„ახალგაზრდა ქალზე დაქორწინდი და ოჯახი მიატოვე? მაშინ არავითარი მემკვიდრეობა!”

ხანშიშესული ქალი, რომელიც საკუთარ ბინაში საყვარელ სავარძელში იჯდა, ტელეფონით ვიღაცას არწმუნებდა:

-ნუ ტირი. რადგან ის ასეთი აღმოჩნდა… ტირილს რა აზრი აქვს? ალიმენტი მოითხოვე. მეც დაგეხმარები. დიახ, მეც დაველაპარაკები.

საუბრის დასრულების შემდეგ მოხუცმა ქალმა სასწრაფოდ დარეკა სხვა ნომერზე.

-გამარჯობა. შენმა ნანამ დამირეკა.

-დედა, ჩვენ დავშორდით. მე განქორწინებას ვითხოვ. რატომ ელაპარაკები მას?

-იმიტომ, რომ ჩემი შვილიშვილების დედაა. და შენი შვილების, სხვათა შორის! რა განქორწინება, ირაკლი? სულ გაგიჟდი? თქვენ თითქმის 10 წელია დაქორწინებულები ხართ!

-დედა რატომ ერევი ჩემს პირად ცხოვრებაში?

-იმიტომ, რომ ჩემი შვილიშვილები ნორმალური ბავშვობის გარეშე დარჩებიან. შენს ქალიშვილს ახლა ეწყება თინეიჯერობის პერიოდი.

-დედა, გთხოვ, აღარ დაელაპარაკო მას.

-რატომ? ნანამ შენგან განსხვავებით ყველაფერი მიამბო. უკვე 6 თვეა ერთად აღარ ცხოვრობთ. ასეთი რამ გაგონილა? ბავშვებზე გიფიქრია?

-ნანამ არ გითხრა, რომ უკვე ორი წელია სხვა ქალი მყავს?

-რა? – გულზე ხელი მოიკიდა ქალმა. ირაკლი, სრულ ჭკუაზე ხარ? და ასე პირდაპირ მეუბნები ამას?

-რადგან ჩემს პირად ცხოვრებაში ჩაერიე, კი – გეუბნები. იცი რატომ არ გითხრა ეს ჩემმა თითქმის ყოფილმა მეუღლემ?

-იმიტომ, რომ კეთილსინდისიერი ადამიანია!

-არა, დედა, – შეჩერდა ვაჟი. – იმიტომ, რომ ორი წლის წინ გავიგე, რომ სამი თვის განმავლობაში მღალატობდა. გახსოვს, როგორ დატოვა ბავშვები მთელი ზაფხულის განმავლობაში შენთან და ეს იმით ახსნა, რომ სამსახურში ძალიან გადატვირთული იყო? აი, როგორ იყო გადატვირთული.

-ცოლზე ასეთ რამეს როგორ ამბობ? – აღშფოთდა დედა. – თუ გგონია, რომ დაგიჯერებ?

-შენი გადასაწყვეტია დაიჯერო თუ არ დაიჯერო, მე კი – განქორწინება გადავწყვიტე.

-რატომ უნდა განქორწინდე? ოჯახი გყავს!

-ოჯახი მეყოლება, დედა!

-რა? რას გულისხმობ?

-ცოლს მოვიყვან, დედა. განქორწინებისთანავე.

მოხუცი ქალმა ტელეფონი ყურს მოაშორა და მოპირდაპირე კედელს გახედა. შემდეგ მან ტელეფონი თავის ადგილზე დააბრუნა და თქვა:

-ირაკლი, თუ განქორწინდები, მემკვიდრეობის გარეშე დაგტოვებ. ყველაფერს ჩემს შვილიშვილებს დავუტოვებ.

-და შენი ქალიშვილი?

-ის ქორწინების გარეშე ცხოვრობს შვილების გარეშე, რაში სჭირდება მას მემკვიდრეობა?

-კარგი, ეს შენი საქმეა!

-და კიდევ! მეორე ცოლს არ მივიღებ. შენ მხოლოდ ერთი ცოლი გყავს.

-მალე აღარ მეყოლება. მაგრამ მინიშნება მივიღე. ნახვამდის დედა!

ექვსი თვის შემდეგ

ირაკლი იჯდა დედის სამზარეულოში და ჭიქაში მდუღარე წყალს კოვზით ურევდა. მახლობლად მსუყე კონვერტი იდო.

ჩაის პაკეტის აღებაც კი დაავიწყდა, ისეთი საუბარი უნდა ჰქონოდა დღეს დედასთან!

-მისმინე, ირაკლი. ნანას უნდა დაბრუნდე. მე ველაპარაკე და მან აღიარა. არაფერია, ხდება ხოლმე. იგი შეცდა. შენც შეცდი. მაგრამ ახლა შენ უნდა დაუბრუნდე შენს ოჯახს, თქვენს შვილებს.

-დედა, მე მყავს ოჯახი. და ეს არ არის ნანა ბავშვებთან ერთად!

-სხვა ოჯახი არ გყავს! გასაგებია?! ჩემთვის ნანა და ბავშვებია შენი ოჯახია. და არა ეს, შენზე 10 წლით უმცროსი ქალი.

ირაკლიმ გაიცინა. ეს ნიშნავს, რომ დედამისი რეგულარულად ურთიერთობს დასთან, რადგან მისი მეორე ცოლის შესახებ ასეთი დეტალები იცოდა.

-ეს შენი გადაწყვეტილებაა და არა ჩემი.

-და შენ ნანას ფული უნდა უხადო! რატომ არ უხდი?

-დაე, მიჩივლოს.

-გიჩივლებს. თავად ვურჩევ ამის გაკეთებას.

-დედა, დაასრულე ქადაგების კითხვა?

-არ გაბედო დედასთან ასე ლაპარაკი! – სამზარეულოს მაგიდას საჩვენებელი თითი დაარტყა დედამ. – მე სწორ გზაზე მინდა დაგაყენო, შენ კი ხუმრობ. მამაშენს გავხარ. მასაც უყვარდა ჩემი დაცინვა. რა არის საბოლოო შედეგი? მისი გარდაცვალებიდან 5 წელი გავიდა, მე კი ჯერ კიდევ ცოცხალი ვარ. მომისმინე და დაიმახსოვრე.

-დედა, 6 თვეა ამაზე ლაპარაკობ. ნებით თუ უნებლიეთ ყველაფერს დაიმახსოვრებ.

-მართალია. ესე იგი დაიმახსოვრე? ახლა დაფიქრდი! როგორ იცხოვრებ შვილებისგან შორს და მემკვიდრეობის გარეშე?

ირაკლიმ მოუთმენლად იკითხა:

-დედა, რომელი მემკვიდრეობა? სულ მემკვიდრეობაზე საუბრობ, მაგრამ მოდი დავაზუსტოთ. ეს ბინა, რომელშიც მე მაქვს 1/3 წილი და შენი სახლი სოფელში? თუ რამე გამომრჩა?

-ეს არ არის შენთვის საკმარისი?

-ჩემთვის? შენ თვითონ თქვი, რომ მე ვერაფერს მივიღებ!

-ხოდა ვერ მიიღებ! მირჩევნია ჩემს შვილიშვილებს დავუტოვო, ვიდრე შენნაირ შვილს, რომელიც ახალგაზრდა ქალს დაედევნა და დაანგრია ძლიერი ოჯახი!

-შენს შვილიშვილებს? – გაეცინა ირაკლის. ისინი შენთვის ისეთივე ნათესავები არიან, როგორც ნებისმიერი ჩინელი. აი, წაიკითხე!

შვილმა კონვერტიდან ქაღალდი ამოიღო და დედას გადასცა:

-როგორც ხედავ, ბავშვები, რომლებსაც თითქმის შვიდი წელია შვილიშვილებს უწოდებდი, ჩემგან არ არიან. მათში ჩვენი სისხლის წვეთიც არ არის. და ნანა, რომელსაც ასე აქებ, სხვისგან დაორსულდა. ორჯერ! და შეგახსენებ, რომ გოგონა მაშინ დაიბადა, როდესაც ჩვენ უკვე სამი წლის დაქორწინებულები ვიყავით.

დედა დიდხანს უყურებდა საბუთებს სათვალის სქელი ლინზებით.

შემდეგ მან ირაკლის დაუბრუნა და მხოლოდ სამი სიტყვა წარმოთქვა:

-მომაშორე ეს ყველაფერი.

დედასთან საუბრის ყველა მცდელობა, რათა მას სრულად გაეაზრებინა სიტუაცია, რომელშიც ისინი აღმოჩნდნენ, დედამ უგულებელყო. მას აღარაფერი უთქვამს შვილის გამგზავრებამდე.

ირაკლიც განაწყენდა დედაზე. ამ მონახულების შემდეგ მან დარეკვაც კი შეწყვიტა. მის ამბებს დისგან იგებდა. დამ დაადასტურა, რომ დედას ანდერძი არ შეუცვლია. ეს ნიშნავს, რომ მემკვიდრეობა გადაეცემოდა ბავშვებს, რომელთა მამა ნამდვილად არ იყო ირაკლი.

ახლა ის და მისი ახალგაზრდა მეუღლე ცხოვრობენ შორს იმ ადგილებიდან, სადაც ზემოთ აღწერილი მოვლენები განვითარდა.

დედამ შვილს არ აპატია. ანდერძი კი – მისი გარდაცვალების შემდეგ ვერ იპოვეს. არცერთ ახლომდებარე სანოტარო ოფისში არ იყო ინფორმაცია, რომ ირაკლის დედა ანდერძის შესადგენად იყო მისული.

შედეგად, ბინის და სახლის 2/3 გარდაცვლილის ქალიშვილს გადაეცა. ირაკლიმ უარი თქვა სამკვიდროზე თავისი დის სასარგებლოდ. ექვსი თვის შემდეგ მან ასევე დას აჩუქა თავისი წილი ბინაში.

მას პრინციპულად არ უნდოდა მშობლიურ ქალაქში დაბრუნება.