„ძვირფასო, ასე არ გამოდგება“ ოჯახის ბიუჯეტს ყოველთვის სჭირდება დაცვა ზედმეტი ხარჯებისგან. თუნდაც ასეთის

ლიამ ბავშვს საჭმელი აჭამა, ჭურჭელი გარეცხა და როცა ქმარი სახლში მოვიდა, სამზარეულოდან გასძახა:

-გია, სამზარეულოში მოხვალ? სალაპარაკო მაქვს.

ქმარმა ამოიოხრა. როცა ცოლი ასე გეძახის, საუბარი აშკარად სიყვარულზე არ იქნება.

-აბა, რა ხდება ლია? ახლახან მოვედი. ცოტა დასვენება მაინც მაცადე.

მაგრამ ლია არ აპირებდა გაჩერებას:

-შეგიძლია მითხრა სად მიდის შენი ფული?

-რა ფული? რაზე ლაპარაკობ?

-დავითვალე და გარკვეული თანხა აკლია. მინდა გავიგო სად ვხარჯავთ ამდენს.

-შენ როდიდან მართავ ოჯახის ბიუჯეტს?

-რაც მუშაობა დავიწყე და ვხვდები, რომ ფული საკმარისი არ არის.

გიამ ხელი გაიქნია:

-კარგი, რაა. ფული ყველაფერში გვყოფნის.

-ახლანდელი ცხოვრებისთვის კი, მაგრამ მომავლისთვის?

-რას გულისხმობ?

-ჩვენს მომავალს. ჩვენი ქალიშვილის მომავალს. ერთი დღით ცხოვრება კარგია, მაგრამ ჩვენ ქალიშვილი გვეზრდება.

-და რა სჭირდება მას 3,5 წლის ასაკში?

-ბინა. შენ ხომ გიყვარს შენი შვილებისთვის ბინების ყიდვა.

გიას მტკივნეულ ადგილზე მოხვდა, მაგრამ ეს მხოლოდ დასაწყისი იყო.

-როცა ყველაფერი დავთვალე, მივხვდი, რომ დანაკლისი დაახლოებით შენი შვილის სესხის ტოლფასი იყო. მაგრამ შენ მითხარი, რომ ამ სესხს ახლა შენი ყოფილი იხდიდა. ყველაფერი რიგზეა?

-დიახ, მაგრამ მას სამსახურში პრობლემები ჰქონდა და…

-და სესხს ახლა შენ იხდი? – ლია ყოველთვის ხედავდა მიზანს და არ ამჩნევდა დაბრკოლებებს.

-დროებით!

-ზუსტად რამდენი თვეა?

-სამი, შეიძლება ოთხი.

ლიამ თავი დაუქნია.

მერე შეშინებულ ქმარს მიუახლოვდა და ჩასჩურჩულა:

-გია, ასე არ გამოდგება. ჩვენ გავღატაკდებით. ეს ხარჯი უნდა მოვიხსნათ. შენ ისედაც ხარჯავ ფულს შენს ყოფილზე. და გაითვალისწინე, რომ მე ამის საწინააღმდეგო არაფერი მაქვს. მაგრამ შენი შვილი უკვე 21 წლისაა. ბიჭი არა მხოლოდ დიდია, არამედ უკვე დიდი ხანია ზრდასრული ბიძიაა. ჩვენი ქალიშვილი კი – პატარაა!

-ლია, ჩემს შვილს ნუ ეხები!

-არ შევეხები, თუ თავად გადაიხდის ბინის იპოთეკას, საერთოდ დავივიწყებ.

-არა! ეს ჩემი საჩუქარია მისთვის!

-შენი საჩუქარი უკვე ხუთი წელია გრძელდება. აქედან სამი წელია ერთად ვართ. ბავშვი ჩვენს ოჯახშიც არის და შენი ფული მასაც სჭირდება!

-ვიცი. მაგრამ ჩემს შვილს ვერ ვუღალატებ!

-ეს არ არის ღალატი, აღზრდაა. შენ არ უნდა იხდიდე 21 წლის შვილის იპოთეკას? სირცხვილია. არა, გია, ეს ფული ჩვენ უფრო გვჭირდება.

-ლია, მომისმინე, – გაბრაზებულმა უთხრა ქმარმა. -ეს ჩემი შვილია. ჩემი ბინა. დაიმახსოვრე, მე გავაკეთებ იმას, რაც საჭიროდ მიმაჩნია.

ცოლმა ინტერესით შეხედა.

-ასე რატომ გაბრაზდი? ხასიათის გამოვლენას იწყებ? ოჰ, ყოჩაღ! ეს კი – ჩემი ბინაა. და როცა სახლიდან წამოხვედი, შეგახსენო, სად მოხვედი? ჩემთან! ჩემს პირად ბინაში. ასე რომ, ნუ დაიწყებ!

ცოტა რომ დამშვიდდა, ცოლმა განაგრძო:

-რასაც ვამბობ, ყველაფერი სიმართლეა. ოჯახი რომ არ გყოლოდა, გასაგები იქნებოდა, მაგრამ შენ ჩემზე ხარ დაქორწინებული. და ჩვენ ერთად ვიღებთ გადაწყვეტილებებს. ახლა შენი შვილისთვის იპოთეკის გადახდა არის ერთადერთი დიდი ხარჯი ჩვენი ოჯახის ბიუჯეტში, რომელიც ჩვენს ქალიშვილს არ ხმარდება. უკვე ყველაფერზე დავზოგეთ, რაზეც შეგვეძლო.

და მე ნამდვილად არ შევეგუები ამ მდგომარეობას.

-რას იზამ?

-გთხოვ, დაარწმუნო შენი შვილი, რომ სესხი თავად გადაიხადოს!

-თუ უარს იტყვის? რა მოხდება, თუ მას ფული არ აქვს? ამაზე რას იტყვი?

ლიამ მოჭუტული თვალებით შეხედა ქმარს:

-იცი რაა? მოდი შენს შვილს ერთდ ვესტუმროთ!

ქმარს გაუკვირდა:

-ახლახან ამბობდი, რომ გადაიფიქრე!

-არაუშავს, ეს ჰორმონების ბრალია. დაურეკე და უთხარი, რომ უქმეებზე ესტუმრები. არც ერთი სიტყვა ჩემზე. სიურპრიზი იქნება!

-გინდა, რომ მოვატყუო? – შეშინებული იყო გია.

-მინდა, რომ არ გამექცეს სახლიდან, – გაიღიმა ლიამ.

ბინაში რომ შევიდნენ, ლიამ უცნაური სუნი იგრძნო. ვერ ხვდებოდა, რა სუნი იყო. თითქოს ნაცნობი სუნი იყო, მარამ ეს ძალიან დიდი ხნის წინ იყო.

-აქ რას აკეთებს? – მზერა გაუსწორა ქალს გერმა.

-შენთან სალაპარაკოდ მოვედით.

-ერთად? რის შესახებ?

-მალე გაიგებ, – ძალდატანებით გაუღიმა ლიამ. – დიდხანს არ გავჩერდებით.

როცა ყველა ერთადერთ ოთახში შეგროვდა, ლია მაშინვე საქმეს შეუდგა:

-კითხვა მაქვს ამ ბინის სესხის დაფარვასთან დაკავშირებით. საქმე ისაა, რომ მამაშენი აღარ გადაიხდის. ლაშა, შენ უბრალოდ უნდა აირჩიო: ან გადაიხადო ამ ბინის იპოთეკა ან აქედან გადახვიდე. ჩვენ ამ ბინას გავაქირავებთ და ამ ფულით გადავიხდით იპოთეკას.

-მამა რა ხდება? – მამის ცოლს ჯიუტად აიგნორებდა გერი. – ჩვენ ასე არ შევთანხმებულვართ!

-იმიტომ, რომ თქვენ 5 წლის წინ შეთანხმდით, – განაგრძო ლიამ, თითქოს არაფერი მომხდარა. – მას შემდეგ ბევრი დრო გავიდა და მამაშენს ახალი ოჯახი ჰყავს, შენი და იზრდება. ამ ბინაზე ფულის დახარჯვის საშუალება აღარ გვაქვს.

-მამა რაზე ლაპარაკობს? ამ ყველაფერმა ჩემზე რატომ უნდა იქონიოს გავლენა?

-იმიტომ, რომ მამაშენს ქალიშვილიც ჰყავს, რომელსაც ჯერ-ჯერობით არ შეუძლია ფულის შოვნა.

„და მამის ცოლებისთვის შეურაცხყოფის მიყენება!“ – თავისთვის გაიფიქრა ლიამ.

-რაში მაინტერესებს თქვენ ვინ გეყოლათ? მამა, შენ დამპირდი იპოთეკის გადახდას! გადაიხადე! შეწყვიტე ჩემთან ამ თამაშების თამაში. ყველანი წადით! წადით აქედან!

ლია ქმარს მიუბრუნდა:

-ნებას აძლევ, რომ ასე დაგველაპარაკოს? მართლა?

-რა არის ამაში ცუდი?

-ოჰ, – ფეხზე წამოდგა ცოლი. – ვხედავ წყვილს „მსხვერპლი – მანიპულატორი“. ლაშა, არ გესმის, რომ უფროსებთან ასე ლაპარაკი არ შეიძლება?

-თავი დაანებე, – ხელი გაუქნია ქმარმა. -წავიდეთ.

-წავიდეთ? არა! სანამ არ მივაღწევ იმას, რაც მჭირდება, აქედან არ წავალ.

ამ სიტყვებით ლია გაბედულად წავიდა ლაშასთან.

-ლია, სად მიდიხარ?

-აქ დამელოდე, მამიკო, – თქვა ცოლმა და გვერდი აუარა.

სამზარეულოში ლაშა ტელეფონში იყურებოდა. ლიამ მოულოდნელად შეაღო კარი, წამში მიაღწია თავის გერამდე და ტელეფონი ხელიდან გამოსტაცა.

-მაშ ასე, ბიჭო! ახლა მომისმინე.

ალექსანდრე გაოგნებული ჩანდა. როგორც ჩანს, მას არასოდეს ჰქონია საქმე მასზე უფროსი ასაკის გაბრაზებულ ქალებთან.

-მე მამაშენის კანონიერი ცოლი ვარ. ეს ბინა მის სახელზეა დარეგისტრირებული. შენ აქ არავინ ხარ და არაფერს წარმოადგენ! თუ არ გადაიხდი იპოთეკას, მაშინ მე ჩემი მეუღლის მინდობილობით აქ მოქირავნეებს შემოვიყვან. შენ კი, შენი ნივთებიანად დედაშენთან გადახვალ, რომელმაც ბოლო ექვსი თვის განმავლობაში ერთი გროშიც არ მოგცა იპოთეკის გადასახდელად. სანამ შენ და ეს ბინა ჩემი ოჯახისთვის პრობლემას წარმოადგენთ, თავს არ დაგანებებთ. არც შენ, არც ბინას და არც მამაშენს.

და თუ რამე, მე გამოვაგდებ მას ჩემი ბინიდან, სადაც ახლა ვცხოვრობთ. იცი სად წავა? მართალია – აქ მოვა. და მერე აღარც წვეულებები იქნება, არც ალკოჰოლი და არც სხვა რამე. გგონია, ეს სუნი არ ვიგრძენი?

ლაშას თვალები გაუფართოვდა და ხმას არ იღებდა.

– მამაშენს რომ ვუთხრა, რას აკეთებ აქ, როგორ ფიქრობ, როგორი რეაქცია ექნება? მოგიწონებს თუ ქუჩაში გაგაგდებს?

-მე… ამას მე არ ვაკეთებ… ისინი აკეთებენ, სხვები.

-მაშ ასე, გართობის მოყვარულო. ან გადაიხადე, ან წადი. მოსაფიქრებლად 24 საათს გაძლევ. ეცადე, სწორი არჩევანი გააკეთო.

ამის შემდეგ ლია სამზარეულოდან გამოვიდა, მაშინვე შეიცვალა სახის გამომეტყველება და ქმარს გასძახა:

-გია, წავიდეთ. ლაშა მარტო დავტოვოთ, როგორც თავად გვთხოვა. ბავშვს უნდა ვაჭამო, თორემ დედაჩემი გაგიჟდება!

როდესაც იპოთეკის ხარჯები გაქრა ოჯახის ბიუჯეტიდან, ლიამ უკვე შეძლო ამ თანხის დაზოგვა თავისი ოჯახის სასარგებლოდ.

როგორც კი საკმარისი თანხა შეგროვდა, წყვილმა მშენებარე სახლში ერთოთახიანი ბინა იყიდა.

ახლა დანაზოგი აღარ ჰქონდათ, მაგრამ ჰქონდათ ბინა თავიანთი ქალიშვილისთვის.

თანდათანობით, ოჯახში ურთიერთობა გაუმჯობესდა. გიას პირველი ცოლისა და ვაჟის შესახებ სულ უფრო ნაკლები ამბავი ისმოდა, რაც ლიას ძალიან ახარებდა.

საჭიროა თუ არა იმის თქმა, რომ ლიას ქმრისგან არავითარი მინდობილობა არ ჰქონდა იპოთეკით დატვირთული ბინის განკარგვაზე? და ვერც ექნებოდა…