არც ერთი ბინა არ ღირს დედის ცრემლებად

1688

ოჯახში სამი და ვართ, მე შუათანა ვარ. უფროსი და დედაჩვენის პირველ ქორწინებაში დაიბადა. მამამისი (დედის პირველი ქმარი) არასანდო კაცი იყო, მუშაობა და ფულის შოვნა არ სურდა, თითქმის არ ეხმარებოდა, შემდეგ საერთოდ დაიკარგა. დედა მას დაშორდა, მოგვიანებით ჩვენი მამა გაიცნო და დაქორწინდა. მეორე ქორწინებაში მე და ჩემი უმცროსი და დავიბადეთ.

უფროსი და დიდი ხნის წინ გათხოვდა. ცალკე ცხოვრობს თავის ოჯახთან ერთად. კარგი სახლი აქვს. მამაჩემის გაცნობამდე დედა ცხოვრობდა ბინაში, რომელიც სამსახურისგან მიიღო. მამამ ორი ბინა იყიდა. ერთ–ერთში ჩვენ გადავედით, რადგან უფრო დიდი ფართობის იყო, ყველას შეგვეძლო კომფორტულად განთავსება, ხოლო დედის და ახალი (მეორე) ბინები გავაქირავეთ. როცა გავთხოვდი, მამის ნაყიდ მეორე ბინაში გადავედი საცხოვრებლად. ამ დროს უმცროსი და მშობლებთან დარჩა საცხოვრებლად.

ერთ დროს დედა დაჰპირდა უფროს დას, რომ სამსახურიდან მიღებულ ბინას მას დაუტოვებდა. გარემოებამ აიძულა იმ ბინის გაყიდვა და დიდი ხნის ნანატრი ავტომობილის ყიდვა. დას თავისი გადაწყვეტილების შესახებ წინასწარ აცნობა. ჩათვალა, რომ ამას გაგებით მოეკიდებოდა, რადგან დიდი ხანია გათხოვილია და კარგ სახლში ცხოვრობს. ბინის გაყიდვის შემდეგ მიღებული თანხის 1/8 ნაწილი ჩემს უფროს დას მისცა.

ახლა უფროსმა დამ დედასთან კონტაქტი შეწყვიტა. თვლის, რომ ეს არის უსამართლობა: მე ბინა მაქვს, ჩვენს უმცროს დას დარჩება ბინა, რომელშიც ახლა მშობლები ცხოვრობენ. ამჯერად უმცროსი და თავის ქმართან ერთად ცალკე ცხოვრობს. მშობლებთან ბინების საკითხი არ განგვიხილავს, მაგრამ უფროსი და თვლის, რომ მას არაფერი დარჩება. რა თქმა უნდა, ამაში არის საღი აზრი, რადგან ეს ბინები მამამისს არ უყიდია, არამედ ჩემი და ჩემი უმცროსი დის მამამ იყიდა. თავად გამოიმუშავა.

დედ–მამა უფროს დას ყოველთვის ეხმარებოდა ფინანსურად: ხან რემონტისთვის, ხან დასვენებისთვის, ხან სახლში ტექნიკას ყიდულობდნენ, ხან პროდუქტებს. არავის მიუტოვებია, სანამ მას და მის ქმარს დახმარება სჭირდებოდათ. დედამ თავისი ოქროს სამკაულები მისცა. ქორწილიც მშობლებმა გადაუხადეს. უკვე სამი წელი გავიდა, რაც უფროსმა დამ დედასთან ურთიერთობა შეწყვიტა. დამ დედა ჯანდაბაში გაუშვა. დედა ძალიან განიცდის, არაერთხელ სცადა შერიგება, მაგრამ უშედეგოდ. მართალია ჩემი და? ღირს ამ თემაზე მასთან დალაპარაკება? ვთვლი, რომ არც ერთი ბინა არ ღირს დედის ცრემლებად.

ჩვენთვის მნიშვნელოვანია, რომ თქვენ დაუჭირეთ მხარი ჩვენს პროექტს. მოიწონეთ და გაუზიარეთ სტატია მეგობრებს