ჩემი შვილი რამდენიმე წლის წინ დაინიშნა. ჩვენ ძალიან გახარებულები ვიყავით, თავიდანვე გვქონდა იმედი, რომ რძალთან და მის მშობლებთან კარგი ურთიერთობა გვექნებოდა და დავმეგობრდებოდით. მაგრამ რაც არ უნდა გვეცადა ურთიერთობის დამყარება, არაფერი გამოდიოდა. მძახლები სხვადასხვა მიზეზით უარს ამბობდნენ ჩვენთან შეხვედრაზე, ისინი მხოლოდ ქორწილში და სამშობიაროდან გაწერის დღეს ვნახეთ.
თავიდან რძალთან გვქონდა ურთიერთობა, ყოველ უქმეებზე მას და ჩვენს შვილს ჩვენთან ვეპატიჟებოდით და დღესასწაულებზე მათ ვსტუმრობდით, მაგრამ დროთა განმავლობაში, მათ შეწყვიტეს ჩვენთან მოსვლა და არც თავიანთთან გვეპატიჟებოდნენ. ეს ჩემთვის გაუგებარი და უსიამოვნო იყო. ვაჟი გვარწმუნებდა, რომ ყველაფერი კარგად იყო, ყოველთვის რაღაც მიზეზს იგონებდა. შედეგად, იშვიათად ვხვდებოდით ერთმანეთს და მხოლოდ დღესასწაულებზე, ზოგჯერ შვილიშვილი მიგვყავდა ჩვენთან.
ჩემს რძალთან ურთიერთობა უფრო და უფრო უარესდებოდა, დაძაბული ურთიერთობა გვქონდა, ის მუდმივად უკმაყოფილო იყო რაღაცით. ისეთი შთაბეჭდილებაც კი იქმნებოდა, რომ მას ჩვენი შურდა, რადგან ჩვენ კარგად ვცხოვრობთ და ისინი არა. ამ ბოლო დროს კი საერთოდ შეწყვიტა ჩვენთან ლაპარაკი, ბავშვს ჩვენთან აღარ უშვებს. შვილიც იშვიათად ურთიერთობს ჩვენთან, ახლა კვირაში რამდენჯერმე რეკავს, ესეც უკეთეს შემთხვევაში.
ადრე ბევრს გვიზიარებდა, ახლა კი არაფერს გვეუბნება. ფორმალურად ურთიერთობს თავის დასთანაც (ჩვენს უმცროს ქალიშვილთან), თუმცა მანამდე დიდ დროს უთმობდა მას, დაინტერესებული იყო მისი ცხოვრებით და ყოველთვის ეხმარებოდა. ჩემი რძალი თავიდანვე კრძალავდა მასთან რაიმეს განხილვის ნებისმიერ მცდელობას, ჩვენს უწყინარ რჩევასაც კი მდგომარეობიდან გამოჰყავდა. მე და ჩემი ქმარი შეიძლება არ ვიყავით იდეალურები, იქნებ ზედმეტადაც გვაინტერესებდა მათი საქმეები, მაგრამ მხოლოდ საუკეთესო ზრახვებით.
ისიც შევამჩნიე, რომ ეს ყველაფერი რაღაცნაირად მკვეთრად გაუარესდა მათ მიერ ბინის ყიდვის მომენტიდან. ჩვენ თვითონაც არაერთხელ გამოვიცვალეთ ბინა და მეტი ცხოვრებისეული გამოცდილება გვაქვს. გვინდოდა, დავხმარებოდით და გვერჩია, როგორი სახლის ყიდვა იქნებოდა უკეთესი, რისთვის უნდა მიექციათ ყურადღება. შევთავაზეთ, რომ მათთან ერთად წავიდოდით ბინის სანახავად. ყოველთვის უკეთესია რამდენიმე თვალმა ნახოს, მაგრამ რძალს არ სურდა. ბინა რომ იყიდეს, მაშინვე არ გვაჩვენეს.
შესაძლოა, იმის გამო არიან განაწყენებულები, რომ სახლის ყიდვაში ფინანსურად არ დავხმარებივართ. ბინა იპოთეკით იყიდეს, ჩვენ ფული არ მიგვიცია. მათ აირჩიეს ძალიან ძველი და „დანგრეული“ ბინა, მაგრამ სამოთახიანი. ბოლოს შევთავაზეთ ფული, რათა ბინა გაერემონტებინათ, მაგრამ უარი გვითხრეს. მუშები არ დაიქირავეს, ყველაფერს თავისით აკეთებენ, მეოთხე წელია რემონტს აკეთებენ.
მე და ჩემს მეუღლეს გვაქვს კიდევ ერთი ერთოთახიანი ბინა, რომელსაც ვაქირავებთ. გაყიდვას არ ვგეგმავდი, რათა მათ ქონებაში ჩამედო ფული, რომელიც ერთობლივ შენაძენად ჩაითვლებოდა. რძალს, ალბათ, არ მოეწონა ეს გადაწყვეტილება. და რა, თუ მშობლებმა ფული არ მოგცეს, ისინი აღარ გჭირდება? ასე გამოდის?
ჩემს შვილთან დალაპარაკება ვცადე, მაგრამ მან მიპასუხა, რომ ამის განხილვა არ სურდა. ჩემმა რძალმა ყველგან წამშალა და დამბლოკა. არ ვიცი, რა გავაკეთო. აშკარაა, რომ რძალს აქვს გავლენა ჩემს შვილზე და ჩვენს წინააღმდეგ განაწყობს, ახლა კი შვილიშვილსაც ვეღარ ვხვდებით. ძალიან ვღელავ ჩემს შვილიშვილზე, მაგრამ არ მინდა ჩემს რძალთან საუბარი, არ მინდა თავის დამცირება.
