ფსიქოლოგიაში არსებობს კონცეფცია „თანადამოკიდებულება“ – მდგომარეობა, როცა ერთ-ერთი პარტნიორი მეორეზე სრულიად დამოკიდებულია და მის გარეშე ცხოვრება ვერ წარმოუდგენია. მაგალითად, ქმარი, რომელმაც არ იცის ფულის შოვნა და ვერ წარმოუდგენია საკუთარი თავი საოჯახო საქმეებით დაკავებული. მას ნორმალური არსებობისთვის სჭირდება ქალი, რომელიც დედას ჩაუნაცვლებს ან ბანკომატი ან ორივე ერთად. მეორე მაგალითია ქალი, რომელსაც მთელი ცხოვრება უჭირდა მამაკაცებთან ურთიერთობა, მაგრამ ერთ დღეს იპოვა „ის ერთადერთი“ და გადაწყვიტა მისი შენარჩუნება ნებისმიერ ფასად. ასეთი ბევრი მაგალითია.
თანადამოკიდებულ ურთიერთობებს გრძელვადიან პერსპექტივაში კარგი არაფერი მოაქვს. მხოლოდ იმ შემთხვევაში მუშაობს, როცა წყვილზე გავლენას არ ახდენს გარე ფაქტორები. მაგალითად, სამსახურში, მეგობრებთან, მშობლებთან ან ჯანმრთელობის მხრივ პრობლემები არ არის. ყველაფერი კარგად და იდეალურად არის. თუმცა ამ შემთხვევაშიც ერთმანეთისგან გადაწვა მოსალოდნელია. არანორმალურმა პარტნიორობამ მხოლოდ ახალი იმედგაცრუებები შეიძლება გამოიწვიოს. ხოლო ვის სურს დახარჯოს ბევრი დრო და ძალა თავისი ურთიერთობის გასაფუჭებლად, მაგრამ უკვე მომავალში?
თანადამოკიდებულება
ალბათ, განვქორწინდებით. როგორც ჩემი ქმარი ამბობს, მიზეზი არის ის, რომ მსუქანი ვარ და თავს ვერ ვაკონტროლებ. შემიძლია დავიფიცო, რომ ზედმეტს არ ვჭამ, ღამით მაცივართან არც მივდივარ. უბრალოდ ასეთი ორგანიზმი მაქვს, არ სურს ზედმეტი კილოგრამების მოშორება, განსაკუთრებით მშობიარობის შემდეგ. ეს არის პრობლემა, რომლისაც ჯერ კიდევ სკოლაში სწავლის დროს მეშინოდა. სამწუხაროდ, წლების შემდეგ მაინც თავი იჩინა.
მე და საბამ ნამდვილად სიყვარულით შევქმენით ოჯახი. დედაჩემიც აქებდა. ცხოვრებაში პირველად მოეწონა ჩემი რჩეული, ამიტომ ბედნიერებისგან მეცხრე ცაზე ვიყავი. საბას კარგი მშობლები ჰყავს, საკუთარი ბინა აქვს, თეატრალური დაამთავრა და დიდი პერსპექტივები აქვს. ნაცნობობით თუ მართლაც ნიჭის გამო, ახალი ამბების წამყვანად აიყვანეს ადგილობრივ ტელევიზიაში. პატარა ქალაქში ვცხოვრობთ, ჩემს ქმარს ისედაც ყველა ცნობდა ქუჩაში, მით უმეტეს ახლა, როცა ადგილობრივი ცნობილი ადამიანი გახდა.
4 წლის წინ, როცა ქორწილისთვის ვემზადებოდი, იდეალური გარეგნობა მქონდა. როგორც მინიმუმ, ასე ვფიქრობ. გამხდარი, მოხდენილი და ლამაზი ვიყავი. მაშინ ვვარჯიშობდი და ზედმეტი კილოგრამების მოშორებაზე ვზრუნავდი. მქონდა ერთი საიდუმლო, რომლის შესახებ, ალბათ, მხოლოდ დედამ იცოდა. ეს არის გენეტიკური მიდრეკილება სიმსუქნისადმი, ჩემი პირადი ჭირი. თუ სხეულს მუდმივ სტრესში ვამყოფებ და მხოლოდ „სწორ“ საკვებს მივირთმევ, კიდევ შემიძლია ფორმა შევინარჩუნო, მაგრამ მცირე გადახვევაც და საქმე დასრულებულია.
საბა თითქოს საერთოდ არ აქცევდა ყურადღებას ჩემს გარეგნობას. ბევრს ვლაპარაკობდით, ერთმანეთს შესანიშნავად ვუგებდით. მშობლებმაც ერთმანეთი საკმაოდ სწრაფად გაიცნეს. არ მიფიქრია, რომ მხოლოდ გარეგნობის გამო ამარჩია. შინაგანი კომპლექსები ამ მიმართულებით ოცნების საშუალებას არ მაძლევდა. რა გამოდის? საქმე ჩემს შინაგან სამყაროშია და ეს არის ბედნიერი ოჯახის საფუძველი. თურმე ვცდებოდი. ახლა ყველაფერი გასაგებია.
ქეთის დაბადების შემდეგ თითქოს სხვა ადამიანი გავხდი. როგორც ამბობენ, „მოვეშვი“. ადრე, როდესაც მქონდა რაღაც პრესის მსგავსი, იმედი მქონდა, რომ ფორას მომცემდა მშობიარობის შემდეგ. ვიცოდი, რომ მოვიმატებდი, მაგრამ არ მეგონა, რომ ცხიმში ჩავწვებოდი. ხომ ყველას გვინახავს მსახიობების იდეალური სხეულები მშობიარობის შემდეგ?! იმედი მქონდა, რამდენიმე თვეში ჭარბ წონას მოვიშორებდი, თავს მოვიწესრიგებდი, გავხდებოდი მშვენიერი დედა და მეყოლებოდა კმაყოფილი ოჯახი. ასე არ გამოვიდა.
ჩემი მეთოდები, ჩემი ყველა მცდელობა უშედეგო აღმოჩნდა. გამიჩნდა ცელულიტი, სტრიები, კანი ღრუბელივით ელასტიკური გახდა. ორსულობის ბოლო თვეებში, როცა საბას ვეკითხებოდი, როგორ გამოვიყურებოდი, ქმარი პირდაპირ ამბობდა იმას, რასაც ფიქრობდა. „ყველაფერი კარგადაა, არ ინერვიულო, ჩემი სილამაზე ხარ“. იმედი მქონდა, რომ ასე გაგრძელდებოდა.
მშობიარობის შემდეგ 40 კგ მოვიმატე, უკვე 6 თვე გავიდა და მაინც ვერ დავიკელი. გამიჩნდა ნაკეცები, ქოშინი. მხრები, ლოყები დამიმრგვალდა. შევიცვალე. სახის ნაკვთებიც გამიქრა, კანს ალისფერი ელფერი გადაჰკრავს, როგორც ნასვამზე, მაგრამ ალკოჰოლის მიღება მშობიარობამდე დიდი ხნით ადრე შევწყვიტე. როცა დილით ვიღვიძებ, აბაზანაში შესვლა და სარკეში ჩახედვა არ მინდა. თითქოს შემცვალეს. ეს ჩემი ცხოვრების ყველა ასპექტზე გავლენას ახდენს.
ბუნებრივია, სახლში ვზივარ. ქალიშვილზე ვზრუნავ. ქმარი ძველებურად აღარ მიყურებს. დიდი ხანია ინტიმური ურთიერთობა არ გვქონია, პაემანზე აღარ მპატიჟებს, თუმცა როგორც დედაჩემი, ასევე დედამთილი სიამოვნებით დარჩება ბავშვის მისახედად, თუნდაც მთელი კვირა. არ ვიცი, დეპრესია მაქვს თუ არა, მაგრამ ხანდახან ბავშვის დანახვაც არ მინდა, მახსენებს, როგორი გავხდი. უშნო ლოხი ადამიანის ნაჭუჭში.
ქმარმა საერთო მეგობრებთან ურთიერთობა შემიზღუდა. პირდაპირ არ მეუბნება, მაგრამ ვხვდები, რაშია საქმე. არ სურს, ვინმემ ერთად დაგვინახოს. საბას, ადგილობრივი მაჩოს გვერდით უფრო მახინჯი ვხვდები, ვიდრე სინამდვილეში ვარ. მისთვის კი დიდი მნიშვნელობა აქვს, როგორ გამოიყურება და ვისთან ერთად არის საზოგადოებაში. პროფესიული ამბავია, რას გავხდები. ამავდროულად, როცა ჩემი დაქალები სახლში სტუმრად მოდიან, რაც ძალიან იშვიათად ხდება, მაინც უკმაყოფილო სახეს იღებს და კაბინეტში შედის. ადრე კი ჩვენს სახლში ნებისმიერს სტუმარს სიხარულით იღებდნენ.
ქმარს ამ თემაზე დაველაპარაკე და ვუთხარი, რომ ვერაფერს ვხვდები. სახლში ჯდომით წონაში მომატებას გავაგრძელებ. ქუჩაში სირბილი, ასევე ხალხმრავალ სავარჯიშო დარბაზში ვარჯიში მორალურად მიჭირს. მხარი დამიჭირა. თანხა მომცა, თან არა საერთო ბიუჯეტიდან, არამედ პირადი ბიუჯეტიდან, რომელსაც ახალი მანქანისთვის აგროვებდა. ლიპოსაქციას გავიკეთებ. მესმის, რომ ზოგიერთი ადამიანი მხარს არ დამიჭერს და ვერ გამიგებს. ზოგი იტყვის, რომ ეს თანადამოკიდებული ურთიერთობაა. მაგრამ ჩემი ცხოვრებაა და მე უნდა მივიღო გადაწყვეტილება.
წარმატება მისურვეთ. ძალიან მეშინია, მაგრამ უნდა გავიკეთო. ამ მიზეზით ხომ არ დავანგრევ ოჯახს და გავინადგურებ საკუთარ ფსიქიკას. იმედი მაქვს, ყველაფერი კარგად იქნება. ძალიან მეშინია, მაგრამ განქორწინება უფრო მაშინებს!
