ანა უყურებდა დედამთილს, რომელიც მშენებელი კომპანიის ვებსაიტზე ფოტოებს ათვალიერებდა.
-კარგი ფოტოებია, მაგრამ რა იცით იქ რეალურად რა დაგხვდებათ? – სათვალე მოიხსნა ქალმა.
-დედა, ყველაფერი იქნება, რაც ფოტოებზეა. ჩვენ უკვე შევიტანეთ განცხადება და ველოდებით მის დამტკიცებას.
-გგონია, რომ დადებით პასუხს მიიღებთ? მას შემდეგ, რაც ბანკის სარჩელით კინაღამ გაკოტრებულად გამოგაცხადეს?
-დიახ, ვფიქრობთ, რომ სესხს დაამტკიცებენ, – სიტყვით გამოვიდა . ანა. პეტრე გაკოტრებულად არ გამოცხადებულა, მან ვალი გადაიხადა.
-არ ვიცი. შეძლებთ ერთდროულად სესხის და ქირის გადახდას? აშენებას ხომ დიდი დრო დასჭირდება, არა?
-მოვახერხებთ, დედა. ყველაფერი გავთვალეთ.
-მაშინ თქვენ იცით.
-ჩვენ უკვე გადავწყვიტეთ, დედა. სესხის დამტკიცებისთანავე ვიყიდით. დედამ უცნაურად შეხედა შვილს, მაგრამ ხმა არ ამოუღია.
ანა ჩემოდანს ალაგებდა, ქმარი კი უკმაყოფილო სახით დადიოდა აქეთ-იქით.
-ანა, იქნებ ამ ბინას შევეშვათ? ამ ფასში უკვე დასრულებული სახლის ყიდვას შევძლებთ!
-თითქოს მეორადი სახლის სესხზე გაზრდილი საპროცენტო განაკვეთით არ მოგიწევს გადახდა! გარდა ამისა, ჩვენ ასევე უნდა შევამოწმოთ როგორც მფლობელი, ასევე ბინა. მოკლედ, რისკები დიდია. მოდი ავიღოთ და მერე თუ რამეა, სესხი ხელახლა ავიღოთ.
-და თუ არ მოხერხდა? ეს ხომ სუფთა ძარცვაა!
-პეტრე, ნუ წუწუნებ. რისთვის ვზოგავდით სამი წლის განმავლობაში? ახლა ყველაფერს თავი დავანებოთ და გავაგრძელოთ რაღაც უცნობის ლოდინი? არა. წახვალ და ყველაფერს მოაწერ ხელს.
-იქნებ დაგელოდო, სანამ ჩამოხვალ?
-მშენებელი ამდენ ხანს არ დაგველოდება. ვეცდები ადრე ჩამოვიდე, მაგრამ ვერ დაგპირდები.
-რა უდროოა შენი მივლინება! – წუწუნებდა ქმარი.
-ამ მივლინებებმა ბევრი დამატებითი ფული მოგვიტანა. მორჩა, შენ მხოლოდ ერთი მნიშვნელოვანი საქმე გაქვს – ბინის ყიდვა. მოახერხებ?
-რა თქმა უნდა.
-დედაშენის ნახვას როდის აპირებ?
-ხვალ მივალ. რაღაც აქვს სათქმელი.
-კარგი. შხაპს მივიღებ და მატარებელზე მაგვიანდება.
ანამ სიურპრიზის გაკეთება გადაწყვიტა და ამიტომ არ უთქვამს ქმრისთვის, რომ ოთხი დღით ადრე ჩამოვიდოდა. ორი დღის წინ რომ ჩამოსულიყო, გარიგებას თავადაც დაესწრებოდა.
სახლში სწრაფად მოწესრიგდა და დაიწყო თავისი ნივთების დალაგება.
მერე ბინის კარი გაიღო და ანა დერეფანში გავარდა.
-სიურპრიზი!
ქმარი ძლიერად ჩაეხუტა და მხოლოდ მას შემდეგ ჰკითხა:
-რატომ არ მითხარი?
-ხომ გითხარი, სიურპრიზია! – გაუღიმა ცოლმა.
მერე კი საქმეზე გადავიდა: ბინის საკითხი მოაგვარე? არაფერი მოგიწერია, თუმცა გუშინ უნდა მოგეწერა ხელი საბუთებზე.
-რა თქმა უნდა, მოვაგვარე! – დარწმუნებით თქვა ქმარმა.
-და სად არის საბუთები?
-დედასთან, სხვაგან სად?
ცოლი როგორც იყო, ისე გაშრა:
-ვერ გავიგე. იქ რატომ არის?
ქმარმა პასუხი არ გასცა, ამიტომ ანა მისაღებში გავიდა.
-პეტრე, დედაშენთან რატომ არის ჩვენი ბინის საბუთები? რა გააკეთე?
-ყველაფერი კარგადაა, ანა.
-რა გააკეთე?
-ვიყიდე ის ბინა, რომელზეც ვოცნებობდით, მაგრამ დედაჩემის სახელზე დავარეგისტრირე.
-რატომ – ეს იყო პირველი სიტყვა, რის თქმაც მოახერხა ცოლმა.
-დედაჩემმა ასე გადაწყვიტა.
-როდიდან ჰქონდა დედაშენს ჩვენი ფულის განკარგვის უფლება?
-ანა, ყველაფერი კარგადაა. იცი, რომ ჩემი საკრედიტო ისტორიის გამო სესხს მაღალი პროცენტით მიმტკიცებდნენ. დედაჩემის შემთხვევაში უფრო იაფად გამოდიოდა.
ცოლი ჯერ კიდევ შოკში იყო.
-მე ვიცი, რომ მე არ მომიცია ჩემი ფულის დახარჯვის უფლება დედაშენის ბინისთვის.
-მაგრამ უკვე დახარჯულია. და ეს ჩვენი ბინაა!
-პეტრე, მეხუმრები? მე შენ მოგანდე წინასწარი შენატანის თანხა, შენ კი დედაშენს აჩუქე! სხვათა შორის, როდის მოახერხა იპოთეკის დამტკიცება?
პეტრემ მხრები აიჩეჩა:
-ალბათ მას შემდეგ, რაც ჩვენ მას მაღალი პროცენტების შესახებ ვესაუბრეთ.
-ანუ ეს იყო გეგმა, რომელზეც არაფერი მითხარი!
-ანა, ნუ იწყებ! ჩვენ ვიყიდეთ ბინა, რომელიც ერთად ავირჩიეთ!
-და?
-ესე იგი, ის ჩვენია. იპოთეკას გადავიხდით და დედაჩემი გადმოგვცემს.
-პეტრე, ავად ხარ? აშკარად მიმტკიცებ, რომ დედაშენს უყიდე ბინა და მე სწორედ ეს მინდოდა.
-მაგრამ ეს ასეა. ეს არის გამოსავალი ჩვენი მდგომარეობიდან. ბინა გვაქვს და ჩვენ ის კრედიტით შევიძინეთ!
ანა ცდილობდა გაეცნობიერებინა, რა მოხდა.
-კარგი, წავიდეთ. უნდა აღვნიშნოთ ჩვენი ახალი შენაძენი!
-დედის ბინას გულისხმობ?
-არა, ჩვენსას!
-ჩვენ ბინა არ გვაქვს. უკვე მეასედ შეგახსენე!
-შენ ხომ მშვენივრად გესმის, რომ ეს ჩვენი ბინაა.
-არა. სანამ ჩვენს სახელზე არ დარეგისტრირდება.
-ნამდვილი საბავშვო ბაღია? – განაწყენდა პეტრე.
-რას ლაპარაკობ! ყველაფერი ისეა, როგორც ზრდასრული ადამიანების შემთხვევაში. ან ბინა არის ჩვენზე უნდა იყოს გაფორმებული, ან დედაშენი ფულს ვერ ნახავს.
-ხომ გესმის, რომ ის ჯერ იპოთეკით არის!
– ეს ნიშნავს, რომ მას შეუძლია თავისი ვალდებულებების გადახდა.
-მე დავეხმარები მას.
-სანამ დედას დავეხმარებით, მოდი, ჩვენი საბინაო საკითხი მოვაგვაროთ.
-დამცინი? მთელი ჩემი ფული ამ ბინის პირველადი შენატანისთვის გამოვიყენე.
-მაშინ, შენ ჩემი ვალი გაქვს, სულ მცირე პირველადი შენატანის ნახევარი.
-რა?
-ეს. ფული საზიაროა და მე არ მომიცია თანხმობა დედაშენისთვის ბინის საყიდლად ჩვენი სახსრების დახარჯვაზე.
-ეს ჩვენი ბინაა, რამდენჯერ უნდა გავიმეორო!?
-არა, დედაშენის. საბუთი – ჯიუტი რამეა. ასე რომ, თანხის ნახევარს ველოდები. ერთ თვეს დაგაცდი.
-ხომ იცი, რომ ამ ფულს არ მოგცემ.
-მაშინ მე სასამართლოს მეშვეობით მოვითხოვ.
-ოჰო! ამ თანხის გამო საკუთარ ქმარს უჩივლებ?
-სულელი ხარ, პეტრე! მაგრამ ფულს დააბრუნებ.
-არა. დავხარჯე როგორც შევთანხმდით – ბინა ვიყიდე.
-მაგრამ ჩვენთვის – არა. ჩვენ ასეთი შეთანხმება არ გვქონია.
-კარგი, ეს უაზრო საუბარია. მოდი იმაზე ვიფიქროთ, თუ როგორ უნდა გავაკეთოთ რემონტი.
-დედაშენის ბინაში? ნამდვილად სულელი ხარ.
იმ საღამოს ანა მშობლებთან წავიდა ღამის გასათევად. საბედნიეროდ, ჩემოდნების ჩალაგებაც არ მოუწია.
ცოლის მიერ ხელმოწერილი განქორწინების განცხადება, რომელიც კურიერმა მოუტანა, პეტრესათვის სრულიად მოულოდნელი იყო. ის პირდაპირ უყვიროდა ანას ტელეფონში:
-ავად ხარ? განქორწინება მოითხოვე მხოლოდ იმიტომ, რომ ჩვენი ბინა დედაჩემის სახელზეა?
-არა მხოლოდ, – მშვიდად უპასუხა ცოლმა. – კიდევ იმიტომ, რომ ან თვალთმაქცი ხარ, ან სულელი. არცერთი ვარიანტი არ მაწყობს.
-მე არ ვეთანხმები განქორწინებას და არასდროს მოვაწერ ხელს.
-ეს გათვალისწინებული მქონდა.
სასამართლოში გამოძახებამ (განქორწინების მეორე ნაწილი), ქმარი უბრალოდ აღაშფოთა. რეკავდა და სწერდა, მაგრამ სწრაფადვე დაბლოკეს.
საქმეს ისიც ართულებდა, რომ ცოლის ფულის გარეშე მას გაუჭირდებოდა სესხების გადახდა. დედამ მაშინვე უარი უთხრა „იმ ბინის სესხის გადახდაზე, რომლის ყიდვაც თავად სთხოვეს“. და პეტრეს შემოსავალი არ იყო საკმარისი, იმის გათვალისწინებით, რომ მას ბინის ქირის გადახდაც უწევდა.
შედეგად, პირველი სასამართლო სხდომის მომენტისთვის, მეუღლეები თავიანთ მშობლებთან ცხოვრობდნენ.
სასამართლომ მტკიცებულებად მიიღო საბუთები ბანკიდან, რომ ანამ ნამდვილად გადარიცხა ფული ქმრის სპეციალურ ანგარიშზე. საიდანაც შემდეგ თანხა დედის ანგარიშზე გადავიდა.
და მიუხედავად იმისა, რომ ცოლმა ამ ანგარიშზე უფრო მეტი თანხა შეიტანა, ვიდრე ქმარმა, სასამართლომ მხოლოდ ნახევრის დაბრუნება დააკისრა.
გასაყოფი სხვა არაფერი იყო და სასამართლომ საზოგადოების კიდევ ერთი ელემენტის დაშლა ოფიციალურად დააფიქსირა.
პეტრეს პრობლემები ამით არ დასრულებულა – მშენებელმა კომპანიამ, ფაქტობრივად, გაყინა მშენებლობა. ანუ, იპოთეკა უნდა გადაეხადა, მაგრამ ჩაბარების ვადამ მინიმუმ ექვსი თვით გადაიწია.
ანა, რომელმაც სწრაფად მიიღო ფული სასამართლოს გადაწყვეტილებით, აღარ დაინტერესებულა ბინის ბედით. მას ცხოვრებაში სხვა გეგმები ჰქონდა.
