ცხოვრება სწრაფად იცვლება. სულ რაღაც 30 წლის წინ ყველაფერი სხვაგვარად იყო. დღეს ბევრი საბჭოთა წესის გამო შეიძლება დაჯარიმდეთ ან ციხეში მოხვდეთ. პაპარაცი გიამბობთ, რა წესებზე არის საუბარი.
საბჭოთა კავშირი იყო დიდი ქვეყანა რესურსებით და სასარგებლო წიაღისეულით, რომელიც არც განიხილებოდა. ევროპის ან ამერიკის ვერც ერთი ქვეყანა ვერ დაიკვეხნის ასეთი გულგრილი დამოკიდებულებით ბუნების ძღვენის მიმართ. ადამიანებს მხოლოდ საკვების, ტანსაცმლის და ავეჯის დეფიციტი ჰქონდათ. რაც შეეხება ქვანახშირის მოპოვებას, ლითონის წარმოებას და სხვა დარგებს, აქ პრობლემები არ იყო. გარდა იმისა, რომ ადამიანებს იაფ მუშახელად იყენებდნენ და მავნე სამუშაო პირობებისთვის ჭიქა რძეს აძლევდნენ, ეკოლოგიაზეც არავინ ზრუნავდა.
საბჭოთა წესები, რომელთა გამოც დღეს ციხეში შეიძლება მოხვდეთ
ყოფილ სსრკ–ში მეორე მსოფლიო ომის გამოძახილს ჯერ კიდევ ვგრძნობთ. მაშინ ადამიანებს მათი ქმედებები არც ისე სახიფათოდ ეჩვენებოდათ. თან ეს იყო წესები და რეგულაციები, რომლებიც მკაცრად უნდა დაეცვათ. მაგალითად, გაზაფხულზე და შემოდგომაზე მინდვრების გადაწვა საკმაოდ გავრცელებული იყო. სოფლებში მოსავლის აღების შემდეგ ქირაობდნენ ადგილობრივ ონავრებს, რომლებიც დაგეგმილ წვავდნენ მინდვრებს. არავინ ფიქრობდა, რომ ატმოსფეროში ხვდებოდა დიდი რაოდენობით ნახშირორჟანგი და ჰაერი მცირდებოდა. არავინ იყო ბუნების დამცველი, ვინც მოჰყვებოდა ცხოველებზე, რომლებიც ამ ველებში სოროებს აკეთებდნენ.
ზოგადად, საბჭოთა კავშირში ცეცხლი ერთ–ერთი მთავარი სიმბოლო იყო. ნებისმიერი პირველი მაისი, პიონერთა ბანაკი, კოლმეურნეობაში მოგზაურობა, ყველაფერი ყოველთვის სრულდებოდა ცეცხლთან შეკრებით და გიტარით. ეს ახლა არის, რომ ტყეში მწვადის შესაწვავად გჭირდებათ ადგილის სპეციალურად მოწყობა. უმჯობესია პირადი მაყალი შეიძინოთ. თუ მეტყევე, პოლიციელი ან კეთილსინდისიერი გამვლელი თვალს მოგკრავთ, სოლიდურ ჯარიმას მიიღებთ. ჩვენს დროში კოცონი არც ისე პოპულარულია. აგარაკზეც, თუ მეზობლის ნაკვეთში კვამლი შეიჭრა, პატრული შეიძლება მოვიდეს მეზობლის საჩივარზე.
სსრკ–ში არა მხოლოდ მიწას, არამედ წყლის რესურსებსაც არ უფრთხილდებოდნენ. ქალაქებში მშენებლობის დროს ქარხნული ნარჩენები წყალსატევებში ხვდებოდა. მერე რა, მაშინ სუფთა წყლის დეფიციტი არ აწუხებდათ. ეს ახლა ვიცით, რომ დედამიწაზე მხოლოდ 30 წლის სამყოფი მტკნარი წყლის მარაგია. უკვე ახლა მეცნიერები იგონებენ დანადგარებს ზღვის წყლის და კანალიზაციის წყლის გასაწმენდად. საბჭოთა კავშირში კი ერთ სანაპიროზე მარტივად შეიძლებოდა მწვადების შეწვა, მანქანის გარეცხვა და ბანაობა. ამავდროულად, არც ერთი დამსვენებელი ხმას არ ამოიღებდა.
ბუნებისადმი დამოკიდებულება საბჭოთა კავშირში
საბჭოთა კავშირში ცხოველებისადმი დამოკიდებულება უცნაური იყო. დაფასებული იყო ის, რომელსაც რაციონალური სარგებლის მოტანა შეეძლო. მაგალითად, საბჭოთა მაცხოვრებლები მტრედებს დიდ პატივს სცემდნენ. ყველა ეზოში სახურავზე მტრედის ბუდე იყო გაკეთებული და ვინმე აუცილებლად ყურადღებას აქცევდა. მტრედებს საფოსტო მიზნებისთვის ზრდიდნენ. ომის დაწყების შემთხვევაში, წერილი რომ გაეგზავნათ. არ ვიცით, როგორ უნდა სცოდნოდა მტრედებს, სად უნდა მიეტანათ ახალი ამბები. როგორც ჩანს, სპეციალურად წვრთნიდნენ. თანამედროვე პირობებში, როცა ყველას აქვს სმარტფონი ჯიბეში, ძნელი წარმოსადგენია, როდის დაგვჭირდება მტრედები.
კიდევ ერთი ურყევი საბჭოთა წესი იყო სპორტი. ვარჯიში იყო სამსახურშიც და წარმოებაშიც. საბავშვო ბანაკები, სპორტული მოედნები და სხვადასხვა სექციები. ეს ყველაფერი საბჭოთა კავშირში ბევრი იყო. ამაში ცუდი არაფერია, პირიქით, მხოლოდ სარგებელი. მაგრამ ყველა ეზოს არ ჰქონდა სრულფასოვანი სპორტული მოედანი, ხოლო აგარაკზე სპეციალური ღერძები. ამიტომაც, სპორტული ვარჯიშების მოყვარულები ღერძებს ხელმისაწვდომი მასალებისგან აკეთებდნენ. ხშირად ასეთი მასალა იყო ცოცხალი ხე, რომელსაც აჭედებდნენ დაფებს ან ჯვარედინ მილებს. რა ზიანს აყენებდა მსგავსი კონსტრუქცია ხეს, როგორც კოცონის შემთხვევაში, არავინ ფიქრობდა.
მსოფლიოში ყოველწლიურად იზრდება ცხოველთა დაცვის და გარემოსდაცვითი ორგანიზაციების რიცხვი. მეცნიერები კლიმატის გლობალურ ცვლილებებზე და გარემოს დაბინძურებაზე განგაშს ტეხენ. კაცობრიობა, როგორც საბჭოთა კავშირის დროს, ახლაც ნაკლებ ყურადღებას უთმობს თავისი სახლის, პლანეტა დედამიწის ეკოლოგიურ კატასტროფას. საბჭოთა წესები შარშანდელი ბალახის მოშორების შესახებ აღარ მოქმედებს, მაგრამ გლობალური გაგებით ეკოლოგიური პროცესები უკეთესობისკენ ნაკლებად იცვლება.
