ცოლ-შვილის გულისთვის ევროპაში მივლინებაში წავედი. მეგონა, ჩემი დაბრუნება გაუხარდებოდათ, მაგრამ ასე არ მოხდა

16031

ჩვენ, ადამიანები, ხშირად ვცხოვრობთ ერთი და იმავე სქემით. ვიბადებით, ვსწავლობთ, სამსახურს ვიწყებთ, ოჯახს ვქმნით, შვილებს ვაჩენთ, ვშორდებით და ფულს ვიყოფთ. ხან თანმიმდევრობით, ხან ჩამოთვლილ პუნქტებს ვიმეორებთ და არა ერთხელ. და მაინც, თითქმის ყველას ერთნაირი ცხოვრება აქვს. კარგია თუ ცუდი? ალბათ, შეგრძნებებით უნდა ვიმსჯელოთ: თუ ასეთი ცხოვრება სრულად გაკმაყოფილებთ, რატომაც არა?

სხვა საქმეა, როგორ უნდა მოიქცეთ სხვებთან. ახლობლებთან, ნათესავებთან, რომელთაც მსგავსი წყობა არ აკმაყოფილებთ. მათ ცხოვრება ურთულდებათ. ვიღაცის თანდაყოლილი ეგოიზმი ან ჩვეული უპასუხისმგებლობა მეორე პარტნიორის ცხოვრებას ანადგურებს. იმ ადამიანს, ვინც ცდილობს ოჯახს და ქორწინებას მთელი პასუხისმგებლობით მოეკიდოს.

ვიყოფთ ფულს

შემიძლია დავეთანხმო იმ ფაქტს, რომ სასამართლო განქორწინების შემთხვევაში უმეტესად ქალის მხარეს დგება. შემიძლია დავეთანხმო იმ ფაქტს, რომ ქალებს, როგორც კაცებს, დროდადრო სუფთა ჰაერის ჩასუნთქვა სჭირდება. თუ ვსაუბრობთ ოჯახურ ცხოვრებაზე და სხვასთან ფლირტზე. მხოლოდ ფლირტზე, ღალატს არ ვგულისხმობ. თავს არ ვთვლი დაჩაგრულად, ამ მხრივ ფართო შეხედულებები მაქვს, მაგრამ ყველაფერს აქვს საზღვარი!

დიდხანს არ მინდოდა დაქორწინება, მინდოდა მეტი გართობა და ცხოვრებით ტკბობა. ისე გავერთე, მხოლოდ 30 წლის ასაკში მივხვდი, რომ მარტოსული ვიყავი. ქალები მყავდა, ამის გარეშე როგორ, მაგრამ საყვარელი ქალი მაკლდა. გადავწყვიტე, თავის ხელში აყვანა, განწყობა და მასთან შეუღლება, ვინც, ჩემი აზრით, ჩემთვის ყველაზე შესაფერისი კანდიდატი იყო. რიტასთან. ზრდასრული, ჭკვიანი და მშვიდი ქალი. შესანიშნავად გამოიყურება. მერე რა, რომ ჰყავს ქალიშვილი პირველი ქორწინებიდან. რა მოხდა? ეს, ალბათ, პლუსიც არის.

ახალი ურთიერთობები

ქორწილი სწრაფად გადავიხადეთ და ჩემს ბინაში ერთად ცხოვრება დავიწყეთ. არ ველოდი, რომ ოფიციალური ქორწილის შემდეგ რაიმე სასწაული მოხდებოდა და ჩვენი ურთიერთობა შეიცვლებოდა. ასეც იყო. მე ვმუშაობდი, რიტა ახლა უკვე ჩვენს ქალიშვილს ზრდიდა და სახლს უვლიდა. მეტს არც ველოდი. როგორც იქნა, მეოჯახე გავხდი და ამ მხრივ მეტად განვითარება მსურდა.

2 წლის შემდეგ აღმოჩნდა, რომ ზრდასრული მამაკაცის ცხოვრება არც ისე ზღაპრულია, თუ გყავს ვინმე, ვისთვისაც ცხოვრობ და მუშაობ. ფული აღარ მყოფნიდა, თუმცა ჩემი გათვლებით სამი მშიერი პირი ადვილად უნდა გამომეკვება. როგორც ჩანს, კალკულატორი გაფუჭდა. დავფიქრდი, როგორ მოვიქცე ისე, რომ ყველა კმაყოფილი იყოს.

იმ დროს სეიფში ჯერ კიდევ მქონდა დარჩენილი თანხა, მაგრამ ყოველთვიურად შესამჩნევად იკლებდა, ხოლო ცოლ-შვილის ხარჯები შესაშური სისწრაფით იზრდებოდა. რას ვიზამთ, ასე ხდება. მე ხომ მამაკაცი ვარ და ბევრი რამ არ მჭირდება. ჩემს გოგოებს უყვართ საყიდლებზე სიარული. მალე საკითხი გამწვავდა. ან ყველაფერი უნდა დავტოვო ისე, როგორც არის, შემდეგ კი მკაცრ „დიეტაზე“ დავდგეთ, ან სიამაყე გადავყლაპო და მივლინებაში წავიდე. სინამდვილეში, ეს არც ისე სახალისოა, როგორც ჩანს.

ჩვენი ევროპული ფილიალი მდებარეობს ევროპის ცენტრში, ერთ ღვთისგან მიტოვებულ ქალაქში. ისეთი შთაბეჭდილება მაქვს, რომ ადგილი სპეციალურად შეარჩიეს, რომ ერთი ჯაშუშიც ვერ შემოიჭრას. კარგიდან აღსანიშნავია სუფთა ჰაერი, სხვა ყველაფერი ცუდია. მარტოობა, ინფრასტრუქტურის არქონა, ძვირადღირებული და ნელი ინტერნეტი, არც ერთი თანამშრომელი, რომელიც ჩემთვის გასაგებ ენაზე ლაპარაკობს. მხოლოდ მუდმივი ზარები უფროსებთან საბუთების დასტის ერთი ადგილიდან მეორეზე გადატანის ბრძანებებით, და მორჩა.

დაახლოებით ერთი წელი დავხარჯე იმისთვის, რომ ევროპული ხელფასით ფული დამეგროვებინა და კარიერულ კიბეზე წინ წავსულიყავი. დრო სასარგებლოდ გავატარე, თუმცა მარტოობაში ბევრი ნერვი დავკარგე. ეს უკვე დეტალებია. ჩემი გოგონები მთელი ეს დრო სახლში ცხოვრობდნენ, მირეკავდნენ, როცა საშუალება ჰქონდათ, ვენატრებოდი.

აი, სახლში დაბრუნებულმა რამდენიმე ამბავი გავიგე, რაც ჩემს არყოფნაში მოხდა. დავიწყოთ იმით, რომ ფული, რომელსაც ცოლს ვუგზავნიდი, ამოიწურა. ეს იმის მიუხედავად, რომ ჩვენი ქალაქის საშუალო ხელფასზე მეტს ვაგზავნიდი. დამატებით, საჩუქრებს ცოლისთვის და ქალიშვილისთვის. კარგი, კაცები ვერასდროს მიხვდებიან, სად ხარჯავს ქალი ფულს. მეორე ამბავი ნაკლებად პოზიტიური იყო.

ჩემს რიტას ახალი მამაკაცი ჰყავს. მას, როგორც პატიოსან ქალს, არ შეუძლია ახალ შეყვარებულთან ურთიერთობის გაგრძელება ტყუილზე და უთქმელობის საფუძველზე. თურმე, ახალი მამაკაცი ჩემი წასვლიდან 3 თვეში გამოჩნდა. „ჩვენმა“ ქალიშვილმა ამის შესახებ ყველაფერი იცოდა. დედას არა მხოლოდ მხარს უჭერდა, არამედ სპეციალურად არაფერს ამბობდა. მე კი, როგორც შემეძლო, ვცდილობდი გერთან ხშირად დამერეკა და დავლაპარაკებოდი.

ახლა ფინალი. რა თქმა უნდა, განქორწინების წინააღმდეგი არ ვარ. პრეტენზიები არ მაქვს. ვცდილობ ისე ვიცხოვრო, როგორც დაქორწინებამდე ვცხოვრობდი. ყველაფერი ნორმალურად არის. ბინა ჩემია, არავისთან გაყოფას არ ვაპირებ. აი, რა მოიფიქრა რიტამ და რაში უჭერს მხარს მისი ქალიშვილი. ფული, რომელიც ბოლო ერთი წლის განმავლობაში გამოვიმუშავე, უნდა გაიყოს. ჩემსა და რიტას შორის. უკეთესია ჩემს, რიტას და მის ქალიშვილს შორის. ასეთი წინადადება აქვთ, წინააღმდეგ შემთხვევაში, სასამართლო იქნება.

ამბობენ, რომ სახლს უვლიდნენ, დროს და ძალას ხარჯავდნენ. სანამ მე წავედი და ცოლი უყურადღებოდ მივატოვე. ახლა, როგორც ნამდვილი მამაკაცი, ზუსტად ასე უნდა მოვიქცე. ამოიღე ჯიბიდან და დადე. ჩემს მორალურ ჯანმრთელობაზე დიდად არ განვიცდი, მაგრამ თუ ასე გაგრძელდება სიმპტომები გამოვლინდება. ამჯერად, ვცდილობ ცოლს ტელეფონზე არ ვუპასუხო, მაგრამ დიდხანს ასე ვერ გაგრძელდება. შთაგონებას ველოდები ყველაფრის შესაწყვეტად, მაგრამ ჯერ არ მოდის. რა უნდა ვქნა, დაველოდები, პარალელურად ადვოკატს მოვძებნი. ეს ორი ქალი ჩემით ვეღარ ისარგებლებს.

ჩვენთვის მნიშვნელოვანია, რომ თქვენ დაუჭირეთ მხარი ჩვენს პროექტს. მოიწონეთ და გაუზიარეთ სტატია მეგობრებს