მე და ჩემი მეუღლე მარტოები ვცხოვრობთ, შვილები უკვე გავზარდეთ, 50 წლისანი ვართ. სამი წლის წინ დედამთილი გარდაიცვალა. მამამთილს გულზე მცირე პრობლემები ჰქონდა და ცოტა ხნით ჩვენთან წამოვიყვანეთ საცხოვრებლად, რათა დანაკარგი შედარებით ადვილად გადაეტანა. ჩემი მული ჩვენგან არც თუ ისე შორს ცხოვრობს. ერთ დროს მე და ჩემი მეუღლე დავეხმარეთ მას ერთოთახიანი ბინის შეძენაში, რათა პატარა ქალაქიდან ჩვენს ქალაქში გადასულიყო, აქ ცხოვრების ბევრად მეტი შესაძლებლობა იყო.
ჩემი მამამთილი სამი წელია ჩვენთან ცხოვრობს. მული საერთოდ არ გვეხმარება, თუმცა მან თქვა, რომ მოვიდოდა ხოლმე და დაგვეხმარებოდა. შეეძლო ორი-სამი კვირით მამა თავისთან წამეყვანა, რომ მე და ჩემს ქმარს ცოტა ხანი მარტო გვეცხოვრა და დაგვესვენა. ჩემი მული და მისი ქმარი პენსიონერები არიან, 60 წლისანი არიან და არც ერთი არ მუშაობს. მამამთილის დიდი ბინა დარჩა იმ პატარა ქალაქში, საიდანაც არიან ისინი წარმოშობით.
ჩემს ქმარს ვკითხე: „რატომ არ გვეხმარება შენი და?” მან მიპასუხა, რომ ის არასოდეს არ გამოირჩეოდა დიდი პასუხისმგებლობით და დიდად არ აწუხებდა ნათესავების პრობლემები. ახლა კი ხედავს, რომ ბაბუა ჩვენთან კარგადაა, ამიტომაც მშვიდად არის. მაგრამ მე შევახსენე ჩემს ქმარს, რომ როცა ბინის შეძენაში დავეხმარეთ, სერიოზული არგუმენტი იყო ის, რომ მისი და სრულად იზრუნებდა მშობლებზე. ის ამაში გვარწმუნებდა.
ახლა კი უკვე მესამე წელია და არაფერი შეცვლილა. სახლში სიტუაცია მწვავდება, განქორწინება უკვე ახლოსაა. ჩემი ქმარი მთელი დღე სამსახურშია, მე კი ბაბუასთან ვარ. დავიღალე მისი მომსახურებით: ხან რაღაცას გატეხავს, ხან დაღვრის რაღაცას და ყველგან იქექება, სადაც საჭირო არ არის. ვისაც მოხუც მშობლებთან ერთად უცხოვრია, გამიგებს. ძალიან დავიღალე, ქმართან ვჩივი, ის კი საპასუხოდ ყვირის, რომ მე მას თავი მოვაბეზრე.
მე განაწყენებული ვარ. მთელ დღეს ჩემს მოხუც მამამთილთან ერთად ვატარებ. მულს შევჩივლე, მან კი მიპასუხა, რომ მათ საკმარისი ადგილი არ აქვთ. მე შევთავაზე (ერთ-ერთ ვარიანტად), რომ რამდენიმე კვირით მამამთილის ბინაში წასულიყვნენ, რომელიც სულ რაღაც 200 კმ-შია. ძალიან კარგად შეიძლება იქ ორი კვირის განმავლობაში დარჩენა. ეს არ არის რომელიღაცა შორეული სოფელი, არამედ პატარა ქალაქია. მან საპასუხოდ დაიყვირა, რომ არავითარ შემთხვევაში არ წავიდოდა იქ, რომ მრავალი წლის განმავლობაში ოცნებობდა ამ ქალაქიდან წამოსვლაზე და ახლა ჩვენ გვინდა მისი იქ დაბრუნება.
გარდა ამისა, გამუდმებით მანიშნებენ, რომ საცოდავი ავადმყოფი მოხუცის სახლიდან გაგდება მინდა. მაგრამ, ზოგადად, გაუგებარია, ვის ჯანმრთელობაზე უნდა ვინერვიულოთ. ჩემი მამამთილი არც სვამს და არც ეწევა, ნელ-ნელა ვარჯიშობს კიდეც. მე და ჩემს მეუღლეს კი წნევა გვიწევს, ვჩხუბობთ და ბაბუა ამას არ ამჩნევს. ჩვენ, რა თქმა უნდა, შეგნებულად ვცდილობთ ოჯახში უთანხმოება არ გამოვაჩინოთ და მის წინაშე ზედმეტად არ ვიჩხუბოთ, რომ არ ინერვიულოს, მაგრამ ყოველ შემთხვევაში, მას ამის მთლად იგნორირება არ შეუძლია. დროდადრო თავს ვერ ვიკავებ, ნერვები ზღვარზე მაქვს.
მე შევთავაზე დამხმარე ქალის დაქირავება, რომელიც მივიდოდა ბაბუას ბინაში, დაეხმარებოდა, საჭმელს მოუმზადებდა და მიხედავდა მას. მამამთილი ჩემზე განაწყენდა. მას არ სურს, რომ მის ბინაში უცნობმა ადამიანმა „იხეტიალოს“. ერთ დროს ბევრს ვმუშაობდი, მე და ჩემმა ქმარმა შვილებს უმაღლესი განათლება მივეცით და ბინების ყიდვაში დავეხმარეთ. წყნარ ცხოვრებაზე ვფიქრობდი, მინდოდა შვილიშვილის აღზრდაში მიმეღო მონაწილეობა, მაგრამ ყველაფერი სხვაგვარად გამოვიდა. ვიმედოვნებდი, რომ სიტუაციის მშვიდობიანად მოგვარებას შევძლებდით, მაგრამ ვგრძნობ, რომ ოჯახური სკანდალის გარეშე არ ჩაივლის. ვფიქრობ, რა შედეგები მოჰყვება ამას.
