ძალიან მომწონს გამონათქვამი, რომ მხოლოდ საძულველ ქალებს აიძულებენ გათენებისთანავე მაკიაჟის გაკეთებას და ყოველი კილოგრამის კონტროლს. ქალებს, რომლებიც უყვართ, ყველაფრის გაკეთება შეუძლიათ. რა სისულელეც არ უნდა იყოს! ყველაფერი თავის ადგილზე ლაგდება, როცა ამას ნათლად ხედავ ერთი ადამიანის მაგალითზე. ასე მოხდა ჩემი კარგი მეგობრის შემთხვევაში, რომელმაც საოცარი ტრანსფორმაცია განიცადა. ამბავი იმის შესახებ, როგორ გადაიქცა „ცუდი ცოლი“ ჭკვიან, ლამაზ ქალად და ნამდვილ დედოფლად.
ასეთ შემთხვევებზე ამბობენ, რომ იხვის ჭუკი ლამაზ გედად გადაიქცა. ვფიქრობ, რომ ეს არ არის სამართლიანი შენიშვნა. ჩემი მეგობარი ყოველთვის ლამაზი გედი იყო. ოღონდ უცნობი მიზეზის გამო რჩებოდა ურთიერთობაში, სადაც ყოველთვის დამნაშავე იყო. ამაში გასაკვირი არაფერი იქნებოდა, რომ არა ჭკუის სასწავლებელი ბედნიერი დასასრული, რომელიც მინდა გავუზიარო ყველა ქალს მსოფლიოში.
როგორ გამოდის ცუდი ცოლი საყვარელი ქალისგან?
ძალიან მომწონს ერთი ფრაზა: „ცოლს არ ვსაყვედურობ, არასოდეს მივატოვებ. ეს ჩემთან გახდა ცუდი, მაგრამ კარგი იყო, როცა გამომყვა“. ეჰ, ყველა კაცი ასე რომ ფიქრობდეს! ურთიერთობაში ყველაფერი ხდება, განსაკუთრებით ხანგრძლივ და სერიოზულ ურთიერთობაში. ვნება თანდათან ქრება, ადგილს უთმობს ნამდვილ სიყვარულს და გაგებას, მაგრამ, სამწუხაროდ, ყოველთვის ასე არ ხდება.
ნატოს ყოველთვის ჰყავდა ბევრი თაყვანისმცემელი, მაგრამ მამაკაცების გაზრდილი ყურადღებით ბოროტად არ სარგებლობდა. პაემნებზე სიარულისკენ არ ისწრაფოდა, ყოველთვის ეძებდა რაღაც სერიოზულს. არ მახსოვს, რომ 1–2 თვიანი რომანი ჰქონოდა. უნიკალური ბუნებრივი სილამაზის გარდა ერთგვარი შებოჭილობა და მორცხვობა ხვდა წილად. მე და სხვა მეგობრები ვხუმრობდით, რომ ძალიან სერიოზული და მოსაწყენი იყო. როგორც ხშირად ხდება, სწორედ ნატო გათხოვდა ყველაზე ადრე.
შეიძლება ითქვას, იმ მომენტიდან ნატო დავკარგეთ. თავიდან თეთრი შურით გვშურდა, შემდეგ ნათელი გახდა, რომ ოჯახურ ცხოვრებას მისთვის კარგი არაფერი მოუტანია. ნატოს პირველი ქმარი სიმპათიური იყო. ამბიციური, ჭკვიანი, ყოველთვის თავისას აღწევდა: თავად იყიდა მანქანა, თავად გახსნა პატარა მაღაზია, შემდეგ მეორე. მაგრამ ამას მათ სახლში ბედნიერება არ მოუტანია.
ოჯახური ცხოვრება
პირველ რიგში, ნატო ყველა რადარიდან გაქრა. აღარ დადიოდა ქალთა შეკრებებზე და საერთოდ არსად დადიოდა. მოგვიანებით ქუჩაში მხოლოდ ეტლით ვხედავდით. რა თქმა უნდა, პირველ შვილთან ერთად გაქრა ოფისში მუშაობის ნებისმიერი შესაძლებლობა და დაქალები, რომლებიც მისი კოლეგები იყვნენ, გაქრნენ. შეძლებისდაგვარად მის ნახვას ვცდილობდი, მაგრამ ისე ამეწყო ცხოვრება, რომ ერთმანეთს ხანდახან თუ დავურეკავდით.
ყოველთვის დაღლილი ხმა ჰქონდა. თითქმის არაფერს ჰყვებოდა საკუთარ თავზე, უფრო მისმენდა. ნებისმიერ კითხვაზე მისი პასუხი იყო, რომ კარგად იყო, უკეთესად შეუძლებელია. დარეკვიდან დარეკვამდე წლები გავიდა და აი, პირველად შევხვდი კლასელების შეკრებაზე.
როგორი დაღლილი სახე ჰქონდა! თვალების ქვეშ ჩალურჯებები, გამხდარი, კანი ფერმკრთალი და განაცრისფერებული. უფრო ასაკოვანი ჩანდა. კითხვები მიჩნდება, როგორ გამოუშვა ქმარმა შეხვედრაზე. როგორც ჩანს, იმ დღეს ნატოს დედა მოვიდა ბავშვების მოსავლელად. ახლა სამი შვილი ჰყავდა, ამიტომ ძველი მეგობრის ნახვა მართლაც სასწაული იყო.
საერთოდ არ მომეწონა მისი გარეგნობა და გარკვეული სიმწარე ყველაფერში, რასაც ამბობდა. თითქოს ფიქრებით სადღაც შორს იყო. შევშფოთდი, როგორი უსიცოცხლო ჩანდა ჩემი მეგობარი. ინტუიციამ განგაში ატეხა და მომდევნო შაბათ–კვირას გადავწყვიტე მისი მონახულება.
მეგობრული ვიზიტი
მათ სახლში სტუმრად მეორედ ვიყავი. უნდა ითქვას, ბინა ძალიან შეიცვალა. სამ ბავშვთან ერთად იდეალური სისუფთავის შენარჩუნება ძნელია. სანამ ჩაიდანი დუღდა, ნატო უმცროს შვილს ხელით არწევდა, მეორე მაგიდიდან ნახატებს აგროვებდა. სანამ დედა სამზარეულოში იყო, უფროსი და შუათანა ბავშვები აგრძელებდნენ სათამაშოების მიმოყრას. ქურაზე უკვე ბრინჯის ფაფა მზადდებოდა.
საქმე ასე წარიმართა: სანამ ქმარი სამსახურში იყო, ნატო დიასახლისობდა. ალაგებდა, რეცხავდა, ამზადებდა, ბავშვებს უვლიდა. თავისუფალ წუთს თავისი სპეციალობით მუშაობდა – დისტანციურად თარჯიმანია. თურმე ქმრის ფული მხოლოდ ოჯახის რჩენას ყოფნის, ბიზნესში პრობლემები აქვს, კლიენტების რაოდენობა შემცირდა.
სანამ ვლაპარაკობდით, ნატო ხან ქურას აქცევდა ყურადღებას, ხან სამსახურის ლინკებს. წარმოდგენა არ მაქვს, როგორ შეიძლება ამ რიტმში ცხოვრება თუნდაც ერთი დღე, მით უმეტეს წლების განმავლობაში. მაგრამ ნატო არც წუწუნებდა, მხოლოდ ბოდიშს იხდიდა, რომ კიდევ ერთხელ უწევდა სიტყვის შეწყვეტა. შემდეგ მისი საყვარელი მეუღლე მოვიდა.
ქმარმა სათამაშოებით სავსე მისაღებს უკმაყოფილოდ შეხედა და თქვა: „წყალი მაინც დაგესხა კატისთვის, რას აკეთებდი მთელი დღე?“ შემდეგ მე შემომხედა მკაცრად, თავი დამიქნია და ოთახში გამოსაცვლელად გავიდა. მისმა მზერამ კანკალი დამაწყებინა. ვიგრძენი, აქ ჩემი ადგილი არ არის და უდროოდ მოვედი. მეგობარი უკვე ჩქარობდა კატისთვის წყლის დასხმას, რადგან ქმრის თქმით, მთელი დღე არაფერს აკეთებს და ბევრი დრო აქვს. სხვათა შორის, კატა ვერ დავინახე. როგორც ჩანს, ბრძნული გადაწყვეტილება მიიღო, რომ არ გამოჩენილიყო რუტინულ აურზაურში.
მოგვიანებით სუფრასთან დავსხედით, ბრინჯის ფაფა და კატლეტი მივირთვით. ბუნებრივია, ქმარს არ მოეწონა, რომ ბრინჯი ზოგან ოდნავ დამწვარი იყო. შანსი არ გაუშვა და იხუმრა, რომ ნატო ცუდი ცოლია, კერძის მომზადებაც არ იცის. მეც გახუმრება გადავწყვიტე, რომ შესაძლოა უკეთ გამოსდის საღამოს კაბის ჩაცმა და მაკიაჟის გაკეთება, რომ ჩემთან ერთად კაფეში წამოვიდეს. ამაზე მიპასუხა (ისევ ხუმრობით), რომ ნატო პატარა გოგო აღარ არის, ასეთი სისულელეები აკეთოს. და ვინ მიხედავს ბავშვებს?
იმ მომენტიდან ნატოს უფრო ხშირად ვურეკავდი და მასთან და ბავშვებთან ერთად ვსეირნობდი, როცა ჩემი გრაფიკი ამის საშუალებას მაძლევდა. მაგალითად, შაბათს დილით ერთად გავდიოდით პარკში. ნატო სახლში ყავაზე მეპატიჟებოდა, მაგრამ ვიცოდი, რომ იქ ჩემი სტუმრობა არ უხაროდათ. ქმარი, მძიმე სამუშაო კვირის შემდეგ დაღლილი, ბავშვებთან ერთად სასეირნოდ არ დადიოდა. კარგია, რადგან მისი ნახვის სურვილი არ მქონდა. ნორმალურად ვერ მოვექცევი ადამიანს, ვისთანაც ნაზი და მხიარული გოგონა გადაღლილ უსახურ ქალად გადაიქცა.
ერთ–ერთი გასეირნებისას სერიოზული საუბარი გადავწყვიტე. მეგონა, თუ ვეტყოდი, რომ მისი ქორწინების გადარჩენა აღარ შეიძლებოდა, თვალები აეხილებოდა. ახლა მესმის, რა გულუბრყვილოდ მჯეროდა, რომ ჩემი აზრი რამეს შეცვლიდა. ნატო შიშისგან გაფითრდა, როცა გაიგონა, რომ ქმარი არ აფასებს და ადამიანად არ თვლის, რომ ის არ არის ცუდი ცოლი, არამედ მისი ქმარია უხეირო. სერიოზული არგუმენტები მოვიყვანე, მაგრამ საჭირო იყო? არა. მეგობარი გამიბრაზდა, ჩვენი კომუნიკაცია შეწყდა.
რატომ არის ზოგისთვის ცუდი ცოლი, ზოგისთვის კი გედების პრინცესა?
ნატოს მხოლოდ 5 წლის შემდეგ შევხვდი, როცა მშობლიურ ქალაქში დავბრუნდი. ამ დროში ბევრი რამ შეიცვალა, ჩემი შეხედულებებიც ურთიერთობაზე. გადავწყვიტე, ძველ მეგობართან დარეკვა, რომ წლების შემდეგ ერთმანეთს შევხვედროდით და ძველი წყენა დაგვევიწყებინა. ჩემს გეგმაში იყო ბოდიშის მოხდა ჩვენი ბოლო საუბრისთვის. მათ პირად ურთიერთობაში არ უნდა ჩავრეულიყავი.
წარმოიდგინეთ ჩემი გაოცება, როცა შეხვედრაზე მოვიდა დიდებული ლედი, რომელიც უცნობების მზერას იპყრობდა. ელეგანტური კაბა ეცვა, მსუბუქი, მაგრამ ხარისხიანი მაკიაჟი, რაც მთავარია, ფართო ღიმილი. მაშინვე ვიცანი! ჩემი ნატო, რომელსაც სტუდენტობის წლებში ვიცნობდი. ოღონდ ახლა უფრო ლამაზი და თავდაჯერებული. უფრო ახალგაზრდულად გამოიყურებოდა, ვიდრე ჩვენი ბოლო შეხვედრისას. ეს შესაძლებელია? პასუხი მარტივი აღმოჩნდა.
– სად არიან ბავშვები?
– ქმარი მათთან სახლში დარჩა. თან უკვე გაიზარდნენ.
– ქმარი? ახლა ბავშვებთან რჩება?
– ოჰ, შენ არ იცი. ეს სხვა ქმარია. გიორგის დავშორდი.
თურმე, ჩემი საუბრის შემდეგ გიორგის მალევე უპოვია სხვა ქალი. ახალგაზრდა ქალი შვილების და განათლების გარეშე. მადლობა, რომ ალიმენტს რეგულარულად იხდის და თავის ორ ვაჟს და ქალიშვილს ნახულობს. რა თქმა უნდა, ნატოს გაუჭირდა, მაგრამ ახლა უხარია, რომ ასე მოხდა. აღარ არის ცუდი ცოლი. აღიარებს, რომ თავად ქმარს არასოდეს მიატოვებდა. ახლა ბედნიერ ქორწინებაშია და თავს შესანიშნავად გრძნობს.
გამიზიარა, რომ ახალი ოჯახური ცხოვრება მისთვის აღმოჩენა გახდა. მაგალითად, არ არის საჭირო სუპერმარკეტიდან მძიმე ჩანთები მარტომ წამოიღოს. რატომ, თუ შეიძლება ქმართან ერთად მანქანით წახვიდე და იყიდო? თუ რამე დაავიწყდება სიიდან, ქმარი სკანდალს არ მოაწყობს და არ იტყვის, რომ ცუდი ცოლია.
არავინ იტყვის, რომ ცუდი დედაა, თუ გადაწყვეტს მეგობრებთან ერთად კაფეში წასვლას და შვილების ქმართან დატოვებას. არავინ უსაყვედურებს, რომ მუხლებამდე სიგრძის კაბა აცვია და არა კოჭებამდე. გარდა ამისა, არავინ დაურეკავს ყოველ 10 წუთში, შეამოწმებს და კითხავს, სად არის და როდის დაბრუნდება.
თუ მომზადების სურვილი არ აქვს, არაფერია, ყოველთვის შეიძლება პიცის გამოძახება, კაფეში ან რესტორანში წასვლა. საბედნიეროდ, შემოსავალი ამის საშუალებას იძლევა, რადგან ნატო თარჯიმნობას დაუბრუნდა და ახლა ეს პრობლემა არ არის. როცა ვკითხე, როგორ მოახერხა შვილების აღზრდა და სამსახურში დაბრუნება, მიპასუხა, რომ ქმრის მხარდაჭერით. ქმარი აღმერთებს, თითქმის ხელის გულზე ატარებს. ეს თავად ვნახე, როცა ჩვენი შეხვედრის ბოლოს მანქანით მოაკითხა წასაყვანად.
ნატომ ფანჯრიდან ხელი დამიქნია და დამპირდა, რომ შაბათ–კვირას აუცილებლად დამირეკავდა. დარწმუნებული ვარ, რომ ეს ჩვენი ბოლო შეხვედრა არ არის. ახლა ხომ ზრუნვით და მხარდაჭერით გარემოცულია. ნატო არა მხოლოდ უკეთ გამოიყურება, არამედ ბედნიერებისგან ანათებს. ახლა შესანიშნავი ცოლი, კარგი დედა, დიდებული ქალი და პატივსაცემი სპეციალისტია. აი ის, სიყვარულის ძალა. მხოლოდ ერთი კითხვა დამრჩა: რატომ არ გაწყვიტა ტოქსიკური ურთიერთობა უფრო ადრე?
