4 წლის წინ
– გიგა, ისევ შენსას გაიძახი? როგორ არ გესმის: გართობა ნორმალურია. წავიდეთ!
მამაკაცმა ნოუთბუქს თვალი მოაშორა:
– ჩემს გარეშე. წადი ჩემს გარეშე. საქმე მაქვს!
– ყოველთვის საქმე გაქვს. რა საჭიროა პარასკევის საღამო, თუ არა გასართობად და სტრესის მოსახსნელად მძიმე კვირის შემდეგ?!
– ჩემი სამუშაო კვირა არ დასრულებულა. ასე რომ ჩემს გარეშე.
ნინამ თვალები დაატრიალა:
– რა მოსაწყენი ხარ! კარგი. იმუშავე.
ბინას კარი გაჯახუნდა და გიგა მხრებში გაიმართა. ახლა არავინ გაუფანტავს ყურადღებას.
3 წლის წინ
– გიგა, დამცინი? ზღვაზე დასასვენებლად ვერ მივდივართ, რადგან ბინისთვის აგროვებ?
– ასეა, – მამაკაცმა სათვალე გაისწორა, – ბინისთვის ვაგროვებ. უფრო ზუსტად, იპოთეკისთვის. მნიშვნელობა არ აქვს. მოკლედ, მოგზაურობის ფული არ მაქვს.
– ზღვაზე მინდა! მეც ვმუშაობ და დასვენების უფლება მაქვს. შენ კი უარს მეუბნები!
– წადი მერე. რა პრობლემაა?
– ის, რომ ხარ ჩემი შეყვარებული, რომელიც თავის შეყვარებულს ზღვაზე მარტო უშვებს და არაფრის გადახდა არ სურს.
– მაპატიე. არ მესმის, რატომ უნდა დავფარო შენი მოგზაურობის ხარჯი. ბინის ქირას და საჭმლის ფულს ხომ ვიხდი. ბინის შესაძენად ფულსაც ვაგროვებ. რატომ ვერ იხდი შენი მოგზაურობისთვის?
– რადგან შენთან ვარ. გესმის? მყავს შეყვარებული. ეს შენ ხარ. საყვარელმა მამაკაცმა კი იცის და სურს გაუკეთოს საჩუქარი თავის ქალს.
გიგამ მხრები აიჩეჩა:
– ნინა, უკვე სამი წელი ერთად ვართ. აქედან 2 წლის განმავლობაში ბინის ფულს ვაგროვებ. ეს კარგად იცი. საიდან ვიშოვი ფულს შენი მოგზაურობისთვის?
– გიგა, რამდენიმე ათასი ლარი გაქვს ხელფასი. ნუთუ ზედმეტი 2 ათასი ლარი არ გაქვს ჩემთვის?
– ნი, მხოლოდ 2 ათასი ლარი შენი ორი თვის ხელფასია! იქნებ, დროა შეწყვიტო ცხოვრება შენი შესაძლებლობების ზღვარს მიღმა!
– ნუ მითითებ! – დაიყვირა ქალმა. – ჯანდაბაში წასულხარ. მარტო წავალ. შენთან ერთად მაინც ვერ დავისვენებ.
1 წლის წინ
ნინა აეროპორტში ჩამოსვლის ზონაში დიდი ჩემოდნით გამოჩნდა. ბარგი რომ არა, გიგა შეყვარებულს ვერ იცნობდა.
– ოჰო, უბრალოდ არ გარუჯულხარ! ნამდვილ თურქ ქალს ჰგავხარ – გიგას ძლივს მიჰქონდა მძიმე ჩემოდანი.
– არა მხოლოდ თურქეთში ვიყავი. სხვადასხვა ქვეყანა მოვინახულე. საინტერესო ხალხი გავიცანი. თავი გამოვიჩინე.
– მოგენატრა სამშობლო ერთ თვეში?
– არ ვიცი, ვნახოთ. შენ როგორ ხარ?
სწორედ მაშინ საცობში მოხვდნენ.
– კარგად. აი, ბინა ვიყიდე.
– ოჰო, ყოჩაღ – გაეღიმა ნინას. – ხედავ, რა მნიშვნელოვანია ოცნებების ახდენა? და სად?
მისამართის გაგონებაზე ნინამ დაუსტვინა:
– უყურე შენ! ეს ხომ ელიტური უბანია!
– კარგი რა. ნორმალური სახლია. ადეკვატური ხალხი.
ასე ლაპარაკში გავიდა ნინას ნაქირავებ ბინამდე გზა. როცა ეზოში შესვლა დააპირა, ნინამ გაკვირვებულმა ჰკითხა:
– აქ რატომ მომიყვანე?
გიგასაც გაუკვირდა:
– აბა “სად”? ეს არ არის შენი სახლი? მგონი აქ ცხოვრობდი, როცა ჩემი ბინიდან გადადი.
– რა გვინდა ჩემთან? შენთან წავიდეთ! ბინას მაჩვენებ! იტრაბახებ! მაჩვენებ ხედს ფანჯრიდან!
მამაკაცს ჩაეცინა:
– ჯერ არაფერია სატრაბახო. რეგისტრაცია მიმდინარეობს. გასაღებიც არ მაქვს.
– ააა, – იმედგაცრუებულად გაწელა ნინამ. –კარგი, შემოხვალ?
– არა, საქმე მაქვს. შენც დაღლილი იქნები. სხვა დროს.
– კარგი, როგორც იტყვი.
გიგამ ჩემოდანი საბარგულიდან აიღო და ნინას დაემშვიდობა.
“რაღაც უცნაურია!” გაიფიქრა ნინამ.
8 თვის წინ
– რატომ არ შეგიძლია? ღმერთო, უფრო მოსაწყენი გახდი! 4 თვე გავიდა, რაც ჩამოვედი და წესიერად არ მინახიხარ, სადმე არც გავსულვართ.
– ნინა, ხომ იცი, ბინა, რემონტი მაქვს. დილით სამსახურში ვარ, საღამოს რემონტს ვაკონტროლებ. მშობლები ყოველდღე დაკითხვას მიწყობენ, რატომ არ ვარემონტებ თავად. მოდი, რემონტს დავასრულებ, ყველას ახალმოსახლეობაზე შევკრებ. იქ ვილაპარაკოთ!
– გიგა, რემონტის გამო არ მხვდები? შენი შეყვარებული ვარ თუ ვინ ვარ? ნახე, წაგართმევენ ჩემს თავს – გაეცინა გოგონას, – ენერგიული ქალი ვარ!
ტელეფონის მეორე ბოლოში ხვნეშის ხმა გაისმა.
– ისევ შენი ხუმრობები! კარგი, მაპატიე, მართლა ბევრი საქმე მაქვს.
ჩვენი დრო
– ოჰო, ნინა, როგორ გამოწყობილხარ! – გიგას ბინის კარი დიდი ხნის დაქალმა გააღო. – ვერ დაგეგმეთ ქორწილი?
– შენი საქმე არ არის – მიუგო სტუმარმა, – გიგა სახლშია?
– კი, მორიგ ტურს ატარებს თავის მოკრძალებულ სასახლეში. გავიგე, რომ თქვენი ურთიერთობა გაფუჭდა.
– დღითიდღე უკეთესდება.
გიგა და სამი მამაკაცი რაღაც კონსტრუქციას განიხილავდნენ. ნინა მივიდა და უჩუმრად ჩაეხუტა.
– გამარჯობა, ძვირფასო. მაგარი ბინა გაქვს!
მაშინვე გიგას აკოცა და გაუღიმა:
– დავიწყოთ წვეულება?
მამაკაცები მეგობრულად ღრიალებდნენ. 4 საათის შემდეგ სტუმრებმა დაშლა დაიწყეს. ვიღაცამ კლუბში წასვლა და ზეიმის გაგრძელება შესთავაზა, მაგრამ გიგამ უარი თქვა.
– ისე დამღალა რემონტმა. გამოვიძინებ.
როდესაც ყველაზე აქტიური ნაწილი წავიდა, ოჯახის წევრებიც ნელ–ნელა დაიშალნენ.
ნინა მთელი ეს დრო გიგას გვერდით იჯდა და თვალს არ აშორებდა. როცა განმარტოვდნენ, ნინამ შენიშნა:
– ლამაზი ბინაა. ვერც კი წარმოვიდგენ, როგორი იყო ყიდვის დროს.
– მოგწონს? მხოლოდ გულწრფელად?
– რა თქმა უნდა! წვრილმანების გადაკეთება შეიძლება, მაგრამ ზოგადად კარგია. საძინებელი უკვე შევაფასე.
გიგას ამ მინიშნებაზე რეაქცია არ ჰქონდა. დაღლილმა დაამთქნარა და სუფრიდან ადგა:
– კარგი, მართლა დავიღალე. მოდი, დავასრულოთ. ტაქსის გამოგიძახებ. იგივე მისამართია?
– ტაქსი? რისთვის?
– სახლში წახვალ, – მთქნარებით უპასუხა კაცმა, – თუ სხვა გეგმა გაქვს?
– გეგმა? გიგა, აქ ვზივარ გაპრანჭული და მაგდებ? იმას კი არ მაჩვენებ, სად იქნება ჩემი ნივთები, სად შემიძლია დავაწყო ჩემი კოსმეტიკა აბაზანაში?
მამაკაცი გაოგნებული იყო:
– ტანსაცმელი? კოსმეტიკა? რას გულისხმობ?
– იმას, რომ მიყვარხარ და მინდა ნორმალური თანაცხოვრების დაწყება – ნინა მიუახლოვდა.
– ნინა, რაღაც არ მესმის. ჩემთან ერთად ცხოვრება გინდა?
– მინდა შენთან ერთად ცხოვრება!
დაბნეულმა გიგამ ისევ თავი გააქნია:
– მთვრალი ხარ? 1 წლის წინ მითხარი, რომ მოსაწყენი, ხარბი, ძუნწი კაცი ვარ და ჩემი არავის შეშურდება. და შენს ერთთვიან “ტურზე” გაემგზავრე. საიდან ასეთი ცვლილებები?
– რადგან მეც ვვითარდები. მესმის, რომ ყველაფერი სწორად გააკეთე, როდესაც ბინისთვის აგროვებდი. ახლა მხარს გიჭერ. ყველაფერი მარტივია! მიყვარხარ!
– მას შემდეგ, რაც ძუნწი მიწოდე, ჩემს ცხოვრებაში მხოლოდ ერთი ცვლილება მოხდა – ბინა ვიყიდე. მორჩა. ისევ ისეთი მოსაწყენი, ხარბი მამაკაცი ვარ და გართობა არ ვიცი. ანუ ჩემი ბინა მოგეწონა?
– რატომ ბინა? ყოველთვის მიყვარდი! ახლაც და მაშინაც. ბინა, რა ბინა? ეს ბონუსია, მაგრამ მიყვარხარ! გჯერა ჩემი?
– მორჩა ინა. წადი. დასვენება მჭირდება.
– ანუ ჩემი არ გჯერა? მე მოვემზადე, სიყვარულში გამოგიტყდი, შენ კი მაგდებ?!
გიგამ შემოსასვლელი კარი გააღო და ნინას ჩუმად ჩასჩურჩულა:
– მხოლოდ არავის უთხრა: ეს ჩემი მშობლების ბინა არის. მე მხოლოდ იპოთეკას ვიხდი.
– რა? მართლა?! – გოგონას თვალები გაუფართოვდა.
– რა თქმა უნდა! რატომ უნდა მოგატყუო?
– გავიგე. ანუ არაფერი გაქვს? კარგი, მაშინ ნახვამდის. შევხმიანდებით!
გიგამ კარი დახურა და გაეღიმა. რა კარგია, რომ ნინა თავის დროზე მშობლების გასაცნობად არ წაჰყვა. წინააღმდეგ შემთხვევაში, მიხვდებოდა, რომ მათ იპოთეკას არ მისცემდნენ.
ასე ორი კურდღელი დაიჭირა. ნინაც მოიშორა და მეგობრებში ჭორი გაავრცელა, რომ მისი ბინა არ არის. სხვა შეყვარებულებსაც მისი ბინისთვის თვალი რომ არ დაედგა. ის, რომ ყოფილი შეყვარებული ყველას მოუყვებოდა “საიდუმლოს” შესახებ, ეჭვი არ ეპარებოდა.
