ხორცის ბულიონით წვნიანის მომზადება არც ისე რთული საქმეა. ზოგიერთ ოჯახში ამ საქმეში ბავშვებსაც ადრეული ასაკიდან რთავენ, რომ მომავალში მინიმუმ იცოდნენ, რომელი მხრიდან მიუახლოვდნენ ქურას. ამავდროულად, წვნიანი უნივერსალური კერძია. წვნიანი შეიძლება იყოს მრავალფეროვანი, დაწყებული მსუბუქი ბულიონით, კრემსუპით, დასრულებული ცნობილი „მამის წვნიანით“. დიახ, ინტერნეტში ასეთიც შეგიძლიათ იპოვოთ.
არიან ადამიანები, რომლებიც დღემდე ვერ ხვდებიან, რატომ არსებობს პირველი კერძი, თუ არსებობს „არსებითი“ საკვები. რა თქმა უნდა, პიცა, როლი, შემწვარი კარტოფილი უფრო სწრაფად გვანაყრებს. ზოგისთვის ეს მთავარი კრიტერიუმია საკვებში. იმედი უნდა გაგიცრუოთ, რადგან მძიმე საკვების მუდმივი მიღება ადამიანის ორგანიზმზე ნეგატიურად აისახება. ხანდახან მასაც შესვენება სჭირდება. რაღაც მსუბუქი და მარტივი.
წვნიანი ხორცის ბულიონით
ჩვენ დროში დიზაინერის პროფესია მოითხოვს უფრო და უფრო მეტ სპეციალურ, პროფესიულ უნარს და დროს. ალბათ, ამიტომაც მომწონს ასე ძალიან. ეს სფერო მიყვარს, რადგან ამის ნიჭი ნამდვილად მაქვს. სამწუხაროდ, ეს პროფესია ბევრ რესურსს მართმევს, ამიტომ 30 წლის ასაკში ჩემი ოჯახი და შეყვარებული არ მყავს. სახლიდან მუშაობა უკვე მომბეზრდა, მაგრამ არც ჰაერდახშულ ოფისში წასვლა მინდა, სადაც რამდენიმე ცნობისმოყვარე თვალი გიყურებს.
მე და ჩემი ძმა ამქვეყნად მარტო დავრჩით, მშობლებმა დიდი ხნის წინ დაგვტოვეს. ჯერ დედა გარდაიცვალა, შემდეგ მამა. ადრე მეგობრული და ძლიერი ოჯახი ვიყავით. ბევრს ვსაუბრობდით. ნიკა, ჩემი უფროსი ძმა, დაქორწინდა თავის კოლეგაზე, რომელმაც, სხვათა შორის, შემდეგ გადაწყვიტა „თავი მიუძღვნას ოცნებას“ და სამსახური დატოვა. ჩემმა ძმამ ჯერ კიდევ ცოცხალი მშობლებისგან საქორწილო საჩუქრად ბინა მიიღო. მე დედ–მამასთან დავრჩი, ამიტომ ახლა ვცხოვრობ ჩვენს საყვარელ ხრუშჩოვის ბინაში, დამტვერილი წიგნების, ძველი რადიოტექნიკის და სხვა ხარახურის გარემოცვაში. დალაგებას ვერ ვიტან.
ახლა ყველაფერი კარგად არის, მაგრამ ცოტა ხნის წინ მე და ჩემს ძმას ურთიერთობა გაფუჭებული გვქონდა. სინამდვილეში, არაფერი განსაკუთრებული. ვიცოდი, რომ ეს საუბარი ოდესმე შედგებოდა, მაგრამ რატომღაც მაინც სპონტანური აღმოჩნდა. საუბარი მემკვიდრეობის გაყოფაზე. როგორც აღმოჩნდა, ჩემი რძალი იმ ადამიანთაგანია, ვინც თავის სარგებელს არასოდეს დატოვებს, რაც არ უნდა დაუჯდეს. რამდენიმე დიალოგი მეუღლესთან და უკვე ნიკა ზღურბლზე დგას დაბერილი ნესტოებით და პრეტენზიებით სავსე ჯიბეებით.
ახალი პრეტენზიები
–არა მარინა, ასე არ შეიძლება. მე ცოლთან ერთად ერთოთახიან ყუთში ვცხოვრობ, სუფთა ჰაერს ვერ ვიღებ. შენ აქ მარტო ცხოვრობ? დაფიქრდი, რაში გჭირდება? ალაგებდე მაინც. რა, არ მოდიან კაცები სტუმრად?
–ნიკა, მოდი, ყველამ ისე იცხოვროს, როგორც უნდა. დედა ყოველთვის ამბობდა, რომ ეს ბინა მე დამრჩებოდა. შენ ხომ ბინა გაჩუქეს. ვინ მოგცა მანქანის ფული? მე მანქანა არ მაქვს, შენ გაქვს. ყველაფერი სამართლიანად არის, რატომ იწყებ კამათს?
–იქნებ, მამა მინდა გავხდე! როგორ ვიცხოვროთ სამმა ერთოთახიანში?
–სესხი აიღე, მანქანა გაყიდე და გადაცვალე თანხის დამატებით, პატარა აღარ ხარ. ცოლს უთხარი სამსახური დაიწყოს, კვირაში ორჯერ რამდენიმე საათით ინგლისურის მეცადინეობა სამსახური არაა, არამედ ჰობი.
მესმოდა, რომ ასე დიდხანს არ გაგრძელდებოდა და ერთ დღესაც რძალი თავისას გაიტანდა. ჩემი ძმა სასამართლოს მიმართავს. რა გავაკეთო, არ ვიცი. სხვაგან გადასვლაც არ მინდა. ეს უბანი მომწონს, აქ გავიზარდე. რა უნდა მოვძებნო?
წვნიანი ხორცის ბულიონით
ერთმა შემთხვევამ სიტუაცია დაალაგა. ასევე ჩემმა ჩვევამ – პროდუქტების ნარჩენები საყინულეში შევინახო. იქ ვინახავ დაჭრილ მწვანილს, ბოსტნეულს, ცოტა ძვლიან ხორცს. ნიკას ეს არ ესმოდა და ყოველთვის მეჩხუბებოდა, ამბობდა, რომ მეზარებოდა ამ „ნაგვის“ გადაყრა. მაგრამ მე ხომ ვიცი რამდენიმე კულინარიული საიდუმლო. საერთოდ, რატომ უნდა ავუხსნა ყველაფერი ჩემს უფროს ძმას?
ერთ–ერთი ვიზიტისას, როცა ნიკა მოვიდა თხოვნით, რომ ბინა გამეყიდა და ფული გაგვეყო, ჩემი ძმა ავადმყოფურად გამოიყურებოდა. ფერმკრთალი, ჩაშავებული თვალებით. მაღალი ტემპერატურით. შეხედვაც არ მინდოდა.
–შენ რა, ავადმყოფობა გადაწყვიტე და ჩემთან მოდი ბაცილების გასავრცელებლად?
–ჰო, ცოტა გაცივებული ვარ, მალე წავალ, არ იდარდო. მოდი, საქმეზე გადავიდეთ, მერე სასტუმროში წავალ.
–რატომ არ მიდიხარ სახლში? რა დაავადებაა?
–ცოლი ამბობს, რომ არ გადავდო, ის ხომ ბავშვებთან მუშაობს. არ ვიცი, როგორც ჩანს „ხარის“ დაავადება. ყველაფერი ამაზე მიუთითებს.
–რა „ხარის“, რა სიახლეა?
–კორონავირუსი მგონი. პირველად უფრო ცუდად ვიყავი. ახლა ნორმალურად ვარ. „ხარის“ იმიტომ, რომ ხარსაც კლავს. არ მახსოვს, სადღაც გავიგონე და ამეკვიატა. მოდი, ერთად ვიფიქროთ, რამდენ სარგებელს მიიღებს ყველა, თუ ახლა ამ ბინას გავყიდით.
–წადი, შხაპი მიიღე და დაწექი. ჩემთან დარჩი, ჩემს ყოფილ ოთახში. ფეხზე დაგაყენებ. სასტუმროში ასეთს ვერ მიიღებ. მოგვიანებით გადავწყვიტოთ ყველაფერი.
რა თქმა უნდა, ასეთი შემთხვევისთვის პირველადი დახმარების სრული ნაკრები მქონდა, ამ მხრივ მომარაგებული ვარ. ზუსტად ვიცი, რომ ორგანიზმს დაავადებასთან საბრძოლველად ენერგია სჭირდება. აი, ჩემი საიდუმლო იარაღი გამომადგა. კერძოდ, მსუყე წვნიანი ხორცის ბულიონით.
ნიკა ჩემი უფროსი ძმაა, მაგრამ ხანდახან პატარა ბავშვივით იქცევა. კამათობს, მაკრიტიკებს. ახლა მთელი ნახევარი საათი მიმტკიცებდა, რომ წვნიანი ღარიბების საჭმელია. უბრალოდ ადუღებული წყალი, რომელშიც ყველაფერი ჩაყარეს, რაც სახლში არის, და საუკეთესოს იმედი აქვთ, და რომ მის მიღებას აზრი არ აქვს. ჩემი ძმა ხომ ხალხს უსმენს, ცხოვრება ესმის. კარგია, რომ უკვე დიდი ხანია ვიცნობ და ვიცი, როგორ მივუდგე რთულ ადამიანს. ასე, თავი შევიკავე, არ მოვდუნდი.
ჰარმონია ოჯახში
საღამოს მსუბუქი ქათმის ბულიონი მოვამზადე. ხორცი და ცოტა ბოსტნეული დავუმატე. გაფიქრებაც არ მინდოდა, რას იგრძნობდა ნიკა თავს ასეთი ტემპერატურით მარტო, უცხო გარემოში. მეორე დღეს, როცა თავი უკეთ იგრძნო, უფრო მსუყე წვნიანი მოვამზადე. მქონდა რამდენიმე ძროხის ძვალი, ძვლის ტვინით. გამოვიდა ძალიან სქელი წვნიანი, რომელიც ორგანიზმს ბევრ სარგებელს აძლევს. გასაკვირი არაა, რომ ორ დღეში ნიკა თავს გაცილებით უკეთ გრძნობდა. დამატებით, წამლებმაც კარგად იმოქმედა.
ბოლოს სახლში, ცოლთან გავუშვი. ტემპერატურა შემცირდა, არ არსებობდა სერიოზული საფუძველი, რომ კორონავირუსი იყო. უფრო უბრალო გრიპი. დაე, ახლა სტანდარტული მეთოდებით იმკურნალოს, რადგან თითქმის უკვე კარგად არის. სწორედ მაშინ გავიგონე ძმისგან გულწრფელი მადლობა. თითქოს უკვე ნამდვილად გაიზარდა. მოგვიანებით დამირეკა და კიდევ ერთხელ მადლობა მითხრა.
მას შემდეგ მირეკავს, თუ უნდა შეხვედრა, კაფეში წასვლა და ასე შემდეგ. ბინის საკითხს აღარ განვიხილავთ და არ მესმის, რატომ. ნიკამ მიმანიშნა კიდეც, რომ ცოლს ელაპარაკა და ახლა მეტი მოსწავლე აიყვანა. როგორც ჩანს, ბინის გასაფართოებლად ფულს აგროვებენ. არ ვიცი, რას ფიქრობს ჩემი რძალი. რატომღაც ამ ქალთან არ ვურთიერთობ.
არ ვკამათობ, წვნიანი, თუნდაც სწორად მომზადებული, ჯადოსნური საშუალება არაა. ყველა დაავადებას ვერ კურნავს. თუმცა თავის სარგებელს იძლევა და ეს ფაქტია. ჩემ შემთხვევაში, მეც მივიღე სარგებელი, რა მერკანტულად არ უნდა ჟღერდეს. ვაგრძელებ ისე ცხოვრებას, როგორც ვცხოვრობდი და ყველაფერი მომწონს. ყველას, ვინც ჩემი ამბავი წაიკითხა, მინდა ვურჩიო ისე მოიქცეს, როგორც მე: სახლში შეინახოს წამლები, ყოველი შემთხვევისთვის, ბოსტნეულის და ხორცის მარაგი საყინულეში. ვინ იცის, ვის დასჭირდება გაძლიერება კარგი წვნიანით.
