-მხოლოდ სამოთახიანი! – კატეგორიულად თქვა იამ და ფანჯარას მიუბრუნდა.
ივანემ შესამჩნევად გაიღიმა.
-ია, რატომ ხარ განაწყენებული? ნამდვილად არ მესმის, რატომ უნდა ვიყიდოთ სამოთახიანი, ოროთახიანის ნაცვლად?
-იმიტომ, რომ ოჯახის შექმნას ვაპირებთ! შვილები გვეყოლება. და მათ ოთახი სჭირდებათ.
-მაგრამ მშობლები ხომ ქორწილის მერე გავხდებით?
-მერე ფასები გაიზრდება. ეს აშკარაა!
ივანე გაჩუმდა, ის გზაზე იყო კონცენტრირებული. კიდევ კარგი, რომ დიდი მანძილი არ ჰქონდათ გასავლელი.
ივანემ მანქანა სადარბაზოსთან გააჩერა, ძრავა გამორთო და თანამგზავრს მიუბრუნდა:
-ია, კიდევ ერთხელ შეგახსენებ. დედაჩემზე არაფერი თქვა. თუნდაც ის, რომ ჩვენ მასთან ვიყავით. კარგი?
-კარგი, გავიგე! – უპასუხა იამ. – შენი მშობლები რატომ არ დამშვიდდებიან? ისინი ხომ უკვე მრავალი წელია, რაც განქორწინდნენ!
-მათ საქმეში ჩარევა არ მინდა, ორივეს ვუყვარვარ – ეს ჩემთვის საკმარისია.
მანქანიდან გადმოვიდნენ და შვილმა მამას დაურეკა.
ნახევარი საათის შემდეგ, გაცნობისა და სხვა ფორმალობების შემდეგ, ივანემ მამას მასთან ვიზიტის მიზეზი გააცნო.
-ქორწილი კარგია, მაგრამ სად უნდა იცხოვროთ? შენ ხომ მშობლიურ ქალაქში გაქვს ბინა?
-ამაზე უკვე ვიფიქრეთ, – ამ დროს ივანემ საცოლეს შეხედა – და გადავწყვიტეთ, რომ დავქორწინდებით და სასწრაფოდ ვიყიდით ბინას. უბრალოდ ჯერ არ გადაგვიწყვეტია: ორ თუ სამოთახიანი.
-ფული? როგორ გადაიხდით?
-ჩვენს ბინებს გავყიდოთ, იასაც აქვს უძრავი ქონება თავის ქალაქში. – ეს იქნება წინასწარი შენატანი. მერე კი – გადავიხდით.
ამ დროს იას სახე შეეცვალა, მაგრამ ვერავინ შეამჩნია.
ერთი საათის შემდეგ
-ანუ რატომ არ გაყიდი ბინას? – გაკვირვებისგან ივანემ ერთი წამით დაკარგა კონტროლი მანქანაზე.
ისინი სახლში მიდიოდნენ და იამ გადაწყვიტა მანქანაშივე ეთქვა მისთვის, რომ თავისი ბინის გაყიდვას არ აპირებდა.
-არ მესმის, რატომ გადაწყვიტე, რომ მე ჩემი უძრავი ქონების გაყიდვა მინდა. ის ციდან არ ჩამოვარდნილა.
-მაშ როგორ ვიყიდოთ ბინა?
-შენი ბინა გავყიდოთ. პირველადი შენატანი ნაკლები იქნება, გადახდებს კი – გავუმკლავდებით.
-ია, არ მესმის, რატომ უნდა გავყიდო ჩემი ბინა მე და შენ არა?
-იმიტომ რომ მე ჩემი კუთხე უნდა მქონდეს. ყოველი შემთხვევისთვის. მე ქალი ვარ. ნაგულისხმევად, ქორწინებაში ისედაც უფრო არამომგებიან მდგომარეობაში ვითვლები.
ივანემ წარბები ასწია, მაგრამ არ უპასუხა. რაღაცებზე კარგად უნდა დაფიქრებულიყო.
რამდენიმე თვის შემდეგ
ბინის საკითხზე აღარ უსაუბრიათ. ქორწილს კი ამ ბოლო დროს იშვიათად ახსენებენ.
სანამ ერთ დღეს იამ არ წამოიძახა:
-ივანე, რა სულელები ვართ! განცხადება უნდა შევიტანოთ რეესტრში! ექვსი თვე ხომ საკმარისი იქნება მოსამზადებლად?
კაცმა უარის ნიშნად თავი გააქნია.
-რა თქმა უნდა, არა.
-რატომ? გადაიფიქრე ჩემზე დაქორწინება?
-არა! – გაიცინა ივანემ. – რა თქმა უნდა, ქორწილი გვექნება. უბრალოდ ფული უნდა მოვაგროვოთ ქორწილისთვის.
-რატომ? ფული ხომ უკვე გვაქვს.
-მე არ მაქვს. შენ შეიძლება გაქვს.
-როგორ თუ არა? შენ ხომ ზოგავდი ქორწილისთვის, მეც ვზოგავდი.
რას ამბობ?
-კი, ფული მაქვს. მაგრამ ქორწილისთვის – არა.
-რას გულისხმობ?
-ამ ფულით ბინა უნდა ვიყიდო.
-რომელი? ის, რომელზეც ამდენი ხანია მელაპარაკები?
-დიახ.
-ოჰ, მთლად დაბნეული ხარ, ივანე. ბინას ქორწილის შემდეგ ვიყიდით.
-არა, მე მანამდე ვიყიდი. და ეს არის კიდევ ერთი მიზეზი, რის გამოც გვჭირდება ქორწილის გადადება.
-ნამდვილად გეშლება რაღაც. ჩვენ ამ ყველაფერზე უკვე ვისაუბრეთ. ახლა შენი ბინა უნდა გაყიდო. შემდეგ კი, ქორწილის შემდეგ, ბინას ვიყიდით. ერთად ვნახავთ და ვიყიდით.
-უკაცრავად, მაგრამ ცოტა სხვანაირად იქნება. ვყიდი ჩემს ბინას, ვყიდულობ ახალს და მხოლოდ ამის შემდეგ ვქორწინდებით.
-გეგმები რატომ შეცვალე?
-ნორმალური გეგმებია. საჭიროა, რომ მეც მქონდეს ერთი ბინა და შენც.
-მაგრამ ჩვენ ხომ უკვე შევთანხმდით, რომ ერთად ვიყიდიდით!
-შენ უარი თქვი შენი წილის შეტანაზე სახლის საფასურში. და ეს ერთად აღარ არის. ამიტომ ბინას ქორწინებამდე ვიყიდი და მერე დავქორწინდებით.
-სერიოზულად? ეს ღალატია!
-არავითარ შემთხვევაში. მე უბრალოდ იმას ვაკეთებ, რაც მაწყობს. შენ ყოველთვის ამბობდი, რომ პირველ რიგში ყოველთვის საკუთარ თავზე უნდა იფიქრო.
-ივანე, დაფიქრდი რას ამბობ! შენ გინდა ცოლად მომიყვანო, მაგრამ არ გინდა ბინის ყიდვა ქორწინებაში? შენი აზრით ეს მამაკაცური საქციელია?!
-შენ კი გინდა ცოლად გამომყვე, მაგრამ არ გინდა ფულის ჩადება იპოთეკაში?
-გადახდებს გადავიხდი!
-ისევე, როგორც მე. მაგრამ რატომღაც, მხოლოდ მე მიწევს წინასწარი შენატანის გადახდა.
-შენ კაცი ხარ!
-ასეა? მაშინ არა, არ მინდა. მირჩევნია ბინა მქონდეს.
-ავად ხარ? შენ ბინის გამო ანგრევ ჩვენს ურთიერთობას.
-მე მზად ვარ დავქორწინდე. მაგრამ შენ არ გინდა გათხოვება, თუ ბინა საერთო არ იქნება.
-რა თქმა უნდა, არ მინდა! ეს ღალატია!
-მაშინ გამოდის, რომ სწორედ შენ ანგრევ ჩვენს ურთიერთობას და არა მე.
-როგორ საშენოდ მოიფიქრე ყველაფერი!
-შენგან ვსწავლობ, ია.
ორი კვირის შემდეგ
ია და ივანე წყნარ კაფეში ისხდნენ და ჩუმად იყვნენ. შეხვედრის ინიციატორი ია იყო, მაგრამ ახლაც უჭირდა საკუთარი ხასიათის მოთოკვა.
ბოლოს როგორც იქნა ხმა ამოიღო:
-მაპატიე. ბინასთან დაკავშირებით სულელურად მომივიდა.
ივანე გოგონას ჩაეხუტა.
-გაპატიე.
-როდის ვნახავთ ბინებს?
-ვფიქრობ, როდესაც ჩემი ბინის მყიდველი გამოჩნდება.
-დედაშენი ყიდის?
-დიახ, აჩვენებს მყიდველებს. და ახალი ბინა ყიდვამდე მამას უნდა ვაჩვენო.
-რისთვის? – გაუკვირდა იას, ის ხომ მშენებელი არ არის.
-ისე, – გაიცინა ივანემ. – მამამ უნდა იცოდეს რას ყიდულობს.. თუნდაც იპოთეკით!
-რა? ბინას ჩვენ არ ვყიდულობთ?
-რა თქმა უნდა! მაგრამ იპოთეკა მამაჩემის სახელზე გაფორმდება.
-მამაშენის? რატომ?
-ასე უფრო მოსახერხებელია. ის უფრო შესაფერისია ასაკითაც და შემოსავლითაც.
-მაგრამ ეს ხომ ჩვენი, ანუ შენი ბინა უნდა იყოს!
-იქნება. როგორც კი იპოთეკას გადავიხდი, მამა მაჩუქებს. არ ინერვიულო!
მამაკაცმა გოგონას ჩახუტება სცადა, მაგრამ გოგონა მოშორდა და მოულოდნელად ხელი გაარტყა სახეში.
-რას აკეთებ?
-ნაგავი ხარ! შენ გგონია სულელი ვარ? შენ გგონია, რომ არაფერი არ ვიცი, არა?
-რაზე ლაპარაკობ?
-გგონია, არ ვიცი, რომ განქორწინების შემთხვევაში, მე იპოთეკის გადახდების ნახევარს მივიღებდი?
-შენ უკვე განქორწინებას აპირებ? ჩვენ ჯერ არც დავქორწინებულვართ!
-ახლა აღარც დავქორწინდებით, მახინჯო!
ია კაფედან გავარდა და დატოვა ლოყააწითლებული ივანე, რომელიც ცნობისმოყვარე მიმტანების მზერას გრძნობდა.
ის ფეხზე წამოდგა, ანგარიში მოითხოვა და მხოლოდ მას შემდეგ გაიღიმა.
ნუთუ მას არ ესმოდა, რომ ადრე თუ გვიან ის ყველაფერს მიხვდებოდა? საერთო სახლში ინვესტირებაზე უარის თქმა. შემდეგ შერიგება მას შემდეგ რაც მიხვდა, რომ ქორწინებაში ბინის ნახევარს ვერ მიიღებდა.
მართლა ეგონა, რომ ივანე ვერ ხვდებოდა, რომ ხელფასების თითქმის 4-ჯერ განსხვავებულობით, მხოლოდ ის გადაიხდიდა იპოთეკას? და განქორწინების შემთხვევაში ის მიიღებდა გადახდების ნახევარს, რაც, ფაქტობრივად, არ გადაუხდია? არა, ივანეს ეს ყველაფერი ესმოდა.
როგორ შეიძლებოდა ასე ბრმა ყოფილიყო, რომ ყოფილი რჩეულის საქციელში აშკარა რამეები არ შეემჩნია?
კაფედან გამოსული ივანე მანქანაში ჩაჯდა და სახლისკენ წავიდა. ახლა მან ოროთახიანი ბინები უნდა ნახოს, სამიანს ვერ იყიდის. და არც უნდა…
