მარტივი არ არის, პირფერი ადამიანის ამოცნობა. როგორც ამბობენ, მასთან ერთად ფუთი მარილი უნდა შეჭამო და მოხვდე ისეთ სიტუაციაში, რომელიც გამოავლენს მის ნამდვილ ხასიათს. მართლაც, მაგალითად ავიღოთ კოლეგა სამსახურში, რომელიც პირში 32-ვე კბილით გიღიმით, გაქებთ, მაგრამ ზურგს უკან თქვენზე ცუდად ლაპარაკობს. თქვენ კი ამის შესახებ არაფერი იცით. როგორ უნდა მიხვდე, თუ მხოლოდ ზედაპირული ურთიერთობა გაქვთ?
აი, სასიყვარულო ურთიერთობა სხვა საქმეა. მეორე ნახევარი დიდხანს ვერ დამალავს თავის ნამდვილ არსს. მთავარია, ქვიშის სასახლის აგება შეწყვიტო და სიტუაცია ფხიზელი თვალით შეაფასოთ. თქვენი პარტნიორი ორპირია? ხშირად ამბობს მეგობრებზე ისეთ რამეს, რასაც მათ პირში ვერასდროს ეტყვით? როგორ საუბრობს მშობლებზე, აქვს მათ მიმართ უმიზეზო პრეტენზიები? დაგვიჯერე, იმავეს ამბობს თქვენზე, სანამ არ გესმით. ასეთი ხასიათი აქვს და თავიდან ვერ აღზრდი. ზუსტად უნდა იცოდეთ, ვინ არის პირფერი ადამიანი და როგორ ამოიცნოთ იგი.
ვინ არის პირფერი ადამიანი?
ვერ ვიტან, როცა ჩემი დაქალები დედამთილებზე ათასგვარ ზღაპრებს ჰყვებიან. ჩემი დედამთილი უკარგესი სულის ადამიანია, ამიტომ მასზე ცუდის თქმა არ მინდა. ძალიან კარგი ურთიერთობა გვაქვს და მეგობრობა დავიწყეთ ჯერ კიდევ მანამ, სანამ მის შვილს ცოლად გავყვებოდი. მაშინ, სადღაც მეორე თუ მესამე შეხვედრაზე მაფრთხილებდა, რომ მისი ვაჟი არც ისე უბრალო იყო, როგორც ერთი შეხედვით ჩანდა. მეგონა, ხუმრობდა, მაგრამ სიმართლე აღმოჩნდა. ეჰ, მისი სიტყვები რომ გამეთვალისწინებინა.
ანრი უმამოდ გაიზარდა და მომეჩვენა, რომ ამის გამო უფრო უდარდელი გახდა. დიდი ხნის ნაცნობები ვიყავით, მაგრამ ახლო ურთიერთობა არ გვქონდა. მერე უეცრად პაემანზე დამპატიჟა, მეც ცოტა დავფიქრდი და დავთანხმდი. მას შემდეგ ყოველ პაემანზე მთვრალი კაცივით ვიცინოდი. ისე მაცინებდა, რომ თავს ვერ ვიკავებდი მუზეუმში, თეატრში სპექტაკლზე და რესტორანშიც, სადაც ანრიმ ხელი მთხოვა. მასთან თავს კარგად ვგრძნობდი.
არ ვთვლი, რომ ყველაზე წესიერი გოგო ვარ. ხანდახან შემიძლია დაქალებთან ერთად დასალევად წავიდე. გავბრაზდე და გინება დავიწყო, შემდეგ ავტირდე. ყოველთვის ვცდილობ, სხვისთვის მიცემული პირობა შევასრულო. აი, საკუთარი თავის წინაშე ზოგჯერ ვცოდავ. პირობას ვდებ, რომ დილით სირბილს დავიწყებ, მაგრამ შემდეგ მავიწყდება. ვფიქრობ, ჩემი გესმით.
ანრი ყოველთვის მხარს მიჭერდა ასეთ მომენტებში. ყოველთვის, სანამ არ დავქორწინდით. შემდეგ ყველაფერი შეიცვალა და ეს მკვეთრად ვიგრძენი. ნეტავ, ადრე მცოდნოდა, ვინ არის პირფერი. ზედმეტად კონცენტრირებული, ზრდასრული გახდა. არა, მამაკაცი სერიოზული უნდა იყოს. ეს კარგია ოჯახური ცხოვრებისთვის და სამუშაო მომენტებისთვის. მაგრამ რა საჭიროა კოლეგებთან „ავტორიტეტი-ბოსის“ როლის მორგება? თითქოს სურს აჩვენოს, რომ ცოლს აკონტროლებს.
შემდეგ თავისი უფლებები წამომიყენა. არ აინტერესებს, რომ ჩემს ბინაში ვცხოვრობთ. „ლია, მინდა რომ ჩვენს სახლში ფარდები ყოველთვის სუფთა იყოს. ლია, რატომ არის აივანზე ამდენი ხარახურა?“ და ა.შ. რატომ გადაწყვიტა ანრიმ, რომ ჩემს საკუთარ ბინაში დამლაგებელი უნდა ვიყო? ჩემი სამართლიანი შენიშვნის შემდეგ შედეგს ვერ მივაღწიე. ძველი ანრი სადღაც გაქრა. დარჩა მხოლოდ მისი გაბღენძილი, ჭირვეული ასლი.
სხვათა შორის, მხოლოდ ახლა გავიგე, რომ ჩვენი საერთო მეგობრები ნაძირალები და ბავშვურები არიან. ცხოვრების არაფერი ესმით, მხოლოდ ერთობიან და ერთმანეთთან წვებიან. ისინიც კი, ვინც ჩვენზე ბევრად მეტს მუშაობენ. მოსაწყენები არიან, მათთან ურთიერთობა შეუძლებელია. მე კი მეგონა, ანრი კარგი ბიჭი იყო და ყველას კარგად ექცეოდა. ვინ იცოდა, რომ სინამდვილეში ვერავის იტანს? სამაგიეროდ, სარგებლის მისაღებად სიამოვნებით ურთიერთობს. ვინ არის პირფერი? ჩემი ქმარი!
კიდევ ბევრი მაგალითი შემიძლია მოვიყვანო, მაგრამ ასეთი რაღაცები დიდხანს არ რჩება გონებაში. რა საჭიროა, მხოლოდ ცუდ ხასიათზე ვდგები. ნეგატივი ცხოვრებაში ისედაც საკმარისზე მეტია. სულ რაღაც 6 თვეა დაოჯახებული ვართ და არ ვიცი, რა მელის წინ.
გადავწყვიტე დედამთილისთვის მეკითხა, რატომ შეიცვალა მისი შვილი ასე ძალიან დაოჯახების შემდეგ. ტორტი ვიყიდე და გამოვეწყვე. ანრი მოვატყუე, რომ დაქალთან მივდიოდი, რადგან დედამთილთან პირისპირ ლაპარაკი მინდოდა. შევხვდით და ვისაუბრეთ. შვება ვიგრძენი? არა, საერთოდ. გავიგე რამდენიმე დეტალი მისი ბავშვობიდან და ახლა რა გავაკეთო, არ ვიცი.
უმამოდ გაზრდამ ჯერ კიდევ ბავშვობაში მასში რამდენიმე თვისება განავითარა. მაგალითად, ადრე ცდილობდა, ოჯახის უფროსი ყოფილიყო. შეეძლო დედისთვის დაეყვირა ან ხელი დაუდევრად მოექნია. ახლა მისთვის ამ „მეორე ნომერს“ მე ვთამაშობ. მოგვიანებით ცემას დამიწყებს? და კიდევ: დედას ყოველთვის ეუბნება და ჩემთვის ნათქვამი აქვს, რომ შვილები უსიტყვოდ უნდა დაემორჩილონ და მას, მამას, მხოლოდ „თქვენობით“ მიმართონ. ეს არის მისი რწმენა.
მეგონა ხუმრობდა, როგორც სხვა ახალგაზრდები. ვერ ვიჯერებდი, რომ ამ სიტყვებს სერიოზულად ამბობდა. ახლა არჩევანი უნდა გავაკეთო. ასეა თუ ისე, შვილებამდე საქმე მივა, ამაში ეჭვი არ მეპარება. მაგრამ მინდა ასეთ ადამიანთან ერთად ცხოვრება? კაცთან, ვისგანაც არ ეცი, რას უნდა ელოდო სულ რაღაც ქორწინებიდან 6 თვეში.
აი, შესაძლებელი რომ იყოს ქორწილამდე შეყვარებულთან ერთად დროის გატარება, სიცრუის დეტექტორის გამოყენება და იმის გაგება, სად ამბობს სიმართლეს და სად იტყუება. რამდენი ქორწინების თავიდან აცილება იქნებოდა შესაძლებელი. რატომღაც ამას არავინ იყენებს. საწყენია. პირველი მე ვისარგებლებდი ასეთი სერვისით.
