ზოგიერთი მორწმუნე თვლის, რომ გასული წლის ნაკურთხი წყალიც სუფთა და გამოსაყენებლად ვარგისია. ის ხომ ნაკურთხია. ეს ძალიან გავრცელებული შეცდომაა, რომელმაც შეიძლება ნეგატიურად იმოქმედოს ადამიანზე, ვინც ასეთ წყალს სვამს. დაკვირვების მიხედვით, ნაკურთხი წყალი ნამდვილად არ ფუჭდება უფრო დიდხანს, ვიდრე ჩვეულებრივი წყალი, მაგრამ, როგორც ამბობენ, ყველაფერს აქვს საზღვარი. ზრდასრულ ადამიანებს ბრმად არ უნდა სჯეროდეს მისი სასწაულებრივი ძალის, მით უმეტეს, ეკლესიაც ამაზე მუდმივად საუბრობს. მათ კი მაინც არ ესმით.
ამის გამო ახალი პრობლემები ჩნდება. რა ვუყოთ გაფუჭებულ ნაკურთხ წყალს? რა გავაკეთოთ, რომ არ მივიღოთ ღვთის რისხვა, რადგან ჩვენ დროში ნებისმიერი წყალი უნდა დავაფასოთ. მით უფრო, ეკლესიაში ნაკურთხი წყალი. პაპარაცი ამ საკითხის განხილვას ეცდება, რომ ხალხს მეტი კითხვა არ გაუჩნდეს.
გასული წლის ნაკურთხი წყალი
ნაკურთხი წყალი, იგივე აიაზმა, ჩვეულებრივი წყალია, რომელმაც ქრისტიანული საეკლესიო რიტუალი გაიარა. ის ბევრ რიტუალში გამოიყენება, მაგრამ პირველ რიგში ნათლობისთვის, რომელიც ადამიანს ეკლესიის ერთ–ერთ წევრად აქცევს. გარდა ამისა, ნაკურთხი წყლით აკურთხებენ ეკლესიებს, საცხოვრებელ კორპუსებს, საყოფაცხოვრებო ნივთებს და ავტომობილებსაც. რელიგიური მსვლელობის ან ლოცვის დროს მორწმუნეებს ნაკურთხ წყალს ასხურებენ.
მართლმადიდებლური ეკლესია გვასწავლის, რომ წყლის კურთხევა ხდება იმიტომ, რომ ღვთის მადლი, კერძოდ სულიწმინდის მადლი წყალზე გადმოვიდეს. იმავე საეკლესიო კანონების მიხედვით, აიაზმას განკურნების ძალა აქვს. არქიეპისკოპოსი იოანე ოქროპირიც წერდა ნაკურთხი წყლის განსაკუთრებულ თვისებაზე, რომ დიდხანს სასმელად ვარგისი შეიძლება დარჩეს. მაშინაც კი, თუ ეს წყალი აკურთხეს არა ვერცხლის, არამედ ხის ჯვრით.
ვინაიდან ნაკურთხი წყალი ქრისტიანების ერთ–ერთი მნიშვნელოვანი სიმბოლოა, ლოგიკურია მისი უტილიზაციის საკითხს ყურადღება მივაქციოთ. პირველ რიგში, მორწმუნეების გრძნობები რომ არ შევლახოთ. მეორეც, მისი გადამუშავების მეთოდებზე საბოლოოდ გავიგოთ. ბევრი მორწმუნე, განსაკუთრებით მართლმადიდებელი, დიდი რაოდენობით ნაკურთხ წყალს იმარაგებს. როცა წყალი იწყებს აყვავებას ან ცუდი სუნი ასდის, ეს წყალი უბრალოდ კანალიზაციაში ხვდება. საეკლესიო კანონების და წესების მიხედვით, ამის გაკეთება არ შეიძლება.
რა ვუყოთ ძველ აიაზმას? სინამდვილეში, რამდენიმე მეთოდი არსებობს. პირველი ვარიანტია, ბუნების წიაღში დააბრუნოთ. ზრდასრული ხის ან ყვავილის ფესვების ქვეშ დაასხით. ეკლესია გირჩევთ, რომ ასეთი წყალი ჩაასხათ ამომშრალ ჭაში. მთავარია, სწორი ადგილი შეარჩიოთ. წყალი უნდა მოხვდეს მიწაში, რითას მას გაამდიდრებს. გარდა ამისა, მცენარე მისი ზემოქმედებით უკეთ გაიზრდება. მთავარია, რომ ნაკურთხი წყალი, თუნდაც გაფუჭებული, კანალიზაციაში არ უნდა მოხვდეს.
კიდევ რა შეიძლება გაკეთდეს. სინამდვილეში, გასული წყლის ნაკურთხი წყალი რაიმე ადგილის ან საგნის საკურთხევლად ისევ გამოსადეგია. არაფერია ცუდი, რომ ასეთი წყლით აკურთხოთ სახლი ან ავტომობილი. ამ მიზნისთვის შესაფერისია, მის დალევას ხომ არ აპირებთ. მთავარია, წინასწარ გაესაუბროთ მამაოს, რომ თავად დარწმუნდეს წყლის სწორ ხარისხში. თუ ყველაფერი რიგზეა, ნაკურთხი წყალი, როგორც გარემოს დამცველებს უყვართ თქმა, ხელახლა შეგიძლიათ გამოიყენოთ. ნებისმიერი თვალსაზრისით, ეს კარგია.
პირადი მიზნებისთვის ნაკურთხი წყლის გამოყენების კიდევ ერთი ვარიანტი არსებობს. განწმენდის რიტუალისთვის ან მედიტაციისთვის, თუ უსიამოვნო სუნი არ ასდის. ზოგადად, ცოტა გაფუჭებული ნაკურთხი წყალი აბაზანის მიღებისას შეგიძლიათ გამოიყენოთ. ოღონდ არ შეურიოთ არომატული „ბომბები“ და სხვა ქიმია. წყლით არა მხოლოდ სხეულის, არამედ სულის გაწმენდა შეიძლება. მთავარია, სწორად განეწყოთ. იდეალურია, თუ წყალი დაბალი ტემპერატურის იქნება. ეს გასათვალისწინებელია, რადგან ყველას არ შეუძლია ცივ წყალში აბაზანის მიღება ჯანმრთელობის პრობლემების გამო.
თუ ზემოთ ჩამოთვლილი ვარიანტები თქვენთვის შესაფერისი არაა, ყველაზე ზარმაცი მეთოდი აირჩიეთ: ეს წყალი ეკლესიას გადაეცით. ბევრი ეკლესია იღებს ძველ ნაკურთხ წყალს და ახდენს მის უტილიზაციას ყველა წესის შესაბამისად. მამაოზე უკეთ ამას ვერ გააკეთებთ. პატარა რჩევა: თუ ცოტა წყალი გაქვთ, კერძოდ რამდენიმე ლიტრი, ეკლესიაში წყლით მიდით, პატარა ქილაში ან ბოთლში ჩაასხით. თუ წყალი ბევრია, წინასწარ ეკლესიის მსახურთან კონსულტანცია გაიარეთ.
ყველაზე დიდი შეცდომაა აიაზმა ნაგავში ან ტუალეტში ჩაასხათ. უცნაურია, რომ ასეთი შემთხვევები იყო და არა ერთი. რა გამოდის, დრო დახარჯე, ეკლესიაში კონკრეტულ დღეს მიდი, რიგში დადექი, წყალი აკურთხე. ხოლო 1 წლის შემდეგ გაგახსენდა, რომ ასეთი წყალი საერთოდ გაქვს. შეხედე, არ მოგეწონა და კანალიზაციაში ჩაასხი. ასეთი საქციელი ადამიანზე ბევრ რამეს ამბობს. როგორც მინიმუმ, საკუთარ დროს არ აფასებს. რაც შეეხება მორწმუნეების გრძნობების უპატივცემულობა, ეს უკვე გასაგებია.
სხვა მსოფლიო რელიგიებში ცოდვად მიჩნეულია ბევრად „უწყინარი“ ქცევები, ვიდრე ნაკურთხი წყლის კანალიზაციაში ჩასხმაა. შორს არ წავალთ, ავიღოთ ისლამი. მუსლიმებს შეიძლება ჰქონდეთ ურწმუნოების ცოდვები. სხეულის ცოდვები, რომლებიც სხვა ყველაფერთა ერთად მოიცავს ტატუებს და კაცების მიერ ოქროს და აბრეშუმის ნივთების ტარებას. თვალის ცოდვა, მათ შორის სხვაზე ზიზღით შეხედვა. ყურის ცოდვა. ენის ცოდვაც, მაგალითად, ვინმეს დაცინვის გამო. თუნდაც უწყინარი იყოს.
ასევე არსებობს სხვა რწმენა და რელიგიები, რომლებიც არ გამოირჩევიან მსუბუქი დოგმებით და წმინდა პრინციპებით. ამ მხრივ, ქრისტიანობა საკმაოდ რბილი წესებით და სასჯელებით გამოირჩევა. უფრო მეტიც, ჩვენ დროში არჩევითია. სადღაც 300 წლის წინ ევროპაში, განსაკუთრებით ესპანეთში, მისი წმინდა ინკვიზიციით, ვერავინ იფიქრებდა დღევანდელ მდგომარეობაზე. ქრისტიანობა ძალიან მომთხოვნი და სასტიკი იყო. ღმერთს მადლობა, ეს დღეები დავიწყებას მიეცა.
ბოლოს მინდა ვთქვა, რომ გასული წლის ნაკურთხი წყალი არც ისე დიდი პრობლემაა. უბრალოდ აირჩიეთ ერთ–ერთი ზემოთ მოცემული ვარიანტებიდან. რა თქმა უნდა, თუ რაიმეს გაკეთება ძალიან გეზარებათ, წყალი სამზარეულოში ნიჟარაში შეგიძლიათ ჩაასხათ და ამის შესახებ ვერავინ გაიგებს. მაგრამ არ დაგავიწყდეთ, რომ სიზარმაცე ერთ–ერთი მომაკვდინებელი ცოდვაა. შესაბამისად, კარგად არ დასრულდება. ვიმედოვნებთ, გეყოფათ ძალა და ენერგია, ყველაფერი სწორად გააკეთოთ. სხვა შემთხვევაში, დაეყრდენით კარგ ლიტერატურას და ნუ შეგეშინდებათ მცოდნე ხალხს რჩევა ჰკითხოთ. ასე ყველაფერი შესანიშნავად იქნება.
