ოჯახურ ცხოვრებაში მნიშვნელოვანია არა მხოლოდ დაქორწინება, არამედ ურთიერთობის შენარჩუნება წლების განმავლობაში, გაუგებრობების გარეშე. გაუგებრობის მიზეზი კი თავისთავად შეიძლება გამოჩნდეს, ამისგან დაზღვეული არავინაა. განსაკუთრებით, ბავშვის დაბადების შემდეგ. როცა ვნება ნელ–ნელა ქრება და იწყება ნამდვილი, ხანგრძლივი ყოველდღიურობა. როგორ ამოვიცნოთ ღალატი და, რაც მთავარია, როგორ მოვიქცეთ ამის შემდეგ? სამწუხაროდ, ამ კითხვებზე ცალსახა პასუხი არ არსებობს.
კაცს შეიძლება ჰქონდეს ეჭვი, ხოლო ქალს ინტუიცია ანიშნებს. როგორც სტატისტიკა ამბობს, უმეტეს შემთხვევაში, როცა ვინმე ვინმეს ღალატობს, სიმართლე სწრაფად მჟღავნდება. ძნელია ცხოვრება საიდუმლოების დამალვით, განსაკუთრებით საშუალო სტატისტიკური ადამიანისთვის. ზოგიერთ შემთხვევაში შეიძლება დაგეხმაროს მეგობარი, კოლეგა, ნათესავი. ასევე კერძო დეტექტივი ან მკითხავი.
როგორ ამოვიცნოთ ღალატი?
ქმარმა მიღალატა. როგორც მინიმუმ, ყველაფერი ამას მიანიშნებს. ამ მხრივ ძალიან მგრძნობიარე ვარ: მამაც ღალატობდა დედას განქორწინებამდე. ჩემთვის მგრძნობიარე თემაა და არ მაღელვებს, რომ მე და ლადოს საერთო შვილი გვყავს. თუნდაც ცოტას შოულობდეს, თუნდაც სვამდეს ან აზარტულ თამაშებს თამაშობდეს. ჩემთვის ღალატი უარესია. თავად გესმით, უსაქმოდ არ ვიჯექი.
როგორ გავარკვიე ყველაფერი. ერთხელ, როცა ყველა სახლში ვიყავით და ჩვენ–ჩვენს საქმეს ვაკეთებდით, ქმრის ტელეფონზე მესიჯი მოვიდა. გამომგზავნს ქალის სახელი ჰქონდა. ჩემი მოთხოვნების და ყვირილის მიუხედავად, ქმარი ჯიუტად თავისას გაიძახოდა, რომ ეს ის არაა, რაც გავიფიქრე. თანამშრომელია, მასთან და მთელ კომპანიასთან ერთად ბარში დალია მძიმე სამუშაო კვირის შემდეგ. ბედად, მისგან ნამდვილად ერთადერთი მესიჯი იყო.
დიასახლისი ვარ და მიჭირს, 100%–ით ვენდო ქმარს. ლადომ ჩემს თვალწინ იმ ქალს დაურეკა, მაგრამ მან არ უპასუხა. დაურეკა სხვა კოლეგებს, რომ დაედასტურებინათ მისი სიტყვები, რას აკეთებდნენ. ხომ იცით კაცები. ერთმანეთს ყოველთვის დაიცავენ. შემდეგ იმ ქალმა გადმორეკა და ჩემი ქმრის ნათქვამი სიტყვა–სიტყვით გაიმეორა. რა მეგობრული კომპანიაა, ყველა ტკბილი და ფუმფულა. ზედმეტად გაღიზიანებული ვიყავი, რომ ეს საკითხი ასე დამეტოვებინა.
ღალატში ეჭვი
ბუნებრივია, ქმრის ტელეფონის გადაქექვა არ დავიწყე. გიჟი ხომ არ ვარ, თან ყველა ზრდასრული ვართ, ღალატის კვალის დაფარვა, თუ ღალატობ, პირველი და ლოგიკურია. მასთან სამსახურში წასვლაც სისულელე იყო. თავს ავიგდებ. თუ არ მღალატობს, ხალხი იტყვის, რომ გავგიჟდი. თუ მღალატობს, მით უფრო გავხდები დაცინვის საგანი. ნებისმიერი მხრიდან წაგებული სიტუაციაა. მეგობარს რჩევისთვის მივმართე.
ლიზა, ჩემი ყოფილი კლასელი, მატყუარა მამაკაცებს ვერ იტანს. ამის მიზეზი აქვს, რაზეც საუბარი არ მინდა. იმ ქალთან შეხვედრა მირჩია, მაგრამ ცოტა დაფიქრების შემდეგ, ამ აზრს შევეშვით. თუ ლადომ ამ დროში თავი არ გაამხილა, ის ქალიც არაფერს იტყვის. ჩიხია.
თითქოს გამოსავალი არაა და უნდა ავირჩიო, დავტოვო საკითხი გადაუჭრელი თუ განქორწინებაზე განცხადება ჩუმად შევიტანო. შემდეგ, როგორც იქნება. მოგვიანებით, დაქალს ერთი საინტერესო და მოულოდნელი იდეა გაუჩნდა. რა მოხდება, თუ მკითხავთან წავალ? მათ ხომ ყველა საიდუმლო იციან, უბრალოდ სტერეოტიპები უნდა მოვიშორო და ასეთი ნაბიჯი გადავდგა. დიდ თანხას არ იღებს, ხელს არ შემიშლის. ისიც ქმართან შეკრული ვერ იქნება. ასეც გადავწყვიტეთ.
მკითხავთან ვიზიტი
შენობას, უფრო სწორად მთელ კომპლექსს, სადაც უნდა შევსულიყავით, კარგად იცავდნენ. იქ იყო რესტორანი, რამდენიმე კაფე, კანის მოვლის სტუდია და საუნა. ასევე რამდენიმე კარი, რომლის აბრაც ვერ წავიკითხე. ცოტა ხანს რიგში დგომა მოგვიწია, სანამ როსანასთან მოვხვდებოდით. ჩვენამდე რამდენიმე ადამიანი შევიდა და 20 წუთის შემდეგ გამოვიდა. ეს არ მაწუხებდა: ყავას ვსვამდი, ლიზას ველაპარაკებოდი, შინაგანად ვემზადებოდი, რაც მელოდა.
თუ გგონიათ, მარტო შევედი ოთახში, სადაც ნახევრად ჩაბნელებულია, ფარდა ჩამოშვებული და მხოლოდ სანთლები მიუთითებს იმ ადგილას, სადაც უნდა მოვთავსებულიყავი, ცდებით. როგორც მე ვცდებოდი. მაგიდაზე ერთი სანთელი ნამდვილად ენთო, მაგრამ მთავარი შუქი ელექტრო იყო. მაგიდასთან იჯდა 60 წლის ქალი და რაღაცას უყურებდა ტელეფონში. შემდეგ დამიძახა და დაჯდომა მთხოვა. მკითხა სახელი, დაინტერესდა ჩემი განწყობით, შემდეგ სეანსი დაიწყო.
ბევრს ვლაპარაკობდით ჩემს ფიქრებზე, განწყობაზე. მშობლებსაც შევეხეთ. შემდეგ როსანამ სახეში შემომხედა და ჩემი წარსულიდან რამდენიმე ფაქტი მითხრა. საკმაოდ ბუნდოვნად, ვაღიარებ, მაგრამ მისი სიტყვები სიმართლე იყო. მითხრა ჩემი ზოდიაქოს ნიშანი (სასწორი), დაბადების წელი (დრაკონის წელი), შემდეგ მოითხოვა ჩემი ქმრის შესახებ ინფორმაცია ან ფოტო. თავიდან დავიბენი, რადგან ფოტო თან არ მქონდა. ამ შემთხვევაში მკითხავმა მითხრა, რომ ვერაფერს მეტყოდა ადამიანზე, რომელიც არასდროს უნახავს. შემდეგ ყველაფერი ვუამბე, რაც ვიცოდი ლადოს შესახებ.
როგორ ამოვიცნოთ ღალატი?
მარტივი, ზედაპირული პასუხებიც საკმარისი აღმოჩნდა. როსანამ კარტი ამოიღო, აჩეხა და გაშლა დაიწყო. მისი სახის გამომეტყველება თითქმის არ იცვლებოდა, ძალიან კონცენტრირებული იყო. ბოლოს, მირჩია დავმშვიდებულიყავი და ცუდზე არ მეფიქრა. ქმარი არ მატყუებს. ნამდვილად არ მღალატობს, მე კი ტყუილად არ ვენდობი მას და იმ ქალს. უმჯობესია, უკან ოჯახში დავბრუნდე, ქმართან და შვილთან. ამით ჩვენი შეხვედრა დასრულდა.
ვაღიარებ, სახლში შერეული გრძნობებით ვბრუნდებოდი. თითქოს როსანამ ბევრი რამ იცოდა ჩემს ცხოვრებაზე, წარსულზე და აწმყოზე. ჩვენს ოჯახზე. მეორე მხრივ, რატომ წავედი მასთან, ეს ხომ ალოგიკურია. რატომ არ თამაშობს ყველა ეს ჯადოქარი ლატარიას, არამედ სხედან ვიწრო კაბინეტებში და ჩემნაირ ადამიანებს იღებენ. თავდაუჯერებელ, დაბნეულ ხალხს? თუმცა ეს იყო ბოლო დაბრკოლება ქმრის ღალატის დასამტკიცებლად. გამოდის, თავი ხელში უნდა ავიყვანო, ბედნიერი დედის და ცოლის ცხოვრება გავაგრძელო.
არანაირი ეჭვები
ახლა, 1 წლის შემდეგ არაფერს ვნანობ. ქმარს ტელეფონზე მესიჯი აღარ მოსვლია. რა თქმა უნდა, მეგობრებთან ერთად შეხვედრებს აგრძელებს. რამდენიმეს თავად დავესწარი და მენდეთ, ჩემი ქმარი და მისი თანამშრომლები ნამდვილი ტვინიკოსები არიან. გამუდმებით კამათობენ საყვარელ ფეხბურთელებზე, ფილმებზე და კომპიუტერულ თამაშებზე. ვეჭვობ, რომ რომელიმე საყვარელს ეს მოეწონოს.
ღიმილით ვიხსენებ როსანასთან ვიზიტს. ძალიან საყვარელი ქალი, პროფესიონალი თავის სფეროში. ახლახანს შემხვდა საიტი სხვადასხვა ჰოროსკოპით, ტაროთი და მსგავსით. გასართობად რამდენიმე აბზაცს გადავხედე. აღმოჩნდა, რომ დავიბადე ვეფხვის წელში ჩინური კალენდრის მიხედვით, 1986 წელს. ხოლო დრაკონის წელი უკვე 1988 წელია. ასე ერევათ ჩემი ხელწერა. ჩემი 6–იანი 8–ს ჰგავს. ლამაზად არ ვწერ. ზუსტად ისე, როგორც შევავსე ბლანკი დაცვის თანამშრომელთან შენობის შესასვლელში, სადაც ჩემი საყვარელი მკითხავი მუშაობდა. აი, ასეთი სასწაულები.
კარგი, ასე იყოს, ეს შედეგიც მაწყობს. ფაქტობრივად, თავად დავრწმუნდი, რომ ლადო არ მატყუებს. მთავარია, რომ მკითხავმა დავალებას თავი უნაკლოდ გაართვა. როგორ მივიდა აქამდე, რა „ძალები“ ჩართო, ამას ჩემთვის მნიშვნელობა არ აქვს.
