უახლოესი ადამიანების მიმართ სულელური საქციელების ჩადენისას, შედეგებზე იშვიათად ვფიქრობთ. რამდენ კამათს ავიცილებდით თავიდან, ადამიანებს დროულად რომ შეეძლოთ “ეგოისტური რეჟიმის” გამორთვა? სამწუხაროდ, თეორიულად ეს ყველას ესმის, პრაქტიკაში კი ერთსა და იმავე შეცდომებს ვუშვებთ.

ჩვენი დღევანდელი ისტორიის გმირი რთულ სიტუაციაში აღმოჩნდა. ნათელას უმადურმა ვაჟმა ყველაფერი გააკეთა იმისთვის, რომ მასთან ურთიერთობა გაეფუჭებინა. ხოლო, როცა დღის წესრიგში მემკვიდრეობის საკითხი დადგა, მან და მისმა ცოლმა დაუყოვნებლივ დაიწყეს ხნიერი ქალის დაშინება. რით დასრულდება ყველაფერი?

სულელური ქცევები

“მე და ჩემი ქმარი მთელი ცხოვრება ბევრს ვმუშაობდით, კარგად რომ გვეცხოვრა. ჩვენს ძალისხმევას შედეგი ჰქონდა, რადგან მოვასწარით დიდი ბინის, მანქანის და ქალაქგარე სახლის შეძენაც კი. გარდა ამისა, მე არასდროს მენანებოდა ფული საკუთარი თავისთვის. 70 წლის ასაკში გაცილებით ახალგაზრდად გამოვიყურები, რადგან თავს ყოველთვის ვუვლიდი.

პენსიაზე გავლისას, ვოცნებობდით, რომ დიდი ხნით სამოგზაუროდ წავიდოდით. ღმერთს კი თავისი გეგმები ჰქონია… ჩემი ქმარი მძიმედ დაავადდა და, მიუხედავად წელიწადნახევრიანი ბრძოლისა, მალე ის დავკარგე. ამ დროს ჩვენი ვაჟი 24 წლის იყო (გვიან, 39 წლის ასაკში გავაჩინე).

ბექა მალე დაქორწინდა და ერთად ცხოვრება გადავწყვიტეთ: მე, ვაჟი და მისი ცოლი, თამილა. ბინა საკმაოდ დიდია, ამიტომ ადგილი ყველასთვის გვქონდა. 1 წელიწადში, რძალმა გააჩინა ბიჭი და ჩემს ცხოვრებას ახალი აზრი შეეძინა. ბედნიერი ბებია ვიყავი, ახალგაზრდებს ყველაფერში ვეხმარებოდი. თამილასთანაც მშვენიერი ურთიერთობა მქონდა.

მაგრამ ყველაფერი მას შემდეგ შეიცვალა, რაც მე და ვაჟმა საკუთარი ბიზნესი წამოვიწყეთ. რა თქმა უნდა, მას ფული არ ჰქონდა. ამიტომ, მარწმუნებდა, რომ აგარაკი გამეყიდა და ფული მისთვის მიმეცა. თავიდან არ მინდოდა ამის გაკეთება, მაგრამ დავუჯერე და დავეხმარე. ამაოდ. საქმე ჩაწვა, ფული დაიკარგა.

ფინანსური სირთულეების ნიადაგზე, ბექა და თამილა სულ ჩხუბობდნენ. ბოლოს დაშორდნენ და რძლის კარგადაც მესმის: ჩემი ვაჟის ქცევების ატანა ძალიან რთული იყო. თამილა მშობლებთან გადავიდა, ბავშვიც თან წაიყვანა. მაგრამ მე მასთან ურთიერთობა არ გამიწყვეტია, ხშირად ვსტუმრობდი.

ბექა ჩემთან დარჩა საცხოვრებლად. მის ცხოვრებაში მალევე გამოჩნდა ახალი ქალბატონი. იამ მაშინვე მომიძულა. ზოგადად, თავისებური გოგოა, მდიდრულად ცხოვრება უნდოდა, ჩვენს სახლში კი სიმდიდრე დიდი ხნის წინ გაქრა. ვაჟი მაშინ 30 წლის გახდა, მაგრამ იას საჩუქრებისთვის ძველებურად მე მთხოვდა ფულს.

მოულოდნელი გადაწყვეტილება

მე ისევ ვნახულობდი თამილასა და შვილიშვილს. რაღაც მომენტში გადავწყვიტე, რომ ანდერძის შედგენის დრო იყო. მე ხომ უკვე ახალგაზრდა არ ვარ, ყველაფერი შეიძლება მოხდეს. მთელი ქონება შვილიშვილისთვის მინდოდა დამეტოვებინა. ეს სწორ და სამართლიან გადაწყვეტილებად მეჩვენა.

რა ჯანდაბამ მომაყოლინა ეს ყველაფერი ბექასთან? მან ნამდვილი სკანდალი მომიწყო. ხოლო, როცა ჩემი გადაწყვეტილება მისმა ახალმა საცოლემ მოისმინა, ნამდვილი ტანჯვა დაიწყო. ეს ქალი ისე მიყვიროდა, თითქოს ყველაფერი მას უნდა დარჩენოდა. ვერ ავიტანე და ორივე ბინიდან გავყარე. როცა წავიდნენ, სასწრაფოს გამოძახება დამჭირდა დასამშვიდებლად. წნევამ ამიწია.

საქმე ამით არ დასრულებულა. ახლა ეს ია ყოველდღე მირეკავს და პრეტენზიებს მიყენებს. ბექა არ იმჩნევს. მე არაერთხელ ვთხოვე მისი საცოლის გაჩუმება. პასუხად კი მხოლოდ ბრალს მდებდა, რომ ტყუილად ვლაპარაკობ მასზე ცუდად. ნუთუ შეიძლება ამის ატანა?

არ ვიცი, რა გავაკეთო. ია მოსვენებას არ მაძლევს, ცოტა ხნის წინ სახლში გამომეცხადა და ყვირილი დამიწყო. მესმის, რომ სულ მარტო დავრჩი. მხოლოდ თამილა მიჭერს მხარს… რატომ იქცევიან ასე მაინცდამაინც ყველაზე ახლო ადამიანები?”

რედაქციისგან

ბოლო წინადადება, ჩემი აზრით, რიტორიკული კითხვაა. თუმცა, მისი დასმის მიზეზი არსებობს. იქნებ, ჩვენი გმირის ვაჟს მთელი ცხოვრება ანებივრებდნენ, ის კი ასეთ ცხოვრებას მიეჩვია. რა თქმა უნდა, ყველაფერი რომ დაკარგა, თავისი ნამდვილი სახეც გამოაჩინა.

ჩემი აზრით, ყველაფრის შვილიშვილისთვის დატოვებით, ქალი სწორად მოიქცა. თუმცა, ეს ბექასთვის არ უნდა ეთქვა. მეშინია, რომ ისინი გააგრძელებენ ქალბატონ ნათელას დაშინებას. ვინ იცის, იქნებ თავისი გადაწყვეტილება შეცვალოს…

თქვენ როგორ ფიქრობთ?