ზოგიერთი წყვილი დაშორების შემდეგ დიდხანს „დაკიდებულ“ მდგომარეობაში რჩება. ზოგიერთ პარტნიორს უბრალოდ არ სურს ურთიერთობის დასრულების მიღება. სხვები აგრძელებენ შეხვედრებს მეგობრების როლში, რაც ზოგჯერ უცნაურად გამოიყურება. კაცებმა არ იციან, დაურეკონ თუ არა ყოფილს დღესასწაულებზე, ქალები ყოყმანობენ, რა უყონ საჩუქრებს. არეულ–დარეულობაა. სამწუხაროდ, განქორწინება ყოველთვის რთულია, მაგრამ ბევრი ამაზე არ ფიქრობს, ოცნებობს მარადიულ ქორწილზე და კარგზე ფიქრობს. ბოლო წლებში კი განქორწინების სტატისტიკა მხოლოდ იზრდება.
ბევრ ინტერნეტმომხმარებელს აინტერესებს, როგორ მოიშორონ სევდის მომაბეზრებელი გრძნობა, რომელიც ქორწინების დაშლის შემდეგ მოვიდა. მარტივი საკითხი არაა, როგორც ერთი შეხედვით შეიძლება ჩანდეს. ყველა ადამიანი განსხვავებულია და თითოეულს თავისი „სასწაული საშუალება“ სჭირდება. ერთადერთი, რაც შეიძლება გირჩიოთ, თავი აკონტროლეთ, არ დანებდეთ შინაგან სურვილებს, რომ თავით გადაეშვათ, და არ კონცენტრირდეთ დარდზე. არც პირველი ხართ და არც უკანასკნელი. ადამიანების უმეტესობა გარკვეული პერიოდის შემდეგ პირველ ქორწინებას ივიწყებს და აღარ იხსენებს. სავარაუდოდ, თქვენთანაც ზუსტად ასე იქნება.
დავურეკოთ თუ არა ყოფილს
ანამ დილით დამირეკა და მაშინვე გათიშა ტელეფონი. უკვე მეოთხედ ამ ორ კვირაში. ვიცოდი, რომ კარგად იყო, როგორც ყოველთვის. რა საჭიროა დარეკვა, როცა ყველა ნორმალურ ადამიანს სძინავს ან ცდილობს მაინც. ასეთი წამებაა? დავურეკო ყოფილს ამის შემდეგ? არ ვიცი. ყველაზე სასაცილოა, რომ 3 წლიანი ქორწინების პერიოდში ნათლად მაჩვენა, რომ ადრე გაღვიძება სძულს. ამისთვის სჭირდება ფინჯანი ყავა, შხაპი და მინიმუმ დილის 11 საათი. წინააღმდეგ შემთხვევაში, განწყობას უფუჭებდა ყველას, ვისაც მისწვდებოდა. ძირითადად, მე.
ახლა, განქორწინების შემდეგ, შემიძლია გავიღვიძო, როცა მინდა, და სპეციალურად ავხმაურდე, თუ აზრად მომივა. თუმცა ახლა ამის სურვილი არ მაქვს ისე, როგორც ადრე. მე ხომ ზრდასრული ადამიანი ვარ. რა თქმა უნდა, გარკვეული პრობლემები მქონდა. ყოფილი ცოლი ძალიან მენატრებოდა, მაგრამ კარგად ვიცოდი, რომ 6 თვეში უკვე მოასწრო დაქორწინება ახალ შეყვარებულზე თუ ქმარზე, როგორ ვთქვა ახლა სწორად? თითქოს ყველაფერი კარგად აქვს. მაშ რატომ არღვევს ჩემს სიმშვიდეს თავისი ზარებით? დავურეკო ყოფილ ცოლს ამის შემდეგ?
ჩემი ყოფილი ყოველთვის იყო ისეთი ქალი, როგორსაც ახლა კაცების წრეებში ლანძღავენ. ადრე ამაზე ვიცინოდი და ვხუმრობდი კიდეც, მაგრამ ახლა აღარ მეცინება. გიამბობთ ჩვენს ურთიერთობაზე. ანასთვის სუფთა ჰაერზე გასეირნება ჩემი მხრიდან ცელქობა იყო. ყოველთვის ამბობდა: „თუ გინდა გასეირნება, მოდი, სკამზეც დავსხდეთ ბებიებივით“. მისი აზრით, ეს დროის ფუჭი ხარჯვა იყო. მინიმუმ, რაზეც თანხმდებოდა, იყო კაფეში შეხვედრა, ყავით და რაღაც ტკბილით და დახვეწილით.
„რა, მე დედიკოს პრინცესა ვარ. მაპატიე, ალეკო, ასე აღმზარდეს. სახლში არაფრის გაკეთება ვიცი, არ ვამზადებ და არ ვალაგებ. ჰკითხე დედაჩემს, ისეთს გეტყვის, რომ თავად დარწმუნდები“.
დიახ, ეს სიმართლე იყო. სიდედრს, მუდმივად კლიმაქსში მყოფ გამხდარ ყვანჭს, ჩემთან კონტაქტის დამყარება საერთოდ არ უნდოდა. ქალიშვილის გადაბირებასაც ცდილობდა, ჩვენი შეუღლების შემდეგაც. ვიმედოვნებდი, რომ ცოლს ზრდასრული ცხოვრება უკეთესობისკენ შეცვლიდა. ჩვეულებრივი გოგო გახდებოდა, თავისი მოთხოვნებით. მივცემდი ყველაფერს, რასაც ისურვებდა.
მაგრამ არა, ანას ყოველთვის რაღაც ახალი სურდა. რაღაც თავგადასავალი, ავანტიურა. ისე, რომ ბოლოს ყველაფერი კარგად იყოს და არ დაიღალოს. ერთხელ მთაში წავედით. თავად ასეთი აქტივობა დიდად არ მიყვარს, მაგრამ მეუღლე დაჟინებით მოითხოვდა. ქორწინების პირველი წელი იყო. მთელი დღე წუწუნებდა, რომ სახლში დაბრუნება სურდა. შემდეგ გზის გაგრძელებაზე უარი თქვა დაღლილობის გამო. საკვებს და ტრანსპორტს ითხოვდა. მთებში, წარმოგიდგენიათ? სერიოზულად ვკითხე ადგილობრივებს, სადმე ხომ არ არის კვადროციკლი ან ჯიპი. ბუნებრივია, ბოლოს მე გამოვედი დამნაშავე. რატომ არ გადავარწმუნე?
ახლა, როცა წარსულს ვიხსენებ, შემიძლია ვთქვა, რომ ანასთან ნამდვილად ნაზი ვიყავი. ამის გაკეთება არ შეიძლება. როგორც მინიმუმ, ველურ ცხოველებთან და პატარა ბავშვებთან. ჩემი ყოფილი კი ყოველთვის სადღაც შუაში იყო. დიდ სუპერმარკეტში ყველას თვალწინ სკანდალის მოწყობა შეეძლო. პირდაპირ სალაროსთან რიგში. არ აინტერესებდა ასაკი, გარშემომყოფები, უბრალოდ ასე გრძნობდა თავს.
იყო სასიამოვნო მომენტებიც. როცა ავად ვიყავი, ჩემზე ზრუნავდა. ამზადებდა და ალაგებდა კიდეც. თუმცა ხშირად საჭმელს უკვეთავდა. როცა ცოლს მუდმივად მორალურ ტონუსში ჰყავხარ, როცა მიჩვეული ხარ, რომ მისთვის უფრო ადვილია ჩხუბის დაწყება, ვიდრე ლოლიავი, ასეთი ზრუნვა ძვირი ღირს. დაბადების დღეებზე ძვირადღირებულ საჩუქრებს მჩუქნიდა: მოგზაურობა, ძვირადღირებული ტანსაცმელი. არ ვიცი, როგორ მუშაობს ეს, მაგრამ დარწმუნებული ვარ, ზოგიერთი მამაკაცი გამიგებს. საჭირო არაა აღვნიშნო, რომ მისი ზოდიაქოს ნიშანია მორიელი, თუმცა ამ ცრურწმენის არ მჯერა.
ახლა მხოლოდ ის ვიცი, რომ მისი ქმარი მდიდარია. არა, არ ვთვლი, რომ ღარიბი ვარ, უფრო პირიქით. და მაინც, მეგობრებმა მითხრეს, რომ მას აქვს კომპანია, რომელიც მამამისმა გაუხსნა. აქვს კარგი სახლი, რამდენიმე ავტომობილი. ალბათ, ყოფილ სიდედრს ეს ბიჭი თუ კაცი უფრო მოსწონს. რატომღაც, ასაკი არ მიკითხავს. მე ხომ შევეგუე განქორწინებას.
რატომ დავშორდით? ანას რაღაც მეტი უნდოდა, ისე ცხოვრება, როგორც კინოში. არა ძვირადღირებული ნივთები და სამკაულები, თუმცა ამასაც აფასებდა, არამედ ყოველი დღე მოვლენებით სავსე რომ ყოფილიყო. მაგალითად, სამსახურის შემდეგ გვევლო ცეკვის ან კულინარიის კურსებზე. თუმცა ყოველთვის მე ვამზადებდი. დატვირთვა სურდდა. როგორც ჩანს, ცხოვრება ნამდვილად მოსაწყენი ხდება, როცა არ მუშაობ.
იმ კაცმა, როგორც ჩანს, ამ ყველაფრის მიცემა შეძლო. ტყუილს არ ვიტყვი, ცოლი ღალატში არასდროს გამომიჭერია. არც ერთი დღე, მაგრამ! განქორწინებიდან 6 თვეში გათხოვება, კარგი რა. ყველაფერი ნათელია, თუ არ იპოვა ზღაპრული პრინცი, რომელმაც გაცნობიდან რამდენიმე დღეში ცოლად მოიყვანა. არც კი ვიცი. იქნებ, ასეა. რატომ მირეკავს, თუ ახლა ზღაპრული ცხოვრება აქვს? გასაყოფი არაფერი გვაქვს, ისეთი ადამიანი არაა, ვინც რამეს მოითხოვს განქორწინების შემდეგ.
იქნებ, ახლა ცუდად არის ან ქმარი სცემს და ქუჩაში არ უშვებს? იქნებ, ტირანია და საქმე უფრო ცუდადაა, ვიდრე წარმომიდგენია? და მაინც, გაუგებარია, რატომ რეკავს და თიშავს ტელეფონს, რომ შემდეგ ისევ ჩართოს? არა, სხვა რამეა, მაგრამ რა, ვერ ვხვდები. შემიძლია ახლავე დავურეკო ყოფილ ცოლს, დიდი შანსია, რომ მიპასუხოს. მაგრამ რა იქნება შემდეგ? იმდენი დრო გავიდა, რომ განქორწინება უკვე დავივიწყე და თითქმის გონს მოვედი. რა იქნება, თუ ისევ გრძნობები დაბრუნდება? ვერ ვივლი სამსახურში და თავს ცუდად ვიგრძნობ.
ყოფილის ზარები მოსვენებას არ მაძლევს. რაღაცას ნიშნავს. დავურეკო ყოფილს? გავარკვიო სიტუაცია თუ უბრალოდ აღარ ვიფიქრო ანაზე?
