ბედნიერი და ცხოვრებით კმაყოფილი ქალის იმიჯი პირველ რიგში, ენერგიის დიდი მარაგით იწყება. ყველაფერს ასწრებს, არასდროს ვარდება დეპრესიაში, მუშაობს და შვილებს ზრდის. ქმრით და ცხოვრების პირობებით კმაყოფილია. ენერგიულმა ქალმა არ იცის, რა არის ცუდი განწყობა ან ჰორმონალური პრობლემები. მისი წყობიდან გამოყვანა შეუძლებელია. ადრე იღვიძებს, ერთსა და იმავე დროს იძინებს, სახეზე ღიმილი არ შორდება.
ოდესმე გინახავთ ასეთი ქალი? მუდამ კმაყოფილი, სპორტული, ყველაფრისთვის მზადმყოფი და შინაგანად მშვიდი? ვინ არიან, ოლიგარქების ქალიშვილები, მილიარდერების ცოლები თუ უცხოპლანეტელები? რეალობა სულ სხვაა. ყველა უშვებს შეცდომას, აწუხებს თავდაუჯერებლობა, იღლება და განიცდის კრიზისს. ეს ნორმალურია, ჩვენ ხომ ცოცხლები ვართ. მაშინ საიდან გაჩნდა ეს იმიჯი, სამი შვილის დედა იდეალური ფორმებით, თმით და მარადიული ღიმილით სახეზე?
ენერგიული ქალი
მარტო ყოფნა კარგია. სერიოზულად: ყოფილ შეყვარებულთან ერთად სამი წელი ვიცხოვრე და ვფიქრობ, რომ ყველაფერი ძალიან კარგად დასრულდა. თავიდან ყველაფერი შესანიშნავად დაიწყო. ერთად ყოფნა გვიხაროდა, უკეთესის იმედი გვქონდა, გეგმებს ვაწყობდით. მოგვიანებით „შავი“ პერიოდი დადგა, რომელსაც „თეთრი“ არ მოჰყვა. აღმოვჩნდი დაბალი კალიბრის კაცი, წუწურაქი, უპერსპექტივო. ამავდროულად, თავდაუჯერებელი, რადგან ხელის მოწერა არ მინდოდა. რა კავშირი აქვს ამ ყველაფერს? ღმერთმა იცის, მაგრამ მინდა გიამბოთ არა ჩემს პირად ცხოვრებაზე, არამედ სხვა რამეზე.
ქალებზე. ცოტა ხნის წინ დედას ვესტუმრე. სამნი ვიყავით: 60 წლის დედა, ჩემი და, 30 წლის გათხოვილი ქალი, და მე. ჩემს ასაკს არ ვიტყვი, მაგრამ პატარა აღარ ვარ და თან ეს მნიშვნელოვანი არაა. რაღაც მომენტში შევეხეთ ქალების ბედის თემას და ვინ ცხოვრობს კარგად. ჩემი დის თანამედროვე თაობა თუ დედაჩემის წინა თაობა. ბუნებრივია, დაახლოებით 30 წლის ასაკში.
ხანგრძლივი საუბარი
არც დედა, არც და არ აღნიშნავდა მისი თაობის დადებით მხარეებს, ყურადღებას ამახვილებდა, თუ რატომ არის მისთვის ცხოვრება უარესი თავის დროში. დედამ დაიწყო. ჩემთვის მისი პრობლემები თავიდანვე ნათელი იყო. უდავო მტკიცებულება – იმ წლების ხალხის ფოტოები. მათი გარეგნობა, ტანსაცმელი, სახის გამომეტყველება. რა უნდა ვთქვათ, მაშინ უფრო რთული იყო ცხოვრება. ყველა შრომობდა, არავინ ზარმაცობდა. აი, თითქმის დავიწყებული რთული დრო.
გინდა მაღაზიაში წასვლა? ფეხით გაიარე და მძიმე ჩანთები ორივე ხელში დაიჭირე. ქმარი ხომ მუშაობს, ტაქსის გამოძახება შეუძლებელია. საზოგადოებრივი ტრანსპორტი გადაჭედილია. მაღაზიაში მოხვედრაც მარტივი არაა, გრძელ რიგში დგომა გიწევს ყველგან, განსაკუთრებით ბავშვთა პროდუქციაში. სხვათა შორის, მაშინ არ იყო პამპერსები, ბოდები და კომბინიზონები. ასევე ბავშვთა კვება. ბანანზე არაფერი იცოდნენ. იღბლიანებს სურათზე ჰქონდათ ნანახი.
საოჯახო საქმე
შემდეგ რეცხვა, ხელით, ტაშტში. რაღაც სარეცხი მანქანები იყო, მაგრამ ყველას არ ჰქონდა და თანამედროვე მოდელებს ვერც შევადარებთ. საჭმლის მომზადებაც თანამედროვე გაჯეტების გარეშე უწევდათ. დალაგებაზე ლაპარაკი ზედმეტია, რობოტი მტვერსასრუტი არ ჰქონდათ. ყველაფრის ხელით გაკეთება უწევდათ, რაც გაწეული სამუშაოს ხარისხს არ აუმჯობესებდა. გათხოვილი ქალი ფიზიკური შრომის და არასწორი დიეტის გამო ფართოვდებოდა. დამატებით, ნორმალური კოსმეტიკა არ ჰქონდათ, ამიტომ არა მხოლოდ ხელის, არამედ სახის კანი ზარალდებოდა.
დედა ყოველთვის იმეორებდა: „გინდა გაიგო, როგორ ვცხოვრობდით? შეხედეთ ხრუშჩოვის და კენედის ცოლებს. იქ, სადაც ერთ ფოტოზე არიან. აი, ასე ვცხოვრობდით“. იცით, ეს შედარება დღემდე დიდ შთაბეჭდილებას ახდენს. იმის მიუხედავად, რომ მათ ფოტოგრაფიას დიდი ხანია ვიცნობ. ჩემს დას საკუთარი მოსაზრება აქვს, თუ რომელი თაობის ქალები ცხოვრობენ უარესად. საკუთარი არგუმენტები აქვს.
დიდი რესურსის მქონე ქალი
პირველ რიგში, ჩემი და თვლის, რომ ადრე საჭმლის მომზადება ქალის ცხოვრების დადებით მომენტად აღიქმებოდა. ხალხი უბრალო, მოდუნებული იყო. მთელი ოჯახისთვის ქვაბ ფაფას ან წვნიანს ამზადებდნენ და მორჩა. დროებით საკითხი დახურული იყო. ახლა ქმარს ერთი უნდა, ბავშვს სხვა, თავად სხვა მენიუს ირჩევ. უკიდურეს შემთხვევაში, კაფეში შეიძლება წასვლა, მაგრამ ადრეც ხომ იყო სასადილოები? ყველა ეს მულტისახარში, კონვექციური ღუმელი, სამწვადე, ფრიტიური მხოლოდ ფუფუნებაა. ზედა თაროზე დევს და იმტვერება. პურის საცხობიც თვეში მხოლოდ რამდენჯერმე გამოიყენება.
შემდეგ მეტი. თანამედროვე კოსმეტიკა, ტანსაცმელი საოცრად განსხვავდება იმისგან, რაც ადრე იყო, მაგრამ ეს უკვე ზედმეტია! თანამედროვე ქალი იძულებულია იყიდოს და გამოიყენოს წარმოუდგენელი რაოდენობის თავის მოვლის საშუალებები. იაფი სიამოვნება არაა. და ეს არც ისე მნიშვნელოვანია. მით უფრო, თანამედროვე, მაღალი სტანდარტებიდან გამომდინარე ქალი უნდა ერკვეოდეს ამ ყველაფერში, ასევე ბუნებით მხატვარი უნდა იყოს. წინააღმდეგ შემთხვევაში, როგორ გაიკეთებ კარგ მაკიაჟს საღამოს გარეთ გასვლამდე? აი, კაცები საუკუნეების განმავლობაში სახეს დღეში ერთხელ ვიბანთ და ამით მორჩა. დიახ, ქვა ჩემს ბოსტანში, მაგრამ იმ მომენტში ამ კომენტარმა გამაღიმა.
თავის მოვლა
გარდა ამისა, ფიტნესი, იოგა, ტანვარჯიში. თანამედროვე ქალს, ჩემი დის თქმით, ასაკშიც ლამაზი ტანი უნდა ჰქონდეს. ადრე ამაზე არავინ ფიქრობდა. ენერგიული ქალი ამასაც ასწრებს! თუ გენეტიკურად არ გაგიმართლა და ჰაერითაც წონაში იმატებთ, წასულია საქმე. ყველაზე მიყრუებულ ოფისშიც ხელმძღვანელი ვერ გახდებით. ეს ხომ სტრესია, რომელიც ყველა დიდ ქალაქს ახასიათებს. აი, სოფელში ასე არაა. რატომ? თანამედროვეობამ სოფელში ჯერ ვერ შეაღწია. აი, ბედნიერად ცხოვრობენ.
გარდა ამისა, არიან ბავშვები. ადრე როგორ იყო: დაბანე, ჩააცვი რამე და გაუშვი. წადი სკოლაში, იქ სხვებმა მიგხედონ. დღეს ქალმა შვილებს 24 საათი უნდა აკონტროლოს. ტყუილად გამოიგონეს მობილური ტელეფონები ინტერნეტით? ტანსაცმელი, საფენები, სხვა ყველაფერი საკმარისია, მთავარია, ფული იყოს. ბავშვისადმი დამოკიდებულება შეიცვალა. უნდა ატარო წრეებზე, კურსებზე და ა.შ. ეკონტაქტო მასწავლებლებს, რომელთაც სხვა საქმე არ აქვთ, ვიდრე საათობით ჩატში ისხდნენ. საკუთარი თავისთვის დრო უბრალოდ აღარ რჩება.
სხვა სიტყვებით, თითქოს თანამედროვე ქალს მეტი უფლებები და შესაძლებლობები აქვს, მაგრამ სინამდვილეში სხვა არაფერია, თუ არა „ფანარი შუბლზე, რომ ღამით მოთიბვა შეძლო“. ალბათ, ეს ხუმრობა გსმენიათ. თითქოს ახალი საუკუნის ენერგიული ქალია, მაგრამ სად იპოვოს ამდენი ძალა?
მოკლედ, ორივე ქალის აზრები კარდინალურად გაიყო. გაუგებრობის სწრაფად მოსაშორებლად სწრაფად გადავიდნენ იმაზე, თუ რა კარგად ცხოვრობენ კაცები ახლა და ზოგადად მთელი ისტორიის განმავლობაში. ამაზე აღარ მოვყვები ან მოგვიანებით გიამბობთ.
