ორი წლის წინ
თამარმა ჩაი მოსვა და ილიას და ნატოს გაუღიმა.
-აბა, ახალგაზრდებო? მოგწონთ ბინა?
-რა თქმა უნდა! – პასუხად გაიღიმა ილიამ. – მადლობა დედა.
-კარგი, ნატო, როგორც დაგპირდით, ისეა. ჩვენ მოგეცით საცხოვრებელი. ბინა ახალია, არ გაქირავებულა. შეიძლება ითქვას, რომ მას თქვენთვის ვინახავდით.
-გმადლობთ, ქალბატონო თამარ!
-მაშინ წავალ. თქვენ დასახლდით. ძალიან სასიამოვნოა ოჯახური ცხოვრების დაწყება ახალ ბინაში.
ჩვენი დღეები. ივლისი
იგივე სამზარეულო, იგივე სახეები
-ქალბატონო თამარ, სწორად გაგვიგეთ. იპოთეკის პროცენტი იმდენად მაღალია ახლა, რომ გასაოცარია. მაგრამ ერთოთახიან ბინაში ცხოვრება ჩვენთვის უკვე აუტანელია. დიახ, თანაც მინდა, რომ თავი სრულფასოვან მფლობელად ვიგრძნო.
-რას მთავაზობთ?
ნატომ და ილიამ ერთმანეთს გადახედეს და ვაჟმა დაიწყო:
-დედა, თქვენ ისედაც გაქვთ ორი ბინა, რომელსაც აქირავებთ. ჩვენი ბინის გარდა. შეგიძლიათ გაყიდოთ, მაგალითად, ოროთახიანი ბინა და ფული ჩვენ მოგვცეთ. ჩვენ სამოთახიან ბინას ვიყიდით. ამ შემთხვევაში იპოთეკა დიდი არ იქნება.
დედას გაუკვირდა:
-როგორ? ეს ბინა ხომ ჩვენია. ეს იმას ნიშნავს, რომ ბინა, რომელსაც ჩვენი ბინის ფულით შეიძენთ, ჩვენი იქნება. მაგრამ რადგან თქვენ უნდა იცხოვროთ, მაშინ იპოთეკასაც გადაიხდით და ჩვენც მოგვცემთ ფულს.
-ლოგიკურია, – დაადასტურა ილიამ.
ცოლმა უკმაყოფილოდ გახედა და საუბარში ჩაერთო:
-მაგრამ თქვენ ბინას თქვენთვის კი არ ყიდულობთ, ქალბატონო თამარ. არამედ ჩვენთვის! და ჩვენ იქ როგორ უნდა ვიცხოვროთ? ანუ იპოთეკაც უნდა გადავიხადოთ და ამ დროს, ბინა ჩვენი არ უნდა იყოს?
-დედა, ნატო მართალია, – მაშინვე დაეთანხმა ილია.
-მოიცადე, ანუ თქვენ გინდათ, რომ ბინა საჩუქრად მიიღოთ? – გაუკვირდა თამარს.
-რა თქმა უნდა, არა! ჩვენ გადავიხდით იპოთეკას! – დარწმუნებით თქვა რძალმა.
-ოღონდ ეს არის ბინის ღირებულების 30% და ამავდროულად გსურთ, რომ ბინა მთლიანად თქვენზე დაარეგისტრიროთ!
-დიახ, ეს ხომ ჩვენი ბინა იქნება.
თამარი წასასვლელად მოემზადა.
-ქმარს უნდა დაველაპარაკო. ეს სერიოზული საკითხია!
ვახტანგმა ეს საუბარი რომ გაიგო, ჩუმად ამოიღო ჩემოდანი კარადიდან და დაიწყო თავისი ნივთების ჩალაგება.
-რას აკეთებ?
-გახსოვს, რა გითხარი, როცა გადაწყვიტე მათთვის ერთოთახიანი ბინის მიცემა?
ცოლმა განწირულად დაუქნია თავი:
-დიახ, მაგრამ…
-არავითარი „მაგრამ“. მორჩა თამარ, მოემზადე.
სამი დღის შემდეგ
ისინი ზარს უფრო ადრე ელოდნენ.
-გამარჯობა, ნატო!
-ქალბატონო თამარ, გამარჯობა! სად გაქრით, მე და ილიამ უკვე ნერვიულობა დავიწყეთ.
-ტყუილად ინერვიულეთ! დასასვენებლად წავედით. ახლა აქ ვართ, ზღვაზე. ვცურავთ, ვირუჯებით. ისეთი სილამაზეა! თუ გინდათ, თქვენც ჩამოდით!
-ვერ გავიგე. და ბინა?
-ბინა? რა ბინა? თქვენ თქვენთვის ყიდულობთ ბინას, ასე რომ იყიდეთ.
-რას ნიშნავს „ვყიდულობთ“? თქვენ ხომ უნდა დაგვეხმაროთ. ჩვენ შევთანხმდით, რომ თქვენ გაყიდით თქვენს ოროთახიან ბინას და ფულს მოგვცემთ. და თქვენ კი ადექით და გაემგზავრეთ!
-ნატო, ჩვენ არაფერზე არ შევთანხმებულვართ. ჩვენ არ გვაწყობს თქვენი შეთავაზება. ჩვენ მზად არ ვართ დავხარჯოთ ჩვენი ფული ისე, რომ თქვენ მიიღოთ უძრავი ქონება.
-ოჰო, როგორ ალაპარაკდით! ანუ ადრე ამბობდით: „ნატო, ოღონდ გაყევი ცოლად ჩვენს ილია და ჩვენ დაგეხმარებით“, ახლა კი – აღარ აპირებთ დახმარებას. ასე არ გამოვა! რადგან დაგვპირდით, დაგვეხმარეთ!
ტელეფონში მოულოდნელად მამამთილის ხმა გაისმა:
-ნატო, ჩვენო ძვირფასო. მე მესმოდა ყველაფერი, რასაც შენ ამბობდი. მშვენივრად გაგიგე. ახლა კი შენ მომისმინე. ჩვენ ერთი-ორი კვირის შემდეგ დავბრუნდებით. ეს საკმარისი იქნება იმისთვის, რომ ახალი სახლი მოძებნოთ და ჩვენი ბინა გაათავისუფლოთ.
-როგორ თუ გავათავისუფლოთ? რაღაც ვერ გავიგე, ბინას გვიყიდით თუ არა?
-ჩვენ გასახლებთ ჩვენი ერთოთახიანი ბინიდან.
-რა?!
-მე თავიდანვე წინააღმდეგი ვიყავი თქვენთვის დათმობის და საბოლოოდ მართალი აღმოვჩნდი. ასე რომ, რეალური საქმით დაკავდით – მოძებნეთ ახალი ბინა. მე პირადად ჩავიბარებ გასაღებს თქვენგან დაბრუნებისთანავე. მორჩა, კავშირის დასასრული.
შვილმა რომ დარეკა, ტელეფონი ისევ მამამ ისევ აიღო:
-ილია, მე უკვე ვთქვი ყველაფერი. შენს ცოლთან ვერ მორიგებულხარ და რატომღაც ამის გამო ჩვენ ვწუხდებით შვებულებაში. ეს არ გამოდგება. დროა გონს მოეგოთ და თავად მოაგვაროთ თქვენი პრობლემები. მაგ ბინას კი ჩვენ გავაქირავებთ. ასე ვთქვათ, ინფლაციის ზრდის კომპენსირებას მოვახდენთ. მორჩა, კავშირის დასასრული.
ილიამ და ნატომ, რომლებიც ნაქირავებ საცხოვრებელში გადავიდნენ, მთლიანად შეწყვიტეს ურთიერთობა ქმრის მშობლებთან.
და თუ ილიას დედა ჯერ კიდევ ნერვიულობს, მამამისი სრულიად მშვიდად არის:
-მორჩა, არანაირი კამათი და სრული სიმშვიდე. და კიდევ… ახლა ფული უფრო მეტი გვაქვს.
