ბაბუაჩემის მეორე ცოლი, ბებია ანა, თავის დროზე მოდის დიდი მიმდევარი იყო და ხშირად იხსენებს, რომ ჩემს ასაკში წელი 59 სმ ჰქონდა. ასევე იხსენებს, რომ მაშინ ეს მაჩვენებელი იშვიათი არ იყო. რა თქმა უნდა, მემკვიდრეობა დიდ როლს თამაშობდა, მაგრამ უფრო მნიშვნელოვანი იყო ცხოვრების წესი სსრკ–ში. ყურადღება მიაქციეთ საარქივო ფოტოებს და ძველი ფილმების ფონს. იშვიათად ნახავთ გულწრფელად მსუქან ადამიანს, მაქსიმუმ კარგად ნაკვებს. ცხოვრობ შენთვის, ჭამ და არ სუქდები. ასე შესაძლებელია?
კარგად გვახსოვს იმდროინდელი ოქროს რეცეპტები: ოლივიე და ვინეგრეტი მაიონეზით, შემწვარი თევზი კლიარში, ხორციანი მაკარონი, წვნიანი, მხოლოდ ხაჭაპური რა ღირს! და მაინც, სსრკ–ს მსოფლიოში ყველაზე დაბალი მაჩვენებელი ჰქონდა სიმსუქნის მიხედვით. რა შეიცვალა ამ დროში? რატომ გამოირჩეოდა საბჭოთა ხალხი მოხდენილობით მსუყე რაციონის მიუხედავად?
ჭამ და არ სუქდები: რატომ არ აწუხებდა ხალხს ჭარბი წონა სსრკ–ში
საუზმე, სადილი, სამხარი, ვახშამი. სადღესასწაულო სუფრები! იმ დროს ბებია ანა დიდი პოპულარობით სარგებლობდა არა მხოლოდ მოდელის ფიგურის, არამედ კულინარიული ნიჭის გამო. დღემდე ვინახავ მისი რეცეპტების წიგნს (ჭამა და ყველას დანაყრება უყვარდა). გინდა თუ არა, იწყებ დაფიქრებას, რა საიდუმლო ინფორმაციას ფლობდა. თუ ამ საკითხს გააზრებულად შევხედავთ, საიდუმლო არაფერია. საქმე ცხოვრების წესშია.
შრომა ადამიანს ალამაზებს: საბჭოთა ხალხის დინამიური ცხოვრების წესი
სულ რაღაც 50 წლის წინ ოფისში მხოლოდ ერთეულები მუშაობდნენ, ხოლო მოსახლეობის დიდი ნაწილი ქარხნებში მუშაობდა. შრომა ნაკლებად ავტომატიზირებული იყო, ამიტომ ამ სფეროში ხელები იყო საჭირო. მუშაობის სპეციფიკაც, თუნდაც ხელმძღვანელ თანამდებობებზე, ძალიან შეიცვალა.
მაშინ არ იყო ონლაინ კონფერენციები, სმს, სწრაფი ინსტრუქციების რამდენიმე წუთში გაცემა შეუძლებელი იყო. ზარები არც ისე ხელმისაწვდომი იყო, როგორც წესი, მხოლოდ გადაუდებელ შემთხვევაში რეკავდნენ. პირისპირ საუბარს უპირატესობას ანიჭებდნენ. თანამშრომლები კაბინეტიდან კაბინეტში დადიოდნენ, ქალაქის სხვადასხვა ადგილას მიდიოდნენ, მივლინებაში ხშირად გადიოდნენ. დაჯდომის დრო არ იყო.
ჯანსაღ სხეულში ჯანსაღი სულია: სპორტის კულტი სსრკ–ში
საბჭოთა სპორტსმენები თითქმის ყველა დისციპლინაში საუკეთესოდ ითვლებოდნენ. პოლიტიკური კურსი ორიენტირებული იყო სპორტზე, დიდი სამხედრო პოტენციალის მქონე ქვეყანას სხვაგვარად არ შეეძლო. ყველა სკოლას და უნივერსიტეტს ჰქონდა სპორტული კურსი, ხელმძღვანელობა სტანდარტებს აკონტროლებდა, ფიზკულტურა ყველგან იყო დანერგილი. ბავშვებს სპორტულ სექციებში უფრო ხშირად აგზავნიდნენ, ვიდრე ახლა. სპორტი ხელმისაწვდომი იყო.
არა მხოლოდ მოზარდების, არამედ უფროსების ცხოვრებაც სავსე იყო სპორტით. ნებისმიერ ასაკში დილის დაწყება გამახურებელი ვარჯიშებით ჩვეულებრივი რამ იყო. საწარმოებს შორის ჯგუფური ლაშქრობები და საფეხბურთო თამაშები პოპულარული იყო. ამას ემატებოდა ვაუჩერები გამაჯანსაღებელ სანატორიუმებში.
იყო კიდევ ერთი საინტერესო ფენომენი, კერძოდ ორძელი ყველა ეზოში. დაფიქრდით: მხოლოდ პოსტსაბჭოთა სივრცეში იპოვით ამდენ ორძელს. იმავე ევროპაში არის ბევრი საბავშვო მოედანი სასრიალოთი და ქვიშით, მაგრამ ორძელი? ასეთ ადგილებს კალისთენიკის პარკებს უწოდებენ და მათი მოძებნა მოგიწევთ. აქ კი გადი ეზოში და სავარჯიშო დარბაზი მზადაა. რამდენი სპორტული თამაში გამოიგონეს ამ ორძელებით სისწრაფეზე და გამძლეობაზე.
გახსოვდეთ, იმ დროს ხალხი მთლიანად მოტორიზებული არ იყო. ფეხით უფრო მეტს მოძრაობდნენ.
გააკეთე საქმე, თამამად გაისეირნე: საბჭოთა ადამიანის აქტიური დასვენება
კი არ წამოწვე, არამედ გაისეირნე. საშუალოდ საბჭოთა მოქალაქე დღეში 10–12 კმ–ს გადიოდა. შაბათ–კვირასაც, რადგან ოჯახები, წყვილები, ახალგაზრდები პარკებში სუფთა ჰაერზე გადიოდნენ. რა უნდა გააკეთო სახლში? ინტერნეტი არ ჰქონდათ, კომპიუტერული თამაშები შორს იყო, ტელევიზორი ყველას არ ჰქონდა. ბებია ანა ჯანმრთელობის საშინელი მდგომარეობის მიუხედავად დღემდე სეირნობს პარკში ბაბუასთან ერთად ნებისმიერ სეზონზე.
მოგზაურობა კარტოფილის მოსაყვანად და ბოსტანში სამუშაოდ – აი, საბჭოთა ადამიანის მოხდენილობის საიდუმლო. თუ სერიოზულად, სააგარაკო საქმეს ნამდვილად დიდი წვლილი შეჰქონდა ადამიანის გარეგნობაში.
ვინც არ მუშაობს, არ ჭამს: რატომ მუშაობდა ყველა სსრკ–ში
სანამ აშშ–ში აქტიურად ვითარდებოდა ფემინიზმი, სსრკ–ში ამის საჭიროება არ იყო. საბჭოთა ქალებს უბრალოდ არ ესმოდათ, რაში იყო პრობლემა, რადგან მამაკაცებთან ერთად თანაბრად მუშაობდნენ. დიახ, პროფესიები განსხვავდებოდა, მაგრამ ყველა არ ხდებოდა დიასახლისი. ასე ვთქვათ: ყველას არ ჰქონდა იმის ფუფუნება, რომ ოჯახში ვინმეს არ ემუშავა.
დიახ, სახლშიც იყო საქმე. არ ჰქონდათ სარეცხი მანქანა, რობოტი მტვერსასრუტი, მიტანის სერვისი. ბინაში ცხოვრება ყოველთვის დუღდა. ზოგიერთ ქალს იმდენად იტაცებდა კულინარია, რომ საკითხავი იყო, როდის ასწრებდნენ ჭამას. დღესასწაულებზე კონკურენცია იყო ჩართული: ვინ უფრო დიდხანს იდგა ქურასთან, ვინ უფრო მეტი სალათა მოამზადა.
ლამაზი გარეგნობა არ აფუჭებს ადამიანს: მაღალი სტანდარტები
ნებისმიერ კულტურაში არსებობს 1000 და 1 ქალის დიეტა გასახდომად, რომელიც ვრცელდება ზეპირად სამედიცინო შემოწმების გარეშე. საბჭოთა კავშირში იყო ნიუანსი, რომ შთაგონებას პოულობდნენ არა მოდელებში, არამედ ბალერინებში. მაგალითად, თანამედროვე ექსპერტები გირჩევენ, რომ პლისეცკაიას დიეტა დაიცვათ მაქსიმუმ 1 კვირა, ძალიან მკაცრია. იყო ბევრი მონოდიეტა ან ისეთი დიეტა, რომელშიც მხოლოდ ხილ–ბოსტნეულის ჭამა შეიძლებოდა.
თუმცა ზედმეტად გამხდარი არავინ იყო. სტალინური სტანდარტების მიხედვით, ქალი უნდა გამოიყურებოდეს ჯანსაღად, ფეხზე მტკიცედ უნდა იდგეს, ჯანსაღი იერი და დიდი თეძოები უნდა ჰქონდეს. სპორტულმა ჭკუამ ამ მონუმენტური გამოსახულების საფუძველი შექმნა. სწორედ ამიტომ, ასობით განსხვავებული დიეტის მიუხედავად საბჭოთა ქალი არასდროს ხდებოდა მოსიარულე ჩონჩხი.
პური ყველაფრის თავია: ჭამ და არ სუქდები
იმის მიუხედავად, რომ პურს აყოლებდნენ მაკარონს და ბრინჯს, სასწორზე ეს დიდად არ აისახებოდა. ყველა პროდუქტი იყო ნატურალური და მრავალფეროვანი. შაქრის შემცვლელი, საღებავი, გემოს გამაძლიერებელი და სხვა სისულელე არ არსებობდა. საბჭოთა ხალხმა სწრაფი კვების პროდუქტების დაგემოვნება ვერ მოასწრეს.
ყოველი კვება წუთამდე გაწერილი იყო. ადრე ხალხი კვების რეჟიმს უფრო აქცევდა ყურადღება, სირბილში თითქმის არავინ ჭამდა, არანაირი ფინჯანი ყავა, ყველგან სასადილოები. კუჭი საათივით მუშაობდა. ასე გამოდიოდა: ჭამ და არ სუქდები.
ზოგი იხსენებს, რომ საბჭოთა ცხოვრება გასუქების საშუალებას არ იძლეოდა გვიანი ვახშმის და ოლივიეს მიუხედავად. სხვები ამბობენ, რომ საბჭოთა ქალები მოხდენილად, მაგრამ ევროპელ მეგობრებზე უფრო ასაკოვნად გამოიყურებოდნენ. ბევრი ყურადღებას აქცევს, რომ სიმსუქნე დამახასიათებელი იყო საბჭოთა ადამიანისთვის ახალგაზრდობაში, მაგრამ არა ზრდასრულ ასაკში. ალბათ, აქ ბებიის მზრუნველი ხელი ურევია, რომელიც ცდილობდა შვილიშვილების გამოკვებას. თუ დრო გაქვთ, ძველ ალბომებს გადახედეთ და შეამოწმეთ, მართლა იყო თუ არა სსრკ–ში ნაკლები ჭარბწონიანი ადამიანი.
