თანამედროვე საქმიანი ქალი საკუთარ ძალებს ეყრდნობა. თავად შოულობს ფულს, იწყობს ყოფას და არავისზე დამოკიდებული არ არის. ძლიერი და დამოუკიდებელი ქალის ტრენდი კიდევ დიდხანს ვერ ჩაანაცვლებს ტრადიციული ფასეულობების დამფასებლებს. ბევრი ქალი სწავლაზე და კარიერაზე უარს ამბობს სიყვარულისა და ოჯახური კომფორტის ხათრით. თავის ბედზე პასუხისმგებლობას მამაკაცს აკისრებს. ასეთი ისტორიების შედეგი ზოგჯერ გულსატკენია.
საქმიანი ქალი
ალბათ, შემიძლია ვთქვა, რომ ბედნიერი მამაკაცი ვარ. 10 წლის წინ, ნამდვილად. სწორედ მაშინ შევხვდი ჩემს მომავალ მეუღლეს, თინას. თეატრალურ უნივერსიტეტში მეორე კურსის სტუდენტი იყო. ახალგაზრდა კაშკაშა 19 წლის სტუდენტი ღვთაებასავით მიყურებდა მე, 30 წლის სიმპათიურ მამაკაცს და დამწყებ ბიზნესმენს.
ყველაფერი ისე დაიწყო, როგორც რომანტიკულ ფილმებში. უკვე 3 თვის შემდეგ ხელი ვთხოვე და თინაც დამთანხმდა. ვფიქრობ, მის ადგილზე ყველა თანახმა იქნებოდა. კარგი ვიყავი!
რა თქმა უნდა, მაშინ სხვა მსოფლმხედველობა მქონდა. თავს ალფა მამრად და სერიოზულ საქმიან კაცად ვხედავდი. მამას მადლობა ამისთვის. ჩემი კერპი იყო და ყველაფერში მის მიბაძვას ვცდილობდი. მათ შორის ქალთან ურთიერთობაში. მამამ დედა ცოლად მოიყვანა, როცა ის 18 წლის გახდა. მათაც დიდი ასაკობრივი სხვაობა ჰქონდათ – 16 წელი.
მინდოდა, ჩემი ცხოვრებაც იმავე სცენარით ამეგო. დაქორწინების შემდეგ თინა დავარწმუნე, რომ ყველაფრით ვუზრუნველყოფდი. მე ხომ ნამდვილი მამაკაცი ვარ. ძალიან მინდა, სახლში დამხვდეს არომატული ღვეზელებით, მოწესრიგებული ბინით და მზრუნველი ღიმილით. რომ ვიამაყო მეუღლით, ნათესავებსა და მეგობრებში შური გამოვიწვიო.
ჭირვეული მეუღლე
ჩემი მეუღლე ნამდვილი მეამბოხე აღმოჩნდა. სწავლაზე და მსახიობობის მომავალ კარიერაზე უარი არ თქვა წვნიანის და დაუთოებული პერანგების გამო. მაგრამ დაჟინებით მოვითხოვდი, ჩემი საყვარელი დიასახლისი გამხდარიყო. დედას ცხოვრებაში ერთი დღეც არ უმუშავია და ბედნიერი იყო. ბოლოს, ცოლმა ჩემს ზეწოლას ვერ გაუძლო და დათმო.
ტირანი არ ვიყავი ქორწინებაში, არა! პირიქით, თინას ყველა სურვილს ვუსრულებდი, ყურადღებიანი და მზრუნველი ვიყავი. კურორტებზე დამყავდა, საყვარელ წვრილმანებს და ძვირფას საჩუქრებს ვჩუქნიდი. თავისუფალ დროს მასთან ერთად ვატარებდი, დამყავდა რესტორნებში, კონცერტებზე. ობიექტურად იდეალური ქმარი ვიყავი.
მალე ჩემმა საქმიანმა გოგომ სადავეს მოუშვა. ასეთი ცხოვრება მოეწონა. დროთა განმავლობაში სწავლაზე ან მუშაობაზე საუბრები შეწყდა.
ქორწინების მეორე მხარე
ასე ვცხოვრობდით. შვილები არ გვყავდა, აქამდე საქმე არ მივიდა. ერთხელ აღმოვაჩინე, რომ ურთიერთობაში ლტოლვა შემცირდა. მეზობლებივით ვცხოვრობდით, ყოფას ვიყოფდით. თინა, როგორც ქალი აღარ მიზიდავდა.
ცეცხლოვანი ლამაზმანისგან, რომელიც შემიყვარდა, დეიდად გადაიქცა. მთელი მისი ფიქრი სახლისკენ იყო მიმართული. ქვაბების ახალი ნაკრები, რობოტი მტვერსასრუტი, ქოთნები და უთოები. ამაზე გაუჩერებლივ შეეძლო ლაპარაკი და სხვა არაფერი აინტერესებდა.
მინდოდა, თავი ისევ კაცად მეგრძნო! ქალის აღტაცებული მზერა დამეჭირა, გამეოცებინა და დამეპყრო. ბედმა გამიღიმა. ის გავიცანი და ავად გავხდი.
მარი თინაზე ცოტათი უფროსია. სილამაზის სალონს ფლობს. ასეთი საინტერესო ადამიანი ცხოვრებაში არ შემხვედრია. მასში ყველაფერი მშვენიერია: გონება, სილამაზე, განათლება. იოგით და ცეკვით გატაცებულია. იმპრესიონიზმი უყვარს და ორ ვაჟს მარტო ზრდის.
20 წლის ბიჭივით შემიყვარდა. 6 თვეა ერთად ვართ. ვაცნობიერებ, რომ ამ ქალთან მინდა დარჩენილი ცხოვრების გატარება. მარი არ მაჩქარებს, აკმაყოფილებს ყველაფერი ისე, როგორც არის.
საქმიანი ქალი
ახლა მუდმივად ვფიქრობ ცოლთან განქორწინებაზე. წარმოდგენა არ მაქვს, როგორ ვუთხრა ეს ყველაფერი. მთელი 10 წლის განმავლობაში ჩემი ერთგული მეგზური იყო. მის ერთგულებაში დარწმუნებული ვარ. არ მინდა, გული ვატკინო.
გარდა ამისა, ცოლს არ აქვს პროფესია, უმაღლესი განათლება. მარტო ცხოვრებისთვის მომზადებული არ არის. მიჩვეულია, რომ ყველა საკითხს მე ვაგვარებ. ერთხელ ხუმრობით ვკითხე, რას გააკეთებს, რომ დავშორდეთ და მისი რჩენა შევწყვიტო. ცოლმა სერიოზულად მიპასუხა, რომ ჩემს გარეშე მოკვდება. ამ პასუხმა შემაშფოთა.
ახლა ნელ–ნელა ვცდილობ, დამოუკიდებლობა ვასწავლო. გეგმა მოვიფიქრე: ცოლს ვთხოვე აგარაკზე რემონტი განაახლოს. ფული მივეცი, დიზაინერების, ხელოსნების აყვანა და პროცესის ორგანიზება მას დავაკისრე. ვიფიქრე, რაღაცის თავისით კეთების იდეა მოეწონებოდა. შედეგად, თინა ყველა წვრილმანზე მირეკავდა. ექსპერიმენტი წარუმატებელი აღმოჩნდა.
ნაკლებად სავარაუდოა, ცოლი განქორწინებას დათანხმდეს. ასეც რომ იყოს, მასზე ზრუნვა და მხარდაჭერა მაინც მომიწევს. ეს კი, დიდი ალბათობით, მარის არ მოეწონება. არ ვიცი, როგორ მოვიქცე.
