ხანდახან ახალი ოჯახის შექმნა ჰგავს ახალ დაწყებულ გზას და მოსიარულეს დიდი ენერგიის დახარჯვა სჭირდება მის დასაძლევად. მაგრამ ძალა უკვე იწურება. მიზეზი შეიძლება იყოს: მატერიალური, ფსიქოლოგიური, სოციალური. მაგალითად, ცოლი ვერ იტანს ქმრის ნათესავებს ან ქმარი ყოფილთან ურთიერთობს. ერთმანეთის მიმართ არის გრძნობები, არ გინდა ყველაფრის შუა გზაზე მიტოვება და დაშლა. მაგრამ რესურსი უბრალოდ არ არის და სად იპოვო, უცნობია.
რა თქმა უნდა, ადრე ხალხი უფრო მარტივად ცხოვრობდა. ბევრ წყვილს საერთოდ არ სჭირდებოდა ეს გამოგონილი სიყვარული. ცოლ–ქმარი უბრალოდ ერთად ცხოვრობდა, შვილებს ზრდიდნენ და ზოგჯერ ყოველდღიურ საქმეებს ერთად აკეთებდნენ. ეს რაღაც სამარცხვინოდ არ ითვლებოდა. ახლა იმდენი ფსიქოლოგი და ქოუჩია, რომლებიც თავად ვერაფერში გარკვეულან, მაგრამ სხვებს რაღაცას ასწავლიან. მათთან რეალური პრობლემებით რომ მიხვიდეთ, მოკლედ, ყველას სპეციალისტს ვერ უწოდებ.
ქმარი ყოფილთან ურთიერთობს
ჩემი ქმარი ყოფილ ცოლთან ურთიერთობს და ამის გამო ახლა ორ ცეცხლს შორის ვარ. ერთი მხრივ, გიჟი სულელის გამო ქმრის დაკარგვა არ მინდა. მესმის, რომ ასე მხოლოდ ჩემთვის და ჩემი ურთიერთობისთვის იქნება ცუდი. მეორე მხრივ, სიამაყე თავისას აკეთებს, ზოგჯერ მინდა ლაშა მივატოვო და ცხოვრებაში აღარ ვნახო. იცით, გულზე მხვდება, ნერვები აღარ შემრჩა.
30 წლის ვარ და არ ვარ იმ ქალთაგანი, რომელიც ჩუმად იქნება და მოთმინებით დაელოდება სიტუაციის დალაგებას. რა თქმა უნდა, ქმართან მაშინვე გამოვხატე უკმაყოფილება, რომ ჩვენს ცხოვრებაში მისი ყოფილი ჯერ კიდევ ფიგურირებს. მისი პასუხი მოულოდნელი და ძალიან სტანდარტული იყო: ყოფილი ცოლი ეცოდება, მაგრამ მხოლოდ მე ვუყვარვარ და სხვა არავინ. ბლა–ბლა–ბლა. ამას მეც ვგრძნობ. ლაშა ის არ არის, ვისაც ღალატი შეუძლია. მეორე მხრივ, თინა მაცოფებს.
ეს ქალი ნამდვილი ინფანტილია. ისეთი, ვინც მთელი ცხოვრება ცდილობს ყველასთან კეთილი და ბავშვურად მეგობრული იყოს. იცით, იმის მიუხედავად, რომ იცის, როგორ ვერ ვიტან, ბავშვივით მელაპარაკება. მთელი ამ ინტონაციებით და სულელური ხრიკებით. თან მუდმივად დახმარება სჭირდება. ხან ქალაქის მეორე ბოლოში გაყვანა, ხან რამდენიმე კვირის სურსათის შეგროვებაში დახმარება, ის ხომ ასეთი სუსტია. ჩემი ქმარი თანხმდება და ამაში ცუდს ვერაფერს ხედავს.
ვაღიარებ, რომ მაქვს უფლება და ერთ დღეს მოვითხოვე, რომ მე დავეხმარები თინას მაღაზიებში. მით უფრო, მეც მქონდა საქმე და რაღაც შესაძენი. ვიფიქრე: ახლა თავის ნამდვილ სახეს გამოავლენს. სულ გიჟივით ვერ მოიქცევა. ვცდილობდი, წყობიდან გამომეყვანა, არ მეშინოდა, რომ შეიძლება ჩხუბი დაგვეწყო. ეს მინდოდა. შედეგად, ძალიან აღზრდილი ადამიანივით მოიქცა. ალბათ, თინამ ეს ვერც შეამჩნია.
შეიძლება ჩანდეს, რომ ნამდვილად სრულ ჭკუაზე არაა. სინამდვილეში, ეს პროფესიული დეფორმაციაა. როცა მთელი ცხოვრება მუშაობ საბავშვო ბაღში პატარებთან, ხანდახან შედეგს იძლევა. არ ვიცი, იქნებ, მისი უცნაურობის გამო წავიდა ბაღში სამუშაოდ?!
ქმარი მასთან დიდხანს ცხოვრობდა, დაახლოებით 4 წელი. როგორც ამბობს, ადრე მისი საქციელი მოსწონდა. მაშინაც კი, როცა ისეთ სისულელეებს აკეთებდა, როგორც ბინის დატბორვაა, თინა სცენებს არასდროს აწყობდა, მხოლოდ ხმამაღლა ოხრავდა. არანაირი ჩხუბი და წყენა. ზოგჯერ მეც მინდა ასეთი პარტნიორი, ზედმეტი ემოციების გარეშე. და მაინც, ეს ნორმალური არაა და არ ვაპირებ ქმრის გაყოფას თინასთან, როგორი უვნებელიც არ უნდა იყოს. რა გავაკეთო, რომ ქმარი ყოფილთან ურთიერთობს?
ცოტა ხნის წინ ერთ ქალთან, ფსიქოლოგთან ვიზიტი მომიწია. საყვარელი მეგობარი ქალაქში არ იყო, მე კი, როგორც იტყვიან, ვდუღდი. გარდა ამისა, მინდოდა მეფიქრა, რომ სპეციალისტთან ლაპარაკი მხოლოდ ენის მოფხანა არაა, რომ რჩევას მომცემს ან სათანადოდ მომისმენს. სიტყვას არ გამაწყვეტინებს და არ მეტყვის, რომ ჯერ კიდევ შესანიშნავი სიტუაცია მაქვს. „აი, სხვებს, არა, მომისმინე!“ მეგობარი ვერასდროს ახერხებს გაჩუმებას და მოსმენას. ეს მისი ერთადერთი მინუსია.
მაგრამ ვერ მივიღე. ჩემი „სპეციალისტი“ თავისებური გოგო აღმოჩნდა და საუბარი, რომელიც ჩემი გაგებით შემეცნებითი უნდა ყოფილიყო და პრობლემის გადაჭრაში დამხმარებოდა, მაქსიმალურად მძიმე და არაფრის მომცემი აღმოჩნდა. თავიდანვე დაიწყო ჩემზე ზეწოლა იმ ფრონტებზე, რომლებსაც ყურადღებასაც არ ვაქცევდი. გავარკვიეთ ჩემი ტემპერამენტის ტიპი, შემდეგ ლაშასი. ერთმანეთს შევეფერებით თუ თინა მისი იდეალური პარტნიორია.
აღმოჩნდა, რომ ჩემი ჩვეულებრივი ქმარი სულიერად უფრო ახლოსაა მის გიჟ ყოფილთან. ვინაიდან კაცებს მოსწონთ ეს „ფსიქოტიპი“, ბავშვებთან ახლოს. სამართლიანად ვუპასუხე, რომ ასე არა. მსგავსი ხასიათი არ აქვს და არც ჰქონია. უფრო მეტიც, თავად მინდა ბავშვის გაჩენა, მაგრამ დარწმუნებული არ ვარ, რომ ფინანსურად გავწვდებით. როდის უნდა ვიმუშაო, თინა უნდა ვატარო ქალაქში.
ქალმა, რომელიც ამტკიცებდა, რომ პროფესიონალი ფსიქოლოგია, ჩემი მცდელობა გადამეტანა თემა ქმრის ყოფილზე შეაჩერა. მადლობა ღმერთს, ყველაფერში ჩემი მშობლები არ დაადანაშაულა, როგორც ამას ხშირად აკეთებენ კინოფსიქოლოგები. ალბათ, ვერ გავუძლებდი. დიდხანს ვისაუბრეთ ქმართან ჩემს ურთიერთობას და იმაზე, რომ, ალბათ, ლაშა დიდი ხანია თინასთან ერთადაა, მაგრამ არ მიმხელენ. ამაზე ვუპასუხე, რომ საპირისპიროში დარწმუნებული ვარ. სამწუხაროდ, ჩემი ერთჯერადი ფსიქოლოგისთვის ავტორიტეტი არ ვიყავი, ამიტომ ჩემი სიტყვები ჯიუტად უგულებელყო.
ალბათ, უფრო სასარგებლო იქნებოდა ის ფული დამეხარჯა არა საეჭვო სპეციალისტში, არამედ საყიდლებში ან სავარჯიშო დარბაზში. მუდმივად მავიწყდება, რომ ფიზიკური ვარჯიში ტვინს ამშვიდებს და სხეულს უფრო ელასტიურს ხდის. ეს სწორედ ისაა, რაც მჭირდება. კარგი, სახლში მაინც მარტო არ ვიჯექი, არც ისე ცუდია.
როგორც ხვდებით, ჩემს საქმეში დიდ წარმატებას ვერ მივაღწიე. ქმარზე და მის ყოფილზე საუბარმა არაფერი მომცა. ფსიქოლოგზე გავჩუმდები. ჩემი მეგობარი ჯერ კიდევ არ ჩამოსულა, მაგრამ, დიდი ალბათობით, ღირებულს ვერაფერს მირჩევს. რჩევა მჭირდება, როგორ მოვიქცე. იქნებ, ვინმესთვის ნაცნობი სიტუაცია იყოს. ამ ყველაფრის ატანა უკვე აღარ შემიძლია, მაგრამ ჯერ კიდევ ვითმენ, თუ სჯობს ვიპოვო ახალი მამაკაცი?!
