ადამიანის ნამდვილი სახე ყოველთვის არ შეესაბამება მის გარეგნობას. სხვა სიტყვებით, თვალთმაქცები ყოველთვის იქნებიან ჩვენს გარემოცვაში. იაპონელებიც ამბობენ, რომ ადამიანს სამი გული აქვს. ერთი პირშია და მას მთელი სამყარო ხედავს, მეორე – გულმკერდში და მხოლოდ მეგობრებისთვის განკუთვნილია. ხოლო მესამე ღრმად არის დამალული და მას ვერავინ იპოვის. ეს თითქმის ზუსტი ციტატაა ახალი სერიალიდან „სიოგუნი“. ლამაზად ნათქვამია, აზრიც შესაფერისია.
ზოგჯერ ადამიანის ორპირობა წარმოუდგენლად გვაოცებს. არ ვგულისხმობთ ბავშვურ თამაშს, როცა გინდა უფროსს გამოართვა ჯიბის ფული კანფეტისთვის. ვგულისხმობთ დახვეწილ, ღრმა ფარსს, რომელიც ცხოვრებას ანგრევს. სამწუხაროა, რომ ასეთი ადამიანები არსებობენ. ხანდახან, ნამდვილად საშიშები არიან. მათი ნამდვილი სახის დანახვა შოკში გვაგდებს.
ნამდვილი სახე
ოდესმე გყვარებიათ ადამიანი ტკივილამდე? ისე, როგორც ახალგაზრდობაში, მაგრამ მთელი ცხოვრება? წრფელი, უმანკო სიყვარულით? მე – არა. აი, ჩემს ცოლს უყვარს. რატომღაც ახლა ამაზე ფიქრი უცნაურია, რადგან ჩვენი ტვინი, ჩვენი ეგო სხვაგვარად მოწყობილია. ყოველთვის ჩვენ ვართ ჩვენი პატარა ისტორიების, ჩვენი „პიესების“ მთავარი გმირები. სხვა შემთხვევაში, ვნერვიულობთ. თუ ჩვენ არა, მაშ, ვინ? ალბათ, ეს არის ეჭვიანობის მთავარი მიზეზი, თუმცა ზუსტად ჯერ არ არის გარკვეული.
ჩემი პირველი ქორწინება ერთგვარი მოთელვა იყო. ახალგაზრდები ვიყავით, ერთად ყოფნა მოგვწონდა. ძირითადად, ფიზიკურ დონეზე. დანარჩენ დროს უბრალოდ ვისვენებდით. ბევრი მუშაობა არ გვჭირდებოდა. ნახევარ განაკვეთზე სამუშაო ბევრ რამეზე გვყოფნიდა. ბინა მშობლებმა აჩუქეს ჩემს ცოლს, როცა 18 წლის გახდა. რომ არ დაქორწინდეს? მადლობა ღმერთს, იმდენი ჭკუა გვეყო, რომ დიდი ქორწილი არ გადავიხადეთ ან ამისთვის სესხი არ ავიღეთ. სწრაფად და მარტივად დავშორდით. უბრალოდ მორიგი ცხოვრებისეული გაკვეთილი იყო.
უკვე ზრდასრული ბიჭი ვიყავი, როცა სესილიზე დავქორწინდი. მესმოდა, რაზე მივდიოდი. დიდხანს ვფიქრობდი ქორწინების უპირატესობაზე (თითქმის არ არის) და ნაკლოვანებაზე (იმდენია, ვერ დაიჯერებთ). საზოგადოებრივი აზრის და თავად სესილის ზეწოლის შედეგად გადავწყვიტე დაქორწინება. ბიზნესი მქონდა, მანქანაც და ბინაც. სესილი მიყვარდა, დიდი ხანია ერთად ვიყავით. რა საჭირო იყო დროის გაწელვა? ალბათ, ბევრი დაოჯახებული მამაკაცისთვის ნაცნობი სიტუაციაა.
სესილიც მეორედ თხოვდებოდა და როგორც მივხვდი, პირველი ქორწინება არც მისთვის იყო სერიოზული. როგორც მინიმუმ, ასე მითხრა. ყოფილ შეყვარებულზე, მით უფრო ქმარზე, ბევრი კითხვა არ დამისვამს, ქალთან ამაზე ლაპარაკი არ ღირს. მორალური ჯანმრთელობისთვის ამ თემაზე გვერდის ავლა ჯობს, ასე ყველასთვის მარტივი იქნება. აი, ეს მომენტი გავატარე. დიდი მიამიტი ვარ, რა უნდა ვთქვა.
ასე დაიწყო ჩვენი ოჯახური ცხოვრება. ხან რუტინული, ხან ბედნიერი, ხან თითქმის იდეალური. ჩვენს როლებში გავერკვიეთ. მე მომაქვს ფული სახლში და ვცდილობ, ძალიან არ გავსუქდე მავნე საკვების ჭამით. ის სახლში კომფორტზე, შიდა სამზარეულოზე ზრუნავს და წმინდა ქალურ საქმეებს აკეთებს. მთლიანობაში, სულ ეს არის. კლასიკა, რა საჭიროა რამის შეცვლა? სესილიც წინააღმდეგი არ იყო. ამბობდა, რომ 19 წლის არ არის, რომ თავი წარმოაჩინოს დამოუკიდებელ გოგოდ, რომელსაც თავად შეუძლია ყველაფრის გაკეთება.
რას ფიქრობთ მოწყენილ ქალებზე, რომლებიც მუდმივად რაღაცას ყიდულობენ ონლაინ ან სატელევიზიო მაღაზიებიდან? ცოტა ხანში სესილი ასეთი ქალი გახდა. ფული გვქონდა და ისიც ყიდულობა რაღაც წვრილმანებს, ამიტომაც ამას ყურადღებას არ ვაქცევდი. მოგვიანებით, შესყიდვები გაძვირდა და შესამჩნევი გახდა. როცა ცოლს ამის შესახებ მივანიშნე, ჩემს მავნე ჩვევებზე დაიწყო ლაპარაკი, რომელიც ასევე არ არის იაფი. თავი დავანებე.
დიდხანს ვერ ვახერხებდით შვილების ყოლას. ექიმებზე, კონსულტაციებზე, მედიკამენტებზე დიდი ფული იხარჯებოდა. ფიზიკურად ვერ ვახერხებდი ორ ადგილას ერთდროულად ყოფნას: სამსახურში და ექიმის კაბინეტში. ცოლს საჭირო თანხას ვაძლევდი და ის ზრუნავდა სხვა დანარჩენზე. ვთვლიდი, რომ ასე სწორი იყო. ხომ გესმით, საითკენ მივდივარ?
არ მინდა დიდხანს ვისაუბრო, როგორ გავიგე ცოლის ღალატის შესახებ. სინამდვილეში, როგორც ჩვენი ქორწილის შემთხვევაშიც, აქაც საკმაოდ ბანალურად მოხდა. რამდენჯერმე დავინახე, რომ სხვა ოთახში გადიოდა ტელეფონზე სალაპარაკოდ. ვინ დარეკა? ექიმმა. ტელეფონში მესიჯებს არ მანახებდა. რა ნდობაზე არის ლაპარაკი? ბოლოს, შემთხვევით ერთად დავინახე. აი, ზღაპარი დასრულდა, რქები გამეზარდა.
ეს არ არის ყველაზე საინტერესო. ყველაზე მეტად გამაოცა დეტალებმა და როგორ ჭკვიანურად მოაწყო სესილიმ ყველაფერი. სხვასთან ერთად რომ არ დამენახა, არ ვიცი, როგორ დამთავრდებოდა ეს ყველაფერი. მისი საყვარელი მისი პირველი ქმარი აღმოჩნდა. ის, რომელიც მისი თქმით არაფერს ნიშნავდა და მხოლოდ ახალგაზრდობის შეცდომა იყო. ვერ ვიტყვი, რომ გაბედული კაცია, სახეში მოხვდა და თავად ხელიც ვერ ასწია. სესილი ლამის მთელი ტანით გადაეფარა.
თურმე სესილი, ჩემი ცოლი, ყოველ თეთრს მასზე ხარჯავდა. მატყუებდა, რომ წვრილმან სისულელეებს ყიდულობდა, თავად კი თანხის დიდ ნაწილს საყვარელს ურიცხავდა. იგონებდა, დაქალებთან ერთად მოგზაურობის შესახებ, თავად ქალაქში დასეირნობდა და მთელ ფიქციურ ხარჯს მის ბარათზე რიცხავდა. მთელი ფული, რომელიც მეგონა, რომ ექიმებზე, ანალიზებზე და წამლებზე იხარჯებოდა, საყვარლის ჯიბეში ხვდებოდა. ალბათ, იკითხავთ: „თუ ასეა, რატომ ვერ შეძელით ბავშვის გაჩენა? ნუთუ, რომელი თქვენგანს მართლა გაქვთ ჯანმრთელობის პრობლემა?!“
სინდისის გარდა სხვა პრობლემა არ ყოფილა. თურმე ჩემი ყოფილი ცოლი ჩასახვის საწინააღმდეგო აბებს რეგულარულად იღებდა. მე კი მეგონა, რომ გამოჯანმრთელდა იმ „წამლებით“, რომელიც ექიმმა ფიქციურ საავადმყოფოში გამოუწერა. ღმერთო ჩემო, ამ ყველაფერს აკეთებდა საყვარელი მამაკაცის ვალების გასასტუმრებლად! საიდან ამდენი ძალა და შეუპოვრობა! აი, მისი ნამდვილი სახე!
ბუნებრივია, იყო სასამართლო, განქორწინება, ნეგატიური ფიქრები. ალბათ, ოჯახის შექმნას აღარ ვისურვებ, თუმცა ერთი რამ შემიძლია ვთქვა. ყველა ქალი ერთნაირი არ არის და კაცების გამოყენება უყვართ. ჩემს შემთხვევაში ასე მოხდა, მაგრამ იმ ნაძირალას შემთხვევაში… თავად გამოიტანეთ დასკვნები.
