რა პირობებში ამზადებს საჭმელს ცოლი ქმრისთვის უსიტყვოდ და სიამოვნებით? უცნაური კითხვაა! ბებიამ და დედამ ხომ გვიანდერძა, რომ საყვარელ მეუღლეს მხოლოდ შინ მომზადებული უნდა მივართვათ. „დაიმახსოვრე, პირველი კერძი, მეორე კერძი და კომპოტი“. მაგრამ ზოგიერთ ქალს არ სურს ყოველდღე ქურასთან დგომა. რატომ თუ შეიძლება კაფეში სადილობა? ზოგი კითხულობს: „რატომ თვლის თანამედროვე მამაკაცი, რომ ვალდებული ვართ ვიზრუნოთ მათ გამოკვებაზე?
გადავხედოთ ამ საკითხზე ჩვენი მკითხველების რამდენიმე პოპულარულ მოსაზრებას. ზოგიერთი პოზიცია საკმაოდ თამამია. ჩვენი გოგოები, საკუთარ თავს დაიცავენ!
ქალი სამზარეულოში
პასუხისმგებლობების განაწილება თითოეული პარტნიორის წვლილის საფუძველზე კარგი სამუშაო სტრატეგიაა. მთავარია, მოლაპარაკების უნარი გქონდეთ. თუ მამაკაცი საბანს თავისკენ წევს, უკიდურესობამდე მიდის: „არ ამზადებს? მასთან არ ვიცხოვრებ“ ან „პრინციპულად არ გავაკეთებ საოჯახო საქმეს. დაე, ისეთი ვუყვარდე, როგორიც ვარ“. ეს უკვე ქალის რადიკალური პოზიციაა.
„მზად ვარ, საჭმელი მოვუმზადო ჩემს პარტნიორს, როცა სამსახურიდან დაღლილი ბრუნდება ან როცა მაღალი სიცხით ან სხვა დაავადებით ლოგინში წევს. უსიტყვოდ ვიზრუნებ და, რა თქმა უნდა, გემრიელ კერძებს მივმართავ. მაგრამ შაბათ–კვირას თვითონ გააკეთოს და მწნილებით გამახაროს!“
„კერძების კეთება მიყვარს, პროცესისგან სიამოვნებას ვიღებ. მიყვარს, როცა ჩემი ქმარი გემრიელად მიირთმევს. მაგრამ მძულს ჭუჭყიანი ჭურჭლის რეცხვა. სწორედ ამიტომ, მოვალეობები განაწილებული გვაქვს: მე ვამზადებ, ის რეცხავს ჭურჭელს და წმენდს ქურას. ყველა კმაყოფილია!“
პრაგმატული მიდგომა: „მე შენთვის, შენ შემთვის“
ყველა თანამედროვე ქალი არ იწონებს ოჯახის კერის მფარველის ბედს, თუმცა ზოგიერთ სიტუაციაში დათმობაზე მიდის.
„ჩემი აზრით, ყველაფერი მარტივი და ნათელია. თუ ქალი არ მუშაობს, შვილებს უვლის და საოჯახო საქმეზე ზრუნავს, ოჯახის გამოკვება მისი მოვალეობაა. თუ ორივე მუშაობს, ყველა საოჯახო საქმე თანაბრად უნდა გაიყოს, მათ შორის საჭმლის მომზადება“.
„ყოველდღე საჭმელს მოვამზადებ მხოლოდ ერთ შემთხვევაში: თუ კაცმა ჩვენს ოჯახში იყიდა სახლი ან ბინა. უფრო მეტიც: თუ იხდის დენის, წყლის, გაზის გადასახადებს, გააქვს ნაგავი. გააკეთა კარგი რემონტი სამზარეულოში, იყიდა სამზარეულოს ტექნიკა და ჭურჭელი. ასევე რეგულარულად იძლევა ფულს პროდუქტებისთვის და ცოლის სურვილებისთვის“.
ქალი ამზადებს? არავითარ შემთხვევაში!
ასეც ხდება
„ჩემს ოჯახში ქალს არასოდეს ევალებოდა კვერცხზე უფრო რთული კერძის მომზადება. ბაბუაც, მამაც, მამინაცვალიც დელიკატესებით გვანებივრებდნენ. ცხვრის ფეხს აცხობდნენ, ფლავს ავღანურ ქვაბში პირდაპირ კოცონზე ამზადებდნენ. მწვადებზე არაფერს ვამბობ. პეროგსაც აცხობდნენ, ტორტსაც აკეთებდნენ. სწორედ ამიტომ, ჩემთვის უცნაურია, როცა ზრდასრული კაცი წუწუნებს, რომ არავინ უცხელებს კატლეტს და წიწიბურას. ეს ნონსენსია!“
აი, ამ ამბავს მხოლოდ წვერიანი ანეკდოტი შეიძლება ვუწოდოთ. მაგრამ ყოველთვის გვხვდება.
„გათხოვებამდე კულინარიული ექსპერიმენტები მიყვარდა. შემდეგ, რაღაც გაწყდა. ეს ნამდვილი კოშმარია! ამ ახირებულს არაფერი მოსწონს. წიწიბურას არ ჭამს, მაკარონსაც, პიურე მობეზრდა. როცა საქმეში ერთვება კლასიკური ფრაზა „დედის ბორში უფრო წითელია, ხოლო კატლეტი ნაზი“, დროა შუქი გამორთო. საჭმლის მომზადება კი არა, ქმართან საუბარიც არ მინდა“.
„კლდის“ დონის პრინციპები
ასეთ ქალთან ხუმრობა არ ღირს და აი, რატომ!
„არავითარ შემთხვევაში არ მოვამზადებ არც ჩემთვის, არც ჩემი ქმრისთვის. მძულს ყველაფერი, რაც საჭმლის მომზადებას უკავშირდება. სამზარეულოს სუნი, ცხელი საგნები და სითხე, სახეხისგან განაჭერი, დამწვრობა ქურისგან, ნიჟარასთან ბრძოლა. 40 წლამდე ისე ვიცოცხლე, რომ არასდროს ჩამირთავს სამზარეულოს კომბაინი–ღუმელი! საკმარის ვშოულობ, რომ ამ კატორღას თავი დავაღწიო. აი, სახლის დალაგება პრობლემა არაა. სიამოვნებით მოვხვეტავ, გადავწმენ, ავეჯს ავაწყობ, შპალერს ავაკრავ. ნულიდან ავაშენე გაზბეტონის აგარაკი ერთ მუშასთან ერთად. აი, მომზადება ჩემი არაა!“
