სანაძლეოს დავდებ, სხვისი აზრი დიდ როლს თამაშობს თქვენს ცხოვრებაში. აქ არაფერია სასირცხვილო, რადგან ჩვენ ყველა სოციალური არსებები ვართ. ამის გარეშე შეუძლებელია. სხვისი აზრი მნიშვნელოვანია მეგობრის არჩევისას, სამსახურის შოვნისას, ბავშვიც საბავშვო ბაღში შეიძლება არ აიყვანონ, თუ ახლავს „ქალაქელი გიჟი“ დედა. ძირითადი საკითხების ცოდნის გარეშე ცხოვრებაში ბევრი უსიამოვნება შეიძლება შეგხვდეს.
მეორე მხრივ, თუ დავუჯერებთ მილიონერებს, თვითკმარობა წარმატებული ადამიანის მთავარი თვისებაა. ამბობენ, რომ ყოველდღე უნდა დაძლიო ბრბოს დაცინვა, შეეწინააღმდეგო მათ აზრს და მხოლოდ ასე შეძლებ ნამდვილი წარმატების მიღწევას. საკმაოდ განსხვავებული აზრია, მაგრამ იმიტომ არიან მილიონერები, რომ გაგვაოცონ ახალი და ახალი „ჭეშმარიტებით“. მართლაც ასეა?
სხვისი აზრი
ვფიქრობ, რომ ძლიერი ადამიანების სამყაროში სხვისი აზრი არანაირ როლს არ თამაშობს. ბრბო ყოველთვის ბრმა იყო და რეაგირებდა იმაზე, რასაც ეუბნებოდნენ. ბავშვობიდან მივხვდი, რომ მხოლოდ ჩვენს ქმედებებს შეუძლია მიგვიყვანოს სასურველ შედეგამდე. ხოლო სხვებზე მორგება, ნაცრისფერ მასასავით ფიქრი მხოლოდ უნიჭოების ხვედრია.
მთავარია, სურვილები და ემოციები გადალახოთ და დასახული მიზნისკენ, ოცნებისკენ თავდაჯერებულად იაროთ. ჩემი ცხოვრება ამ პრინციპზე ავაწყვე. მაგრამ ახლახან მივხვდი, რომ მეტის ატანა აღარ შემიძლია. აზრის შეცვლა არ მინდა, მაგრამ რა არჩევანი მაქვს, როცა ერთადერთი ქალიშვილის ბედნიერება სასწორზე კიდია?
გამოვტოვებ ჩემი ბავშვობის და ახალგაზრდობის შესახებ უმნიშვნელო დეტალებს, საინტერესო არაფერია. მხოლოდ ვიტყვი, რომ თინეიჯერობის დროსაც საკმაოდ პრინციპული ვიყავი, რასაც ჩემი ნაცნობები და მასწავლებლები ხშირად აღნიშნავდნენ. უნივერსიტეტის დამთავრების შემდეგ ოფისში მუშაობა დავიწყე, ხოლო 6 თვის შემდეგ რომანი გავაბი კომპანიის მფლობელთან. მაშინ მიშა 34 წლის იყო, დაოჯახებული. გარშემომყოფები ჩვენი ურთიერთობის წინააღმდეგი იყვნენ, მაგრამ, როგორც მიხვდით, მათი აზრი არ მაღელვებდა. მიშა ოჯახიდან წამოვიდა და მალე ვიქორწინეთ.
მეორე შემთხვევა, როცა ბრბო შეცდა, ჩემი გადაწყვეტილება იყო მშობიარობაზე. თურმე სამედიცინო თვალსაზრისით დედობისთვის შეუფერებელი ვარ. ვიწრო თეძოები მაქვს, ზედმეტად გამხდარი ვარ და არის კიდევ რამდენიმე მომენტი ჩემს ქალურ ჯანმრთელობაზე. ქმარი ჩემს გადარწმუნებას ცდილობდა, ამბობდა, რომ შეეგუა, რომ მამა ვერ გახდება. ჩემი და მისი მშობლები, მეგობრები, ყველა მირჩევდა დანებებას და დამშვიდებას. მე კი გავაჩინე. საკეისრო კვეთით, მაგრამ გავაჩინე. ლიზა დავარქვი. ჩემი ერთადერთი ქალიშვილია და ძალიან მიყვარს.
მას შემდეგ ჩვენი ოჯახი მშვიდად ცხოვრობდა. მე ქალიშვილს ვუვლიდი, ქმარი მუშაობდა და ფული მოჰქონდა. არასდროს მქონია განცდა, რომ ყველაფერი სხვანაირად უნდა ყოფილიყო. კარიერისტი არ ვარ და არც ფადიშაჰის ცოლობა მნდომებია. მხოლოდ ჩვეულებრივი ოჯახური სიმშვიდე მინდოდა. მაგრამ როცა გავიგე, რომ მიშამ ახალგაზრდა საყვარელი გაიჩინა, მხოლოდ მოღალატე ქმართან დაშორებაზე ვფიქრობდი. დიახ, ვიცი, ოდესღაც მეც ასეთი ვიყავი. კიდევ ერთი მიზეზი, რომ ჩემი ფიქრი განვახორციელო.
განქორწინებისას ჩვენი საერთო ნაცნობები და მეგობრები დამშვიდებას მირჩევდნენ. ყველაფრის მიუხედავად, ის ხომ ჩვენი შვილის მამა, მოსიყვარულე ქმარია. შეცდომა დაუშვა, ვის არ მოსვლია. მაგრამ ქმარს წავართვი ყველაფერი, რასაც მივწვდი. ჩემი ნება რომ ყოფილიყო, მის მანქანასაც შუაზე გავყოფდი. ყოველი წვრილმანი, სისულელე დაითვალა და გაიყო. ადვოკატებს ვუთხარი, რომ ალიმენტის ოდენობაზე მეტი ზეწოლა მოეხდინათ. რაც მეტი, მით უკეთესი. ცუდი ადამიანი ვარ? შესაძლოა. მივაღწიე მიზანს? ნამდვილად.
იმ მომენტიდან ჩემი და ლიზას ცხოვრებას გამარტივდა. აღარ ვხარჯავდი დროს იმ საქმეებზე, რასაც მხოლოდ ქმრისთვის ვაკეთებდი. აღარ მიწევდა მხოლოდ მისი გემოვნებით მომზადება, სახლის დალაგება და ა.შ. ბევრი ქალი გამიგებს. იმ დროს ბიზნესში კარგად ვერ ვერკვეოდი, მაგრამ ერთ დროს ყოფილმა ქმარმა მომცა კარგი რჩევა: მთავარია, წარმატებული ინვესტირება და კარგი მენეჯმენტი. სხვა დანარჩენი პასიური შემოსავალია. ასეც მოვიქეცი და გამიმართლა. ინვესტორი გავხდი.
ბიზნესი ბიზნესია და ჩემი შემოსავლის მოდელსაც კონკურენტები ჰყავს. არა მაშინვე, მაგრამ წარმატებული ბიზნესლედი გავხდი და იმას მივაღწიე, რაც მინდოდა. მე და ლიზა ბევრს ვმოგზაურობთ, საყიდლებზე დავდივართ და ჩვენი სიამოვნებისთვის ვცხოვრობთ. საქმეს კი ასრულებენ პროფესიონალები, რომელთათვის ჩემი საქმის წარუმატებლობა მომგებიანი არ იქნება.
როცა ლიზა სრულწლოვანი გახდა, ბინა ვუყიდე. კარგი ბინა კარგ სამეზობლოში, რემონტით და მიწისქვეშა ავტოსადგომით. მართვის მოწმობის აღების შემდეგ კარგი მანქანა ვაჩუქე. შვილისგან არასოდეს არაფერი მომითხოვია. მხოლოდ ერთს ვთხოვდი, ესწავლა და ცუდ კომპანიაში არ გარეულიყო. ყველამ ვიცით, რა ემართებათ ცნობილების შვილებს. როგორც ამბობენ, მათზე ღმერთი ისვენებს.
ასე რომ, როცა ლიზა ჩემთან მოვიდა, აცრემლებული და ორსულობის დადებითი ტესტით, გაცოფებული ვიყავი. ხელები მიკანკალებდა და სუნთქვა მიჭირდა. გული მერეოდა! როცა ცოტა დავმშვიდდი, საკუთარ თავს ვანუგეშებდი ფიქრებით, რომ ეს სიყვარული იყო, რომ მამა ღირსეული ბიჭი იყო, ბევრი კარგი მეგობრით. მაგრამ ასე არ იყო. ეს იყო ვიღაც უფესვო ფიტული, განათლების გარეშე და ტატუებით. უარესი ვარიანტი ძნელი წარმოსადგენია.
როგორც დედას, ჩემი შვილისთვის საუკეთესო მინდა, ამიტომ მაშინვე მოვთხოვე ორსულობის შეწყვეტა. ლიზას მთელი ცხოვრება წინ აქვს, ეს კი უბრალოდ ახალგაზრდობის შეცდომაა და მეტი არაფერი. ლიზა უარზეა. ამბობს, ერთმანეთი უყვართ, ბავშვი მოულოდნელი, მაგრამ სასურველია, მე კი ურჩხული ვარ, რომელსაც არაფერი კარგის მიღება არ შეუძლია. უფრო მეტიც, ყოველთვის ასეთი ვიყავი!
ახლა ლიზა თავის იდიოტთან ერთად ნაქირავებ ბინაში ცხოვრობს. უკვე ექვსი თვის ორსულია. ის საიდანღაც ფულს შოულობს, ლიზა კი სახლში ზის. სხვისი აზრი, მით უფრო დედის, არ აინტერესებს. ნაცნობები მირჩევენ, დავმშვიდდე და ქალიშვილს ვაპატიო, მაგრამ ვიცი, რომ მართალი ვარ. და მაინც, დღითიდღე მიჭირს ჩემი პოზიციის შენარჩუნება. მალე ბებია გავხდები. ამაზე ფიქრისას ცრემლებს ვერ ვიკავებ. რისთვის ვცდილობდი ამდენს? იმისთვის, რომ ჩვენი ოჯახი უსახლკაროთა თავშესაფარი გამხდარიყო? რამდენი ვიშრომე და ქალიშვილის ერთმა სისულელემ ყველაფერს ხაზი გადაუსვა. რას გვიკეთებენ შვილები?! სასოწარკვეთილი ვარ.
