რა საზარელია ხანდახან სიბერე, განსაკუთრებით მაშინ, როცა გესმის ისეთი ისტორიები, როგორიც დღეს გვინდა გაგიზიაროთ. ეს გულგამგმირავი ამბავი ნამდვილად მოხდა, მაგრამ ზუსტად სად და როდის არ ვიტყვით. დაე, ყველამ იფიქროს, რომ მის მშობლიურ ქალაქში მოხდა. ისტორიის ბოლომდე წაკითხვის შემდეგ მიხვდებით, რას ნიშნავს დახმარება საჭირო დროს. გვინდა გვჯეროდეს, რომ ეს ამბავი ვინმეს შთააგონებს კარგი საქმეების კეთებას.
რას ნიშნავს დახმარება საჭირო დროს?
გიორგიმ შორიდან შენიშნა მოხუცი მეზობელი ზოია მძიმე ჩანთებით ხელში. საოცრად მძიმე ჩანთები ჩანდა, ამიტომ ახალგაზრდა მამაკაცი მისკენ გაიქცა და დახმარება შესთავაზა. თურმე ზოია შვილიშვილების სტუმრობას ელოდა, ამიტომ ყველაფერი იყიდა გემრიელი კერძების მოსამზადებლად.
„ჩამოსვლის დღეს მაღაზიაში შეგეძლოთ წასვლა, ვაჟიც დაგეხმარებოდათ“ – ლოგიკურად აღნიშნა გიორგიმ. მეზობელმა უპასუხა, რომ მისი სერგო ბიჭებს ჩამოიყვანს და მაშინვე ცოლთან ერთად შვებულებაში წავა. გიორგი საგონებელში ჩავარდა. როგორ შეიძლება 70 წლის ქალს დაუტოვო ორი ონავარი და თავად თბილ ქვეყანაში გაფრინდე?! ბიჭმა ეს ყველაფერი მეზობელს უთხრა.
ზოიამ კი უპასუხა, რომ ზოგჯერ ცოლ-ქმარს განმარტოება სჭირდება, ასე ვთქვათ, ახალგაზრდების საქმეა. ეს გასაგებია, მაგრამ შეიძლებოდა ბავშვების ბანაკში გაგზავნა. მოხუც ქალს ხომ მათზე ზრუნვა გაუჭირდება. გიორგი ამას ტყუილად არ ამბობდა. როცა ეს ბავშვები წელიწადში ერთხელ ბებიასთან სტუმრად ჩამოდიოდნენ, მთელი ეზო ფეხზე იდგა. ზოია სულ დადიოდა და მათი ეშმაკური ხრიკებისთვის ბოდიშს იხდიდა.
მოხუცმა ქალმა მხოლოდ უპასუხა, რომ ბებიები იმისთვის არიან, რომ შვილები დაასვენონ. სულ არ უჭირს, პირიქით, შვილიშვილებთან დროის გატარება ახარებს. ამ დროს გიორგის თავში გეგმა მომწიფდა. მხოლოდ იკითხა, რამდენ ხანს მოუწევდა ბავშვებზე ძიძობა. თურმე, მთელი 2 კვირა. ზუსტად იმდენი, რამდენიც საჭირო იყო.
მოულოდნელი წინადადება
„ქალბატონო ზოია, მოდი, შვებულებას მოგიწყობთ“ – მოულოდნელად თქვა გიორგიმ, როცა პროდუქტები მეზობლის ბინაში შეჰქონდა. საქმე იმაშია, რომ 3 კვირის შემდეგ გიორგი თავის ბებიას სანატორიუმში აგზავნიდა. კიდევ ერთი ბილეთის ყიდვა რთული არ იყო, თან ქალები ერთად დაისვენებდნენ.
თავიდან მეზობელმა უარი თქვა, ეს ხომ პატარა თანხა არ ჯდება, მაგრამ გიორგი დაჟინებით სთავაზობდა. შეახსენა, როგორ ეხმარებოდა ერთ დროს მათემატიკის სწავლაში. ინგლისური კი მისთვის უცხოპლანეტელების ენა იყო, მაგრამ ზოიას დაჟინების წყალობით კარგად სწავლობდა და მიზნისკენ მიიწევდა. ახლა კარგ ფულს შოულობს, ამიტომ ორი მოხუცი ქალისთვის შვებულების მოწყობა შეუძლია.
როგორც იქნა, ქალი დაარწმუნა. როცა ზოია სახლში დაბრუნდა, ერთი სიურპრიზი ელოდა. გიორგიმ ქალბატონ ზოიას კატა უყიდა. წითური ლამაზმანი, რომელსაც შეარქვა ნაპერწკალი. მალე ბებიამ თავის რჩეულს ძვირადღირებული სახლი უყიდა. მოკლედ, ცხოვრება გრძელდებოდა, მაგრამ შვილები მოხუც ქალს იშვიათად ურეკავდნენ, სტუმრობაზე არაფერს ვამბობთ.
სამწუხარო ამბავი
თუმცა შვილები სწრაფად გამოჩნდნენ, როცა ქალბატონი ზოია გარდაიცვალა. დაკრძალვიდან მალევე მისი ბინიდან ჩხუბის ხმა რეგულარულად ისმოდა. მოხუცმა ქალმა ანდერძი არ დატოვა, ამიტომ შვილები ვერ შეთანხმდნენ, ვინ და რამდენს მიიღებდა მემკვიდრეობით.
ერთ საღამოს გიორგის კარზე ზარი გაისმა. ზღურბლზე ზოიას რძალი იდგა კატით ხელში. დარწმუნდა, რომ მის წინ სწორედ ის მეზობელი იყო, რომელმაც მოხუც ქალს საჩუქარი გაუკეთა და ცხოველი მიუგდო: „უკან წაიყვანე. კატა არავის სჭირდება. მოხუცი მხოლოდ მასზე ზრუნავდა, არადა სჯობდა ვაჟზე ეფიქრა და ბინა მისთვის დაეტოვებინა. სხვათა შორს, კატის სახლი სადარბაზოშია, ისიც წაიღე“.
გიორგი ნაპერწკალს ეფერებოდა და ამშვიდებდა. სადარბაზოში გავიდა მისი მზითვის ასაღებად. შესამჩნევი იყო, სახლს რამდენჯერმე დაარტყეს ან გადაატრიალეს. ალბათ, ნივთების გატანაში ხელს უშლიდათ. შეეძლოთ გადაეგდოთ, მაგრამ მაინც დატოვეს. აშკარაა, დიდი ხანი არც გაუწმენდავთ. აი, გიორგიმ მისი გასუფთავება გადაწყვიტა.
დასუფთავების პროცედურის დროს ერთ-ერთი კედლის უკან პატარა ყუთი იპოვა. მასში იყო ძვირფასი ქვებით მორთული მედალიონი. ზოია ამ მედალიონს ხშირად ახსენებდა, ოჯახურ მემკვიდრეობას უწოდებდა. კაცი უკვე აპირებდა მედალიონის გადაცემას ზოიას შვილებისთვის, მაგრამ მასში ქაღალდი დაინახა.
წერილი ამბობდა, რომ ეს მედალიონი გიორგის უნდა დარჩენოდა. გარდაცვლილი მეზობელს დიდხანს და ბედნიერ ცხოვრებას უსურვებდა. გიორგი რამდენიმე საათის განმავლობაში კატას ეფერებოდა და ფიქრობდა, დაებრუნებინა თუ არა მედალიონი. ცოტა ხნით ჩაეძინა კიდეც. სიზმარში ზოია ნახა, რომელმაც უთხრა, რომ მის შვილებთან მისვლაზე არ ეფიქრა. ყველა ხედავდა, რომ მოხუცი ქალი მიატოვეს. გიორგის სინდისი სუფთაა, მთავარია, კატაზე იზრუნოს.
„არ იდარდოთ, ქალბატონო ზოია, მივხედავ“ – თქვა კაცმა გამოღვიძებისას. ქუჩაში უკვე ბნელოდა, არადა მაღაზიაში უნდა წასულიყო კატისთვის საკვების საყიდლად. ახლა ხომ მის სახლში ცოცხალი არსება გამოჩნდა, უნდა შეეგუოს.
