საბჭოთა კავშირი აღარასდროს დაბრუნდება. იმის მიუხედავად, რომ ზოგიერთს ის პერიოდი ენატრება, ბევრი თანხმდება, რომ იმ დროს ბევრი რამ არც ისე კარგი იყო. აი, მემკვიდრეობით მივიღეთ ბევრი უცნაური და გაუგებარი რამ. მაგალითად, ბევრმა არ იცის, რატომ ღებავდნენ საბჭოთა სადარბაზოებში საფეხურების მხოლოდ გვერდებს. სხვათა შორის, ზოგიერთ სახელმწიფოში დღემდე ასე აკეთებენ.
ცოტა ხნის წინ მომიწია სკოლაში დაბრუნება, სადაც სკოლადამთავრებულთა შეკრება გაიმართა. სასიამოვნო იყო ამ კედლებში გატარებული დროის გახსენება და ნაცნობი სახეების დანახვა. რა თქმა უნდა, როგორც მოსწავლეები, ასევე მასწავლებლები შევიცვალეთ. იყო რაღაც ისეთი, რაც ამდენი წლის შემდეგ უცვლელი დარჩა. მაგალითად, კიბე ისევ ისე იყო მოხატული გვერდებზე, როგორც ჩემი სწავლის დროს. ჩემი გაკვირვება გამოვხატე, სანამ კონცერტის დაწყებას ველოდი. მასწავლებლისგან პასუხი მივიღე. თურმე, ის საბჭოთა პერიოდში სადარბაზოს უფროსი იყო, ამიტომ ზუსტად იცის მიზეზები, რატომ ღებავდნენ საფეხურებს ასე და დღემდე აგრძელებენ.
რატომ იყო შეღებილი საფეხურები გვერდებზე, ხოლო კედლები – ნახევარ სიმაღლეზე?
რამდენიმე მიზეზი არსებობს, რატომ იყო შეღებილი საფეხურები ასე უჩვეულოდ ბევრ შენობაში. საკმაოდ ლოგიკური მიზეზებია იმისთვის, რომ კიბის ასეთი დიზაინი ყველგან შეგვხვდეს.
მიზეზი 1: მოხერხებულობა
ყველაფერი ბანალურია: შეღებილი საფეხურები მარტივად იწმინდება. როგორც წესი, მტვერი კუთხეებში გროვდება, ხოლო საღებავი ჭუჭყს ნაკლებად შესამჩნევს ხდის. აქედან გამომდინარე, საღებავით დაფარული ადგილების გაწმენდა უფრო ადვილია. ეს ძალიან მოსახერხებელი იყო იმ შენობებში, სადაც სანიტარული სტანდარტების მიხედვით დასუფთავება დღეში რამდენჯერმე ტარდებოდა. ასეთი შენობები იყო სკოლა, საავადმყოფო და სხვა ადგილები, რომელთაც ბევრი ადამიანი სტუმრობდა. სადარბაზოებს კვირაში ერთხელ თავად მოსახლეობა ასუფთავებდა. შეღებილი საფეხურებით ამის გაკეთება ადვილი იყო.
მიზეზი 2: ზედაპირების სიმრუდის დამალვა
საბჭოთა პერიოდში მშენებლობას და რემონტს ხშირად გამოუცდელი ადამიანები ასრულებდნენ, რაც შედეგზეც აისახებოდა. ხშირად საფეხურები სხვადასხვა სიგანის გამოდიოდა, ან კედელს მჭიდროდ არ ეკვროდა. ამ ხარვეზების შესანიღბად კედლის ქვედა ნაწილს, პირაპირს და საფეხურების გვერდებს საღებავით ღებავდნენ. კონტრასტული ფერის სწორი ხაზები უხარისხო რემონტს ვიზუალურად ასწორებდა.
მიზეზი 3: კედლის მოხატვის შენიღბვა
საბჭოთა კავშირში კედლების შეღებვა ჩვეულებრივი ამბავი იყო. პირველ რიგში, ასეთი ზედაპირების წყლით გაწმენდა ადვილი იყო, ხოლო მოპირკეთების სხვა ვარიანტით შეუძლებელი იყო. კედლები ასეთი საფარის ქვეშ არ იფარებოდა სოკოთი, რაც შენობის ექსპლუატაციას ამარტივებდა. თუმცა ღებვის პროცესში საღებავის წვეთები ხშირად ეწვეთებოდა საფეხურებს. მათ მოშორებაზე დროის დახარჯვა არავის სურდა, ამიტომ უფრო მარტივი იყო ერთი ფერადი ზოლის გაკეთება კედლის ძირში.
მიზეზი 4: საფეხურების დაცვა
ამ ვერსიით, კიბეებს ღებავდნენ ცვეთისგან დასაცავად. საფეხურების ზედაპირი სიარულისას მექანიკურ გავლენას ექვემდებარება. გამძლე საღებავს საფეხურების ზედაპირი უნდა დაეცვა. საფეხურების ცენტრს არ ღებავდნენ, რადგან სველ მდგომარეობაში შეღებილი საფეხური სრიალა ხდებოდა. ვინაიდან შესაძლებელი იყო მოაჯირებზე ან კედლებზე დაჭერა, მათ მახლობლად საფეხურებს ღებავდნენ.
მიზეზი 5: სილამაზისთვის
საბჭოთა მოქალაქეები ყველგან ცდილობდნენ მყუდრო გარემოს შექმნას და ყველაფერს აფორმებდნენ. მაგალითად, ბევრ სადარბაზოში ფანჯრების რაფებზე ყვავილების ქოთნები იყო განთავსებული. ზოგან ფარდებიც ეკიდა. საფეხურებს ღებავდნენ ხალიჩების იმიტაციისთვის, რომლის მიმართ იმ დროს განსაკუთრებული სიყვარული ჰქონდათ. ზოგადად, ვის არ მოეწონება მყუდრო, მოვლილ სადარბაზოში შესვლა?
