, ბავშვი გაიზარდოს არა მხოლოდ ჯანმრთელი და ბედნიერი, არამედ სულიერად განვითარებული და კეთილმოსურნე. პაპარაცი გიამბობთ, შეიძლება თუ არა ბავშვების წაყვანა ეკლესიაში სასულიერო პირების აზრით.
როცა ბავშვი პირველად შედის ეკლესიაში, მისთვის ყველაფერი საინტერესოა. უჩვეულო გარემო ბავშვის თვალებში ინტერესს აღვიძებს. ბავშვი სვამს მილიონ კითხვას: „რა არის ეს?“ და „რისთვის არის ეს?“ რა თქმა უნდა, ყველა მშობელი მიჩვეულია ბავშვის ცნობისმოყვარეობას და სამყაროს შეცნობის ასეთ ნაკადს. ერთი საქმეა, როცა ბავშვი კითხვებს სვამს ქუჩაში ან სახლში და სხვა საქმეა, როცა ისეთ ადგილასაა, როგორიცაა ეკლესია.
შეიძლება თუ არა ბავშვების წაყვანა ეკლესიაში?
ეკლესია ადგილია, სადაც ყველა ეძებს სიმშვიდეს და სულიერ კითხვებზე პასუხს. იქ მიდიან სალოცავად და სულის გასაწმენდად. რა თქმა უნდა, არავის მოეწონება, თუ ლოცვის დროს ბავშვები ირბენენ და იყვირებენ. ასეთი ქცევა მრევლს და სასულიერო პირებსაც ყურადღებას უფანტავს. მაგრამ ბავშვი ამას ხომ გულწრფელად და საკუთარი ნებით აკეთებს. ღირს ამის გამო უყვიროთ?
ეკლესიაში ყველას შეხვედრია ადამიანი, რომელიც ყველას შენიშვნას აძლევს. ვიღაც არასწორად დგას, არასწორად იწერს პირჯვარს, არასწორად აცვია. ასეთმა ადამიანმა ყველაზე უკეთ იცის, როგორ სწამდეს უფლის სწორად. მღვდელსაც კი შენიშვნა შეიძლება მისცეს, თუ მისი აზრით რაღაცაში ცდება. რა თქმა უნდა, მისთვის რთული არ იქნება, რომ ბავშვს შენიშვნა მისცეს. მისი შვილები ხომ ეკლესიაში ასე არ იქცეოდნენ!
როგორ მოვიქცეთ ეკლესიაში?
ნაცნობმა მამაომ მითხრა, რა დამოკიდებულება აქვს ეკლესიაში ბავშვების ყოფნის მიმართ. „ბავშვები ღმერთის გამოვლინება არიან. მოთმინებას და სიმშვიდეს გვასწავლიან. როცა ეკლესიაში დარბიან და კისკისით ავსებენ, მათში ღმერთი ცხოვრობს. ეს აღარ არის მხოლოდ სალოცავი სახლი“. ერთხელ მის ეკლესიაში ასეთი შემთხვევა მოხდა. ეკლესიაში მოვიდა დედა სამი პატარა ბავშვით. მთელ მსახურებას ღირსეულად გაუძლეს და სახლში წასვლის დრო მოვიდა. ქალი მათ აცმევდა, ბავშვები კი თამაშობდნენ და იცინოდნენ. შედეგად, ქალმა მათ მომზადებაზე მთელი საათი დახარჯა.
მთელი ამ ხნის განმავლობაში ხმას ერთხელაც არ აუწია. ერთსა და იმავე მოქმედებას მშვიდად იმეორებდა და ბავშვებს აცმევდა. მამაო მათ აკვირდებოდა. ბოლოს ერთმა აზრმა გაუელვა: ეს ხომ ქალის ცხოვრებაში ყოველდღე ხდება. ყოველდღე ბავშვები ანცობენ, იცინიან, ნივთებს ყრიან. დედა კი პოულობს ძალას და მოთმინებას, რომ არ უყვიროს. მშვიდად ამზადებს სასეირნოდ, აძინებს, ამზადებს საჭმელს და მათთან ერთად თამაშობს.
„ყველა მშობელი, რომელიც მოთმინებით ეკიდება შვილების ნებივრობას, ეხმარება მათ სამყაროს შეცნობაში და ღვთის სიტყვის შესახებ ეუბნება, ნამდვილი წმინდანია!“ – დაამატა მამაომ. თუ გინდა ეკლესიაში ბავშვთან ერთად მოსვლა, მაგრამ სხვების გაკიცხვის გეშინია, მამაოს ჰკითხე, შეიძლება თუ არა ეკლესიაში ყოფნა წირვის დროს. ეკლესიების უმეტესობა უზრუნველყოფს ადგილს, სადაც შეუძლია დედა პატარა ბავშვთან ერთად მივიდეს და ილოცოს. თუ თქვენს ეკლესიაში ასეთი ადგილი არაა, ალმაცერი გამოხედვის არ შეგეშინდეთ. ეკლესია ადგილია, სადაც ნებისმიერ მსურველს შეუძლია მისვლა. ის ხომ ღმერთთან მიდის, ხოლო ღმერთს თავისი ყველა ბავშვი უყვარს.
