ერთი წლის წინ
ეკატერინე და სერგო სტუდიის ტიპის ბინის ზღურბლზე იდგნენ და ვერ იჯერებდნენ თავიანთ ბედნიერებას.
-ძალიან მაგარია! – პირველი შევიდა ცოლი. – შენი საკუთარი ბინა ქორწილის შემდეგ!
-დიახ, დედაჩემი ძალიან მაგარია!
-მოიცადე, მაგრამ ბინა ხომ შენზე არ არის დარეგისტრირებული?
-დედაჩემზეა, – თავი დაუქნია სერგომ.
-ეს ცუდია! – თითქმის თავისთვის შენიშნა ცოლმა.
-Რა თქვი?
-მე ვამბობ: მადლობა დედას, რომ ჩვენი ოჯახური ცხოვრება ნაქირავებ სახლში არ დაიწყება“.
ჩვენი დღეები
ეკატერინე დედამთილის ბინის მისაღებში აქეთ-იქით დადიოდა და ცდილობდა დედამთილისთვის ახსნას:
-ქალბატონო მარინა, ხომ იცით, როდესაც შვილის გაჩენას გეგმავ, ყველაფერი უნდა გაითვალისწინო. და სახლიც, მათ შორის. სტუდიის ტიპის ბინაში მშობიარობა რაღაცნაირად… არასწორია. დამეთანხმეთ!
-კარგი, ეს თქვენი გადასაწყვეტია, – მხრები აიჩეჩა მარინამ. – ჩემ დროს უფრო პატარა ფართის შემთხვევაშიც აჩენდნენ.
-მოკლედ, ჩვენ გვინდა ბინის გაყიდვა და ნორმალური ბინის ყიდვა. არა, ჩვენ მადლობელი ვართ თქვენი საჩუქრისთვის, მაგრამ წინ უნდა წავიდეთ.
-ჩემგან რა გინდათ?
რძალმა ყურადღებით შეხედა მარინას:
-ჩვენი აზრით, სწორი იქნება, თუ იმ ბინას გავყიდით, რომელიც გვაჩუქეთ.
-ჯერ ერთი, მე ბინა სერგოს ვაჩუქე. და მეორეც მე გავყიდი და მერე რა იქნება?
-მაშინ ჩვენ ავიღებთ იპოთეკას და ვიყიდით ნორმალურ სახლს.
-ჩემი სტუდიის გაყიდვიდან მიღებული თანხა პირველადი შენატანისთვის გჭირდებათ?
-ეს ბინა ხომ ჩვენთვის იყიდე? ასე რომ, დიახ, ჩვენ ამისთვის გვჭირდება. – ჩაერია საუბარში სერგო.
მარინა ცოტა ხნით ჩაფიქრდა და შემდეგ თავი დაუქნია:
-კარგი, მაგრამ თქვენ გადასვლა მოგიწევთ. ცოტა ხნით სხვა ბინა იქირავეთ.
-რატომ, დედა? – ვერ გაიგო ვაჟმა.
-ბინა უნდა მოვაწესრიგო. ამ გზით ბინას უფრო სწრაფად გავყიდი და ძვირად. როგორც თავისუფალ ბინას. და თქვენც მეტ ფულს მიიღებთ. შევთანხმდით?
-დიახ, ქალბატონო მარინა! – გაუღიმა რძალმა.
-კარგი, კარგი. ახლა კი, წადი სახლში. რატომღაც თავი ამტკივდა.
ერთი კვირის შემდეგ ეკა და სერგო უკვე ნაქირავებ ბინაში ცხოვრობდნენ. დედამ კი დასუფთავების სამსახური გამოიძახა.
როდესაც ორი კვირის შემდეგ დედისგან არაფერი ამბავო არ იყო, სერგომ გადაწყვიტა თავად გადაემოწმებინა:
-დედა, ბინასთან დაკავშირებით რა ხდება? გამოაქვეყნე განცხადება? ჩვენ უბრალოდ ვეძებდით და ვერ ვიპოვეთ.
-გაყიდვა? რატომ უნდა გავყიდო ჩემი ბინა?
ვაჟი დაიბნა:
-შენ ხომ გვითხარი, რომ სტუდიას გაყიდი და ბინის ფულს მოგვცემ!
-მართლა? არ მახსოვს. მაგრამ ამას უკვე აღარ აქვს მნიშვნელობა.
-Რატომ?
-არ გითხარით? როგორ დამავიწყდა! ბინა გავაქირავე. დიახ, ახლა იქ წესიერი ახალგაზრდა ოჯახი ცხოვრობს. კარგ ფასში გავაქირავე, შვილო. ახლა შეგიძლია დედას ფულით აღარ დაეხმარო. მოიცადე და… მეხმარებოდი? რაღაც არ მახსოვს.
-დედა, მოიცადე! რა ქირა? ჩვენ ბინიდან იმიტომ გადავედით, რომ გაგეყიდა.
-მართლა?! ესეც არ მახსოვს. არა უშავს, ახალგაზრდები ხართ. ფულს კვლავ გამოიმუშავებთ და მათ შორის ბინისთვისაც.
-დედა, ეს ხუმრობაა? საიდან ვიშოვნით ბინის ფულს?!
-მე ხომ გეუბნები: გამოიმუშავებთ. კარგი, სერგო, მე წავალ. საქმეები მაქვს. ეკა მომიკითხე!
ამ ამბის გაგონებაზე ცოლს გაეცინა:
-დედაშენმა გადაგვაგდო! ჯერ კიდევ ვერ მიხვდი?! -ქალბატონი მარინა! რა მაქინატორი ყოფილა!
-ახლა რა უნდა ვქნათ, ეკა?
ცოლმა ამოისუნთქა:
-ვიმუშაოთ და დავზოგოთ. ვიმუშაოთ და დავზოგოთ.
სტუდიის ტიპის ბინა კვლავ გაქირავებულია და მფლობელისთვის შემოსავალი მოაქვს.
ეკა და სერგო კვლავ აგროვებენ ფულს წინასწარი შენატანისთვის.
ახალგაზრდები აღარ სტუმრობდნენ მარინას სახლს.
